Kyaw Swa Min is with Seinn Mya Mya Nywe.
''သမိုင္းထဲက--ဒီေန႔
အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔ ''
အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ့တို့၏ ကိုလိုနီ ပညာေရးသည္ ဗမာနိုင္ငံ၌ ၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္အထိ ယင္းတို့အတြက္ ေငြကုန္ေျကးက် ခံနိုင္ေသာ ေျမရွင္ ဓနရွင္ လူတန္းစား ျမန္မာလူငယ္မ်ားကို ကြ်န္ပညာသင္ေပးရန္သာ အဓိက ျဖစ္သည္။ ေခတ္အလိုက္ အျမင့္ဆံုး ပညာသင္ျကားရာ ယူနီဗာစီတီ ေခၚ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း မရွိေသးေပ။
ရန္ကုန္ျမို့၌ ရန္ကုန္ေကာလိပ္နွင့္ ဂ်ပ္ဆင္ (ယခင္ ယုဒသန္ ေကာလိပ္) ေကာလိပ္သာရွိ၍ ယင္း တို့မွာ ကလကတၱား ယူနီဗာစီတီ၏ လက္ေအာက္ခံ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းခြဲမွ်သာ ျဖစ္သည္။
သင္ရိုးညွြန္းတန္းမ်ားမွာ ကလကတၱား ယူနီဗာစီတီမွ ခ်မွတ္ေပးသည့္ အတိုင္း သင္ျကားရသျဖင့္ ဗမာ တက္လူငယ္မ်ားနွင့္ အံမဝင္ ခြင္မက်ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ စာေမးပြဲမ်ား ကိုလည္း ကလကတၱား ယူနီဗာစီတီမွ ဦးစီး စီမံက်င္းပ ျပုလုပ္ေပး သည္။ မက္ထရစ္က်ူေလရွင္း ေခၚ တကၠသိုလ္ဝင္ စာေမးပြဲကိုလည္း ကလကတၱားတြင္ ေမးခြန္းထုတ္၍ ရန္ကုန္တြင္ ေျဖဆို ျကရသည္။
ဝိုင္အမ္ဘီေအ Y.M.B.A က ဗမာျပည္တြင္ ယူနီဗာစီတီ (တကၠသိုလ္) သီးျခား ရွိရမည္ဟု လံႈေဆာ္ျကြေးေျကာ္ တိုက္တြန္းေပါင္းမ်ားလတ္ေသာ္ ဗမာျပည္ အစိုးရသည္ ပညာမင္းျကီး မစၥတာ မက္သယူး ဟန္တား (Mr. Mathew Hunter) ဦးစီးသည့္ ယူနီဘာစီတီ အက္ဥပေဒ ေရး ဆြဲေရး ကြ်မ္းက်င္သည့္ ေကာ္မတီ တရပ္ကို ၁၉၁၈ ခုနွစ္ ဇြန္လတြင္ ဖြဲ့စည္းလိုက္၏။
ဝိုင္အမ္ဘီေအ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဝိဇၨာသိပၸံ ပညာရပ္မ်ား အားေပးသည့္ ေကာလိပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္သြယ္နိုင္သည့္ ယူနီဘာစီတီ(တကၠသိုလ္) ကို ေထာက္ခံေသာ္လည္း မစၥတာ မက္သယူးဟန္တား ဦးေဆာင္ေသာ ေကာ္မတီ အမ်ားစုက လက္ေတြ့မပါ စာေပပညာဆန္သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို အဓိက ထားသည့္ တခုတည္းေသာ ေကာလိပ္ ပါဝင္သည့္ သိပၸံယူနီဘာစီတီ တည္ေဆာက္ရန္ တကၠသိုလ္ ဥပေဒ တရပ္ကိုသာ ေရးဆြဲျပီး၊ ၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ တင္သြင္း ဥပေဒ ျပုေစခဲ့၏။
ယူနီဘာစီတီ ဟူ၍ ဗမာနိုင္ငံတြင္ ဤတစ္ေက်ာင္းသာ ရွိရမည္ဟူ ၍လည္းေကာင္း၊ ယင္းယူနီဘာစီတီ၏ ေအာက္တြင္လည္း ေကာလိပ္ တေက်ာင္းသာ ရွိရမည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ယင္းေကာလိပ္နွင့္ တကၠသိုလ္ တည္ရာ သည္လည္း ရန္ကုန္တြင္သာ ျဖစ္ရမည္ ဟုလည္းေကာင္း၊ စသည့္ ကန့္သတ္ခ်က္မ်ားအျပင္၊ ယူနီဘာစီတီနွင့္ ေကာလိပ္သို့ ဝင္ေရာက္ သင္ျကားရမည့္ သူမ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္း စားမ်ားသာ ျဖစ္ေစရမည္ဟုလည္းေကာင္း၊ စေသာ မလိုလားအပ္သည့္ ကန့္သတ္ ခ်ုပ္ခ်ယ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါဝင္ေနေသာ အက္ဥပေဒ ျဖစ္သည္။
သို့ျဖစ္ေလရာ ယင္း ၁၉၂၀ ယူနီဘာစီတီ အက္ဥပေဒသည္ ေငြကုန္ေျကးက် ခံနိုင္ေသာ ေျမရွင္ ဓနရွင္ လူတန္းစားနွင့္ ျဗူရိုကရက္ အရာရွိျကီးတို့ ၏ သားသမီး မ်ား အဆက္အနြယ္မ်ား အက်ိုးမွ တပါး ဆင္းရဲသား လုပ္စား ကိုင္စား တို့နွင့္ မအပ္စပ္ေသာ ဥပေဒ ျဖစ္သည္။
တနွစ္လွ်င္ အနည္းဆံုးေငြ( ၆၀ဝ) ေက်ာ္ သို့မဟုတ္ တလလွ်င္ ပ်မ္းမွ်ေငြ (၅၀) က်ပ္ေက်ာ္ မတတ္ နိုင္လွ်င္ တကၠသိုလ္သို့ မည္သည့္နည္းနွင့္မွ် ခ်ဉ္းကပ္ နိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုေခတ္ ေရွြတစ္က်ပ္သားကို ျမန္မာက်ပ္( ၁၀) က်ပ္ေက်ာ္သာရွိေသာေျကာင့္ ထိုအခါ ေငြေျကးစံနႈန္း အရ ေငြ( ၆၀ဝ) က်ပ္ဟူ သည္ နည္းလွေသာ အသျပာထုထည္ မဟုတ္၊ တလလွ်င္ (၅၀) က်ပ္ မွ် ရွိေနေပသည္။ ထိုအခ်ိန္က စာေရးျကီး တစ္ေယာက္ ၏ လခ သည္ (၃၀) က်ပ္ ပတ္ဝန္းက်င္မွ်သာ ျဖစ္၏။
အစိုးရစာရင္းမ်ားအရ ဆိုလွ်င္ ထိုေခတ္က အလုပ္သမားတဦး၏ အနိမ့္ဆံုး လစာမွာ(၁၂) က်ပ္ ျဖစ္၍ အျမင့္ဆံုး လစာမွာ (၇၅) က်ပ ္ျဖစ္ျပီး ပ်မ္းမွ် ဆိုလွ်င္ (၂၀ )က်ပ္ ခန့္ ျဖစ္ေပသည္။ လက္လုပ္လက္စား ေန့လုပ္ေန့စား အလုပ္ျကမ္းသမားတို့မွာ တေန့ တမတ္၊ ငါးပဲနႈန္းပင္ မွန္မွန္ မဝင္ျကေသာ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
ထို့ေျကာင့္လည္း ဥပေဒျကမ္းထြက္လာသည္နွင့္ တျပိုင္နက္ သတင္းစာတို့က ျပင္းထန္စြာ ျပစ္တင္ ေဝဖန္ျကသည္။ ေဆာင္းပါးရွင္ မ်ားစြာတို့ကလည္း ကန့္ကြက္ ေရးသားျကသည္။ ေက်ာင္းသားမိဖမ်ားကလည္း မေက်မနပ္ ျဖစ္လာျကသည္။
ဤကဲ့သို့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန့္ကြက္ျကေသာ္လည္း ၁၉၂၀ ျပည့္ နွစ္ ဩဂုတ္လ ၂၈ ရက္ေန့တြင္ ဗမာနိုင္ငံ ဒုတိယ ဘုရင္ခံ ဆာရယ္ ဂ်ီနယ္ ကရက္ေဒါက္ (Sir Reginald Craddock) သည္ ထိုယူနီဘာ စီတီ အက္ဥပေဒကို အတည္ျပုလိုက္သည္။ ဤသို့ ဗမာေက်ာင္းသား ျကီးမ်ားနွင့္ ဗမာျပည္သူတို့၏ ဆနၵကို ဆန့္က်င္ျပ႒ဌာန္းအတည္ ျပု လိုက္ေသာ အဂၤလိပ္္နယ္ခ်ဲ့ အစိုးရ၏ လုပ္ပံုကို ရန္ကုန္တြင္သာမက မနၱေလး၊ ေမာ္လျမိုင္၊ ပုသိမ္၊ စစ္ေတြ စေသျမိဳ႕ျကီးမ်ား၌ လူထု အစည္းအေဝးမ်ားေခၚကာ ကန့္ကြက္ ျကေလသည္။
ဘုရင္ခံ ကရက္ေဒါက္ သည္ ဗမာလူထု၏ လႈပ္ရွားကန့္ကြက္မႈကို အေလးမမူ ဂရုမစိုက္ပဲ ၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန့တြင္ ထိုယူနီဘာစီတီ အက္ဥပေဒ နွင့္အညီ ရန္ကုန္ေကာလိပ္အား ယူနီ ဘာစီတီအျဖစ္သို့ တိုးျမွင့္ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည္ဟု ေျကညာလိုက္ေလသည္။
၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန့ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၂ ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္) တြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ထပ္မံစုေဝး၍ ယူနီဘာစီတီအက္ဥပေဒကို လံုးဝ ကန့္ကြက္ေျကာင္း ဆနၵျပသည့္အေနျဖင့္ သပိတ္ေမွာက္ေျကာင္း ဆံုးျဖတ္ ေျကညာလိုက္ေလသည္။ ၁၉၂ဝ ျပည့္နွစ္ သပိတ္ေျကာင့္ ယင္းသို့ ပညာေရးအျမတ္မ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့ရံုမက ျပည္သူလူထုတြင္လည္း နယ္ခ်ဲ့ဆန့္က်င္ေရး အမ်ိုးသားစိတ္ဓာတ္မ်ား အျပင္းအထန္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ ေလသည္။ ယင္းသည္ပင္ ျမန္မာတို့၏စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲျကီးဟု ေခၚရမည္ ျဖစ္ေလသည္။
တစ္မ်ဳိးသားလုံး၏ စိတ္ႏွလုံးသား ထဲ၌ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ႏွင့္ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ စိတ္ဓာတ္ တို႔ ရွင္သန္ႏိုးၾကား ေစၿပီး ဝံသာႏု ရကၡိတ တရားမ်ား ကိန္းေအာင္းေစသည္ က ေတာ့ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ ပင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာလူထု သည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဟူ၍ သီးျခားတကၠသိုလ္တစ္ရပ္ကို လိုလားေတာင့္တ ေတာင္းဆိုခဲ့ျကေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒျကမ္း ေပၚထြက္လာေသာ အခါတြင္မူ ျပ႒ဌာန္းခ်က္ အခ်ို့ကို မေက်နပ္ျကေခ်။ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ ပညာေရးကို ျပန့္ပြားေအာင္ ျပုလုပ္ရမည့္အစား ပိုမိုပါးရွားေအာင္ အဟန့္အတားမ်ားပင္ ျပုလုပ္ထားသည္ဟု ယူဆျက၍ တကၠသိုလ္ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ အနွံ့အျပား ေတာင္းဆိုျကေလသည္။
ထိုေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို အစိုးရက မလိုက္ေလ်ာေသာေျကာင့္ ၁၉၂ဝ ျပည့္နွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန့ (၁၂၈၂ ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁ဝ ရက္ေန့) တြင္ ျမန္မာျပည္၏ပထမဆံုးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္
ေပၚေပါက္လာေလသည္။
ထိုသို့ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေမွာက္စဉ္အတြင္း ပညာသင္မပ်က္ေစျခင္းငွာ ရန္ကုန္ျမို့ ဗဟန္း ရပ္ကြက္တြင္ အမ်ိုးသား ေကာလိပ္တစ္ေက်ာင္းကို ပညာေရးစိတ္ထက္သန္သူမ်ားနွင့္ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးစီးတည္ေထာင္ျက၏။ ေနာင္တြင္ သပိတ္လွန္ေသာ္လည္း သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားပင္ ကြ်န္ပညာကို ဆက္လက္ မသင္လိုေတာ့ျပီဟု ဆံုးျဖတ္ကာ တိုင္းျပည္အနွံ့ ျမိဳ႕မ ေက်ာင္း အစရွိေသာ အမ်ိုးသားေက်ာင္း ၉၃ ေက်ာင္း တည္ေထာင္ခဲ့၏။
အမ်ိုးသား ေကာလိပ္သည္ သက္ဆိုး မရွည္ရွာေသာ္လည္း ျမိဳ႕မ ေက်ာင္း အစရွိေသာ အမ်ိုးသားေက်ာင္းမ်ားကား မ်ိုးခ်စ္စိတ္ သြင္းေပးရာ၊ ဌာနျကီးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ယင္း အမ်ိုးသားေက်ာင္းမ်ားကို အမ်ိုးသား ပညာေရးေကာင္စီက အုပ္ခ်ုပ္ေလသည္။ ပထမ ေက်ာင္းသားသပိတ္သည္ ပညာေရးကိစၥေျကာင့္ စတင္ေမွာက္ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ပညာေရးထက္ နိုင္ငံေရး အနွစ္သာရ ပို၍ရွိ၏။
ေခတ္ပညာတတ္မ်ားက မိမိတို့အတြက္ လက္တစ္လွမ္းတြင္ သာရွိေသာ ရာထူးရာခံမ်ားကို မမက္ေမာ၊ ကိုယ္က်ိုးစီးပြားကို လံုးဝစြန့္လွြတ္ကာ သပိတ္ေမွာက္လိုက္ျခင္းျဖင့္ အုပ္ခ်ုပ္သူ ျဗိတိသွ် အစိုးရ အား ေတာ္လွန္ျခင္းျဖစ္ရာ တိုင္းျပည္အား နိုင္ငံေရးမ်က္စိ ဖြင့္ေပးလိုက္သကဲ့သို့ ရွိေလသည္။ ထိုေျကာင့္ပင္ ဂ်ီစီဘီေအ ေခၚ ျမန္မာအသင္းခ်ုပ္၏ နဝမ ကြန္ဖရင့္တြင္ တန္ေတာင္မုန္းလဆုတ္ ၁ဝ ရက္ေန့ကို အမ်ိုးသားေန့ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
Ref:ဦးျမင့္ၾကြယ္ ( ၿမိဳ ႔မ ျမင့္ၾကြယ္ ) သမိုင္းပညာရွင္ေရးသားခ်က္မွေကာက္ႏႈတ္ထားပါသည္။
D.မင္း
အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔ ''
အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ့တို့၏ ကိုလိုနီ ပညာေရးသည္ ဗမာနိုင္ငံ၌ ၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္အထိ ယင္းတို့အတြက္ ေငြကုန္ေျကးက် ခံနိုင္ေသာ ေျမရွင္ ဓနရွင္ လူတန္းစား ျမန္မာလူငယ္မ်ားကို ကြ်န္ပညာသင္ေပးရန္သာ အဓိက ျဖစ္သည္။ ေခတ္အလိုက္ အျမင့္ဆံုး ပညာသင္ျကားရာ ယူနီဗာစီတီ ေခၚ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း မရွိေသးေပ။
ရန္ကုန္ျမို့၌ ရန္ကုန္ေကာလိပ္နွင့္ ဂ်ပ္ဆင္ (ယခင္ ယုဒသန္ ေကာလိပ္) ေကာလိပ္သာရွိ၍ ယင္း တို့မွာ ကလကတၱား ယူနီဗာစီတီ၏ လက္ေအာက္ခံ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းခြဲမွ်သာ ျဖစ္သည္။
သင္ရိုးညွြန္းတန္းမ်ားမွာ ကလကတၱား ယူနီဗာစီတီမွ ခ်မွတ္ေပးသည့္ အတိုင္း သင္ျကားရသျဖင့္ ဗမာ တက္လူငယ္မ်ားနွင့္ အံမဝင္ ခြင္မက်ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ စာေမးပြဲမ်ား ကိုလည္း ကလကတၱား ယူနီဗာစီတီမွ ဦးစီး စီမံက်င္းပ ျပုလုပ္ေပး သည္။ မက္ထရစ္က်ူေလရွင္း ေခၚ တကၠသိုလ္ဝင္ စာေမးပြဲကိုလည္း ကလကတၱားတြင္ ေမးခြန္းထုတ္၍ ရန္ကုန္တြင္ ေျဖဆို ျကရသည္။
ဝိုင္အမ္ဘီေအ Y.M.B.A က ဗမာျပည္တြင္ ယူနီဗာစီတီ (တကၠသိုလ္) သီးျခား ရွိရမည္ဟု လံႈေဆာ္ျကြေးေျကာ္ တိုက္တြန္းေပါင္းမ်ားလတ္ေသာ္ ဗမာျပည္ အစိုးရသည္ ပညာမင္းျကီး မစၥတာ မက္သယူး ဟန္တား (Mr. Mathew Hunter) ဦးစီးသည့္ ယူနီဘာစီတီ အက္ဥပေဒ ေရး ဆြဲေရး ကြ်မ္းက်င္သည့္ ေကာ္မတီ တရပ္ကို ၁၉၁၈ ခုနွစ္ ဇြန္လတြင္ ဖြဲ့စည္းလိုက္၏။
ဝိုင္အမ္ဘီေအ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဝိဇၨာသိပၸံ ပညာရပ္မ်ား အားေပးသည့္ ေကာလိပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္သြယ္နိုင္သည့္ ယူနီဘာစီတီ(တကၠသိုလ္) ကို ေထာက္ခံေသာ္လည္း မစၥတာ မက္သယူးဟန္တား ဦးေဆာင္ေသာ ေကာ္မတီ အမ်ားစုက လက္ေတြ့မပါ စာေပပညာဆန္သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားကို အဓိက ထားသည့္ တခုတည္းေသာ ေကာလိပ္ ပါဝင္သည့္ သိပၸံယူနီဘာစီတီ တည္ေဆာက္ရန္ တကၠသိုလ္ ဥပေဒ တရပ္ကိုသာ ေရးဆြဲျပီး၊ ၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ တင္သြင္း ဥပေဒ ျပုေစခဲ့၏။
ယူနီဘာစီတီ ဟူ၍ ဗမာနိုင္ငံတြင္ ဤတစ္ေက်ာင္းသာ ရွိရမည္ဟူ ၍လည္းေကာင္း၊ ယင္းယူနီဘာစီတီ၏ ေအာက္တြင္လည္း ေကာလိပ္ တေက်ာင္းသာ ရွိရမည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ယင္းေကာလိပ္နွင့္ တကၠသိုလ္ တည္ရာ သည္လည္း ရန္ကုန္တြင္သာ ျဖစ္ရမည္ ဟုလည္းေကာင္း၊ စသည့္ ကန့္သတ္ခ်က္မ်ားအျပင္၊ ယူနီဘာစီတီနွင့္ ေကာလိပ္သို့ ဝင္ေရာက္ သင္ျကားရမည့္ သူမ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္း စားမ်ားသာ ျဖစ္ေစရမည္ဟုလည္းေကာင္း၊ စေသာ မလိုလားအပ္သည့္ ကန့္သတ္ ခ်ုပ္ခ်ယ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါဝင္ေနေသာ အက္ဥပေဒ ျဖစ္သည္။
သို့ျဖစ္ေလရာ ယင္း ၁၉၂၀ ယူနီဘာစီတီ အက္ဥပေဒသည္ ေငြကုန္ေျကးက် ခံနိုင္ေသာ ေျမရွင္ ဓနရွင္ လူတန္းစားနွင့္ ျဗူရိုကရက္ အရာရွိျကီးတို့ ၏ သားသမီး မ်ား အဆက္အနြယ္မ်ား အက်ိုးမွ တပါး ဆင္းရဲသား လုပ္စား ကိုင္စား တို့နွင့္ မအပ္စပ္ေသာ ဥပေဒ ျဖစ္သည္။
တနွစ္လွ်င္ အနည္းဆံုးေငြ( ၆၀ဝ) ေက်ာ္ သို့မဟုတ္ တလလွ်င္ ပ်မ္းမွ်ေငြ (၅၀) က်ပ္ေက်ာ္ မတတ္ နိုင္လွ်င္ တကၠသိုလ္သို့ မည္သည့္နည္းနွင့္မွ် ခ်ဉ္းကပ္ နိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုေခတ္ ေရွြတစ္က်ပ္သားကို ျမန္မာက်ပ္( ၁၀) က်ပ္ေက်ာ္သာရွိေသာေျကာင့္ ထိုအခါ ေငြေျကးစံနႈန္း အရ ေငြ( ၆၀ဝ) က်ပ္ဟူ သည္ နည္းလွေသာ အသျပာထုထည္ မဟုတ္၊ တလလွ်င္ (၅၀) က်ပ္ မွ် ရွိေနေပသည္။ ထိုအခ်ိန္က စာေရးျကီး တစ္ေယာက္ ၏ လခ သည္ (၃၀) က်ပ္ ပတ္ဝန္းက်င္မွ်သာ ျဖစ္၏။
အစိုးရစာရင္းမ်ားအရ ဆိုလွ်င္ ထိုေခတ္က အလုပ္သမားတဦး၏ အနိမ့္ဆံုး လစာမွာ(၁၂) က်ပ္ ျဖစ္၍ အျမင့္ဆံုး လစာမွာ (၇၅) က်ပ ္ျဖစ္ျပီး ပ်မ္းမွ် ဆိုလွ်င္ (၂၀ )က်ပ္ ခန့္ ျဖစ္ေပသည္။ လက္လုပ္လက္စား ေန့လုပ္ေန့စား အလုပ္ျကမ္းသမားတို့မွာ တေန့ တမတ္၊ ငါးပဲနႈန္းပင္ မွန္မွန္ မဝင္ျကေသာ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
ထို့ေျကာင့္လည္း ဥပေဒျကမ္းထြက္လာသည္နွင့္ တျပိုင္နက္ သတင္းစာတို့က ျပင္းထန္စြာ ျပစ္တင္ ေဝဖန္ျကသည္။ ေဆာင္းပါးရွင္ မ်ားစြာတို့ကလည္း ကန့္ကြက္ ေရးသားျကသည္။ ေက်ာင္းသားမိဖမ်ားကလည္း မေက်မနပ္ ျဖစ္လာျကသည္။
ဤကဲ့သို့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန့္ကြက္ျကေသာ္လည္း ၁၉၂၀ ျပည့္ နွစ္ ဩဂုတ္လ ၂၈ ရက္ေန့တြင္ ဗမာနိုင္ငံ ဒုတိယ ဘုရင္ခံ ဆာရယ္ ဂ်ီနယ္ ကရက္ေဒါက္ (Sir Reginald Craddock) သည္ ထိုယူနီဘာ စီတီ အက္ဥပေဒကို အတည္ျပုလိုက္သည္။ ဤသို့ ဗမာေက်ာင္းသား ျကီးမ်ားနွင့္ ဗမာျပည္သူတို့၏ ဆနၵကို ဆန့္က်င္ျပ႒ဌာန္းအတည္ ျပု လိုက္ေသာ အဂၤလိပ္္နယ္ခ်ဲ့ အစိုးရ၏ လုပ္ပံုကို ရန္ကုန္တြင္သာမက မနၱေလး၊ ေမာ္လျမိုင္၊ ပုသိမ္၊ စစ္ေတြ စေသျမိဳ႕ျကီးမ်ား၌ လူထု အစည္းအေဝးမ်ားေခၚကာ ကန့္ကြက္ ျကေလသည္။
ဘုရင္ခံ ကရက္ေဒါက္ သည္ ဗမာလူထု၏ လႈပ္ရွားကန့္ကြက္မႈကို အေလးမမူ ဂရုမစိုက္ပဲ ၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန့တြင္ ထိုယူနီဘာစီတီ အက္ဥပေဒ နွင့္အညီ ရန္ကုန္ေကာလိပ္အား ယူနီ ဘာစီတီအျဖစ္သို့ တိုးျမွင့္ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည္ဟု ေျကညာလိုက္ေလသည္။
၁၉၂၀ ျပည့္နွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန့ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၂ ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္) တြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ထပ္မံစုေဝး၍ ယူနီဘာစီတီအက္ဥပေဒကို လံုးဝ ကန့္ကြက္ေျကာင္း ဆနၵျပသည့္အေနျဖင့္ သပိတ္ေမွာက္ေျကာင္း ဆံုးျဖတ္ ေျကညာလိုက္ေလသည္။ ၁၉၂ဝ ျပည့္နွစ္ သပိတ္ေျကာင့္ ယင္းသို့ ပညာေရးအျမတ္မ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့ရံုမက ျပည္သူလူထုတြင္လည္း နယ္ခ်ဲ့ဆန့္က်င္ေရး အမ်ိုးသားစိတ္ဓာတ္မ်ား အျပင္းအထန္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ ေလသည္။ ယင္းသည္ပင္ ျမန္မာတို့၏စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲျကီးဟု ေခၚရမည္ ျဖစ္ေလသည္။
တစ္မ်ဳိးသားလုံး၏ စိတ္ႏွလုံးသား ထဲ၌ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ႏွင့္ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ စိတ္ဓာတ္ တို႔ ရွင္သန္ႏိုးၾကား ေစၿပီး ဝံသာႏု ရကၡိတ တရားမ်ား ကိန္းေအာင္းေစသည္ က ေတာ့ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ ပင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာလူထု သည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဟူ၍ သီးျခားတကၠသိုလ္တစ္ရပ္ကို လိုလားေတာင့္တ ေတာင္းဆိုခဲ့ျကေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒျကမ္း ေပၚထြက္လာေသာ အခါတြင္မူ ျပ႒ဌာန္းခ်က္ အခ်ို့ကို မေက်နပ္ျကေခ်။ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ ပညာေရးကို ျပန့္ပြားေအာင္ ျပုလုပ္ရမည့္အစား ပိုမိုပါးရွားေအာင္ အဟန့္အတားမ်ားပင္ ျပုလုပ္ထားသည္ဟု ယူဆျက၍ တကၠသိုလ္ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ အနွံ့အျပား ေတာင္းဆိုျကေလသည္။
ထိုေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို အစိုးရက မလိုက္ေလ်ာေသာေျကာင့္ ၁၉၂ဝ ျပည့္နွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန့ (၁၂၈၂ ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁ဝ ရက္ေန့) တြင္ ျမန္မာျပည္၏ပထမဆံုးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္
ေပၚေပါက္လာေလသည္။
ထိုသို့ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေမွာက္စဉ္အတြင္း ပညာသင္မပ်က္ေစျခင္းငွာ ရန္ကုန္ျမို့ ဗဟန္း ရပ္ကြက္တြင္ အမ်ိုးသား ေကာလိပ္တစ္ေက်ာင္းကို ပညာေရးစိတ္ထက္သန္သူမ်ားနွင့္ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးစီးတည္ေထာင္ျက၏။ ေနာင္တြင္ သပိတ္လွန္ေသာ္လည္း သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားပင္ ကြ်န္ပညာကို ဆက္လက္ မသင္လိုေတာ့ျပီဟု ဆံုးျဖတ္ကာ တိုင္းျပည္အနွံ့ ျမိဳ႕မ ေက်ာင္း အစရွိေသာ အမ်ိုးသားေက်ာင္း ၉၃ ေက်ာင္း တည္ေထာင္ခဲ့၏။
အမ်ိုးသား ေကာလိပ္သည္ သက္ဆိုး မရွည္ရွာေသာ္လည္း ျမိဳ႕မ ေက်ာင္း အစရွိေသာ အမ်ိုးသားေက်ာင္းမ်ားကား မ်ိုးခ်စ္စိတ္ သြင္းေပးရာ၊ ဌာနျကီးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ယင္း အမ်ိုးသားေက်ာင္းမ်ားကို အမ်ိုးသား ပညာေရးေကာင္စီက အုပ္ခ်ုပ္ေလသည္။ ပထမ ေက်ာင္းသားသပိတ္သည္ ပညာေရးကိစၥေျကာင့္ စတင္ေမွာက္ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ပညာေရးထက္ နိုင္ငံေရး အနွစ္သာရ ပို၍ရွိ၏။
ေခတ္ပညာတတ္မ်ားက မိမိတို့အတြက္ လက္တစ္လွမ္းတြင္ သာရွိေသာ ရာထူးရာခံမ်ားကို မမက္ေမာ၊ ကိုယ္က်ိုးစီးပြားကို လံုးဝစြန့္လွြတ္ကာ သပိတ္ေမွာက္လိုက္ျခင္းျဖင့္ အုပ္ခ်ုပ္သူ ျဗိတိသွ် အစိုးရ အား ေတာ္လွန္ျခင္းျဖစ္ရာ တိုင္းျပည္အား နိုင္ငံေရးမ်က္စိ ဖြင့္ေပးလိုက္သကဲ့သို့ ရွိေလသည္။ ထိုေျကာင့္ပင္ ဂ်ီစီဘီေအ ေခၚ ျမန္မာအသင္းခ်ုပ္၏ နဝမ ကြန္ဖရင့္တြင္ တန္ေတာင္မုန္းလဆုတ္ ၁ဝ ရက္ေန့ကို အမ်ိုးသားေန့ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
Ref:ဦးျမင့္ၾကြယ္ ( ၿမိဳ ႔မ ျမင့္ၾကြယ္ ) သမိုင္းပညာရွင္ေရးသားခ်က္မွေကာက္ႏႈတ္ထားပါသည္။
D.မင္း
0 comments:
Post a Comment