အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ (၂)

အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၂)
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
ခ်စ္စုမေရ---------------------
အခ်စ္ဆိုတာ သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္စရာဆိုလို႔ ဒို႔ရင္ထဲမွာ အလိုလို ငိုေနမိ……။
အေျဖမွန္ သိရက္နဲ႔လဲ မၾကည့္ရက္ မၾကားလို ခ်စ္သက္ထားရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာလဲ မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီးလို႔ ေနပါေရာ့လားကြယ္…….။
အခ်စ္မွာ မ်က္ေစ့မပါ ဦးေႏွာက္မရိွ၊ အခ်စ္နဲ႔ဦးေႏွာက္ အေျပးၿပိဳင္ ၾကည့္ပါလား……… အခ်စ္ရဲ႕ေနာက္မွာ ဦးေႏွာက္က်န္ခဲ့……..။
အခ်စ္လိပ္မေလးနဲ႔ အခ်စ္ ကိုေရႊယုံ၊ ငါ့လက္ခုပ္ထဲက အခ်စ္ေအာင္ပြဲ နားထင္မရိွဘဲ ကိုေရႊယုံ တေရးအိပ္၊ တိတ္တိတ္ကေလး အခ်စ္လိပ္မေလး ပန္း၀င္သြား---ငါဂႏၱ၀င္ အခ်စ္ေျပး သမား..။
သနားခ်စ္ ခ်စ္လို႔ ဖားကို ေျမြ မၿမိဳခဲ့တာ--ခုေတာ့ ေျမြ အ လို႔ဆို ေမာ္ဒန္အခ်စ္နဲ႔ စုံကန္ေျပး-- ခ်စ္သက္ထားေလးနဲ႔ ေ၀းရေတာ့မွာလားကြယ္---။
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ငိုပြဲ…. ေရႊရင္ေတြ ဆို႔လို႔ေနဆဲ အို အခ်စ္ကေလးရယ္ သဲသဲ မဲမဲ ရြာေနတဲ့ မိုးေရေတြထဲမွာ----ဒို႔ က်မ်က္ရည္ ၀ဲ-၀ဲ-၀ဲ…..။


(၁)

စာေရးသူ ကၽြန္ေတာ္သည္ အထက္ပါ ကဗ်ာေလးအား ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဖတ္ေနမိပါ၏။ ဇရာအို ဇာတ္လိုက္ ဦးေရႊ၀င္းမွာ မိုးသဲသဲမဲမဲ ရြာေနတာကို ဂရုမစိုက္၊ လြင္တီးျပင္ထဲမွာ က်မ်က္ရည္၀ဲ၍ အခ်စ္ေပ်ာက္ကို ရွာေဖြေနလွ်က္။ ႀကီးေကာင္၀င္စအရြယ္ သနားစရာ သတၱ၀ါ တစ္ဦးပါတကား။ ဟု စာေရးသူ မ်က္စိထဲတြင္ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္၏ စာေရးစားပြဲေဘးမွ ျပင္ပကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေသာ မိုးေတြက တဖြဲဖြဲရြာလိုက္ ေလေတြက တိုက္လိုက္ႏွင့္ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ၊ ရာသီဥတုက ဖန္တီးေနေပၿပီ။ ဒီႏွစ္ အညာေျမလတ္ ၿမိဳ႕ေတာ္က ေနာက္က်မွ မိုးရြာ၏။ ရြာျပန္ပါေသာ္လည္း မိုးက မစဲဘဲ တဖြဲဖြဲႏွင့္ ေစြေနေပၿပီ။ မိုးရြာထဲတြင္ မိုးကာအက်ၤီအနက္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္စီး၍ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္သို႔ ေရာက္လာပါသည္။ လူပုံသ႑ာန္က အရပ္အေနအထား သင့္၏။ မ၀လြန္းပါ။ ဆံပင္ တိုတုိပုံစံ ျဖင့္ မ်က္မွန္ ေရႊကိုင္း တပ္ထားပါသည္။ သူသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ စာေရးစားပြဲခုံမွ မ်က္ႏွာျခင္းဆုိုင္ခုံတြင္ ပိုင္စိုး ပိုင္နင္း ၀င္ေရာက္ထိုင္ခ်ပါၿပီ။ ၀င္ခြင့္ ေတာင္းခံျခင္း မရိွ။ ကၽြန္ေတာ္၏ မိတ္ေဆြ အသိလည္း မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ က်က္သီး တဖ်န္းဖ်န္းထ၍ လန္႔သြားပါသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို စုိက္ၾကည့္ လုိက္ေသာ္ နဖူးေရ ပါးေရ အနည္းငယ္ တြန္႔ေနေပၿပီ။ ဆံပင္ နက္ေမွာင္ေနျခင္းမွာ ေဆးဆိုးထားေသာဆံပင္ေသခ်ာမည္။သူသည္မိုးကာအက်ၤ ီီကုိခၽြတ္လိုက္ေသာ အခါ စတစ္ ေကာ္လန္ အက်ၤ ီအျဖဴ လက္ရွည္၀တ္ထား၏။ ပုဆုိးမွာ အျပာေရာင္ေပၚတြင္ အျဖဴလုိုင္း အကြက္ အႀကဲကို ၀တ္ဆင္ထားပါသည္။ သူ၏ အသားအရည္မွာ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ႏွင့္ ေသြး ဆုတ္ေကာင္ ရုပ္ျဖစ္ေနေပၿပီ။ အသက္မွာ (၅၀)ႏွစ္ခန္႔ ရိွမည္ထင္ပါသည္။ သြားမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးေန၏။ မ်က္လုံး မ်က္ခုံးမ်ား ၾကည္လင္ ေတာက္ပေနပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္စိုက္ၾကည့္ ေေနတာ သိသြား၍ တဘက္သု႔ိ မ်က္ႏွာလႊဲသြားပါသည္။
””ဆရာ---ကၽြန္ေတာ္…..ေရႊ၀င္းပါ။““
(ဗ်ာ…) တလုံးေအာ္မိၿပီး ကၽြန္ေတာ္မ်က္လုံးျပဴးသြားပါသည္။ စာေရးသူ အထက္က ဖတ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာအဆုံးသတ္ၿပီး ဇာတ္သိမ္းမလွတဲ့ (ဇာတ္လိုက္ ကိုေရႊ၀င္း) ဆိုတာ ဒီလူကုိး။ ဒီလူ ကၽြန္ေတာ့ ဆီကို လာတာ ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတဲ့ အငယ္ေလးကုိ ခ်စ္ခဲ့မိလု႔ိ(၁) ၀တၳဳစာမူ ကိစၥပဲ ျဖစ္ရမည္။ ေသခ်ာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဒီစာမူကို အမ်ဳိးသမီးႀကီး တစ္ဦးထံမွ ရရိွခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ့ဆီကို ဒီအမ်ဳိးသမီးႀကီးကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးသြားခဲ့တာပါ။
“ ရွင္က စာေရးဆရာဆုိလို႔ ဒီစာမူၾကမ္း ၀တၳဳဇာတ္လမ္း တပုဒ္လာေပးတာေနာ္၊ ရွင္းရွင္းပဲ ျပာပါရေစေတာ့ ဆရာရယ္၊ က်မရဲ႕ ေယာက်္ား အသက္(၄၉)ႏွစ္ ေရာက္ခါမွ သူငယ္ျပန္ၿပီး ေဗြေဖါက္လာလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ရပ္တန္းက ရပ္ၾကရေအာင္ရယ္၊ ဒီကိစၥဟာ မိသားစုအတြင္းမွာ ရွက္စရာ ေၾကာက္စရာ ဆင္ျခင္စရာဆိုတာကို လူတိုင္း သေဘာ ေပါက္ေအာင္ ဆရာျပန္ၿပီး ေရးေပးပါ။ က်မကို ကူညီပါဆရာရယ္၊ က်မနာမည္ မေဌးၾကည္ပါဆရာ…”
စာေရးသူ ငူငူႀကီးထုိင္၍ အတန္ၾကာေအာင္ စဥ္းစားေတြးေတာ ေနမိပါ၏။
“ ဆရာ--ဆရာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘာလို႔ ေငးၾကည့္ေနတာလည္းဗ်ာ--ကၽြန္ေတာ္ ကိုေရႊ၀င္းပါ--ကိုေရႊ၀င္းအစစ္ပါ ဆရာရယ္--ဆရာယုံၾကည္သြားေအာင္ ဒီမွာ ခ်စ္စုမရဲ႕ ဓါတ္ပုံပါ။ ဒီမယ္ ဆရာ့ဆီ လာသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး မေဌးၾကည္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ မိသားစု ဓါတ္ပုံေတြပါ…”။ စာေရးသူ ဓါတ္ပုံမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေနမိပါသည္“ ဆရာရဲ႕ ၀တၳဳကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး၊ ျပည့္စုံမႈ မရိွေသးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္လာခဲ့ရတာပါ။ ေရာ့ -ဆရာေရးထားတဲ့ (အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔)၀ထၳဳပါတဲ့ မဂၢဇင္းစာအုပ္ပါ။ ဇာတ္လမ္းကို လိုတဲ့ၾကားက တပုဒ္ျခင္း ျဖည့္စြက္ဖို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာပါရေစ…”
“ ယုံၾကည္ပါၿပီ--ကိုေရႊ၀င္းရယ္..ကဲကဲ ခင္ဗ်ား ခံစားရတာေတြကို ရင္ဖြင့္ႏိုင္ပါၿပီ..”
“ ကၽြန္ေတာ္ရင္ဖြင့္တာ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာ..စာေရးဆရာရဲ႕ စာေရးစားပြဲခုံေရွ႕ ခုံရုံးကိုလာၿပီး ဇာရာအိုရဲ႕ ဂႏၱ၀င္အခ်စ္ကို ေျဖာင့္ခ်က္ေပးသြားမွာပါ ဆရာရယ္..”
စာေရးသူသည္ ကိုေရႊ၀င္းကို စိတ္၀င္စားလာမိေပ၏။ သူ႔အေျပာ သူ႔အမူအရာမ်ားသည္ အႏုပညာဆန္လြန္းေနပါၿပီ။
“ေကာင္းပါၿပီ ကိုေရႊ၀င္းေရ..ခင္ဗ်ားက ဂႏၱ၀င္အခ်စ္ တရားခံ…။ကၽြန္ေတာ္ စာေရးဆရာက အခ်စ္ခုံရုံး တရားသူႀကီး…၊ ရုံးေတာ္၏ ထုံးစံအတိုင္း …မတ္တပ္ရပ္ပါ၊ က်မ္းက်ိန္ သစၥာဆိုရပါမည္-ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕က ဆိုခဲ့တာကို…ခင္ဗ်ား ေနာက္ကလိုက္ၿပီး တထပ္တည္း က်ေအာင္ လိုက္၍ ဆိုရမယ္ေနာ္..။
စာေရးသူႏွင့္ ကိုေရႊ၀င္းတို႔ႏွစ္ဦး စာေရးစားပြဲ အလယ္ထား၍ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထလိုက္ၾကပါ၏။ ျပင္ပမွ ရာသီဥတုကလည္း မိုးက တဖြဲဖြဲ၊ ဟိုေတာင္ဆီကလည္း မိုးေတြက ၿပိဳေတာ့မယ္ တကဲကဲ မဲ၍ ေနပါသည္။ မိုးသက္မုန္တိုင္း ေလႏုေအးမ်ားကလည္း လက္ခုတ္လက္၀ါးတီးၿပီး သူတို႔ႏွစ္ဦးကို ႀကိဳဆိုေနသေယာင္။
(ကၽြန္ေတာ္ ဇရာအိုႀကီး၏ က်ဴးလြန္ခဲ့မိေသာ ဂႏၱ၀င္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းမ်ားကို တစ္လုံးမက်န္ မခၽြင္းမခ်န္ မွန္မွန္ကန္ကန္ မည္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွ် မေထာက္မညွာ မွန္ရာကို ထြက္ဆိုပါမည္….)။
စာေရးဆရာ အခ်စ္ခုံရုံး တရားသူႀကီး သိလိုသမွ် ေမးခြန္းမ်ားကိုလည္း စိတ္ရွည္စြာျဖင့္ မွန္ကန္ေအာင္ ေျဖဆိုပါမည္ဟု အကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ ဤရုံးေတာ္၌ က်မ္းက်ိမ္ သစၥာျပဳအပ္ ပါသည္။)
စာေရးဆရာႏွင့္ ကိုေရႊ၀င္းတို႔ႏွစ္ဦး အထက္ပါအတိုင္း တလွည့္စီ ေအာ္ဆိုေနသံ ံမ်ားမွာ ၾကားရသူမ်ား စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေနေပေတာ့သည္။

(၂)
တရားသူႀကီး ။ ။ ေမာင္ေရႊ၀င္း မင္းအသက္(၄၉)ႏွစ္ႀကီးက၊ အသက္(၁၉)ႏွစ္အရြယ္ ခ်စ္စုမကို ဘာေၾကာင့္ခ်စ္ခဲ့ရပါသလဲ… ၊ ဇနီးနဲ႔ သားႀကီး၊ သမီးႀကီးေတြ ရိွရဲ႕သားနဲ႔ ေလာဘမႀကီးဘူးလား။ လူမႈေရးက်င့္၀တ္ေတြ ေဖာက္ဖ်က္ရာ မက်လြန္းဘူးလား…။ မရွက္တတ္ မေၾကာက္တတ္ေတာ့ဘူးလား။
ဦးေရႊ၀င္း ။ ။ ဆရာခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ (၄၉)ႏွစ္လုံးလုံး အခ်စ္ေမတၱာေရ ငတ္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္(၂)ႏွစ္သားအရြယ္မွာ အေမ ဆုံးပါးခဲ့ပါတယ္။ (၈)ႏွစ္တိတိ ကာလအတြင္းမွာ မိေထြးနဲ႔ ဘ၀ဒုကၡ ပင္လယ္ေၾကာကို နစ္ေမာခဲ့ရပါတယ္။ (၁၀)ႏွစ္သားေရာက္ေတာ့ အေဖဆိုတဲ့ ေရႊေတာင္ႀကီး ၿပိဳလဲသြားပါတယ္။ တစ္ေကာင ္ႀကြက္ကေလး ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ဘႀကီး၊ ေဒၚႀကီး၊ အိမ္ေတြမွာ ကပ္ေနရတယ္၊ ခႏၼာကိုယ္ လုပ္အားနဲ႔ ေက်းဇူးေတြ ေပးဆပ္ၿပီး ဘ၀ကိုထူေထာင္ခဲ့ရပါတယ္။
တရားသူႀကီး ။ ။ ေမာင္ေရႊ၀င္း၊ ငါေမးတာက( ၁၅၀၀ )အခ်စ္ေမတၱာ၊ မင္းေျဖတာက (၅၂၈) ေမတၱာ။
ဦးေရႊ၀င္း။ ။ ဆရာေမးတာကို ကၽြန္ေတာ္လူလားေျမာက္လို႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ခံစားရတာက စပါေတာ့မယ္။ အေျခအေနမဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ငယ္ရည္းစားက လမ္းခြဲထားခဲ့တာကို သိၿပီး သနားစိတ္နဲ႔ ယခုဇနီး မေဌးၾကည္က ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ထပ္ယူခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္လဲႀကီးတယ္၊ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္တယ္။ ရိုးလြန္း ေအးလြန္းတယ္။ ေလာကြတ္ မလုပ္တတ္ဘူး၊ တည္ၾကည္ေအးေဆးစြာပဲ ေနတတ္ပါတယ္။ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ရလို႔ ယခုအခ်ိန္အထိ တီတီ တာတာႏွင့္ ေယာက်္ားကို သာယာမႈ မေပးႏိုင္ခဲ့ပါ။ သားသမီးမ်ားကလည္း ဖခင္ကို တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔ ယုယၾကင္နာမႈမ်ား မရခဲ့ပါ။ မိသားစု ၾကည္ႏူးသာယာမႈမ်ားကိုလည္း မဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။ လူမႈ၀တၱရားမ်ားကေတာ့ အားလုံး တာ၀န္ကိုယ္စီ ေက်ျပြန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ လင္နဲ႔မယားၾကည္နူးသာယာမႈဆိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေရေတြ ငတ္ခဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္း (၄၉)ႏွစ္ၾကာခဲ့ရပါၿပီ ဆရာသမားရယ္…။
တရားသူႀကီး ။ ။ ေမာင္ေရႊ၀င္း၊ မင္းကို ခ်စ္စုမ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက ဘယ္ႏွစ္ခါ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို ၾကည္ႏူးသာယာမႈေတြကို ေပးခဲ့ပါသလဲ…။ မင္းကေရာ ခဏသာ သာယာမႈကို ထာ၀ရ ဖန္တီးယူေနတာလား။ ခ်စ္စုမက လူငယ္ပီပီ ကတိမတည္ပဲနဲ႔ မင္းဇရာအိုႀကီးကို သူမခံစားဖူးတဲ့ အခ်စ္အရသာကိုယူ မာယာမ်ားစြာနဲ႔ ခ်ဴစားသြားတာေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား…..။
ဦးေရႊ၀င္း ။ ။ ေျပာရက္လုိက္တာ ဆရာရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို အတည္ေပါက္နဲ႔ ဂတိထားသြားတဲ့ သူေရးၿပီး ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြ ဒီစာေတြ သက္ေသရိွပါေသးတယ္။ (ဇာတ္လမ္း အစုံတစ္ခ်ဳိ႕ကို ျပန္ေျပာပါရေစ)။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ သာယာမႈ အျပည့္ကိုခံစားမူေပးသူက ခ်စ္စုမပါ ။ ေမ့မရႏိုင္ေအာင္ စြဲလမ္း တမ္းတ ေနမိတာလဲ ခ်စ္စုမပါ…….။

(၃)
(၁၅-၃-၂၀၀၉)ေန႔ နံနက္ပိုင္း၊…
ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ တစ္စီးႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္ ေျမလတ္ ဟိုတယ္အတြင္းသုိ႔ ၀င္လာၾကသည္။ အခန္း(၁၀၁) တံခါးဖြင့္၍ ၀င္သြားၾက၏။
“ ဦး--သမီးကို ဘာေၾကာင့္ ဒီဟိုတယ္ကို ညာေခၚလာရတာလဲ----ဟင္
(အုိ..) မေကာင္းဘူးကြာ၊ သမီးေၾကာက္တယ္ ဦးရယ္…၊သမီးဘ၀ ဒုကၡ ေရာက္ပါၿပီ…“။
ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ ခ်စ္စုမတို႔သည္ လူမႈေရးကံေဘာင္ႀကီးကိုနင္းေက်ာ္၍ အခ်စ္ပင္လယ္ျပင္ထဲမွာ ကမ္းမျမင္၊ လမ္းမျမင္၊ ကူးခပ္၊ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကေပၿပီ။ ညေန (၆)နာရီမွာ ျပန္ထြက္သြားၾက၏။
ဆရာေရ-----အဲဒီေန႔က ခ်စ္စုမ ေျပာသြားတဲ့ စကားေတြထဲက…….သူ႔ေကာင္ေလး ၀င္းမင္းအရြယ္ေနရာမွာ (ဦး)သာ အစားထိုးျဖစ္လို႔ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲတဲ့..။ အဲဒီေန႔မွာ ခ်စ္စုမွ ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္တိုတိုေလးက ယေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ စူးရွ ခံစားေနပါၿပီ….
(၁)။ ကဗ်ာ လက္တစ္၀ါးစာ ကေလးဟာ အသဲၾကားမွာ ေညွာင့္စူးလို႔ သြားခဲ့ပါတယ္။
ဦး-အတြက္………..
အခ်စ္တစ္ခုမွာ စတင္ခဲ့တဲ့အခ်စ္………
ရင္ထဲခံစားခ်ိန္မွာ စိတ္ေတြက တိမ္ေတြလို
ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္မႈက တလွည့္စီ
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဆုံမယ္ေတာ့မသိ………..
ေသခ်ာတဲ့ အေျဖမွန္ တစ္ခုက တကယ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့သူရင္မွာ
ထာ၀ရ သတိရေနမွာပါ သူနားလည္ႏုိင္ပါေစ…….(၁၄-၃-၂၀၀၀)

(၂) ကဗ်ာ
“မမွားတဲ့ ေနာင္တ”

အခန္းထဲက အိပ္ယာတစ္ခု
ေၾကးမုံတစ္ခ်ပ္ထဲက ပုံရိပ္ႏွစ္ခု
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရယ္လုိက္ ငုိလိုက္
နားလည္မႈနဲ႔ အနမ္းေတြ ဖလွယ္
မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမဆုံး ထိေတြ႕မႈ
တဘ၀အားလုံးအတြက္ သူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါေစ….။


(ဒီကဗ်ာေတြဟာ ခ်စ္စုမရဲ႕ လက္ေရးစာမူေတြကို ျပန္ၿပီး ကူးေရး ျပလိုက္ပါတယ္။)
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မရွက္မေၾကာက္နဲ႔ ယခုလို ၾကင္နာမႈေတြေပးတာကို လုံး၀ မခံစားခဲ့ဘူးပါ။ (ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္တယ္လို႔ဘဲ ဆိုခ်င္ဆိုၾကပါေစေတာ့….စြဲမိခဲ့ပါၿပီ။)
ခ်စ္စုမဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ အရြယ္ငယ္သေလာက္ အခ်စ္ၾကမ္းတတ္ပါတယ္။(၂-၄-၂၀၀၀) ေေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ရန္၊ ညေန ၆ နာရီ မွာ ခ်ိန္းပါတယ္။ သူခ်ိန္းတဲ့ ပန္းၿခံထဲကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ႏြားအုိဂ်ဳိေသြးၿပီးေျပးမိခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ႀကီးကို စုံကန္ထုိးႏွက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္။ ခ်စ္စုမနဲ႔ သူေကာင္ေလး ၀င္းမင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ခ်စ္ဂတိေတြေပးေနတာ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ လုပ္ရက္လိုက္တာဗ်ာ ။ သူတို႔ႏွစ္ဦး ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ျမင္ေရာ့ စက္ဘီး တစ္စီးနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ ခါးကို ဖက္ၿပီး ခ်စ္စုမ လိုက္ပါသြားၿပီ…..။
( ေမာင္….ညီမကုိ ဘုရားလိုက္ပု႔ိရမယ္ေနာ္…။) ကၽြန္ေတာ္၏ ဦးေခါင္း မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေအာင္ ခံရ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔၊ အလုပ္ရုံမွာ ခ်စ္စုမကို ျဖတ္စာ ေပးလုိက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာနဲ႔ စာေတြကိုလည္း ျပန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ခ်စ္စုမက ခါးခါးသီးသီး မ်က္ရည္ခံထိုး၍ ညင္းဆန္တယ္။ (သမီးကို ခ်စ္ရင္ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္ ဦးေၾကနပ္ေအာင္ သမီးရဲ႕ တစ္ဘ၀လုံးကို ေပးဆပ္ထားတာပါ၊ သမီးရဲ႕ အနမ္းပန္းေတြနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ ဒီေန႔ည (၁)နာရီမွာ ဦးလာေခၚပါေနာ္--သမီး ဆက္ဆက္ထြက္ၿပီး ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္---ေနာ္ ဆရာႀကီး………….။)
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အသက္အရြယ္ အခ်ိန္အခါ ရာသီမေရြးပါ၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးကိုေတာင္ ေျပး၍ ေတြ႔မည္၊ တရားမႈ မတရားမႈ၊ အတားအဆီး အပိတ္အပင့္ မွန္သမွ် အားလုံးကို မ်က္ကြယ္ျပဳၾကေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႔ပါ၊ ႀကီးတဲ့ ခ်စ္လူမိုက္ လက္ခံလိုက္ပါၿပီ…။ အဲဒီည ခ်စ္စုမနဲ႔ (ဒုတိယအႀကိမ္) ခ်စ္တင္းေႏွာခဲ့ၾကၿပီး လူမႈေရးၿခံစည္းရိုး တံတိုင္းႀကီးကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ရိုက္ခ်ဳိးမိခဲ့ၾကပါတယ္----။
အခ်စ္သည္ ခဏတာလဲ သာယာခ်င္၏။ ထာ၀ရတာလဲ ပိုင္ဆိုင္လို၏။ အခ်စ္ေတြ ကုန္သြားၿပီ ဆိုတာ လုံး၀မရိွပါ။ ၾကာရင္ေတာ့ ရိုးအီလာမည္။ ရိုးအီ၍ မသြားၾကေအာင္ ႏွစ္ဦးလုံးရဲ႕ ရင္ထဲ ႏွစ္လုံးသားထဲမွာ အသိတရားနဲ႔ သတိထားၿပီး အၿမဲႏိုးဆြေပးၾကရမည္။ သတၱ၀ါတုိုင္း က်ား၊ မ မည္သည္ အႏုအလွ အယုအယႏွင့္ ပြတ္သီး ၊ ပြတ္သတ္ တီတီတာတာ ျပဳစုယုယမႈကို ႏွစ္သက္လုိလားၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀ႏွင့္ စာနာ၍ ရင္ဖြင့္မိပါတယ္။ ငယ္ခ်စ္ဦးဆိုတာလည္း အေၾကာင္းမလွလို႔ မေပါင္းခဲ့ၾကရင္ ၾကာလာရင္ ေမ့သြားၾကပါတယ္။ လက္ရိွ ဇနီး/ေယာက်္ားဆိုတာလည္း အခ်စ္၏ သာယာၾကည္ႏူးမႈ မရရင္ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ေျဖသာမ့ဲ သာယာမႈ ထြက္ေပါက္ေတြဆီ ရွာေဖြ ထြက္ေျပးသြားၾကမွာပါ။…။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခ်စ္စုမရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းထိုးၿပီး ရယ္လိုက္ ၊ ငိုလိုက္နဲ႔ မရွက္မေၾကာက္ လိမ္ညာေနတာကို ခံခဲ့ရတာ သိသိႀကီးနဲ႔ အားလုံးကို ဒူးေထာက္ အရႈံးေပးေနရပါတယ္…….။ ဇရာအိုဆိုသည္မွာ ကညာပ်ဳိႏုႏုေလး၏ ပိုက္ကြန္ကို တိုးမိရင္ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္ကြင္းလို႔ မရေတာ့ပါဘူး…ကေလးရယ္.။ မင္းႀကိဳက္သလို လုပ္လိုက္ပါေတာ့.။
ခ်စ္စုမရဲ႕ မုသားစကား အခ်စ္ေတြကို ယုံစားၿပီး မိသားစု ခုံရုံးမွာလည္း ဒူးေထာက္ ၀န္ခံ အရႈံးေပးခဲ့ရပါတယ္။ ရက္စက္လိုက္တာ ခ်စ္စုမရယ္.။ ဦးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေပါက္ကြဲ ခံစားၿပီး အရြယ္ႏွင့္ မမွ် ေရးသားထားခဲ့တဲ့ (က်ီးမိုက္ႀကီးရဲ႕ ရည္းစားစာေတြကို) ငါ့ဇနီး ငါ့သားသမီးမ်ားကို ေပးျပလိုက္သတဲ့.။
““အေဖမေကာင္းဘူး…သမီးထက္ အသက္ငယ္တဲ့ ခ်စ္စုမကို ႀကိဳက္တယ္..။ မယားငယ္ထား ေပါင္းေနၾကတယ္..။သမီးရွက္တယ္၊ ၿမိဳ႕ထဲမွာ သမီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာျပရမွာလဲ.။”””
ကၽြန္ေတာ့္သမီးရဲ႕ စြပ္စြဲ ေျပာဆိုခ်က္ေတြကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျငင္းဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ လုံး၀ မရပါ။
““အေဖ ဘာမွ ျငင္းမေနပါနဲ႔ေတာ့……သမီးနဲ႔ကိုကို၊ ခ်စ္စုမကို အလုပ္ကိစၥ တစ္ခု အေၾကာင္းျပၿပီး ဧရာ၀တီ စားေတာ္ဆက္ကို ေခၚတယ္…….၊သမီးေရာ သူပါ အခ်ဳိရည္နဲ႔ ဘီယာ စပ္ေသာက္ၾကတယ္……….။ ခ်စ္စုမက အားလုံး၀န္ခံ ရင္ဖြင့္ပါတယ္.သူ႔မွာ ၀င္းမင္းဆိုတဲ့ ရည္းစားေကာင္ေလးရိွပါတယ္။””
““…. “ ဦးက အလုပ္ရွင္ပီပီ အခြင့္အေရးယူၿပီး က်မကို လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေပးတယ္။ ေျမလတ္ဟိုတယ္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ခါ လိမ္ညာၿပီး ေခၚခဲ့ပါတယ္ အစ္မရယ္ လို႔ ” ငိုၿပီး ေျပာခဲ့တယ္အေဖ။ ခ်စ္စုမဆီ အေဖေပးခဲ့တဲ့ စာေတြကိုလည္း ဒီမွာ ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အေဖ---ဘာညင္းအုံးမလဲ……။””
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဇနီး /သားသမီး ေတြရဲ႕ အလယ္မွာ မ်က္စိေတြက ျပာ------ေခါင္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္မူးေ၀ခံစားၿပီး ရင္ထဲမွာ ဘေလာင္ဆူညံသြားပါေတာ့တယ္။ ခ်စ္စုမနဲ႔ ေ၀းရပါေတာ့မယ္လို႔ ေတြးေနစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ပါးေပၚကို (ျဖန္းကနဲ ) အသံနဲ႔အတူ လက္၀ါးမဲႀကီး က်ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ (သစၥာမရိွတဲ့ ေယာက်္ား အခုအိမ္ေပၚက ဆင္းသြား……။) ဆိုေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး အသံႏွင့္အတူ သားသမီးတို႔ရဲ႕ ငိုသံမ်ားမွာ တအိမ္လုံး ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ၍ ဆူညံသြားပါေတာ့သည္။
တရားသူႀကီး။ ။ ေမာင္ေရႊ၀င္း၊ မင္းခ်စ္စုမကို စြဲလမ္းတမ္းတေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ သူနဲ႔ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ေနရာမွာ ေနာက္ဆုံးေတြ႔ၿပီး လမ္းခြဲခဲ့ရပါသလဲ။ ခ်စ္စုမ ေနရာမွာ အျခား အစားမထုိးျခင္ဘူးလား--------။ မင္း ေကာင္မေလးကို တဒဂၤ သာယာမႈ တဏွာနဲ႔ခ်စ္ၿပီး စြဲလမ္း ေနတာလား..။ ထာ၀ရ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈ သံေယာဥ္ဇဥ္နဲ႔ ခ်စ္ေနတာလား.။ ေကာင္မေလးကေရာ မင္းလို ဇရာအိုႀကီးကို တကယ္ခ်စ္ၿပီး လက္ထပ္ယူႏိုင္မယ္ ထင္သလား..။
ဦးေရႊ၀င္း။ ။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္စုမကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး စြဲလမ္း တမ္းတၿပီး ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ (၄၉)ႏွစ္တာ သက္တမ္းအတြင္းမွာ သူလို ယုယ ၾကင္နာမႈမ်ဳိး ေပးႏိုင္ခဲ့သူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် မေတြ႔ခဲ့ဘူးလို႔ပါ။ သူ႔ေနရာမွာ မည္သူ႕ကိုမွ အစားထုိးၿပီး သာယာလို႔ မရႏိုင္ပါ။…(ကန္ေတာ့ပါရဲ႕ ဆရာ) ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးႀကီးနဲ႔ အတူ အိပ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ခ်စ္စုမက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ထာ၀ရ စိုးမိုးေနပါတယ္။။ တဒဂၤ သာယာမႈ တဏွာ အခ်စ္နဲ႔ ထာ၀ရ စြဲလမ္းၿပီး ခ်စ္တယ္လို႔ပဲ ဆိုဆို သူ႔ကို ခ်စ္မိေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြကေတာ့ လုံး၀ ျဖတ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး ဆရာ။ ဇရာအိုနဲ႔ ကညာပ်ဳိ ဆိုေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ယူခ်င္မွ ယူမယ္ဆိုတာလဲ စဥ္းစားမိပါတယ္။ အခ်စ္ႀကီးသူဆိုတာ အျမတ္ႀကီးတတ္ပါတယ္ဆရာ………။ (ပ်ံေလတဲ့ငွက္ခါး၊ နားမွ သိမယ္။) ဆိုတဲ့ အခ်စ္မာနေလးနဲ႔မွ်ားကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္၀ယ္ပိုက္ၿပီး ေစာင့္ေနလွ်က္ပါ။ ခ်စ္စုမ ရည္းစားမ်ားရင္ မ်ားပါ၊ လင္တစ္ေယာက္ကိုေကာက္ယူခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေစရပါ့မယ္ ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ကတိထား ေရးသားတဲ့ စာကို သက္ေသတင္ျပခြင့္ျပဳေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကလည္း စဥ္းစားၾကည့္ေပးပါအုံး-----ဆရာ၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳ အရြယ္နဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို မ်က္စိမိွတ္၊ မိသားတစ္စုလုံးထံ ဘ၀ကို ေအာက္က်ခံထား( သားသမီးမ်ားက )ဖခင္ ေရးတဲ့ ရည္းစားစာကို ခုံရုံးဖြဲ႔စစ္)။ တရားသူႀကီးမ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးက အိမ္ေပၚမွ ဆင္းရန္ ရာဇသံေပး၊ မိသားစု တစ္စုလုံးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို စေတးၿပီး ခ်စ္စုမကို ယုံၾကည္အားကိုးၿပီး ခ်စ္ခဲ့မိတာပါ။
““ (ကိုေရႊ၀င္း ၊ ရွင္က အငယ္ေလးကို အထင္ႀကီးၿပီး ကၽြန္မတို႔ကိုသစၥာေဖာက္တယ္၊ ရွင့္ေကာင္မေလးက ရွင့္လို ခုႏွစ္အို ရွစ္အိုႀကီးကို တကယ္ယူမယ္မ်ား မွတ္ေနသလား။ စားရ ၀တ္ရလို႔ ရွင့္ကို ခ်ဴစားေနတာ၊ သူက ရွင့္ကို ယူမယ္ဆိုရင္ က်မတို႔က မဂၤလာေတာင္ ေဆာင္ေပးလိုက္အုံးမယ္။ )”” ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးရဲ႕ ေင့ါေတာ့ေတာ့ ခနဲ႔တာကိုလဲ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က က်ရႈံး နစ္မြန္းခံၿပီး ခ်စ္စုမကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ခ်စ္ခဲ့ရတာ ခ်စ္စုမက ယခုလိုဆက္ၿပီး ဂတိဖ်က္သြားမယ္ဆိုရင္ ---(ေတြ႕ရာ သခ်ဳိင္း ၊ ဓါးမဆိုင္း၊ မုဆိုး တစ္ပိုင္း၊ မိန္းမ ရိုင္းကို ဘ၀ဆက္တိုင္း လက္စားေခ်ရလိုပါ၏…….။)ဟု ဆုေတာင္းထားပါရေစ ဆရာ……..။
တရားသူႀကီး။ ။ ေမာင္ေရႊ၀င္း ၊ ႀကိမ္း၀ါးျခင္းေတြကို ရပ္လိုက္ပါ။ ခ်စ္စုမနဲမင္းတို႔ ေနာက္ဆုံး ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႔ခဲ့ၾကၿပီး ဘာေတြ ဂတိထားခဲ့ၾကသလဲ-----။သူ႔ကို ရယူပိုင္ဆုိင္ဖို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေရာ ႀကံစည္ ႀကိဳးစားခဲ့ဘူးပါသလဲ။ ေကာင္မေလးရဲ႕ စာေတြကိုသာ တင္ျပေနတယ္။ မင္းေရးေပးတဲ့ စာေတြကိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မေဖၚျပရတာလဲ။
ဦးေရႊ၀င္း။ ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခ်စ္စုမ (၁၃-၄-၂၀၀၀)ေန႔မွာ….၊ ေျမလတ္ဟိုတယ္၊ အခန္းနံပါတ္ (၂၀၃)ထဲမွာ…. နံနက္ (၇)နာရီမွ ညေန(၆)နာရီအထိ ေတြ႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ (တတိယ အႀကိမ္ ခ်စ္တင္းေႏွာခဲ့ၾကပါတယ္) ခ်စ္သက္ေသ လက္ေဆာင္ ေရႊလက္စြပ္၊ ဆြဲႀကိဳးနဲ႔ အသဲပုံ ေရႊလည္ဆြဲ၊ ဆြဲႀကိဳးနဲ႔ အသဲပုံေရႊလည္ဆြဲ၊ ေရႊနားကပ္ တစ္ရံတို႔ကို၊ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ သူ႔ကို ဆင္ျမန္းေပးခဲ့ပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ လက္ခလယ္မွာ ဆင္ၿမီးကြင္း လက္စြပ္ကို စြပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ လက္ေမာင္းေပၚကိုလည္း ခ်စ္စုမက ခ်စ္စႏိုး၊ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ၿပီး ေပးခဲ့တာ ယခုအထိ သူ႔ရဲ႕ သြားတက္ရာ အမာရြတ္ကေလး က်န္ရိွခဲ့ပါေသးတယ္-------ဆရာ။ သူ႔ကို တစ္ခါတည္းပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကားနဲ႔ သူ႔ကို ညာေခၚၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ထိ ထြက္ေျပးမိခဲ့ၾကပါတယ္။ ခ်စ္စုမက ေတာင္းပန္လို႔ ျပန္လာၾကရပါတယ္။(မိဘေတြကို သုံးႏွစ္လုပ္ေၾကြးပါရေစ….၊ ပညာတတ္ ဘြဲ႔ တစ္ခုကိုလည္း ယူပါရေစအုံး.) ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာေတြကုိ ခ်စ္စုမကလည္း လုံး၀ ျပန္မေပးဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ သားသမီးေတြဆီက စာေတြကလည္း မီးရႈိ႕ၿပီး ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကပါတယ္။ (၁၃-၄-၂၀၀၀)ေန႔က ခံစားခ်က္ကို ခ်စ္စုမ ကဗ်ာေရးေပးတာ ျပန္ၿပီး တင္ျပပါရေစ…….။

ကဗ်ာ(၃)။ “ၾကင္နာသူ အခ်စ္ရိပ္”

အခန္းတစ္ခန္းထဲက အိပ္ယာေလး
ထိတ္လန္႔ခဲ့ရတဲ့ ရင္ခုန္မႈမ်ဳိး
ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ အနမ္းပြင့္
ေၾကးမုံေပၚက ပုံရိပ္ႏွစ္ခု
ပ်ံ႕လြင့္ေနတဲ့ ရယ္သံ
စီးဆင္းေနတဲ့ မ်က္ရည္
မ်က္စိထဲ နားထဲ ျမင္ေယာင္ၾကားေယာင္
တမ္းတ၍ သတိရ အခ်ိန္တိုင္းလြမ္းတယ္-ဦးရယ္….။
ဦးရဲ႕…(ခ်စ္စုမ)
ခ်စ္စုမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ၿပီး၊ အငိုပြဲ ဆင္ႏႊဲလို႔ မၾကာခင္မွာ ခ်စ္ခရီး လမ္းခြဲခဲ့ရပါတယ္။ ေျမလတ္ဟိုတယ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ ကိစၥ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးႀကီးနဲ႔ သားသမီးေတြ သိသြားျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးက မင္း- ေကာင္မေလးကို ျဖတ္ႏိုင္ရင္ျဖတ္၊ မျဖတ္ႏိုင္ရင္ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားေပေတာ့ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်စ္မူး၊ အခ်စ္ရူးစိတ္နဲ႔ ခ်စ္စုမကို ယုံစားၿပီး (ငါ ခ်စ္စုမကို ယူမယ္-ငါ ဘ၀သစ္ထူေထာင္မယ္) မင္းတို႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းတယ္.။ ဆုိၿပီး ရန္ကုန္သို႔ အၿပီးအပိုင္ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ခရီးထြက္မယ့္ ေနရာ၊ လိပ္စာ၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို ခ်စ္စုမထံ ေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနေရး၊ ထိုင္ေရး အဆင္ေျပရင္ ခ်စ္စုမကိုျပန္ၿပီး လာေခၚမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀သစ္စီမံကိန္းကို ဖ်က္သူက ခ်စ္စုမ ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ခရီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ခ်ဳိခ်ဳိေလးနဲ႔ အခ်ဳိသတ္ၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ဖို႔ ေခၚတာလဲ သူမပါပဲ။ ခ်စ္စုမကို အားကိုးၿပီး ေျမလတ္ၿမိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မိပါတယ္။ စိန္ေခၚ၍ ထားခဲ့တဲ့ မိသားစုထံကို ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္၀င္လာခဲ့ရပါတယ္။( ငါ- ေကာင္းေကာင္း ေနပါေတာ့မယ္၊ မင္းတို႔ မိသားစု မႀကိဳက္တာေတြ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။) ခ်စ္စုမ အားကိုးနဲ႔ တဖက္မိသားစုကို ၀န္ခံဂတိေတြ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ယုံေအာင္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ အဲ ယခုေတာ့ ခ်စ္စုမက ( ဒီစာေတြကို ေနာက္ဆုံးေပးထားခဲ့ၿပီး) သူ႔ေကာင္ေလး ၀င္းမင္းနဲ႔ တယုတယ ခါးကို ဖက္ျပၿပီး စက္ဘီး တစ္စီးနဲ႔ တြဲျပေနျပန္ပါၿပီ…။ လူႀကီး၀ိုင္း ထိုင္ေနၾကတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆိုေတာ့လဲ ကၽြန္ေတာ္ သိကၡာ က်မသြားေအာင္ လူႀကီး ရွက္ေတာ့ နည္းနည္းေလး ရယ္လိုက္ရပါတယ္။ ရင္ထဲကေတာ့ ေနမသိ၊ ထိုင္မသာနဲ႔ ဘေလာင္ ဆူေ၀ေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္ေလ…..။ ၾကည့္ၾကစမ္းပါ-- ခ်စ္စုမရဲ႕ စာေတြနဲ႔ လုပ္ရပ္ ဘယ္ေလာက္ ပါစင္ေအာင္ ကြာျခားေနပါၿပီလဲ..။

သို႔
က်မ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ဦးရယ္….
အဲဒီအတြက္ သတိၱေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနပါၿပီ။ အိမ္အတြက္ သမီးနဲ႔ တန္တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုကို ေပးဆပ္ဖို႔ ေစာင့္ေနရတာ ဦးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သမီးလည္း မေစာင့္ ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းခံစားရပါတယ္။ ညပိုင္း အလုပ္ဆင္းရင္ ဦးကို ျမင္သာေနရတယ္ ေသခ်ာလည္း မၾကည့္ရဲဘူး၊ စကားလည္း မေျပာရဘူး၊ ခံရ သိပ္ခက္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္း အလုပ္ထဲကို ေရာက္ေတာ့လည္း မ်က္ႏွာေလး ျမင္ခ်င္လို႔ ရွာရတာ အေမာပါဘဲ၊ ေအာက္ထပ္က ဘုရားခန္းမွာ ဘုရားရိွခိုးလို႔ မရဘူးလား ဦးရယ္။ (၂၀) ရက္ေန႔ကလည္း မျမင္ရဘူး။ ေနာက္ေန႔မွာ အေနာက္က အလုပ္ရုံ ဖြင့္ၿပီးေတာ့လည္း ဦးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေပၚမလာ ေမွ်ာ္ရတာ ၾကာေတာ့ စိတ္ထိခိုက္လာတယ္။ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုကေတာ့ ငိုလိုက္မိတာပါပဲဦးရယ္။ ေဘးက “မထက္“ ျမင္သြားေတာ့ အေျပာခံရတယ္။ သူမျမင္ေအာင္ ႀကိတ္ၿပီး ငိုရတာလဲ ပင္ပမ္းလွပါတယ္။ ဦးေရာက္လာလို႔ ၀မ္းသာမိတဲ့ မ်က္ႏွာကိုလည္း ”မထက္“က မၾကည္ဘူး၊ အလုပ္က ထြက္သြားရင္လည္း ဦးနဲ႔ ပိုၿပီး ေ၀းသြားရမွာ။ အဲဒီအခါက်ရင္.. ဦးက သမီးကို ေမ့သြားမွာပါ။ ညပိုင္း စိတ္ထိခိုက္လို႔ အလုပ္က နားမယ္သာ ေျပာရတာ ဦးနဲ႔ ေတြ႔ရတာ နည္းေလ..သမီးကို ေမ့သြားေလ ျဖစ္သြားမွာ စိုးရတယ္။စိတ္မခ်ဘူး ဦးရယ္..။ ဦးနဲ႔ အတူ သမီးတြဲၿပီး အလုပ္ လုပ္ရေအာင္ စီစဥ္ ေပးပါအုံး။ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ဦးနဲ႔ အေ၀း မခံႏိုင္ဘူးေနာ္---ေနာ္။
သမီးဘက္က ေစာင့္ရမယ့္ အခ်ိန္အခါ တစ္ခု ၿပီးသြားခဲ့ရင္ အဆင္သင့္ပါပဲ။ ဦးဘက္ကသာ မိသားစုနဲ႔ တကယ္ျပတ္ႏိုင္သလား။ သမီးနဲ႔ အတူ ေနၿပီးမွ ျပန္သြားခဲ့ရင္ အခ်စ္ေတြ ရိုးသြားလို႔ ကုန္သြားလို႔ ထားခဲ့ရင္ သမီး ဒုကၡ ေရာက္မွာ။ ယခု အခ်ိန္ရိွတုန္း ေသခ်ာ စဥ္းစားၿပီး အေျဖတစ္ခု ေပးပါေနာ္။ သမီးဘက္က အမ်ားႀကီး စဥ္းစားရင္း ေတြးရင္း စိုးရိမ္ေနမိပါတယ္။ ေတာ္ပါၿပီ ဦးရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ေတြးမေနပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္--။ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္ ဦးရယ္…။
(၁။ ေသာ့ခတ္- အသဲပုံ စာအုပ္ေလး။ နိမိတ္ မေကာင္းလိုက္တာ ခ်စ္စုမရယ္…။)
၂။ ဦးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ပါး ေပၚက အနမ္းပြင့္ေလးေတြ…..၊
၃။ ခိုင္မာတဲ့ သမီးဘက္က ဦးကို ယူဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ား………….
နံပါတ္္(၂)….အတြက္က ယခုမွ မဟုတ္ပါဘူး…..။ (၁၃-၄-၂၀၀၀ ေေန႔က) စၿပီး ယေန႔အထိ ေန႔စဥ္ မျပတ္ မက္ေမာစြာနဲ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ေရာ၊ လက္ေတြ႔ေရာ ေပးၿပီး ေျဖၿပီး ေနရတာပါ။ အဲဒီ ျပင္းထန္တဲ့ သမီးရဲ႕ စိတ္ကူးဆႏၵ အခ်စ္စိတ္ေတြဟာ ဦးဆီကိုလည္း ထာ၀ရ အၿမဲေရာက္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္-ဦးရယ္-------ေနာ္။ (၁၃)ရက္၊ ၁၃။ ဂဏန္းဟာ ဦးနဲ႔ သမီးတို႔ရဲ႕ အမွတ္တရ ဂဏန္းေလးပါ။ သမီးကို ခြဲခြာၿပီး ရန္ကုန္ကို ဦးထြက္သြားတဲ့ ေန႔ဟာလည္း (၁၃)ရက္ပါပဲ။ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြ ေပးခဲ့တာလည္း (၁၃)ရက္ပါ။ သမီးေလ ဦးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာခ်င္တယ္။ ယခု ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥတိုင္းအတြက္ ဦးရဲ႕ မိသားစုနဲ႔ အန္တီတို႔ မတရားဘူး….။ အန္တီက ဦးရဲ႕ ပါးကို ရိုက္တာ သမီး မၾကည့္ရက္၊ မၾကားရက္လို႔ပါ။ ယခု သမီးတို႔ ေနပူထဲက ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီးရင္ (သမီးနဲ႔ ဦးအတြက္ ေနရိပ္ကေလး တစ္ခုေတာ့) ရိွမွာ ေတြ႕မွာပါ ဦးရယ္…..ေနာ္။( ဒီစာကို ေရးရတိုင္း ေရးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သမီးရဲ႕ ဆႏၵေတြကို မမ်ဳိသိပ္ႏိုင္လို႔ပါ။ ဦးရဲ႕ ရင္ထဲ ႏွလုံးထဲမွာ ထင္ျမင္လာေအာင္ ဖတ္ေပးပါ….ဦးရယ္။)
ဦးရဲ႕ ရင္ခြင္ကိုေမွ်ာ္ေနလွ်က္(ခ်စ္စုမ)
၂၂-၅-၂၀၀၀ ည (၂း၃၀)

အထက္က စာေရာ၊ ေအာက္မွာ ဆက္ၿပီး ေဖာ္ျပတဲ့ စာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွ ျပန္ၿပီး ေရာက္စဥ္ ကာလ ခ်စ္စုမ ကိုယ္တိုင္ ေပးထားခဲ့တာပါ။

သို႔/
ဦးေရ--က်မ ေျပာလို႔ ေခၚတဲ့အတိုင္း ျပန္လာတာ ၀မ္းသာရပါတယ္။ မိဘေတြအတြက္ (၃)ႏွစ္ေစာင့္ေပးမယ္ဆိုတာရယ္၊ ဦးက သေဘာထားႀကီးစြာ နားလည္မႈ ေပးတဲ့အတြက္ က်မ သီးခံၿပီး ခ်စ္ရႀကိဳးနပ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း လိမၼာၿပီး သိကၡာရိွေအာင္ ေနေတာ့မွာပါ။ က်မက အခ်စ္ဦး-အခ်စ္ဆုံးနဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆုံးလူ..ဦးရိွေနတဲ့အတြက္ အရာရာကို ဆင္ျခင္ပါ့မယ္။……..။
ဦးဘက္ကလည္း မိသားစုကိုတာ၀န္ေက်ေအာင္ ေနေပးလိုက္ပါ။ သမီးတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္လည္း စုေဆာင္းခ်ိန္ရတာေပါ့။ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာ ေနႏိုင္ေအာင္ေနပါ၊ က်မအတြက္ ဦး အသက္အမ်ားႀကီး ရွည္ေပးရအုံးမွာေနာ္….။ ရန္ကုန္က ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ေန႔ခင္းဘက္ အိပ္ေရး၀ေအာင္ အိပ္ေပးပါ။ အပူျပင္းတယ္။ အျပင္ကို သိပ္မထြက္ပါနဲ႔။ ေရခ်ဳိးဆင္ျခင္ပါ။ ညပိုင္းမွာ ေစာအိပ္တဲ့ အက်င့္ေလး လုပ္ေပးပါ။ မနက္ႀကီး ဘုရားမသြားပါနဲ႔။ အိမ္မွာပဲ တရားထိုင္ ပုတီးစိတ္ပါ။ဦးရဲ႕ မိသားစုက သံသယ ကင္းတာေပါ့။ ကၽြန္မကိုလည္း ယုံၾကည္ စိတ္ခ်ပါ။ အရာရာအတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ဦးပင္ပမ္းမွာ စိုးလို႔ပါ။(ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ လိုအင္ဆႏၵ တစ္ခုကို လိုခ်င္ရင္ အခ်ိန္အခါနဲ႔ အတိုင္းအတာကို သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အခ်ိန္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့အခါ သုံးစြဲမွ ဆႏၵေတြ ျပည့္ႏိုင္မွာပါ) အခ်ိန္တစ္ခုကို အသုံးတည့္ဖို႔ ၿငိမ္သက္ေနၾကရင္း ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ၾကဖို႔ ထာ၀ရ အေဖာ္အျဖစ္ေနရပါရေစ ဦးရယ္…..။
(ခ်စ္စုမ) ၁၈-၅-၂၀၀၀ ည ၁း၀၀

(၆)
စာေရးဆရာ တရားသူႀကီးႏွင့္ ဦးေရႊ၀င္းတို႔ အျပန္အလွန္ အေမးအေျဖ လုပ္ေနသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားေပၿပီ။ ျပင္ပ ရာသီဥတုမွာလည္း မိုးက မစဲ…ရြာၿမဲ ရြာလွ်က္။ လွ်ပ္စီးေတြကလည္း တ၀င္း၀င္း တလက္လက္နဲ႔။ မိုးႀကိဳးထစ္သံ ေတြကလည္း တဒုံးဒုံး တဒုိင္းဒိုင္း၊ မိုးသက္ေလကလည္း တခ်က္တခ်က္ ပင့္၍ တိုက္ေနပါ၏။ ဦးေရႊ၀င္းမွာ ( ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ႀကီးကဲ့သို႔) ငူငူငိုင္ငိုင္ျဖင့္ မိုးေတြ ေလေတြကို ေငးၾကည့္ေနေပသည္။ မ်က္ရည္ေတြကလည္း မိုးေရ ၊ မိုးေပါက္ေတြနဲ႔ အၿပိဳင္၊ သူ၏ မ်က္ႏွာေပၚ၀ယ္ တၿဖိဳင္ၿဖိဳင္စီးလွ်က္.. က်ဆင္းေနလွ်က္ပါ။ စာေရးဆရာလည္း ေဆးလိပ္ကို ဖြာၿပီး ေနာက္ေဖးသို႔ ထြက္လာ၏။ အိမ္သာသို႔ ခဏတက္ေနသည္။ ဧည့္ခန္းသို႔ ျပန္၍ ၀င္လိုက္ေသာအခါ ..ဦးေရႊ၀င္း မရိွေတာ့ပါ။ အိမ္ေအာက္က ဆိုင္ကယ္လည္း မေတြ႔ပါ။ ထြက္သြားတ့ဲ ဆိုင္ကယ္ စက္သံလည္း လုံး၀ မၾကားလိုက္မိပါ။ ၀န္းၿခံ၏ တံခါးမႀကီးဆီ လွမ္း၍ ၾကည့္ေသာ္လည္း ပိတ္လွ်က္သား……။
“““(ဟာကြာ ဒီလူ လာတုံးကလည္း ခြင့္မေတာင္းဘဲ ၀င္လာခဲ့တယ္။ ျပန္ေတာ့လည္း ခြင့္မေတာင္းဘဲ တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေပ်ာက္၀ိဇၹာလို ျပန္သြားတယ္…)”” စာေရးဆရာ တျဖစ္ျဖစ္ေတာက္ေတာက္ၿငီးတြားေနရင္း စားပြဲေပၚသို႔ လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္မိပါ၏။ ဦးေရႊ၀င္းခ်ျပသြားေသာ မိသားစု ဓာတ္ပုံတစ္ပုံႏွင့္ အတူ သူ၏ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ခ်စ္စုမ၏ ဓါတ္ပုံႏွင့္ စာမ်ားကိုေတာ့ သူျပန္၍ ယူသြားတာ ေသခ်ာေပၿပီ။ ဦးေရႊ၀င္း၏ (၂၀၀၃)ခုႏွစ္ ဒိုင္ယာရီမွ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာကို တရြက္ခ်င္းလွန္၍ ၾကည့္လိုက္မိ ပါသည္….။
(၁၃-၄-၂၀၀၃)ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခ်စ္စုမတို႔ အခ်စ္ႀကီးခ်စ္၍ အေ၀းႀကီးျဖစ္ေအာင္ ခြဲခြာေနခဲ့ၾကသည္မွာ (၃)ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ပါေတာ့မည္။ တစ္ၿမိဳ႕တည္း အတူေနၾကၿပီး ေ၀းေအာင္ မေတြ႔ၾကရေအာင္ မာယာေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဂတိေတြဖ်က္ သစၥာပ်က္၍ တိမ္းေရွာင္ေနသူမွာ ခ်စ္စုမ တစ္ေယာက္ပါ။ အခ်စ္ႀကီးသူ ကၽြန္ေတာ္…အခ်စ္ရာဇ၀င္ ေၾကြးေတာင္းရန္ ခ်စ္စုမထံသို႔ ဤစာတစ္ေစာင္ကို ေရးသား ထားခဲ့ပါသည္။

သို႔
အငယ္ေလး ခ်စ္စုမေရ

မင္းေလးနဲ႔ ဦးတို႔ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီး ဘယ္လို ဂတိေတြ ထားခဲ့ ေပးခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူေတြ ပိုသိႏိုင္ၾကမည္လဲ--။ရာဇ၀င္ေဟာင္းထဲမွာ ေရႊရုပ္ကေလးကို လိုခ်င္တပ္မက္ေနရွာတဲ့.. ကေလးငယ္ကိုသာ ဘႀကီးေအာင္ဆိုတဲ့ လူႀကီးက လိမ္ညာခဲ့တာပါ။ ယခု ရာဇ၀င္ အသစ္ထဲမွာေတာ့ ဦးဇရာအိုႀကီးကို ကညာပ်ဳိ ႏုႏုလွလွေလးက တြတ္တီး တြတ္တာ အညုအခရာေတြနဲ႔ အေတြ႕အထိ သာယာမႈ၊ (ျမက္ႏုကေလးကို ေကၽြးၿပီး) အခ်စ္ႏွာေခါင္းႀကိဳးထိုး၊ လိမ္ညာ၍ ထားခဲ့ေပၿပီ။ မရွက္တမ္း ဦး၀န္ခံပါရေစေတာ့။ ဦးရဲ႕ ဘ၀တစ္သက္သာမွာ ၾကည္ႏူး သာယာမႈ အျပည့္အ၀ ေပးႏိုင္သူဟာ ခ်စ္စုမပါ ဦးတဏွာရူးႀကီးလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ ကာမတဏွာနဲ႔ အခ်စ္ဟာ တျခားစီပါ။ ကာမတဏွာကို ေငြနဲ႔ ၀ယ္လို႔ရပါတယ္။ ၾကည္ႏူးသာယာမႈ အျပည့္အ၀နဲ႔ ခ်ဳိၿမိန္ေနတဲ့ အခ်စ္ကို ဘ၀နဲ႔ ရင္း၍ စေတး၍ ရွာေဖြလို႔ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။… ခ်စ္စုမရယ္။
ခ်စ္စုမနဲ႔ ဦးတို႔ရဲ႕ ဘ၀ ႏွစ္ခုလုံးကို ရင္းၿပီးစေတးၿပီး စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်စ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ မိဘကို ငဲ့ကြက္ၿပီး ခ်စ္စုမက ဦးကို ေရွာင္ခြာသြားၿပီ မဟုတ္လား။ ရပါတယ္ ခ်စ္စုမရယ္…။ မိန္းမတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆိုတာ (တိမ္ခိုးကို မီးခိုးကုိ လက္ထဲမွာ ဖမ္းဆုတ္ထားလို႔ မရသလိုပါဘဲ။) ဆိုတဲ့ သီခ်င္းလိုပဲ.. သေဘာထားၿပီး ေျဖသာေနပါေတာ့မယ္---ကေလးရယ္။ ခ်စ္စုမကို သိပ္ခ်စ္ၿပီး ခံစားေနရတဲ့ ခ်စ္စိတ္ေတြကိုသာ ေနသာေအာင္ ေျဖေနရတာ။ လိမ္ညာသြားတဲ့ မင္းကိုေတာ့ ဆယ္ကမၻာ မေၾကပါ။ ဦးကို မင္းက ရူးေအာင္လုပ္သြားတာလား ခ်စ္စုမရယ္။ င့ါမွာ ပတ္၀န္းက်င္က ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ တားတား၊ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ နားကိုပိတ္ ၊ မ်က္စိကို မိွတ္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့မိတာ အမွန္ပါ (င့ါသမီးက ဆိုရင္ကို အေဖ့ကို ရင့္ရင့္သီးသီးအေျပာခံခဲ့ရတယ္..။) အေဖက ဘာလူႀကီး၊လူေကာင္းလည္း၊ အေဖ ဘယ္ေလာက္ပဲ တရားေတြထိုင္ထိုင္ ၊ ပုတီးစိပ္စိပ္ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားေတြက ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးႀကီးလို႔ လက္ညိုးထိုး ခံရေတာ့မယ္….။ အေဖ့အစား သမီး သိပ္ရွက္တယ္သိလား။ သမီးထက္ အသက္ငယ္တဲ့ ခ်စ္စုမကို မိေထြးေတာ္ၿပီး အေမလို႔ မေခၚႏိုင္ဘူး…အေဖေရ၊ ဒီေကာင္မက သိပ္ၿပီး မာယာမ်ားတယ္..ေခ်ာ့လို႔မွ မရရင္ေတာ့ ၾကမ္းရမွာပဲ၊ အေဖကလည္း ေနာက္မဆုတ္ဘူးဆိုရင္ သူ႔မိဘေတြကို သိေအာင္ သြားေျပာမယ္) ဆိုလို႔ ခ်စ္စုမအတြက္ သိကၡာမက်ေစရေအာင္ ဦး ေခတၱ ေရွာင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ေရွာက္ေပါင္း အရက္ေသာက္ၿပီး ဦးအခ်စ္မူး မူးၿပီး စားမ၀င္ အိပ္မေပ်ာ္ လူးေနေအာင္ ခံစားခဲပါတယ္။
ခ်စ္စုမေရ…….မင္းကေတာ့ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကို ငဲ့ညွာ သနားစိတ္နဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းမေလး လုပ္သြားတယ္ေနာ္၊ က်န္ခဲ့တဲ့ င့ါမွာေတာ့ လူယုတ္မာႀကီးကို လုံးလုံးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္က သိတဲ့ လူေတြကလည္း င့ါကို ျမင္ၾကတာနဲ႔ လက္တို႔ၿပီး အတင္းေျပာၾက၊ နာေခါင္းရႈံၾကတာ ခံေနရၿပီ မိသားစုကလည္း ယုံၾကည္မႈမရိွ၊ မေလးမစားလုပ္၍ ၀ိုင္းပယ္ထားၾကပါတယ္။ အလုပ္သမားေကာင္မေလးေတြကဆိုရင္ ဦးကို ေၾကာက္တယ္၊ ယုံရတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ (င့ါဘ၀မွာ တစ္သက္လုံး ေစာင့္ထိန္းလာရတဲ့ သိကၡာေတြကို ခ်စ္စုမက အကုန္ခြာယူသြားပါၿပီ။) မင္းရဲ႕ လူယုံေတာ္ ”မထက္“က ေျပာပါေသးတယ္။ ဦး သူ႔ကို ေမ့လိုက္ပါ။ အက်င့္မေကာင္းတဲ့ ကေလးမပါ၊ ရည္းစားကလည္း မ်ား၊ ေတြ႕တဲ့လူနဲ႔ တြဲေနတာ။ ဦးကိိုု စားရလို႔ခ်ဴစားေနတာပါ၊ အရင္တခါတုံးကလလည္း (ဦးလိုပဲ) တစ္ေယာက္ရိွခဲ့ဘူးသတဲ့။ သူ႔ထက္သာတာ တစ္ေယာက္ကို အစားထိုးလိုက္ပါ လားတဲ့။ ဦးကို ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ေနတာ..။တကယ္ေတာ့ ဦးကို သူကလက္စားေခ်ေနတာပါ။ ခ်စ္စုမ အလုပ္၀င္တုန္းက ဦးေျပာတဲ့စကား (င့ါမိန္းမကို မေအာ္ရဘူး၊ ျပန္မေျပာရဘူး) ဆိုတာကို လက္စားေခ်တာပဲတဲ့…။ခ်စ္စုမေရ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ ဒီလိုပဲ မီးေလာင္ရာကို ေလပင့္ၾကစၿမဲပါ။ အားလုံးကို စိန္ေခၚလိုက္ပါတယ္ ခ်စ္စုမ ဘယ္ဘ၀ ေရာက္ေရာက္ ခ်စ္ေနမယ္။ ခ်စ္စုမကို ငါ မရ၊ ရေအာင္ ယူျပမယ္။ အခ်ိန္က သက္ေသ ျပလိမ့္မယ္။ ေစာင့္သာ ၾကည့္ေနၾကေပေတာ့လို႔ ေျပာၿပီး ႀကိမ္း၀ါးလိုက္မိပါတယ္။ ယခုေတာ့ ခ်စ္စုမ အားကိုးနဲ႔ ယုံစားမိၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကိုေရာ ၊ မိသားစုကိုေရာ စိန္ေခၚခဲ့တဲ့ (ငါ ဇရာအိုႀကီး၊ တကိုယ္တည္း အရွက္ကြဲလို႔ ေ၀းရာဆီသို႔) ထြက္ေျပးရပါေတာ့မယ္ ကေလးရယ္။ ဘာကိုမွ အေလးမထား အခ်စ္ကို ကေလးကစားသလို သေဘာေပါက္ ရည္းစားေတြလည္း ေဟာတစ္ေယာက္၊ ေဟာတစ္ေယာက္ဆက္ၿပီး ထားႏိုင္ပါေစ ခ်စ္စုမေရ.။ အခ်စ္ဆိုတာ စြန္႔လႊတ္ျခင္း မဟုတ္ပါ ခ်စ္စုမ။ ဦးကို အခ်စ္အတၱ လူမိုက္ႀကီးပါလို႔ ထင္ခ်င္ရင္ ထင္ၾကပါေစ၊ အဲ နင္ဆိုတဲ့ ခ်စ္စုမ လင္ယူၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဦးကို သတိရ တမ္းတလိုက္ပါေနာ္…ဦး ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ဌာနကို ေရာက္ေရာက္ ခ်စ္စုမရဲ႕ ေနာက္က အရိပ္လို လုိက္လာၿပီး ထာ၀ရ ခ်စ္လိပ္ျပာေလး ျဖစ္ေနပါရေစေတာ့ ကေလးရယ္…..ေနာ္။
ဦးကို မုန္းေမ့သြားၿပီး ခ်စ္စုမက ျပစ္ေျပးထားခဲ့ရင္ေတာ့ လုံး၀ လက္ခံမွ မဟုတ္ပါ။ ဦးနဲ႕ခ်စ္စုမတို႔ သစၥာျပဳထားခဲ့ၾကတဲ့(ရာဇမုနိ ဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရား) စူးခံရလိမ့္မယ္ေနာ္။ ကံတရားေၾကာင့္ ဦး သက္တမ္းျပည့္ မေနခဲ့ရရင္ေတာင္ တမလြန္ဘ၀မွ အခ်စ္မာနေလးနဲ႔ မွ်ားကို ရင္၀ယ္ပိုက္ၿပီး ခ်စ္စုမ လာရာ လမ္းကို မွန္းေမွ်ာ္လို႔ ေစာင့္ေနပါရေစေတာ့ ---အငယ္ေလးေရ…………..။

“အခ်စ္စစ္ပြဲ စိန္ေခၚစာတမ္း”

(၅၀)ႏွစ္ ဇရာအို ကညာပ်ဳိ
လွည့္စား၍ အသဲခြဲသြား
မင္းေလးက ရည္းစားငါးဆယ္
ေက်ာ္ရင္ေက်ာ္မယ္ အရယ္က မပ်က္ပါ။

ႏွစ္(၅၀) ဇရာအို ဘ၀မွာ မင္းေလးသာ နံပါတ္တစ္ဆိုရင္
ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္တယ္လို႔ လက္တို႔ၾကမွာ အမွန္..။

အခ်စ္ဆို မအုိေပမယ့္ အလည္လြန္ နယ္ကၽြံရင္ နဂိုေနမျဖစ္
အရြယ္၊ ဂုဏ္သိကၡာကို ႏြံမွာႏွစ္ထားခဲ့
မိသားစု ဘ၀ေတြ စေတးထား ကေလးကလား ယုံစားၿပီး ခ်စ္ခဲ့မိ..။

ယခုေတာ့လည္း ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ လူႀကီးကို ေၾကာင္နဲ႔ တို႔သြားတဲ့
မင္းကေလးလို မိန္းမစားကို ရာဇ၀င္ေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေၾကပါ။
ပ်ံေလတဲ့ ငွက္ခါးမေလး နားခါမွ သိေစရမယ္
ဖြဟဲ့လြဲပါေစ ငါမေနရလို႔ ေသသြားခဲ့ရင္
င့ါစာေတြနဲ႔ နင္တို႔ကို……. လက္စားေခ်ႏိုင္ပါေစ။


(အငယ္ေလးကို..ခ်စ္ခဲ့မိလို႔..နံပါတ္(၃)ဇာတ္သိမ္းပိုင္း..ေဖၚျပေပးပါဦးမည္။)

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

ေမတၱာရပ္ခံခ်က္။ ။အေရးအသားၾကမ္းတမ္းေနျခင္းႏွင့္ တိုက္ဆိုင္မႈျဖစ္ေပၚေနခဲ့ပါလွ်င္..နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါရန္၊
(၁၇-၁၀-၂၀၀၅) လျပည့္ေန႔၊ ည(၂)နာရီ

Penulis : shwelannwelanwinkyi ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ (၂) ini dipublish oleh shwelannwelanwinkyi pada hari Sunday, May 24, 2009. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 0 komentar: di postingan အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ (၂)
 

0 comments: