ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
ေခတ္ေတြဘယ္လိုပင္ေျပာင္းေျပာင္း အေဟာင္းေတြကျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ယေန႔အထိ အသစ္ျဖစ္ေနလွ်က္ပါ…။ အဲဒီအခါက ဖားေတာ့ဖားခဲ့မိတာအမွန္၊ ဒါေပမဲ႔ အမ်ားအတြက္ဖားခဲ႔ရ၊ေရးခဲ့ရလို႔ေက်နပ္ပါတယ္..။ဖားတဲ့စာပုိက္ကိုခ်န္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ ပါတယ္…။ ဟိုး..လြန္ခဲ့တဲ့ (………….) ခုႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္ရပ္ကေလး တစ္ခု…။ လူတိုင္းလူတိုင္း(ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ေနထိုင္ျခင္း၊ ေဘးကင္းရန္ကြာ လြန္ခ်မ္းသာ )။ ျဖစ္ေစခ်င္၊ေနေစခ်င္လို႔ သင္ခန္းစာယူဖို႔ တင္ျပေပးပါရေစ။
ေျမလတ္ေဒသ ေရနံေျမ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ…စာေရးသူရဲ႕ ဂ်စ္ကားကို ေရနံဂ်ီး ေမွာင္ခိုတင္ခဲ့မိလို႔ ပုဒ္မ၆(၁) အမႈနဲ႔ အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္..။ ဂ်စ္ကားနဲ႔အတူ ကားဒရုိင္ဘာရယ္၊ေရနံဂ်ီးအိပ္ေတြရယ္..ကို ဖမ္းတဲ့ေန႔ကစၿပီး (၂)လတိတိ အာမခံမေပးဘဲ ခ်ဳပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္က ေရနံေမွာင္ခိုမႈဆိုရင္ (၂)လခ်ဳပ္ၿပီး လုံး၀အာမခံ မေပးရန္ညႊန္ၾကားထားတယ္သိရပါတယ္။)
အမႈဆိုတာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဘူးေတာ့ စာေရးသူတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ ေခါင္းကို မီးေတာက္ေနတယ္္ ဆိုတာကိုယ္ေတြ႕က်မွ ယုံရပါေတာ့တယ္။
မစားႏိုင္၊မေသာက္ႏိုင္၊မအိပ္ႏိုင္၊မေျပာႏိုင္၊ မဆိုႏိုင္ျဖစ္ေနၾကတာပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆို ၀၀ႀကီးကေန ကုလားပိန္နက္ေခ်ာက္ကေလးအသြင္ပုံေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ေထာင္း ေတာ့ ကိုယ္ေၾကဆိုတာ အမႈျဖစ္ဘူးသူတိုင္းသိၾကမွာပါ..။
အမႈသည္တိုင္းဟာ တရားသည္ျဖစ္ေစ၊ မတရားသည္ျဖစ္ေစ၊ “ကိုယ္လြတ္ျခင္တာ တစ္ခုကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္”။ လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္းေတြ႕ရင္ ေတာင္းသေလာက္ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာကအစ၊နတ္ကေတာ္၊ ဓာတ္ဆင္ဓာတ္ရိုက္၊ အၾကားအျမင္ မယ္ေတာ္ႀကီး၊မယ္ေတာ္ေလး၊ ဘိုးဘိုးေအာင္အထိ ျမင္ရတဲ့သူေရာ မျမင္ရတဲ့သူေတြကိုပါ အားကိုးလိုက္ရွာၾကပါတယ္။
ေမွာင္ခိုသမားေတြဆိုတာကလည္း အမႈမျဖစ္ခင္က သက္ဆိုင္ရာေတြကို လစဥ္ေၾကး ေတြေပး၊ လက္ေဆာင္ေတြေပးၿပီး ေ၀စားခဲ့ရတာပါ။ အမႈျဖစ္ၿပီေဟ႔ဆိုရင္ေတာ့ အကုန္ ေခါင္းေရွာင္သြားၾကၿပီး ကိုယ္ေမြးတဲ့ေမ်ာက္က ကိုယ့္ကိုေခ်ာက္သလို မရမက အေၾကာင္းျပ ေငြေတာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ စီးပြါးေရး၊ ႀကီးပြါးေရးေတြ ေျပာင္တလင္းခါသြားေအာင္၊ နလံမထူႏိုင္ေအာင္ အမႈသည္ကို၀ိုင္းေဆာ္ၾကပါေတာ့တယ္။အမႈသည္ကို ေဘာလုံးေနရာ မွာထားၿပီး ဟိုဘက္လြဲကန္ၿပီးေငြေတာင္းလိုက္ သည္ဘက္ကလြဲခ်ၿပီးေငြေတာင္းလိုက္နဲ႔ နည္းမ်ဳိးကိုစုံလို႔။ ေၾကာက္ေလ လြတ္ျခင္ေလ ေငြမ်ားမ်ားကုန္ေလတရားခံေတြနဲ႔၊ ရေလလိုေလ အိုတေစၦ အက်င့္ပ်က္၀န္ထမ္းေတြဟာ ပေရာဂါဆရာက ျပဳစားကုစားလုပ္သလို၊ ပေရာဂါ ဆရာႀကီးက ေရာဂါသည္ေတြကို ငုိနာ၊ ရယ္နာတိုက္ၿပီး ငိုစား၊ရယ္စားလုပ္ေနၾကသလိုပါပဲဗ်ာ..။
မွတ္မွတ္ရရ၊ ကၽြန္ေတာ့္အမႈအတြက္ ကယ္တင္ရွင္ႀကီး သြားေလသူ တရားေရး၀န္ထမ္း (လက္ႏွိပ္စက္ စာေရး) ကို ျမင့္သိန္းက အရက္မူးမူးနဲ႔ ေျပာခဲ့တဲ့စကားကို ယေန႔တိုင္ ျပန္လည္ ၾကားေယာင္ေနပါတယ္
“ဒီမယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ အမႈ တစ္ခုျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ( မိန္းမ တစ္ေယာက္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရၿပီ) လို႔သာ သေဘာထားလိုက္ပါ။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိန္းမေတြဟာ လမေစ့ဘဲနဲ႔ ေမြးဖြား၍ မရပါဘူး၊ လႏုေသးရင္လည္း ဖ်က္ခ်လို႔ေတာ့ ရတာေပါ့၊ ဒါလည္း ဥပေဒနဲ႔ မညီဘူး၊ ေငြကုန္မယ္၊ လူအနာခံရမယ္၊ သက္ဆိုင္တဲ့ သူတို႔က တရားစြဲရင္ လူသတ္မႈနဲ႔ အမႈျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။လရင့္ေနမွ ခြဲထုတ္ဖ်က္ခ်ရင္လည္း ေငြကုန္၊ လူေသျဖစ္မယ္၊ သူ႔လေစ့မွပဲ ကၽြတ္ကၽြတ္လြတ္လြတ္ေမြးတာ ေကာင္းပါတယ္။ အမႈ တစ္ခု ျဖစ္ၿပီေဟ့ဆိုရင္ အခ်ိန္မက်ေသးဘဲ သတ္မွတ္တဲ့ ရက္မေရာက္ေသးဘဲ ၿပီးခ်င္၊ လြတ္ခ်င္လို႔ မရပါဘူး၊ မင္းရဲ႕ ကားနဲ႔၊ မင္းရဲ႕ ဒရိုင္ဘာ ဟာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ႏွစ္လမျပည့္ဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုမွ အာမခံ မရႏိုင္ဘူး၊ အမႈ ရုံးခ်ိန္းေလးငါးခါ ရိွၿပီဆိုရင္ မင္းကို ငါလာေခၚမယ္၊ မင္းတို႔ အမႈသည္ေတြကလည္းကြာ၊ အမႈ မျဖစ္ခင္ကေတာ့ ေရႊမႈံကိုစား ၊ေရႊထီးေဆာင္းေနခဲ့ေပမယ့္ ငါတို႔ တရားရုံးကို ေရာက္လာၾကရင္ေတာ့ မြဲေၾကာင္း၊ ငတ္ေၾကာင္း၊ မရိွေၾကာင္း ခိုၿငီး ၿငီးသလို ၿငိီးၾကမယ္၊ ဘယ္လိုပဲ ေျပာၾက ၊ ေျပာၾက မင္းတို႔ဒုကၡ ေရာက္မွ ငါတို႔က ေငြ ရတာပါကြာ၊”
”ေအာ္ တရားသူႀကီးရဲ႕ ညာလက္ရုံး သူငယ္ခ်င္းျမင့္သိန္း လက္ႏိွပ္စက္စာေရး ျဖစ္ကာမွ ေထာင္လုံးလုံးက်ပါတယ္ကြာလို႔ေတာ့ မေျပာဖို႔ ႀကိဳၿပီး ေတာင္းပန္ထားပါရေစ၊ မင္းတို႔ရဲ႕အမႈက ႀကီးတယ္၊ ေပၚလစီ အမႈႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ အနည္းဆုံး (၃)ႏွစ္အထက္ ေထာင္က်သြားႏိုင္တယ္။ ခုတစ္ေလာ သတင္းစာေတြထဲမွာလည္း ဖတ္ေနရတယ္။ ------ဘယ္ ျပည္္နယ္တရားသူႀကီး ဦး------------------၊ -------------တိုင္းက တရားသူႀကီး ဦး--------------------------ၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီးဦး---------------မ်ားကို လာဘ္စားမႈေတြနဲ႔ ျပစ္ဒဏ္ ေပးခံရျခင္း၊ ထုတ္ပယ္ခံရျခင္းေတြ ေတြ႔ေနၾကတာကို မင္းအသိဘဲ၊ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ငါ့ဆရာက လုပ္မေပးရဲေသးဘူး၊ လုပ္ေပးရဲေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ စြန္႔စားရမွာ ဆိုေတာ့ ေပးရမယ့္ ေငြကေတာ့ ဂဏန္းႀကီးမွာပဲ၊ စကားခ်ပ္(စားၿပီး စြန္႔သြားရ၍ ယင္းတရားသူႀကီး ယခုမရိွေတာ့ေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။)
ကၽြန္ေတာ္က “သူငယ္ခ်င္းရာ ငါ့ အေျခအေနလည္း မင္းအသိဘဲ ၊ အိမ္ငွားေနရတာပါ၊ ကုန္စရာ ေနေနသာသာ ဒီဂ်စ္ကားနဲ႔ အငွားလိုက္ရမွ ထမင္းစားရတာပါကြာ၊ ငါ့အမႈအတြက္ စဖမ္းကတည္းက ေပးလိုက္ရတဲ့ ေငြေတြကို အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္သူ သူငယ္ခ်င္း ကိုစိုး၀င္းဆီက ေခ်းယူလာရတာ၊ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္၊ သုံးေသာင္းေလာက္ ကုန္ေနပါၿပီကြာ”၊
ကယ္တင္ရွင္ လက္ႏိွပ္စက္ စာေရး ကိုျမင့္သိန္းမွ “ ေအးကြာ၊ မင္းတုိ႔က ေၾကာက္လို႔ ဖမ္းတဲ့ အဖြဲ႔ကို ေပးတာ၊ တို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ ငါတို႔ တရားရုံးကမွ မင္းတို႔ အမႈသည္ေတြရဲ႕ ဘ၀ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးေပးႏိုင္တာ၊ မင္းအခု ကုန္ခဲ့တဲ့ ေငြထက္၊ႏွစ္ဆတိုးၿပီးေလာက္ေတာ့ ကုန္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္း၊ ေရွးစကားပုံ တစ္ခု ၾကားဖူးမွာပါ၊( အိုစာ၊မင္းစာ)တဲ့။ အိိုစာမရိွရင္ ေတာင္းစားလို႔ ရတယ္၊ မငတ္ႏိုင္ပါဘူး၊ မင္းစာ ဆိုတဲ့ ငါတို႔ရုံးကို ေပးဖို႔ကေတာ့ မရိွလို႔ကို မျဖစ္ဘူးကြ၊ မရိွွ ရိွေအာင္လုပ္၊ မရိွ ရိွတာေရာင္းရမွာပဲ၊ ေပါင္ရမွာပဲ၊ ငါ ေကာင္း ေကာင္းေျပာလိုက္မယ္၊ မင္းျပန္ေပေတာ့၊ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၿပီး ေငြသာ ရေအာင္ရွာထားပါ။ စားဖို႔ မရိွ၊ ေလ်ာ္ဖို႔ေတာ့ ရိွရမွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရာ၊ မင္းရဲ႕ အမႈအတြက္ ငါအားလုံး တာ၀န္ယူပါတယ္”
ဆို၍ ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း အမႈအတြက္ ကုန္ဖို႔ ေငြကိုေတာ့ ရြာမွာ ငွားထားတဲ့ တစ္သိန္းေက်ာ္တန္ ဗြီဒီယို စက္ အစုံအလင္ကို (လင္ေသ၊ ေၾကြးပူေစ်းနဲ႔) ေျခာက္ေသာင္းက်ပ္နဲ႔သာ ခ်ေရာင္းခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ အမႈ ႏွစ္လ ျပည့္ခါနီး၊ (၂)ရက္အလို စီရင္ခ်က္ခ်ရန္ေနာက္ဆုံးရုံးခ်ိန္း မတိုင္မီ တစ္ညေနခင္းမွာ ကယ္တင္ရွင္ လက္ႏိွပ္စက္စာေရး ျမင့္သိန္း ၾကြလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေခၚပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သက္ေသလည္းျဖစ္ အေဖၚလည္းရတယ္ဆိုၿပီး ေငြထုတ္ေခ်းထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို အေဖၚေခၚၿပီး လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။
ကယ္တင္ရွင္ျမင့္သိန္းမွ “ မင္း ေငြ အဆင္ေျပၿပီ မဟုတ္လား၊ တစ္ခါတည္း ေငြယူၿပီး ငါနဲ႔ လိုက္ာခဲ့ပါ၊ ငါ့ဆရာနဲ႔မင္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႔ေပးမယ္။ မနက္ျဖန္ မင္းတိုု႔ အမႈကို စီရင္ခ်က္ ခ်ေတာ့မွာတဲ့၊ ခ်ဳပ္ရက္၊ နွစ္လနဲ႔ ၿပီးရင္ ေငြက်ပ္(------------) -ေပးရမယ္။ ခ်ဳပ္ရက္နဲ႔ မၿပီးရင္ေငြက်ပ္(-----------)သာေပးရမယ္။(အခုငါ့ဆရာဆီ မသြားခင္ ငါတို႔ရုံးက ပါလာတဲ့ ငါတို႔ရုံးအဖြဲ႔ကို စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ ဧည့္ခံရမယ္)။
ကယ္တင္ရွင္ႀကီး ေျပာတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးလိုက္ပါတယ္။ စားတဲ့သူက (၉)ေယာက္၊ အရက္၊ ထမင္း၊ အေၾကာ္အေလွာ္ဖိုးနဲ႔(၇၅၀က်ပ္ က်ပ္)ဖိိုးေလာက္ကုန္သြားခဲ့ပါတယ္၊ (အဲဒီအခ်ိန္ နယ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ စားေသာက္ေသာ ေစ်းႏႈန္းျဖစ္ပါသည္။)သူတို႔အဖြဲ႔မွာ ပါလာတဲ့ ဆရာေတြက အ၀စား ၊ အ၀ေသာက္ရုံတင္မကဘဲ အိမ္က မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြ အတြက္ပါ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ႏွစ္ထုပ္စီ ၊ပါဆယ္ ယူသြားၾကပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ငိုေနမိပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ ပါးလို႔ ဟားတိုက္ ရယ္ေမာလို႔ ေနၾကပါတယ္။ေအာ္ ယခုမွပဲ ငိုစား၊ ရယ္စား ဆိုတာ ရင္ထဲမွာ နားလည္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ကယ္တင္ရွင္ လက္နွိပ္စက္စာေရး ဦးေဆာင္လို႔ သူက ေျပာပါတယ္၊
“ ကဲ၊ ကဲ စားၿပီးတဲ့ေကာင္ေတြ ျပန္ၾက”
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ လက္တို႔ၿပီး အျပင္ကို ေခၚၿပီး ေျပာပါတယ္။
“ကိုယ့္လူ မင္းနဲ႔ ကပ္ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဟိုဆရာကို ဒီဆိုင္မွာ ထားခဲ့ပါ၊ ငါ့ဆရာက ၀မ္းဘိုင္၀မ္း၊ တစ္ေယာက္ခ်င္းမွ ေတြ႔ခြင့္ေပးမွာ၊ ကဲ၊ ကဲ သူ႔ကို ေျပာထားခဲ့ၿပီး မင္းငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ေပေတာ့”
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူေခၚရာေနာက္၊ သူ႔ဆရာ တရားသူႀကီး၏ အိမ္ဆီသို႔ ေရာက္လာၾကပါတယ္။သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူ႔ဆရာ တရားသူႀကီး ဦး(------------)-အိမ္ေနာက္ေပါက္မွ ၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ တရားသူႀကီးမင္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႔ၿပီး ျမန္ျမန္ေျပာ၊ ျမန္ျမန္ေပး စနစ္ကို က်င့္သုံး၍ ျပစ္ဒဏ္( ) ႏွစ္ကေန( ၂)လခ်ဳပ္ရက္နဲ႔ၿပီးရန္ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း မရခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီေငြ(------)က်ပ္သာ ယူပါ၊ ဆရာရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ ကားဒရိုင္ဘာကို (ေထာင္ ၃လ)သာ ခ်ေပးပါဆရာရယ္လို႔ ေျပာေျပာေပးေပးနဲ႔ မနက္ဖန္ တရားခြင္မွာ စီရင္မယ့္ စီရင္ခ်က္ကို ယေန႔ည သူ႔အိမ္မွာတင္ အၿပီး သတ္ၾကားနာခဲ့ရၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
အျပန္လမ္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းသာ စဥ္းစားစရာေတြ တေလွႀကီး နဲ႔ ကားဒရိုင္ဘာကို ေထာင္သို႔ (၁)လပို႔ဖို႔ ေငြကုန္ရဦးမယ့္ ကိစၥ၊ ကားဒရိုင္ဘာရဲ႕ မိသားစု စားဖို႔ စားရိတ္ထပ္ေပးရဦးမယ့္ ကိစၥ၊ ဂ်စ္ကားကို တရားရုံးမွ ျပန္လည္ ထုတ္ယူရန္ ေငြထပ္ေပးရအုံးမယ့္ ကိစၥ၊ ကိစၥ ၊ ၀ိစၥ မ်ားကို စဥ္းစားေနရင္းကေန-----------------
ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းရိွရိွ ၊ နည္းလမ္းသိသိ ႀကီးပြားဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတဲ့ ႀကီးပြားေရးလမ္းညႊန္ဂ်ာနယ္ထဲက ဘႀကီးပြားရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို သတိရ ေအာက္ေမ့ လိုက္ပါေတာ့သတည္း။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း ၀င္းၾကည္
အတြဲ(၄)၊ အမွတ္(၃)၊ ႀကီးပြားေရး လမ္းၫႊန္ဂ်ာနယ္
၁၉၉၄ ခု ေအာက္တိုဘာလမွာ (ေဖာ္ျပၿပီး)
0 comments:
Post a Comment