အငယ္ေလးကုိ ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃)

အခ်စ္ဆိုအိုသည္ မရိွေသာ္လည္း ဒီရုပ္ခႏၼာႀကီးကို ေန႔စဥ္ ဇရာ(အိုျခင္း) တရားက ၀ါးၿမိဳေနေပၿပီ။ ဦးေရႊ၀င္း မွန္ေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ရပ္၍ ေခါင္းၿဖီးရင္း ၿပဳံးစိစိႏွင့္ စဥ္းစားမိပါ၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိလည္း စိတ္ထဲက ျပန္ၿပီး ဆုံးမေနပါၿပီ( မုတ္ဆိတ္လည္း ျဖဴ၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးလည္း ျဖဴၿပီ၊ င့ါစိတ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ မျဖဴေသးတာလဲ)။
ဦးေရႊ၀င္သည္ မွန္ကို အားပါးတရားၾကည့္၍ မွန္ထဲက လူႏွင့္ အတူ
တစ္ေယာက္တည္း စကားေတြ ေျပာဆိုေနေပသည္။ “ ခ်စ္စုမေရ…မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ၊
င့ါကို လိမ္ညာလို႔ ရမယ္ ထင္ေနသလား၊ မင္းလက္ထပ္ယူမယ့္ ၀င္းမင္းဆိုတဲ့
ေကာင္ေလးဆီကို နင္နဲ႔ငါတို႔ရဲ႕ ၀တၳဳဇာတ္လမ္း စာမူ တစ္ေစာင္ မိတၱဴ
ပို႔လိုက္ၿပီ….ခ်စ္စုမက ဒီႏွစ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတာနဲ႔
၀င္းမင္း ေကာင္ေလးက လာေခၚၿပီး ထြက္ေျပးၾကမယ္ေပါ့.။အခုေတာ့ မင္းတို႔
ဘာတတ္ႏုိုင္ေသးလဲ…ဦးက ႀကဳိတင္ၿပီး အခ်စ္ေၾကျငာစာတမ္း
စိန္ေခၚထားတာ“(ပ်ံေလတဲ့ ငွက္ခါးမေလး..နားခါမွ သိမယ္လို႔)။”
ေျမလတ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္း၏ အထြက္ေပါက္တြင္ ဂ်စ္ကားတစ္စီးႏွင့္
လူငယ္တစ္ေယာက္ ကားရပ္၍ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါသည္။ လူငယ္သည္ နာရီ
တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ ခ်စ္စုမ ထြက္အလာကို လွမ္း၍ ၾကည့္ေန၏။ ေက်ာင္းသူ
အမ်ဳိးသမီး တစ္အုပ္စု ေရာက္လာၾကပါသည္။ ခ်စ္စုမလည္း ပါလာေပသည္။
“ ေဟ့…ေဟ့ …ခ်စ္စုမ နင့္ကို ေခၚဖို႔ င့ါကုိ လႊတ္လိုက္တာ……လာ လာ
ကားေပၚကို ျမန္ျမန္တက္ပါ..။ သူေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနတယ္” ခ်စ္စုမသည္
အံ့အားသင့္စြာျဖင့္ ကားေပၚသို႔ ေစြ႕ကနဲ တက္လိုက္ပါ၏။ ဒီေန႔ စာေမးပြဲ
အၿပီးမွာ ၀င္းမင္းကို လာေခၚရန္ ေသေသခ်ာခ်ာခ်ိန္းထားသည္။သူဘာေၾကာင့္
ကိုယ္တုိုင္ မလာရတာလဲ…စဥ္းစားမိရင္း စိတ္ေမာ၍ ေနပါသည္။“ ကားဆရာ၊
၀င္းမင္းက ဘယ္မွာလဲ……..ဘယ္ေနရာက ေစာင့္မွာလဲ ဘာေတြ
မွာလုိက္ေသးလဲ…ရွင့္ကို က်မ မယုံပါဘူး” “ ေရာ့…ဒီစာကိုၾကည့္… မွ/
၀င္းမင္းတဲ့။ ေရွ႕လမ္းဆုံမွာ ခ်စ္စုမကို ေစာင့္ေနသူ တစ္ေယာက္
ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္”
ဂ်စ္ကားသည္ လမ္းဆုံသို႔ အေရာက္တြင္ ၿမိဳ႕့ျပင္ဘက္ ထြက္ရန္ ဘယ္ဘက္ကို
ေကြ႔ခ်ဳိး၍ အရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းႏွင္လာခဲ့ေပသည္။
မန္က်ည္းပင္အိုႀကီး တစ္ပင္သို႔ မေရာက္မီွ အရွိန္ကို ေလွ်ာ့လိုက္တာ
ခ်စ္စုမ သတိထားလိုက္မိသည္။ သစ္ပင္ႀကီး ေအာက္အေရာက္တြင္ ကားဘရိတ္ကုိ
ေဆာင့္၍ ရပ္လိုက္၏။ ခ်စ္စုမသည္ ဂ်စ္ကား၏ လက္ကိုင္အား ဆုပ္ထားေသာ္လည္း
သူမ၏ ေခါင္းႏွင့္ သံေဘာင္ထိၿပီး မူးသြားသည္။ မ်က္လုံးျပာေ၀သြားသည္။
ကားေမာင္းသူ လြင့္က်သံ ၾကားလိုက္မိပါသည္။ မုိးကာအက်ၤ ီႏွင့္
လူတစ္ေယာက္သည္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ၀င္ေရာက္ ၍ ကားေဘးမွာ ထိုးရပ္လိုက္၏။
ထိုလူႀကီးသည္ ကားေပၚသို႔ လႊားကနဲ ခုန္တက္လာခဲ့သည္။
ကားေမာင္းသူကိုေအာက္သို႔ဆြဲခ်လိုက္ခါ တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ၿပီး ကားကို
ဒလၾကမ္း ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။ သူ၏ ပါးစပ္မွလည္း တဟားဟား ရယ္ေမာၿပီး
ေျပာဆိုေနသံမ်ားကို ခ်စ္စုမ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္ မ်က္လုံးကို ေမွး၍
နားေထာင္ေနမိသည္။
“ င့ါအခ်စ္ဆုံးကေလး၊ မင္းဘယ္ကို ေျပးအုံးမွာလဲ..။ အခ်စ္ဆုိတာ
စြန္႔လႊတ္ျခင္း မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ငါေျပာထားတာ မင္းတို႔ ေမ့သြားတာလား….
အခ်စ္နဲ႔စစ္မွာ မတရားတာ၊ သနားစရာ မရိွဘူးကြ မွတ္ထား။ ခ်စ္စုမကို ငါ လုံး၀
လက္လြတ္မခံႏိုင္ဘူး အသည္းေလး….. ခ်စ္စုမေရ…ဦး
အခ်စ္ရူးႀကီးကိုခြင့္လႊတ္ပါ ကေလးရယ္..”
ဦးေရႊ၀င္း၏ ေျပာဆိုသံကို ၾကားလိုက္ရတာနဲ႔ ခ်စ္စုမ တစ္ေယာက္
သေဘာေပါက္သြား ပါသည္။ ဆက္လက္၍ မူးေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္ၿပီး မ်က္စိကို
မိွတ္လွ်က္ သူမရင္ထဲက စကားေတြကို အသံမထြက္ဘဲ ေျပာဆို လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
“ ဦးရယ္ ..ဦးကို သမီး စိတ္မဆုိးပါဘူး…၊ ဦးက သမီးကို
ခ်စ္ေရးဆိုစဥ္ကတည္းက သမီးကလည္း တကယ္ျပန္ၿပီး ခ်စ္ေနခဲ့မိတာ အမွန္ပါ..။
မထက္နဲ႔ မသဲသဲတို႔က ဦးကို မႀကိဳက္သင့္၊ မျဖစ္သင့္ပါဘူးဟယ္လို႔
ဇြတ္အတင္းနားခ်ပါတယ္.။ရည္းစားလုံး၀ မရိွေသးတဲ့ က်မကိုေလ က်မကိုေလ
၀င္းမင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ သေဘာတူၾက၊ ေအာင္သြယ္ၾကလု႔ိ ဒီအဆင့္ထိ
ျဖစ္လာရတာပါ။ အခုလုိ ထြက္ေျပးဖို႔ စီစဥ္ရတာလည္း …ဦးတို႔ မိသားတစ္စုလုံး
ေကာင္းစားေရးအတြက္ ..သမီးရဲ႕ ဘ၀ကို စေတးၿပီး ၀င္းမင္းထံ ေပးဆပ္ဖို႔
ႀကံရြယ္ခဲ့မိတာ အမွန္ပါ ဦးရယ္..။အစကတည္းက သမီးကို ဒီလို ဦးက
ခိုးေျပးဖု႔ိ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဦးရဲ႕ အယုအယနဲ႔
အၾကင္နာရင္ခြင္ႀကီးကို တမ္းတေနခဲ့ရ၊ လြမ္းေနခဲ့ရတာ ၾကာပါၿပီ ဦးရယ္..။ ကဲ
အခုေတာ့ ဦးသြားခ်င္ရာကို သမီးလိုက္ခဲ့ပါေတာ့မယ္ေနာ္..။ မိန္းကေလးဆိုေတာ့
လည္း…နဲနဲေလးေတာ့ ဟန္ေဆာင္ကာ မူပိုပါရေစ ဦးရယ္…“။
ဦးေရႊ၀င္း တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနမိပါ၏။ သူ၏ ပုခံုးေပၚသု႔ိ ေမးတင္၍
လိုက္ပါလာေသာ ခ်စ္စုမရဲ႕ ပါးကို တစ္ခ်က္ အားပါးတရ ေမႊးလိုက္၊ ကားလီဘာကို
ေျခကန္ၿပီး နင္းလိုက္ႏွင့္ ႏွလုံးသား စည္းခ်က္ ညီေနေပေတာ့သည္။
ဦးေရႊ၀င္းသည္ သူ၏ ဂ်စ္ကားကို စက္အရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္ပါသည္။
ၿမိဳ႕ႏွင့္လည္း (မိုင္ ၃၀) ေ၀းလာခဲ့ေပၿပီ။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းထိုး၍
ပါလာသူ ခ်စ္စုမကလည္း မလႈပ္မယွက္ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ပူလာမိ၏။
သစ္ပင္ရိပ္ေကာင္းေသာ လမ္းေဘးဇရပ္သု႔ိ ကားကို ထုိးရပ္လိုက္မိပါ၏။ ခ်စ္စုမ၏
လက္ထဲတြင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ စာတစ္ေစာင္ကုိ ဦးေရႊ၀င္း
ျမင္ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။ ခ်စ္စုမအား အသာအယာ ေပြ႔ဖက္၍ ကားေပၚမွ ဇရပ္ေပၚသို႔
ခ်လိုက္ပါသည္။ ခ်စ္စုမသည္ မ်က္လုံးကို မိွတ္၍ မူးေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ရင္း
သူမ၏ ရင္ေတြ တဇက္ဇက္ခုန္ၿပီး ၾကည္ႏူးသာယာေနမိပါ၏။ ဦးေရႊ၀င္းသည္ ခ်စ္စုမ၏
ပါးျပင္ႏုႏုေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ေမႊး၍ ခ်စ္စုမကို တိုးတိုးေလး
ကပ္ၿပီး ေျပာဆို လႈပ္ႏိုးေနပါေတာ့သည္။
“ အသည္းေလး၊ ခ်စ္စုမ၊ ခ်စ္စုမ သတိရပါေတာ့ ကေလးရယ္… အခုလုိ ကေလးမတု႔ိရဲ႕
အခ်စ္ကို အတင္းအဓမၼ ဓါးျပတိုက္လို႔ လုယူခြဲထားၿပီး ေခၚလာရတာ ဦးကို
ခြင့္လႊတ္ပါကေလးရယ္ေနာ္…”
ခ်စ္စုမသည္ ဦးေရႊ၀င္း၏ ရင္ခြင္မွ ဆက္ကနဲ ရုန္းကန္၍ ထၿပီး
ထိုင္လုိက္ပါသည္။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူ တစ္ဦးကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ထားေပသည္။
“ ၀င္းမင္း.၀င္းမင္း ဘယ္မွာလဲ..ဘယ္မွာလဲ……..ဟင္.။ ရွင္….ရွင္…ဦးေရႊ၀င္း
….ဦး …..ဦးရယ္ သမီးတို႔ ခ်စ္ျခင္းကို မခြဲပါနဲ႔လား.”
ခ်စ္စုမ၏ ပါးစပ္မွ ထြက္လာေသာ စကားလုံးမ်ားသည္ ဦးေရႊ၀င္း၏
ရင္ဘတ္အတြင္းမွ အသည္းႏွလုံးအား မိုးႀကိဳး ရွစ္စိတ္ခြဲသြားသကဲ့သု႔ိ
နာက်င္ခံစား ထိခိုက္တုန္လႈပ္သြားေပသည္။ ခ်စ္စုမ၏ လက္ထဲတြင္
ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ စာရြက္ေခါက္အား ဦးေရႊ၀င္း ဆြဲယူလိုက္ပါသည္။
ထိုစာရြက္သည္ ၀င္းမင္းမွ ကိုယ္တိုင္ေရးသားၿပီး ဦးေရႊ၀င္းမွ တဆင့္
ခ်စ္စုမကို ေပးေသာ စာျဖစ္ပါသည္။ ယင္းစာအား ခ်စ္စုမသည္ ဖြင့္၍ မဖတ္ခဲ့ပါ။
မွ/ ၀င္းမင္း ဆိုေသာ စာအိပ္ေပၚမွ လက္ေရးမွာ ၀င္းမင္း ၏ လက္ေရး ေသခ်ာေန၍
ကားႏွင့္ ကားဆရာကို အေခၚခိုင္းသည္ဟု ခ်စ္စုမယုံၾကည္စြာႏွင့္
လုိက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အျဖစ္မွန္မွာ ဦးေရႊ၀င္းသည္ သူႏွင့္ ခ်စ္စုမ၏
ဇာတ္လမ္း ၀တၳဳ စာမူကို ၀င္းမင္းထံသို႔ ကိုယ္တိုင္ သြား၍ ေပးခဲ့ပါသည္။
၀င္းမင္းမွာ ယင္းစာမူအား ဖတ္ၿပီး ေဒါသအမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္၍
ဦးေရႊ၀င္းထံ ေပးသြားေသာ စာျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ခ်စ္စုမအား စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ၿပီး စာအိပ္ကုိ
အျမန္ဖြင့္၍ ခ်စ္စုမ၏ မ်က္ႏွာေရွ႕သို႔ ထိုးေပးလိုက္သည္။

သို႔/
မာယာေဒ၀ီခ်စ္စုမ
ဦးေရႊ၀င္းထံမွ နင္တို႔ရဲ႕ ေတာ္သလင္းေခြး ဇာတ္ခင္းၾကတာေတြ ငါအားလုံး
သိခဲ့ရပါၿပီ။ နင့္ရဲ႕ (ႏြားမရႊံ႕ပိတ္ၿပီး အခ်စ္ေစ်းကြက္ ေလလံတင္ပြဲထဲက
ေယာက်္ားေတြထဲမွာ ငါလုံး၀ မပါေတာ့ပါ။ ျဖစ္ခဲ့သမွ် အားလုံးကို
ေမ့ထားလိုက္ပါၿပီ။ ငါတစ္ခု သတိေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿခံခုန္တတ္တဲ့ ႏြားမဟာ
အၿမဲၿခံခုန္တတ္ပါတယ္။ နင္ရဲ႕ အခ်စ္မာယာ အက်င့္ဆိုးေတြကို ခ၀ါခ်ၿပီး
ဦးေရႊ၀င္းနဲ႔ ေသတဖန္ တစ္သက္လုံး ေပါင္းသင္းႏိုင္ၾကပါေစ။


၀င္းမင္း


ခ်စ္စုမသည္ ၀င္းမင္း၏ စာကို ဖတ္ၿပီး ဦးေရႊ၀င္းထံ ေခါင္းထိုး၍
ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုေနေပေတာ့သည္။ သူျပဳလုပ္ခဲ့သမွ် ျပန္ၿပီး စဥ္းစားရင္း
ေနာင္တရေနေပေတာ့သည္။ ဦးေရႊ၀င္းမွာ ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ ေရာက္လာေသာ
ခ်စ္စုမကို ျပန္၍ ႏွစ္သိမ့္စကား ဆိုရေပ၏။
“ တိတ္ပါ ၊ ခ်စ္စုမရယ္….ဦး တစ္ေယာက္လုံး ရိွေနပါေသးတယ္။ အခုလို
မင္းတို႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ အခ်စ္ကို ခြဲၿပီး လုယူခဲ့မိတာ ဦးကို
ခြင့္လႊတ္ေနာ္”
“ ဦးကို သမီး ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဦးရယ္..။ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္တာက သမီးကို
သမီး ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..။ မွန္ရာကို ၀န္ခံပါရေစ.။ဦးက သမီးကို
ခ်စ္တယ္လို႔ ခ်စ္ေရ ဆိုစဥ္တုန္းမွာ ရည္းစားဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ
မထားခဲ့ရေသးတာ အမွန္ပါ။ ဦးနဲ႔ သမီးဟာ ဒီလို ဘ၀မ်ဳိးကို
မေရာက္ေအာင္ဆိုၿပီး ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ၀င္းမင္းကို တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္
လက္တည့္စမ္းခဲ့မိပါတယ္…..။ အဲဒီအထဲက ၀င္းမင္းဟာ သမီးကို တကယ္အနစ္နာခံၿပီး
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ခဲ့တာပဲလို႔ ထင္ခဲ့ၿပီး လက္ထပ္ဖို႔ ေရြးခဲ့တာပါ။
ဦးနဲ႔ေ၀းရင္ ၿပီးတာပဲဆိုတဲ့ မထူးစိတ္ေမြးခဲ့ရတာပါ။ ဦးကို သမီး
တကယ္ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ သမီးရဲ႕ ဘ၀ တစ္ခုလုံးကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ
ေပးဆပ္အပ္ႏွင္းခဲ့တာပါ ဦးရယ္…။အခုေတာ့ .သမီးဟာ မယားငယ္ ဘ၀ကို လုံးလုံး
သက္ဆင္းလိုက္ရပါၿပီး….ဦးျပဳစုေတာ့မွ ႏုရမယ့္ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္
ျဖစ္သြားပါၿပီ ဦးရယ္….”
ေလာကတခြင္ အေမွာင္တကာ့ အေမွာင္ဆုံးသည္ ကာမ ကိေလသာ၏ အေမွာင္သည္
အႀကီးဆုံးျဖစ္ပါေပသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ ခ်စ္စုမတို႔၏
ရင္ဘတ္ေတြထဲမွာေတာ့ အခ်စ္လမင္း အစင္းေပါင္း ကုေဋကုဋာ ေ၀ျဖာေနၾကေပေတာ့သည္။
******************
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ႀကိဳတင္ စီမံထားသည့္အတိုင္း ခ်စ္စုမႏွင့္အတူ သရက္ၿမိဳ႕တြင္
အိမ္ေထာင္သစ္ထူ၍ ေနၾကေပသည္။ စီးပြားေရးမွာ သစ္၊ ၀ါး၊ မီးေသြး ပြဲရုံႀကီး
ဖြင့္ထားပါသည္။ ဦးေရႊ၀င္းသည္ သရက္ၿမိဳ႕မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း
(၃၀)ခန္႔ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းတာ၀န္ျဖင့္ ေနခဲ့ဘူး၏။ သူငယ္ခ်င္း
ကိုခင္ေမာင္ၾကည္ (လူပ်ဳိႀကီး)ႏွင့္ ျပန္၍ ေတြ႔ဆုံၿပီး တိုင္ပင္ကာ
ဤသရက္ၿမိဳ႕ကို ေနထိုင္ရန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကိုခင္ေမာင္ၾကည္သည္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အၿမဲေနထိုင္တတ္ပါသည္။
ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ ခ်စ္စုမတို႔ လင္မယား ေရာက္လာစဥ္က စတင္ေနာက္ေျပာင္ေတာ့၏။
“ ကိုေရႊ၀င္းတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ကယ္ၾကည့္လို႔
ေကာင္းတယ္.ေရွ႕သြားလိုက္ ညီၿပီး တကယ့္သားအဖနဲ႔ တူတာပဲ”
“ ဟဲ၊ ဟဲ ကုိခင္ေမာင္ၾကည္ေရ --ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ…..လူႀကီးရွက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က
ရယ္ႏုိင္ေပမယ့္ ခ်စ္ဇနီး အသစ္စက္စက္ ခ်စ္စုမရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးမွာ
ရွက္ေသြးေတြ ျဖာေနပါၿပီဗ်ာ…”
ကိုေရႊ၀င္းႏွင့္ ကိုခင္ေမာင္ၾကည္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္မွာ
ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာဆိုေနခဲ့ၾကသည္။ ခ်စ္စုမသည္ ရွက္စိတ္ႀကီး၍
အိမ္တြင္းခန္းသို႔ ေျပး၀င္ၿပီး ငိုပြဲဆင္ေတာ့သည္။ အရြယ္မတူ အခ်စ္ဟူေသာ
အေၾကာင္းရင္းခံမႈေၾကာင့္ ခ်စ္စုမ၏ စံပယ္ျဖဴ ခ်စ္ပန္းပြင့္ကေလး
ညိႈးႏြမ္းသြားရေပေတာ့သည္။ ဦးေရႊ၀င္းမွာ ျပာရိျပာရာျဖင့္
အိမ္တြင္းခန္းသို႔ ၀င္လိုက္လာခဲ့ေပေတာ့၏။ ခ်စ္စုမသည္ အိပ္ယာေပၚမွာ
၀မ္းလ်ားေမွာက္၍ ငိုရိႈက္ေနပါသည္။
“ ခ်စ္စုမ…ခ်စ္စုမ…ဦးရဲ႕ ခ်စ္ဇနီးေလးေရ…..မငိုပါနဲ႔ကြယ္။
တိတ္ပါေတာ့ေနာ္….ဦးတို႔ဘ၀ က ယခုမွ စလုံးေရစ၊ မဂၤလာဦးည မင္းက ငိုေနရင္
ကေလးမ်က္လုံးျပဴးလိမ့္မယ္…ထပါေတာ့၊ ဒီဘက္ကို လွည့္ပါအုံး”
ခ်စ္စုမကို ေျပာေျပာဆိုဆိုျခင့္ ဦးေရႊ၀င္းသည္ သူကိုဆြဲ၍ လွည့္လိုက္ၿပီး
ေခ်ာ့ေနပါေတာ့သည္။
“ သြား၊ သြား ညီမ အနားကို မလာပါနဲ႔၊ ညီမကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ သမီးလို႔
မေခၚေတာ့ပါနဲ႔..။ ဦးက ညီမကို သမီး သမီးလို႔ ခုလို ေခၚေနေတာ့ သူမ်ားေတြက
အေျပာခံေနရတာ သိလား.။”
“ ဦးရဲ႕ ခ်စ္ဇနီးေလး အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း
နာခံေတာ္မူပါမယ္ဗ်ာ…ေရႊစိတ္ေတာ္ညိဳ-ႏႈတ္ခမ္းေတာ္စူ၍ မမူလိုက္ပါနဲ႔
ညီမေတာ္ အလိုက်……..ဆိုစကားမ်ား…..ဆက္လက္ၿပီး အမိန္႔ေတာ္ရိွပါ ႏွမေတာ္
ခ်စ္ဇနီးေလးဗ်ား”။
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ကုတင္ေပၚမွ ခ်စ္စုမအား လက္အုပ္ကေလး ခ်ီလ်က္သား အခ်စ္တဏွာ၏
ကၽြန္ႀကီးအျဖစ္ ခစားေနပါသည္။
“ ဦးေနာ္…ညီမကို အရွင္လတ္လတ္ ငရဲပို႔ေနတာလား…ေတာ္ပါေတာ့ဆို…အဲဒီ
လက္ႏွစ္ဖက္လာခဲ့..။ ညီမရဲ႕ ရင္ထဲက လႈိင္းလုံးခတ္သံေတြနဲ႔အတူ
…စကားေျပာပါရေစဦး..ဦးရယ္၊ ညီမမွာ ဦးကို ခ်စ္လြန္းအားႀကီးလို႔
မိဘေဆြမ်ဳိးေတြျပစ္ၿပီး လိုက္လာခဲ့ရတာပါ။ ညီမရဲ႕ ဘ၀က ဦးျပဳစုယုယမွ
ႏုရေတာ့မွာပါ။ သူမ်ားေတြရဲ႕ တံေတြးခြက္ထဲမွာ ပက္လက္ေမွ်ာလိုက္ခဲ့မိပါၿပီ
ဦးရယ္…။”
ခ်စ္စုမသည္ ဦးေရႊ၀င္း၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲလွ်က္ ရင္ခြင္တြင္းသို႔ ၀င္ၿပီး
အခ်စ္မ်က္ရည္ခံထိုး၍ စကားေျပာေနၾက၏။
“ ဦးရယ္၊ ညီမရဲ႕ ဘ၀က ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သူမ်ားရဲ႕ လင္ကို ယူခဲ့မိလို႔
မ်က္ႏွာငယ္ရပါၿပီ…ဦးနဲ႔ ညီမ အသက္ကလဲ သမီးနဲ႔ အေဖအရြယ္ဆိုေတာ့ …ေတြ႔တဲ့
ျမင္တဲ့သူေတြက…ေမးေငါ့ၾကတာေပါ့…။ သမီးကို သနားပါ ဦးရယ္ေနာ္….”
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ရင္ခြင္ထဲမွ ခ်စ္စုမကို ဆက္ကနဲ တြန္းလႊတ္၍ ဟားတိုက္ရယ္ေမာ
ေျပာဆိုေနပါသည္။“ ဟားဟားဟား ခ်စ္စုမရယ္…မင္းပဲ က်မကို “ သမီး” လို႔
မေခၚပါနဲ႔၊ ညီမလို႔ ေခၚပါဆို သမီးကို သနားပါ ျဖစ္လာျပန္ၿပီ၊ ဦးက ခ်စ္စုမ
ညီမေလးကို တစ္ကယ္သနားလို႔ တကယ္ခ်စ္လို႔..ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မိသားစု၊
သား/သမီးေတြနဲ႔ မယားကိုထားခဲ့ၿပီး အခ်စ္ဘ၀သစ္ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ ကေလးရယ္…”
ခ်စ္စုမသည္ ဦးေရႊ၀င္း တြန္းလႊတ္လိုက္၍ ကုတင္တစ္ဖက္စြန္းမွာ ေကြးေကြးကေလး
ေခြေနၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ယိုစီးက်ေနပါသည္။ မခ်ဳိၿပဳံးၿပဳံး၍ စိတ္ေကာက္
စကားစစ္ထိုးေနပါေတာ့သည္။ သူမမွာ ငိုေန၏။
“ဟီး..ဟီး..ဟီး ဦးမေကာင္းဘူး..ညီမရဲ႕ ခါးေတာ္ေတာ္
နာသြားၿပီ..ျပန္ေလ်ာ္ေပး ခုခ်က္ခ်င္း
ႏိွပ္နင္းေပးရမယ္..အားအား..ကၽြတ္ကၽြတ္ အေမေရ..အေမ့သမီးေတာ့ လင္ယူမိတာ
ငါးပါးေမွာက္ပါၿပီေတာ့။ ဟီးဟီး ..ဦးကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး။ အခန္းထဲက
ခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြား..သြားဆို ..ဘာၾကည့္ေနတာလဲ…သြား ညီမ အနား မလာနဲ႔။”
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ခ်စ္စုမ ဘာပဲေျပာေျပာ သူမ အနားသို႔ ဇြတ္အတင္း
ကပ္သြားခဲ့ပါသည္။ မိန္းမဟူသည္ ေဆာင္းေလပမာညီ အတြင္းသေဘာဘယ္မတည္
ေျပာင္းလဲတတ္သည္။ အခ်စ္ႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိန္းမမ်ားသည္
စကားကို ေျပာင္းျပန္ေျပာတတ္ၾက၏။ ဦးေရႊ၀င္းမွာ သူဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ ဆရာႀကီး
ပီမိုးနင္း၏ အထက္ပါ အခ်စ္သွ်ၾတ က်မ္းစာမ်ားကို သတိရမိလာပါသည္။
“ ခ်စ္ဇနီးေလးရယ္ ဦးကို စိတ္မဆိုး ပါနဲ႔ေနာ္၊ ညီမ အႀကိဳက္ ဘာမဆို
အားလုံးစိတ္တိုင္းက် ေနထိုင္ ေျပာဆိုပါေတာ့မယ္” အခန္းတြင္းမွ
ဇနီးေမာင္ႏွံအသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားေပၿပီ..။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ
အသံမ်ားအား နားစိုက္ၾကည့္မည္ ဆိုပါလွ်င္ အဓိပါယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး
ဖြင့္ဆိုၾကမည္ မဟုတ္လား…။
********************
ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ ခ်စ္စုမတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ သရက္ၿမိဳ႕တြင္
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ေနထိုင္လာခဲ့သည္မွာ (၁)ေက်ာ္ၾကာလာခဲ့ေပၿပီ၊
ဦးေရႊ၀င္းမွာ အသက္(၅၀)ေက်ာ္လာေသာအခါ အရာရာ
စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါႏိုင္ေတာ့ေပ။ ယခင္က သူမ်ားတကာႏွင့္ ဇနီးႀကီးအေပၚ
လက္ညိႈးထိုး၍ ေစခိုင္းခဲ့ၿပီး အဆင္မေျပလွ်င္ ေဒါသအလြန္ႀကီးခဲ့ပါသည္။
ယခုအခါ ဦးေရႊ၀င္းမွာ ခ်စ္ဇနီးငယ္ကေလး၏ လက္ညိႈးညႊန္ရာ ကျပာကရာ ကိစၥ
အ၀၀ကို ေဆာင္ရြက္ေနရေပၿပီ။ ခ်စ္ဇနီးငယ္၏ အလိုက် မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာအခါ
မယားငယ္ ကေလး၏ ႏႈတ္ခမ္း ဓါး စူးစူးျဖင့္ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ထုိးေမႊ
ခံရေပေတာ့သည္။
ယခင္က အလြန္ႀကီးခဲ့ေသာ ဦးေရႊ၀င္း၏ ေဒါသအိုးႀကီးသည္ မယားငယ္ကေလး၏
ေျခဖေနာင့္ေအာက္သို႔ ျပားျပား၀ပ္ ေၾကမြ၍ သြားေပၿပီ..။ တစ္ဘက္အိမ္မွ
အသံက်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္ ကက္စက္ဖြင့္သံမွာ ဦးေရႊ၀င္းအား သေရာ္
ေလွာင္ေျပာင္ေနသလား ထင္မွတ္ရပါ၏။ (အငယ္ေလးကို ခ်စ္ရင္ ဒုကၡ..) ၂ ငါးပါး
ေမွာက္လိမ့္မယ္…။
“ အိမ္ရွင္တို႔..အိမ္ရွင္တို႔…ဘယ္သူမွ မရိွၾကဘူးလား…. ခ်စ္စုမ နာမည္နဲ႔
စာပါလာတယ္..ထြက္ၿပီး လက္ခံေပးၾကပါ” အိမ္ေရွ႕မွ စာပို႔သမား ေအာ္သံေၾကာင့္
ခ်စ္စုမ အေျပးအလႊား ထြက္ယူလိုက္ပါသည္။ စာအိတ္ေပၚက လက္ေရးၾကည့္၍ ခ်စ္စုမ
ၿပဳံးစိစိ ျဖစ္ေန၏။ အိပ္ခန္းအတြင္းမွ အိပ္ေနေသာ ဦးေရႊ၀င္းကို
တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီး စာဖတ္ရန္ အိမ္သာထဲသို႔ သြားပါေတာ့သည္။
***********************
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ခ်စ္စုမႏွင့္ စတင္ေပါင္းစဥ္ကတည္းက ပါလာေသာ ေငြမ်ားကို
ခ်စ္စုမထံ အပ္ႏွံထားသည္။ လုပ္ငန္းေငြစာရင္းမ်ားကိုလည္း ခ်စ္စုမ
ကိုင္ထား၏။ သစ္၀ါးႏွင့္ ေထာ္လာဂ်ီ လုပ္ငန္းကိုလည္း သူ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ
ကိုခင္ေမာင္ၾကည္အား ဦးေဆာင္ခိုင္းထားေပသည္။ လုပ္ငန္းမွာ တိုးတက္မလာဘဲ
ေပးရန္ ေၾကြးစာရင္းမ်ားသာ မ်ား၍ လာ၏။ ဦးေရႊ၀င္းသည္ အိပ္တစ္၀က္ ၊
ႏိုးတစ္၀က္ျဖင့္ အေတြး၀ကၤပါ ခ်ာခ်ာလည္ေအာင္ စဥ္းစားေနေပေတာ့သည္။ မေန႔က
ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ သူ၏ သားႀကီး ေမာင္ထိပ္တင္တို႔ ဖုန္းဆက္ေျပာဆိုၾက၍
အိမ္မွသတင္းမ်ားကို စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားသိခဲ့ရျပန္ေပသည္။ မယားႀကီး
ေဒၚေဌးၾကည္မွာ အိပ္ယာထဲမွာ ဘုန္းဘုန္းလဲေနေပၿပီ..။ သမီးႀကီး ဂ်မ္းေထာ္မွာ
ဘဲြ႔ယူၿပီး၍ ေယာက်္ားယူေတာ့မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ တက္ယူသည့္ေန႔က
သူမ်ားေတြမ်ာ မိစုံ ဖစုံေတြနဲ႔ ဓါတ္ပုံရိုက္ေနၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး
က်န္ခဲ့တဲ့ သားအမိ သုံးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖက္၍ ငိုပြဲ
ဆင္ခဲ့ၾကရ၏။ ေနာက္(၆)လၾကာလွ်င္ သမီးႀကီး၏ လက္ထပ္ပြဲ လုပ္မွာျဖစ္ေၾကာင္း
သားႀကီးမွ ငိုသံပါႏွင့္ ေျပာၾကားတာကို ျပန္၍ ၾကားေယာင္ေနမိေပေတာ့သည္။
“ အေဖ၊ အေဖ မရိွေတာ့လည္း စီးပြားေရး ကိစၥေတြကို အေဖ သင္ထားခဲ့တဲ့
ပညာေတြနဲ႔ ရွာေဖြႏိုင္ခဲ့ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အေဖရယ္ အစားထိုးလို႔
မရႏိုင္တာက လူမႈေရး နယ္ပယ္ထဲမွာ “ အေဖ” ဆိုတာ ဘာနဲ႔မွ အစားထိုးလို႔
မရပါဘူး အေဖရယ္…”
ဦးေရႊ၀င္းသည္ သူ၏ သားဖုန္းဆက္၍ ေျပာစကားမ်ားကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္မိၿပီး
သက္ျပင္းအခါခါ ခ်ေနမိ၏။ သမီး၏ မဂၤလာေဆာင္တြင္ အေဖမလာႏိုင္၍
မ်က္ႏွာငယ္ရမည့္ အျဖစ္မ်ားအား တဆက္တည္း စဥ္းစားလာမိျပန္ပါသည္။
ဇနီးႀကီးကလည္း လုံး၀ လက္ခံမည္ မဟုတ္ေပ။ သမီးကလည္း အေမ့ထက္ စိတ္ကႀကီး၏။
“ အေဖ၊ သမီးတို႔ကို မခ်စ္လို႔ ပစ္သြားတာကို အေမက ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေပမယ့္
သမီးက ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး အေဖ…”
သမီးႀကီး၏ ေနာက္ဆုံး ေျပာစကားေၾကာင့္ ဦးေရႊ၀င္းမွာ သမီး၏ မဂၤလာေဆာင္သို႔
သြားရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနပါသည္။
“ ဦး..ဦးေရ ေခၚေနတာ မၾကားဘူးလား…ဦးေရႊ၀င္းရွင့္၊ ဒီေလာက္ ေခၚေနတာေတာင္
မၾကားဘူး၊ ဘာေတြမ်ား စဥ္းစားၿပီး မွန္မွန္ေျပာစမ္း၊ ညီမကို ေက်ာ္ၿပီး
ဦးရဲ႕ မိသားစုကို သတိရေနတာ မဟုတ္လား…။”
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ခ်စ္စုမ သူ၏ အနားသို႔ ေရာက္လာတာကို အမွန္မသိလိုက္ပါ၊
ခ်စ္စုမ ေဆာင့္၍ ေအာ္လိုက္သံေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ လန္႔သြားပါသည္။ သူရဲ႕
နားထဲတြင္ မၾကားဘူးေသာ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ရင္ထဲတြင္ ေအာင့္သက္သက္
ျဖစ္သြားမိပါသည္။ ခ်စ္စုမ တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ် မေခၚ ဘူးေသာ ေခၚသံမွာ “
ဦးေရႊ၀င္း” တဲ့။
“ ေဟာ ..ဦးေရ…အစ္ကိုႀကီးေရ…ညီမရဲ႕ လင္ေတာ္ေမာင္ႀကီးေရ…ညီမကို ဘာလို႔
ျပဴးၾကည့္ေနတာလဲ…”
ခ်စ္စုမသည္ သူမအား မ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္ စိတ္ဆိုးသြားေသာ အမူအယာကို
ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းမတို႔၏ တခၤဏုပတၱိညာဏ္ျဖင့္
ေဒါသသံမွ ခ်က္ခ်င္း တဏွာသံသို႔ ေျပာင္း၍ ခ်ဳိသာစြာ ဆိုလိုက္ပါေတာ့၏။
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ခ်စ္စုမသည္ ဦးေရႊ၀င္း အနားသို႔ ကပ္၍ ကပ္၍
တိုးလာခဲ့ၿပီး ဦးေရႊ၀င္း၏ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေမႊးေမႊး ေပးလိုက္ပါသည္။ သူမ၏
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဦးေရႊ၀င္း၏ ေရႊလည္တိုင္ ႀကီးအား ရီးေလခိုစီး
လိုက္ပါသည္။ သူမ၏ ရယ္သံမွာ…ေလထဲတြင္ ပ်ံ႕လြင့္သြားေပသည္။ ဦးေရႊ၀င္းသည္
ခ်စ္စုမ၏ သာယာမႈ ေရအလ်ဥ္ေၾကာတြင္ ေမွ်ာပါသြားေပၿပီ…ေယာက်္ား မိန္းမ
သတၱ၀ါဟူ သမွ်သည္ သာယာမႈ ထြက္ေပါက္ကို လိုလား ေတာင့္တျခင္းမွာ သဘာ၀ တရား
မဟုတ္ပါလား…။
********************************
ဦးေရႊ၀င္းသည္ မေန႔ ကခ်စ္စုမထံသို႔ အမွတ္တမဲ့“ ဦးေရႊ၀င္း ” ဆိုေသာ ေခၚသံ
စကားတစ္လုံးေၾကာင့္ ယေန႔မွ စ၍ အခ်ဳိးေျပာင္းၿပီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔
ထြက္ထုိင္ခဲ့၏။ သရက္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ခြဲ ကာလအတြင္း
ပထမဆုံးအႀကိမ္ လက္ဘက္ရည္ ဆိုင္သို႔ ထြက္ထိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အျပင္သို႔
မထြက္ျခင္းမွာ ဦးေရႊ၀င္းသည္ သမီးအရြယ္ ခ်စ္စုမသည္ သမီးအရြယ္ ဇနီးငယ္
ျဖစ္ေန၍( သားအဖဟု ထင္မွတ္ေနၾကပါသည္။) ခ်စ္စုမ အျပင္ထြက္ရင္လည္း
ဦးေရႊ၀င္းကို ေခၚေလ့ေခၚထ မရိွပါ။ တစ္ခါ တစ္ရံ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးခန္း၊
ေဆးရုံသို႔သာ သူတို႔ ႏွစ္ဦးတည္း ထြက္ၾက၏။ ခ်စ္စုမ အျပင္သို႔
အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ထြက္လွ်င္ အိမ္ေဖာ္ ထမင္းခ်က္ ေကာင္မေလးႏွင့္
ကိုခင္ေမာင္ၾကည္တို႔ အၿမဲလိုက္ပါၾက၏။ အိမ္တြင္ ထမင္းခ်က္
ေကာင္မေလးမ်ားမွာ ငါးလ တစ္ႀကိမ္ ေျပာင္းလည္း ခိုင္းေစပါသည္။ အ ေၾကာင္းမွာ
ခ်စ္စုမက သူ၏ ေယာက်္ား ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ မသကၤာတိုင္း ေျပာင္း၍
ခန္႔ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေရႊ၀င္းသည္ ခ်စ္စုမ အေၾကာင္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္
ေတြးေတာေနရင္း မေန႔က မူေျပာင္းသြားေသာ ခ်စ္စုမကို ျပန္လည္ေဒါပြ
ေနမိျပန္၏။ ( ဦးေရ..အစ္ကိုႀကီးေရ …ေခၚေနရာမွ “ ဒီမွာ ဦးေရႊ၀င္း” ဆိုေသာ
စကားေၾကာင့္) ဇနီးငယ္ငယ္ေလးႏွင့္ ထာ၀ရ အခ်စ္ျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနခဲ့ေသာ
ဦးေရႊ၀င္းမွာ အခ်စ္အိပ္ယာထဲမွ လန္႔၍ တစ္ေရးႏိုးခဲ့ေပၿပီ..။
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္အတြင္း တစ္ေနရာမွ စကား၀ိုင္း တစ္ခုေၾကာင့္ ဦးေရႊ၀င္းအား
ခ်စ္စုမ သစၥာေဖာက္ေသာ သတင္း အစအန ၾကားသိခဲ့ရေပၿပီ..။ တစ္ဖက္စကား၀ိုင္းမွ
ခ်စ္စုမ၏ သတင္းမ်ားကို ဦးေရႊ၀င္း ျပန္လည္ စုစည္း စဥ္းစား
နားေထာင္လိုက္ေသာအခါ..
ခ်စ္စုမသည္ သူ၏ ငယ္ရည္းစားမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ ဆက္သြယ္ေန၏။
လူခ်င္းမေတြ႔ရေသာ္လည္း စာျဖင့္ ဆက္သြယ္ေနပါသည္။ ေမာင္စိုးႏိုင္၊
ေမာင္ေအာင္မိုးႏွင့္ ေမာင္၀င္းမင္းတို႔ထံမွ စာမ်ား မၾကာ မၾကာ
ေရာက္လာတတ္ပါသည္။
ခ်စ္စုမသည္ အပ်ဳိဘ၀က စိတ္ဓါတ္အတိုင္း အိမ္ေထာင္သည္ ဘ၀အထိ သယ္ေဆာင္လာျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။ ၀ါသနာ ဗီဇကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ေၾကာင္း သူမ၏ လုပ္ရပ္မ်ားက သက္ေသ
ခံေနပါသည္။လြတ္လပ္ေသာ ဘ၀တြင္ အေပ်ာ္ေနခဲ့မိေသာ အက်င့္သည္ အိမ္ေထာင္သည္
ဘ၀သို႔ ေရာက္ေသာအခါ…လူလည္းပ်က္၊ စီးပြားေရးလည္း တစတစ ယုတ္ေလ်ာ့ ပ်က္စီး၍
လာေပၿပီ။
ပိုမို၍ ဆိုးရြားေသာ လုပ္ရက္ တစ္ခုမွာ ခ်စ္စုမ ဦးေႏွာက္မဲ့ ေနေပ၏။
ေမာင္၀င္းမင္းထံ သို႔ ခ်စ္စုမသည္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွ ေငြမ်ားအား
ဦးေရႊ၀င္းမသိေအာင္ ခိုးယူေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေမာင္၀င္းမင္းသည္ ယခင္က
လုပ္ေနက်အတိုင္း ႏွစ္လုံးထီေရာင္းျခင္း၊ ထိုးျခင္းျဖင့္ ခ်စ္စုမ
ေပးပို႔ေသာ ေငြမ်ားသုံး၍ ေျမလတ္ၿမိဳ႕မွာ ေပ်ာ္ပါးေသာက္စားေန၏။ မၾကာေသာ
ကာလအတြင္း ေမာင္၀င္းမင္းသည္ ေလာင္းကစားမႈႏွင့္ အဖမ္းခံရပါသည္။ အမႈအတြက္
ေငြလိုေန၍ ခ်စ္စုမထံသို႔ မၾကာမၾကာ စာေရးၿပီး ေတာင္းရ၏။ ေလာကႀကီးသည္
ကိုယ္ျပဳေသာကံကို ကိုယ္သာခံရၿမဲျဖစ္ပါသည္။ ေမာင္၀င္းမင္းသည္
ေလာင္းကစားမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္(၂)ႏွစ္တိတိ အခ်ခံလိုက္ရပါေတာ့၏။ သရက္ၿမိဳ႕
ေထာင္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ခ်စ္စုမက ေထာင္၀င္စာ သြား၍ ေတြ႔ပါသည္။
လူမိုက္အားေပး မုဆိုးတစ္ပိုင္း မိန္းမရိုင္း။ သူခိုး
ဓါးရိုးကမ္းေနေသာခ်စ္စုမသညဖ်တ္ဖ်တ္လူး အပူသည္ေယာင္ေဆာင္ျပေနသည္။
“ေမာင္ ..ဘာမွအားငယ္မေနပါနဲ႔၊ ဒီၿမိဳ႕မွာ…ညီမ တစ္ေယာက္လုံးရိွေနတာပဲ၊
ေထာင္ထဲမွာ ..ေကာင္းေကာင္းေနရေအာင္၊ စားရေအာင္၊ ညီမ (၇ ရက္
တစ္ႀကိမ္လာၿပီး စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးပါမယ္…၊ အားငယ္မေနနဲ႔ေနာ္..။”
“ မလာခဲ့ပါနဲ႔ေတာ့… ခ်စ္စုမရယ္…။ ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္သာ
ရိွပါေစေတာ့ကြာ…၊ ညီမရဲ႕ ေယာက်္ားႀကီး ဦးေရႊ၀င္း သိသြားရင္…ညီမတို႔
အိမ္ေထာင္ေရး ကြဲသြားပါ့မယ္…။ ကိုယ့္ဆီကို
မလာခဲ့ပါနဲ႔ေတာ့ကြာ…ျပန္ေတာ့ေနာ္…ဟိုမွာ အေစာင့္ေတြက ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကၿပီ..။ သြားပါေတာ့ ခ်စ္စုမေရ…ေနာ္…ေနာ္”
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္အတြင္းမွ ေျပာျပေနေသာ စကား၀ိုင္းသည္ ဦးေရႊ၀င္းအတြက္
နားထဲသို႔ သံရည္ပူမ်ား ေလာင္းထည့္ေနသလား ထင္မွတ္ရေတာ့၏။ ဦးေရႊ၀င္းသည္
ရွက္လြန္းအားႀကီး၍ မ်က္ႏွာႀကီး တစ္ခုလုံးနီျမန္းေနေပၿပီ..။
************************
ဒီကိစၥ ဘယ္ကစၿပီး ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းရမည္လဲ…စဥ္းစားရင္းမွ
ထြက္ေပၚလာေသာ ေဒါသမ်ားကို ရင္၀ယ္ၿမိဳသိပ္၍ ဆိုင္ထဲမွ
ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။အိမ္ကို တန္း၍ မျပန္ေသးဘဲ ကမ္းနားလမ္းသို႔
စိတ္ကုန္လက္ပန္းခ်ၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့၏။
ကမ္းနားလမ္းတြင္ ရိွေသာ သရက္ၿမိဳ႕၏ တန္ခိုးႀကီး ဆုေတာင္းျပည့္
ဘုရား၀ိုင္း အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ဒူးေထာက္
လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ ရင္တြင္းမွ ေသာက အပူမ်ားကို သက္ျပင္း ရွည္ႏွင့္အတူ
မႈတ္ထုတ္လိုက္ပါသည္။
“ ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္… ကိုယ့္က်င့္တရားပ်က္၍ ခ်စ္စုမ ဇနီးငယ္ငယ္ေလးကို
ယူခဲ့မိပါသည္။ ၀ဋ္ေၾကြးရိွပါက ဒီဘ၀ဒီမွ်ႏွင့္ေပးဆပ္ရလို၏..ရွင္ဘုရား…”
ဘုရားတန္ေစာင္အေပၚမွ ခိုမိသားစု တစ္အုပ္သည္ ဦးေရႊ၀င္း၏ အသံထြက္၍
ဆုေတာင္းသံေၾကာင့္ လန္႔ၿပီး“ ျဖန္းကနဲ“ ထ၍ ျပန္သြားၾကေပေတာ့သည္….။
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ေမွာင္စပ်ဳိးေသာ အခ်ိန္မွ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာ၏။
အိမ္အတြင္းသို႔ ၀င္လိုက္မိေသာအခါ…အသင့္ေစာင့္ေနၾကေသာ ဧည့္သည္သုံးဦးကို
ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဦးေရႊ၀င္းသည္ သူတို႔အား ျမင္တာႏွင့္ ၾကက္ေသ ေသ၍
ေက်ာက္ဆစ္ ရုပ္ကဲ့သို႔ ရပ္ၾကည့္ေနမိ၏။ သူတို႔မွာ…ခ်စ္စုမ၏ အေဖႏွင့္အေဖ၊
ခ်စ္စုမ၏ အစ္မ တစ္ဦးတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ခ်စ္စုမ၏ အေမမွာ ထိုင္ေနရာမွ
မတ္တတ္ရပ္၍ ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္ေနေသာ ဦးေရႊ၀င္းအနားသို႔ ကပ္လာၿပီး
စကားဆိုရန္ေတြ႔ပါေတာ့သည္။
“ လူႀကီးမင္း…ဦးေရႊ၀င္း…….က်မတို႔ကို ျမင္ေတြ႔လိုက္လို႔ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး
ေက်ာက္ရုပ္ ျဖစ္မသြားပါနဲ႔ …ရွင္ဟာ ..ေတာ္ေတာ္ကို လူႀကီး လူေကာင္း
မဆန္တဲ့ လူပဲ..။ ကေလးကို မုန္႔ေပးၿပီး ခိုးယူ ဇနီးလုပ္လိုက္တာေပါ့။
က်မရဲ႕ သမီးေလး ခ်စ္စုမဟာ ..ရွင့္သမီးထက္ေတာင္ အသက္က ငယ္ပါေသးတယ္..။
ရက္စက္လိုက္တာရွင္..။ ဒီမွာၾကည့္ သူေရးေပးခဲ့တဲ့စာ…”။
သို႔ /
“ အေဖႏွင့္ အေမ…က်မရဲ႕ ခ်စ္သူ ၀င္းမင္းဆိုေသာ ေကာင္ကေလးနဲ႔ ယေန႔ စာေမးပြဲ
အၿပီး ခိုးရာသို႔ လိုက္သြားပါၿပီ..။ သမီးကို ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ။…”
သမီးမိုက္
“သူေရးထားခဲ့တဲ့ စာအတိုင္း ရြယ္တူ ေကာင္ေလးနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားတယ္
ဆိုၿပီး က်မတို႔ မိသားစု စိတ္ေအးေနၾကတာ၊ ယခုေတာ့မွ သူက အေၾကာင္းစုံ
ရင္ဖြင့္ၿပီးေခၚေတာ့ ဦးေရႊ၀င္း လူယုတ္မာႀကီးက ၾကားမွ ျဖတ္ခိုးယူၿပီး
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနတာ…သိရလို႔၊ က်မတို႔ လိုက္လာခဲ့ရတာ… ကဲ ရွင္ ဘာေတြ
ငိုင္ၿပီး ေနတာလဲ၊ က်မရဲ႕ သမီး ခ်စ္စုမကို ေခၚေပးပါ..။
ရွင္နဲ႔…မေပါင္းခ်င္ေတာ့လို႔ သူေရးပို႔လိုက္တဲ့စ…စာကို…ေရာ့ ဒီမွာ
ဖတ္ၾကည့္စမ္းပါ…”
ဦးေရႊ၀င္းသည္ သူ၏ ေရွ႕တြင္ ရန္ေတြ႔၍ ေျပာၾကားေနေသာ ခ်စ္စုမရဲ႕ အေမ
ထိုးေပးတဲ့ စာအိတ္ကို လွမ္းယူလိုက္၏။ လက္မ်ား တုန္ရီစြာျဖင့္ ခ်စ္စုမ၏
စာကို ဖတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

သို႔/
အေဖႏွင့္အေမ…သမီးမိုက္ ေရာက္ရာ အရပ္က စာေရးဆက္သြယ္လိုက္ပါတယ္..။ သမီးမွာ
အေဖတို႔ထံ စာေရးထားခဲ့တဲ့ ၀င္းမင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနရျခင္း
မဟုတ္ပါ…။အေမတို႔ လုံး၀ မယူေစခ်င္ မျဖစ္ေစလိုတဲ့ အေဖအရြယ္ ဦးေရႊ၀င္းနဲ႔
ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေနရပါတယ္..။ ဒီလူႀကီးက သမီးစာေမးပြဲၿပီးတဲ့ေနပမွာ
ကားတစ္စီးလႊတ္ၿပီး ၀င္းမင္းက ေခၚခိုင္းလိုက္တာ ဆို၍ သမီးယုံၾကည္စြာ
လိုက္ခဲ့မိလို႔ သူမ်ား၏ မယားငယ္ ဘ၀ကို ေရာက္ေနခဲ့ရပါၿပီ..။ သမီး တစ္ေန႔မွ
စိတ္မခ်မ္းသာရပါဘူး အေမရယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာ ရတာနဲ႔ သမီးကို အျမန္ဆုံးလာ၍
ေခၚေပးေစလိုပါတယ္…။ သမီးရဲ႕ ရည္းစား ၀င္းမင္းကလည္း သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔
ျပန္ၿပီး လက္ခံမယ္လို႔ စာေရးထားပါတယ္…။ ဒီလူႀကီးကို ေၾကာက္လို႔
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေပါင္းသင္းေနရၿပီး အေမတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္
ျပတ္ခဲ့ရတာပါ။..။သမီးနဲ႔သူ ယခုအခ်ိန္အထိ တရား၀င္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္
မလုပ္ခဲ့ၾကေသးပါ..။ ဒီအခ်က္ကို ေထာက္ၿပီးအေမရယ္၊ အစ္မရယ္…လိုက္လာခဲ့ၿပီး
သမီးကို ခ်က္ခ်င္း ဆက္ဆက္လာေခၚေပးၾကပါေနာ္..။ သမီးမိုက္ကို
ကယ္တင္ေပးၾကပါ… ခြင့္လႊတ္သနားၾကပါ..။ သမီး ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္..။
ေ၀းေျမမွ..ဒုကၡသည္ ခ်စ္စုမ..။
လိပ္စာ-
ခ်စ္စုမ (၀ါးသကၠယ္ ေရာင္း၀ယ္ေရး ပြဲရုံ အလယ္ရယ္၊ သရက္ၿမိဳ႕။)
ဦးေရႊ၀င္း တစ္ေယာက္ ဒီစာကို ဖတ္ၿပီး ကမၻာႀကီး ခ်ာခ်ာလည္သြားသကဲ့သို႔
ခံစားလိုက္မိပါသည္။ ေက်ာက္ရုပ္မွ ခ်က္ခ်င္း အရက္မူးသမားအသြင္သို႔
ေျပာင္းသြားခဲ့ပါသည္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ခ်စ္စုမ၏ ေျခဖ၀ါးေအာက္ ပိျပားေနခဲ့ေသာ
ဦးေရႊ၀င္း၏ ေဒါသအိုးႀကီးသည္ နာႀကီးျပင္းထန္၍ ေပါက္ကြဲ
ထြက္ေပၚလာေပေတာ့သည္။ အရပ္ထဲမွာ တစ္ခါမွ် အသံက်ယ္ေလာင္စြာ မၾကားခဲ့ရေသာ
ဦးေရႊ၀င္းသည္…
“ ခ်စ္စုမ..ခ်စ္စုမ..ခုခ်က္ခ်င္းထြက္ခဲ့စမ္းေဟ့..ခ်စ္စုမ ငါေခၚေနတာ
မၾကားဖူးလား..ခုခ်က္ခ်င္း ထြက္ခဲ့.. ခ်စ္စုမ..ေဟ့.. ေဟ့ ငါေခၚေနတယ္…။”
တစ္ရပ္ကြက္လုံးဆီသို႔ ဦးေရႊ၀င္း၏ အသံသည္ ျပန္လြင့္က်ယ္ေလာင္သြားပါသည္။
အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားက ထြက္၍ ၾကည့္ေနၾကေပ၏။ အိမ္ေနာက္ မီးဖိုေဆာင္ထဲမွ
ထမင္း ခ်က္ေသာ ေကာင္မေလး မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္စြာျဖင့္ ေျပးထြက္လာပါသည္။
တစ္ခါမွ် ေဒါသသံႏွင့္ မေျပာခဲ့ဘူးေသာ ဦးေရႊ၀င္းအားၾကည့္၍ သူငယ္မ
ေၾကာက္ဒူးမ်ား တစ္ဆပ္ဆပ္ တုန္ရီေနပါသည္။
“ ဆရာ..ဆရာ..အစ္မ..အစ္မ မရိွပါဘူးဆရာ.က်မ က်မနဲ႔အတူ သူ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ကို သရက္ေထာင္မွာ ေတြ႔စရာရိွလို႔ဆို သြားခဲ့ၾကပါတယ္..။ အျပန္မွာ
ဂ်စ္ကား တစ္စီးနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ပါတယ္ဆရာ..ကားကို ေခတၱရပ္ၿပီး
သူတို႔ႏွစ္ဦးကပ္ၿပီး စကားတိုးတိုးေျပာၾကပါတယ္..။ က်မကို
သြားႏွင့္လို႔ေျပာၿပီး ေရွ႕နားက ေစာင့္ခိုင္းပါတယ္..။ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့
အစ္မက ကားေပၚတက္ၿပီး ကားမွာ ဒလၾကမ္း ေမာင္းထြက္သြားပါတယ္…ဆရာ။”
ေဒါသအိုး ေပါက္ကြဲခဲ့ၾကေသာ ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ ခ်စ္စုမ၏ အေမ၊ အေဖတို႔သည္
ကေလးမ၏ ေျပာစကားသံမ်ားေၾကာင့္…ပါးစပ္ ေဟာင္းေလာင္ျဖစ္၍ ေဒါသဆီမွ
ေသာကဆီသို႔ ဦးတည္ၾကရေပေတာ့သည္။ ဒီည တစ္ည မတည့္ အတူေနရ၊
သမက္ႏွင့္ေယာက္ခမတစ္စု ေသာကကို ကိုယ္စီ ရင္၀ယ္ပိုက္၍
နံနက္မိုးေသာက္အလင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကေပၿပီ..။ ခ်စ္စုမ အေၾကာင္း မေကာင္း
သတင္းမွာ သရက္ၿမိဳ႕အတြင္း ပ်ံ့ႏွံ႔၍ ထြက္ေပၚလာပါသည္။
**********************************
ခ်စ္စုမသည္ လက္ရိွေယာက်္ားႀကီးအား ပစ္ထားခဲ့၍ အိမ္မွ ရိွသမွ် ေငြမ်ား
လက္၀တ္္ရတနာမ်ားကို ယူေဆာင္ၿပီးေနာက္ လင္ငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ လိုက္ပါ သြားေလ
သည္။ အိမ္မွ ဂ်စ္ကားကိုပါ မဂၤလာလက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူသြား၏။ မည္သူႏွင့္ ခိုးရာ
လိုက္သြားေၾကာင္းကို ရပ္ကြက္အတြင္းမွ သို႔ေလာ…သို႔ေလာ ထင္ေၾကးေပးၾကယုံက
လြဲ၍ အတိအက် မသိရေသးပါ။။ ခ်စ္စုမ၏ မိဘမ်ားမွာ…ဦးေရႊ၀င္းအား တရားစြဲဆို၍
ေထာင္ခ်မည္၊ သမီးကို ျပန္ေခၚခဲ့မည္။ စသည့္..စသည့္..သူတို႔အားခဲ၍
လာခဲ့သမွ် ခ်စ္စုမ၏ လုပ္ရက္ေၾကာင့္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနဲ႔ႏွင့္
ျပန္ေျပးသြားၾကေလသည္။
ဦးေရႊ၀င္းမွာ ဘယ္သူမျပဳ၊ မိမိအမႈ ဆိုရမလား…ခ်စ္စုမဆုိတဲ့ အငယ္ေလးကို
ခ်စ္ခဲ့မိလို႔..ခံစားခဲ့ရတဲ့ ၾကည္ႏူးသာယာမႈမ်ား ခ်စ္စုမရဲ႕
ယုံတမ္းစကားမ်ား တြတ္တီးတြတ္တာ အပလီ၊ အပလာ ႏြဲ႔ဆုိးမ်ားအား တစ္စိမ့္စိမ့္
ျပန္လည္ေတြး၍ ရွက္ၿပဳံး ၿပဳံးေနပါသည္။
“ အင္း၊ သူမေကာင္းတာကို သိလွ်က္နဲ႔ ငါ့ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ င့ါရဲ႕မိသာ
တစ္စုလုံးကို ျပစ္ထားခဲ့မိတာပဲ။ သူတို႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ အခ်စ္ကို ငါက
အဟုတ္ထင္ လူစြမ္းေကာင္းလုပ္ၿပီး ၾကားျဖတ္၍ လုယူခဲ့မိတာ အခုေတာ့
ငါ..၀တ္လည္ေတာ့တာပါ..။ ျပန္လို႔ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္စုမက
င့ါကို တကယ္ခ်စ္တာမွ မဟုတ္ပဲ၊ အရြယ္ကလည္း မတူၾကေတာ့ င့ါလို လူအိုႀကီးကို
တိတ္တိတ္ပုန္း အေျမွာင္ထားၿပီး ဆက္ဆံေနခ်င္တာကိုး။ ငါကိုက ဇရာအိုအရြယ္
အသည္းေခ်ာက္ကပ္ေနတာႀကီးဟာ..တဏွာပို အခ်စ္ရူး သူငယ္ျပန္ခဲ့မိတာ..ယခုေတာ့
ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလည္း ဦးေရႊ၀င္း။ အခ်စ္ဆိုတာ မ်က္စိ မပါၾကေပမယ့္
တစ္ကယ္ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္သာကို မပယ္သင့္ၾကဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္လို႔
ရေကာင္းေပမယ့္ တစ္ကယ္တန္း လက္ေတြ႔ဘ၀ေတြမွာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္၍ မရတာ…ယခုေတာ့
မင္းသိၿပီလား..။”
ဦးေရႊ၀င္းသည္ ရင္တြင္းမွ သူ႔ခံစားခ်က္မ်ားအား သူ႔ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း
ေျပာၾကားေနမိပါသည္။ တစ္ဆက္တည္း သူ၏ ဘ၀ ဘယ္ဆီ ဘယ္ကမ္းသို႔ လွမ္းရမည္ဟု
မေတြးတတ္ေတာ့ပါ။ ေတြး၍… မေၾကမနပ္ျဖင့္ ခံစားေနရျခင္းမွာ…. ခ်စ္စုမအိမ္က
ဂ်စ္ကားႏွင့္ တစ္ပါတည္း ခိုးယူသြားသူအား ဦးေရႊ၀င္း ညကတည္းက
သိလုိက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မခ်ိမဆန္႔ ခံျပင္းခံစားေန၍ ရွက္လည္း
ရွက္လြန္းေသာေၾကာင့္ မည္သူ႔ကိုမွ် ဖြင့္မေျပာျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့၏။
ေလာကႀကီးသည္ အတုံ႔အလွည့္ဆိုတာ သဘာ၀ရဲ႕ နိယာမ တရားေပလား။ ေက်းဇူးရိွမွ
ေက်းစြတ္တတ္ၾကသည္လား..။ လူယုံသတ္မွ ေသမည္ဆိုေသာ ေရွးစကားမ်ား ေသြးထြက္
မတတ္မွန္ပါ၏။ ခ်စ္စုမ၏ ေနာက္ယူသြားၾကေသာ လင္ငယ္ျဖစ္သူမွာ----ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕
သူငယ္ခ်င္း…………. ကိုခင္ေမာင္ၾကည္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း…။

စာဖတ္သူမ်ား ၀မ္းသာ အားရေတာ္မူႏိုင္ၾကပါေစ…………………………။

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊မတ္လထုတ္(အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ ႏွင့္ အျခား၀ထၳဳတိုမ်ားစာအုပ္)မွ
ျပန္လည္ဆန္းသစ္ တင္ျပေပးပါသည္။

Penulis : လင္းဦး(စိတ္ပညာ) ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel အငယ္ေလးကုိ ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃) ini dipublish oleh လင္းဦး(စိတ္ပညာ) pada hari Wednesday, May 27, 2009. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 7 komentar: di postingan အငယ္ေလးကုိ ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃)