အရင္လို မေသာက္ေတာ့ဘူး (ကာတြန္းဆရာႀကီး ဦးဘဂ်မ္း)








မူရင္းကာတြန္းဆရာႀကီး၏သားသမီးမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သူဘေလာ့ဂါထံခြင့္ျပဳခ်က္ မယူျခင္းအား ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ၾသဂုတ္လ(၁)ရက္၊ေန႔(၁း၃၀)ကူးယူတင္ျပ၏။
 

ေ၀ဖန္ေရး တတိယဆုရစာမူ -စာဖတ္ပရိသတ္ ဆရာဦးျမင့္သူ

ေ၀ဖန္ေရး တတိယဆုရစာမူ



စာဖတ္ပရိတ္သတ္၊ ဆရာ ျမင့္သူ

ဦျမင့္သူ ၊ အိုင္တီ-စာေပ၊ သိဂၤါရပ္ကြက္၊ မေကြးၿမိဳ႕။



၁။ မုန္းေခ်ာင္းေရနဲ႔ ေဆးပါ့မယ္
ဖုန္းေမာင္ ယာဥ္ေမာင္းဘ၀ႏွင့္ မုန္းေခ်ာင္းဆည္ကို ေရာက္သည္။ ငယ္စဥ္ ဆင္းရဲသားဘ၀ ခင္၀င္းမႏွင့္လြဲၿပီး ၿမိဳ႕ကိုေရာက္။ ယာဥ္ေမာင္းဘ၀ႏွင့္ ခင္ပပၿမိဳင္ကိုေတြ႔။ လင္မယား ဘ၀ေရာက္။ ကေလး (၁)ေယာက္ရၿပီး ခင္ပပၿမိဳင္ ဖုန္းေမာင္ကို ထားခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံျခားရိွ ဆရာေနာက္လိုက္သြား။ ဖုန္းေမာင္ လြမ္းက်န္ရစ္သည့္ ဇာတ္လမ္း။
ဇာတ္အဖြင့္ (က) ေတာင္ကြယ္မွာ ေနညိဳေလတိုင္း က်မ်က္ရည္၀ိုင္းစို႔စို႔ မိႈင္းမို႔မို႔ လြမ္းလို႔က်န္ ၎အတိုင္း မဖြဲ႔ဘဲ လူ႔ဘ၀ဆိုသည္မွာ တစ္ေန၀င္ တစ္မိုးခ်ဳပ္ၿပီး ဟိုေန႔ဒီေန႔ဆိုၿပီး ဖြင့္ေစခ်င္သည္။ ဇာတ္ဖြင့္ စာသားသည္ အခန္း(၁)ပင္ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ရခိုင္ရုိးမ ေတာင္ႀကီးမွာ ေနကြယ္ေလတိုင္း က်မ်က္ရည္ ၀ိုင္းစို႔စုိ႔ မႈိင္းမို႔မို႔ လြမ္းက်န္(၂) ခါထပ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
(ခ) အခန္း(၁) အဆုံး၌ ဖုန္းေမာင္ အရက္မူးရာမွ အတိတ္ကို ျပန္သတိရၿပီး ငယ္စဥ္ဘ၀ျပန္စဥ္းစားသည္။ အခန္း(၂)ကို ကူးသည္။
(ဂ) ဖုန္းေမာင္ စဥ္းစားခန္းသည္ ဇာတ္သိမ္းအထိျဖစ္သည္။ အခန္း(၄) အဆုံးမွာ ဖုန္းေမာင္ကို မုန္းေခ်ာင္းနေဘးရိွ ၎ေမာင္းေသာ ကားရိွရာကို ေလွ်ာက္သြားေစၿပီး အရက္ပုလင္းယူကာ ေခ်ာင္းနံေဘးျပန္ထိုင္ခိုင္း အရက္ဆက္ေသာက္ ေစၿပီး အလြမ္းေတြကို စမ္းေရထဲမွာ ေမွ်ာလိုက္ေစႏိုင္သည္။ (စာဖတ္သူ၏ ဆႏၵ)
(ဃ) ဖုန္းေမာင္ကို ေတာသားလူရိုးလူအ အျဖစ္ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္ အနည္းငယ္ ေဖာ္ေပးသင့္။


၂။ အငယ္ေလးကိုခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၁)
(က) ဦးေရႊ၀င္းသည္ စာေရးဆရာ တစ္ေယက္ျဖစ္သည္။ စာေရးဆရာ၏ စရိုက္သည္ ဇာတ္လမ္းအရ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ေနသူ ျဖစ္၍ စာေရးဆရာအစားး အျခားဇာတ္ရုပ္ျဖင့္ ဖန္တီးေစခ်င္သည္။
(ခ) ခ်စ္စုမသည္ ဦးေရႊ၀င္းမွာ မယားႀကီးရိွေသာ္လည္း ဓနအားေတာင့္၍ျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္သည္ထားဦး အသက္အရြယ္ လြန္စြာ ကြာျခားေအာင္ ဖန္တီးထားျခင္းအတြက္ စာဖတ္သူမွ ဇာတ္လမ္းအေပး ေလးစားမႈ ေလ်ာ့သြားႏိုင္သည္။
(ဂ) ဇာတ္အဖြင့္မွာ ဦးေရႊ၀င္းသည္ ဇာတ္ေဆာင္ျဖစ္ရာမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဇာတ္ေကာင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သြားသည္။ ဒါေၾကာင့္ အဖြင့္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သာဖြင့္ပါ(သို႔) ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မေရာသြားပါနဲ႔။
(ဃ) အခန္းစဥ္ နံပါတ္မ်ား ေရွ႕၀တၳဳကဲ့သို႔ ထည့္ေပးပါ။


၃။ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃)
(က) အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ အဆက္ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ကယ္စီးလာေသာ မိုးကာအက်ီ၀တ္လူက ခ်စ္စုမကို ဖက္ၿပီးဂ်စ္ကားကို ေမာင္းထြက္သြားေသာ္အခါ ၎စီးလာေသာ ဆိုင္ကိုယ္ကို မထားခဲ့ဘဲ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ပင္ ခ်စ္စုမကို လာေခၚသြားသင့္သည္။ ဂ်စ္ကား ဘယ္သူ႔ကားလဲ။ သူမ်ားကားဆိုလွ်င္ ကားသူခိုးအျဖစ္ေရာက္ၿပီး မိမိပိုင္ဆိုင္ကယ္ပါဆုံးသြားမည္။ ဦးေရႊ၀င္း အႀကံျဖစ္က ပုံေပၚပါေစ။
(ခ) စာမ်က္ႏွာ(၄၁)ေၾကာင္းေရ (၁၊ ၂၊ ၃) “ ခ်စ္ဇနီးေလးရယ္ ဦးကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ညီမအၾကိဳက္ ဘာမဆိုအားလုံး စိတ္တိုင္းက် ေနထိုင္ေျပာဆိုပါေတာ့မယ္” ဒီ ေလာက္ႏွင့္ဆို ေတာ္သင့္ၿပီ။ ဒါဆိုလွ်င္ စာဖတ္သူ ရိပ္မိပါသည္။ အခန္းဆိုကတည္းက ရိပ္မိၿပီ( ဆရာ လက္လြန္သြားမယ္)
(ဂ) ဇာတ္ေကာင္အေၾကာင္းကို စာဖတ္သူသိေအာင္ ေျပာျပေနတဲ့ ပုံသ႑ာန္ထက္ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ(ဒိုင္ယာေလာ့)ႏွင့္ ေဖာ္ေပးလွ်င္ ပိုေကာင္းမည္။
(ဃ) ခင္ေမာင္ၾကည္ႏွင့္ ခ်စ္စုမတို႔ နီးစပ္မႈ ရိွသြားျခင္း ပုံေဖာ္မႈ အားနည္းေနသည္။ ခင္ေမာင္ၾကည္သည္ ဦးေရႊ၀င္း အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်စ္ျဖစ္၍ ဦးေရႊ၀င္၏ မိသားစု တစ္ကြဲ တစ္ျပားျဖစ္ေနျခင္းကို မရႈရက္တာေၾကာင့္ ခ်စ္စုမကို နီးစပ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ခ်စ္စုမကို ခိုးေျပးသြားျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မွာမို႔ မိမိသာ အနစ္နာခံၿပီး ဖန္တီးလိုက္ေလ်ာလွ်င္ ပိုေကာင္းမလား။ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ အနစ္နာခံျခင္းသေဘာ.။
(င) သရက္ၿမိဳ႕အိမ္မွာ ဦးေရႊ၀င္း၊ ခင္ေမာင္ၾကည္၊ ခ်စ္စုမ၊ အိမ္ေဖာ္အတူေနသည့္ စာမ်က္ႏွာ(၅၂)ေၾကာင္းေရ(၉) အိမ္ေဖာ္က ဂ်စ္ကားႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ေတြ႔တယ္။ ကားရပ္ၿပီး စကားေျပာေနေၾကာင္း ခ်စ္စုမကို သူသိေသာ္လည္း အတူေနသူ ခင္ေမာင္ၾကည္ႏွင့္ ေျပာေနၾကတယ္ဆိုတာ အတတ္ေျပာႏိုင္ရပါမည္။
(စ) ဇာတ္သိမ္းဦးေရႊ၀င္းသံေ၀ဂ ရသည္။ ေကာင္းပါသည္။


၄။ မုန္းလို႔ေခၚပါ ကိုကိုရယ္
(က) ေစတုတၳရာၿမိဳ႕နယ္၊ မုန္းေခ်ာင္းအနီးမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ခ်င္းအမ်ဳိးသားမ်ား ဓေလ့ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္သာယာပုံႏွင့္ ဇာတ္ဖြင့္လွ်င္လည္းေကာင္း။
(ခ) ခ်င္းတိုင္းရင္းသားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခင္ဖုန္းအစား ခ်င္းနာမည္ ဥပမာ(ေခါင္းဇီး) စသျဖင့္
(ဂ) ခင္ဖုန္းက မ်ဳိးခ်စ္ကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပေနသေယာင္ႏွင့္ ဇာတ္သိမ္းမ်ား ခင္ဖုန္းဆီက စာဖတ္ၿပီး ခံစားသြားရသည့္ ဇာတ္လမ္းအႏွစ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္သြားၿပီ။


၅။ ပန္ခ်င္ပါလွ်က္ မခူးရက္ပါ။
(က) ပိေတာက္ပန္းႏွင့္ သႀကၤန္ရနံ႔ကို မႊန္းလိုက္ပါ။
(ခ) ဇရာအိုႏွင့္ကညာပ်ဳိ ေရွ႕ဇာတ္မွာပါၿပီး ျဖစ္လို႔ လက္ေရွာင္သင့္သည္။
(ဂ) ဇာတ္ေဆာင္ႏွင့္စရိုက္ လိုက္ဖက္ေအာင္ထားသင့္။ ဥပမာ ဦးေရခ်မ္း ၎အား သီခ်င္းမဆိုေစပါႏွင့္ စႏၵရားတီးခိုင္းေစလိုသည္။
(ဃ) စာမ်က္ႏွာ(၇၂)ေၾကာင္းေရ (၂) ၀င္းျမတ္မူးမူးရူးရူးႏွင့္ ေသြးဆူေန၍ မည္သူမည္၀ါ ေ၀ခြဲမရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ အမူးသမား ခ်ီးေကၽြးေတာင္ မစားဘူး။ ဘယ္သူဆိုတာသိေလာက္ပါတယ္( မယုံရင္ တစ္ပိုင္းေလာက္ ခ်ၾကည့္)
(င) စာမ်က္ႏွာ(၇၃) ေၾကာင္းေရ( ၁၄မွ ၂၀ ထိ) စာသားမေဖာင္းပြေစခ်င္ပါ။ ခ်စ္ႏြယ္ကို ေျပာဆို ေက်ာခိုင္းသြားေခ်ၿပီ။ ဒီေလာက္ဆုိ လုံေလာင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွ အခန္းခြဲၿပီး ေနာက္တစ္ခန္းကို ျပန္ကူးပါ။ ဦးေရခ်မ္းကို ရုတ္တရက္ျဖစ္ေသာ ေရာဂါနဲ႔ ေဆးရုံတင္လိုက္ပါ။
(စ) ဦးေရခ်မ္း ေဆးရုံမွာ ရိွေနေသးတယ္ထင္ၿပီး ခ်စ္ႏြယ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ဆင္းသြားၿပီ။ ေဆးရုံဆိုသည္မွာ လူ၀င္/ထြက္ မ်ားသည္။ စံပယ္ပန္းထုပ္ႏွင့္ စာကို မထားခဲ့သင့္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ေပးခိုင္းလွ်င္ ေကာင္းမည္။
(ဆ) ဦးေရခ်မ္း A နဲ႔ ေဆးရုံမွ ဆင္းၿပီး ေပ်ာက္သြားသည္ ခ်စ္ႏြယ္ စာဖတ္၍ လြမ္းလွ်က္က်န္။ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းပါသည္။


၆။ ေလလုပြဲ
(က) အိမ္နီးနားခ်င္းတို႔၏ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရိွေသာ ဘ၀ကို သရုပ္ေဖာ္ထားေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။
(ခ) ေဒၚမမႀကီးကို သူေဌးဂုဏ္ေမာက္ေနေသာ စရိုက္ကို ပီျပင္ေအာင္ ေဖာ္ေပးလိုက္ပါ။
(ဂ) ေဒၚမမႀကီး ေျပာသည့္(ဒုိင္ယာေလာ့)မ်ားတြင္ မာနာသံႏွင့္ ျဖစ္ေစရမည္။ အသံရွည္(ဒီဃရသ)မပါေစဖို႔ ဥပမာ စာမ်က္ႏွာ(၈၅) ေၾကာင္းေရ (၇) ယခုခ်က္ခ်င္းမီးျပန္ပိတ္ေပး“ ပါေနာ္” ဆိုတဲ့ လို စကားရပ္မ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။တိုေတာင္း ခက္ထန္သံ ျဖစ္ရပါမည္။
(ဃ) ေရွ႕မွ ပါၿပီးျဖစ္တဲ့ မပဋာလို ဥပမာမ်ဳိး မျပဘဲ ေနာက္ထပ္ အသစ္ျပန္ယူပါ။ ငိုခ်င္း တစ္ခုခု။
(င) ေဒၚမမႀကီးတိုက္မွ စတီရီယို သီခ်င္း(ငါနင့္ကို သတ္ခ်င္တယ္)ကို ဘျမင့္ၾကားလို႔ စိတ္မပ်က္လိုက္ပါနဲ႔။ အရြဲ႕တိုက္ၿပီး ကက္ဆက္ကို အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ပါ။ (အေပၚထပ္နဲ႔ ေအာက္ထပ္ဇာတ္လမ္း)လိုဟာမ်ဳိး။ ၿပီးမွ (ႏွလုံးသားကို အလွဆင္ပါ) ေရဒီယိုေတးနဲ႔ ျပန္ကလဲ့စားေခ်ရင္ေတာင္ ေကာင္းမလား။ လြမ္းရတာမ်ားလို႔ ဟာသေလးလည္း ဖတ္ေစခ်င္သည္။


၇။ ရင္နာစရာစကားေတြကို အၾကင္နာနားနဲ႔ ၾကားပါရေစ။
(က) ရင္ေမာင္းတို႔၏ အက်င့္စရိုက္ကို ေဖာ္ထားေသာ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္သည္။ “ ေရာက္ရာ အရပ္မ်ာမွာ အိမ္ေထာင္က်ရေစရဲ႕” ဆိုေသာ ဆုေတာင္းႏွင့္ ျပည့္သူမ်ားကျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေငြ မ်ဳိးရိုးမေကာင္း၍ ေယာကၡမ သေဘာမတူ။ ငယ္ခ်စ္ကို စြန္႔ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္တယ္။ ဆီစက္ပိုင္ရွင္ျဖစ္။ မေရႊပိုနဲ႔ ညား။ ညားေသာ္လည္း မေရႊပို အေဖက မ်ဳိးရိုးမေကာင္းလို႔ သေဘာမတူ( သေဘာမူဘဲ မေနပါႏွင့္။ ဇာတ္လမ္းမွာ ေယာကၡမ ဦးေက်ာ္ဟာ အဓိက မက်သူျဖစ္သည္။)
(ခ) တစ္ျခားၿမိဳ႕မွ လက္ရိွၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာသျဖင့္ ေက်ာ္ေငြရဲ႕ မ်ဳိးရိုးဖီဇကိုဘယ္သူမွ မသိသည့္ ပုံစံႏွင့္ ထားလိုက္ပါ။ ဒါဆိုလွ်င္ စာသားေဖာင္းပြမႈ နည္းသြားၿပီး ၎စာသားေနရာမွာ ရသေဖာ္ေပးလွ်င္ ပိုေကာင္းမည္။ ၀မ္းစာျပည့္သြားမည္။
(ဂ) စာမ်က္ႏွာ(၉၆)မွ စာမ်က္ႏွာ(၁၇၀)ထိ ေက်ာ္ေငြရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တြင္ အဓိက ေက်ာ္ေငြ၊ ခ်င္းမ၊ ယာဥ္ေနာက္လိုက္မွ လြဲၿပီး ေဒၚေရႊပို ၾကားမ၀င္ပါေစနဲ႔။ စာမ်က္ႏွာ(၁၀၅)ေၾကာင္းေရ (၄)မွာ ေဒၚေရႊပို ၀င္လာသည္။ မ၀င္းလည္းရသည္။ စာမ်က္ႏွာ (၁၀၉)မွာ စာေရးမေလးရဲ႕ မိခင္ကို ကိုယ္ေရမသန္႔ေရာဂါႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေငြရဲ႕ တဏွာရူး ေရာဂါကို ႏိႈင္းယွဥ္ေဖာ္ျပသည္။ ေကာင္းသည္။
(ဃ) ကိုေက်ာ္ေငြ အသိတရား ရေသာ အခ်ိန္လြန္သြားၿပီး ဗီဇမေကာင္းလို႔ ေလာကဓံ၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္ေငြ ရူးသြားသည္။ ေကာင္းပါသည္။ အရူးေပါက္ကရ ေျပာတာ မ်ားလြန္းတယ္။ (၂)မ်က္ႏွာ


၈။ ပုဂိၢဳလ္မ၍ စားရသည္။
တစ္မ်က္ႏွာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္၍ ေဆြးေႏြးရန္ မရိွပါ။


၉။ အျဖဴေရာင္ ျခားနားခ်က္
ေဆြးေႏြးရန္ မရိွပါ။


၁၀။ ဆရာေတာ္ေပးေသာ ကေလာင္လက္
စာေရးဆရာ၏ ကိုယ္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ ေဆာင္းပါ။ေဆြးေႏြးရန္ မရိွပါ။
(က) ၀တၳဳ အခန္းစဥ္ နံပါတ္ ထည့္ေပးပါ။ နံပါတ္မတပ္ခ်င္လွ်င္ သကၤတာ(----xxx---) ေပၚေနပါေစ။
(ခ) အခန္းစဥ္ နံပါတ္ေက်ာ္ၿပီး ေပ်ာက္ေနတာ ရိွသည္။ ဥပမာ “ ရင္နာစရာ စကားေတြကို အၾကင္နာနားနဲ႔ ၾကားပါရေစ” မွာ ( ၅/၆) မပါ ရိွပါ။
(ဂ) တခ်ဳိ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ စာႏွင့္ ေဆြးေႏြးသည္ထက္ ကာယကံရွင္ႏွင့္ ေဆြးေႏြြးအႀကံျပဳျခင္းက ပိုၿပီး ထိေရာက္ေစပါသည္။ ယခုေဆြးေႏြး အၾကံျပဳခ်က္မ်ားသည္ ဥာဏ္မီသေလာက္ အတတ္ႏိုင္ဆုံးႀကိဳးစားထားေသာ အႀကံျပဳခ်က္ျဖစ္ပါသည္။(ေ၀ဖန္ျခင္း) မဟုတ္ပါခင္ဗ်ား။

ေလးစားစြာႏွင့္
ျမင့္သူ
အိုင္တီ- စာေပ
သဂၤါရပ္၊ မေကြးၿမိဳ႕

မူၾကမ္းေရးၿပီးလွ်င္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖတ္ခိုင္းပါ။ ဖတ္ေပးတဲ့သူသည္ အလိုအေလ်ာက္(အယ္ဒီတာ) ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။





စာအုပ္အဖုံးႏွင့္ စာအုပ္အမည္

ပင္ကိုယ္ေရး၀တၳဳတိုမ်ားျဖစ္၍ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ သမိုင္း၊ လူေနမႈဘ၀၊ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားကို ဦးတည္ခိုက္ထားရမည္။( ေဖာ္ျပပါ ဦးတည္ခ်က္မ်ားမွ အက်ဳံး၀င္ေသာ ၀တၳဳတိုမ်ားျဖစ္သည္။)
အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ အမည္သည္ ကာမသဏွာဘက္ ေဇာင္းေပးထားသည္ကို ထင္စရာ ရိွသျဖင့္ ယင္းအစား စာအုပ္အမည္ကို ေရြးခ်ယ္ရန္ လိုသည္။
ဇာတ္လမ္းအဖြင့္( ေနာက္ဆုံး ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ထံ ေငြ၀တၳဳကပ္ၿပီး သကၤန္း ပရိကရာ တစ္စုံျဖင့္) စာမွာ (သကၤန္း ပရိကၡရာ) ျဖစ္ရပါမည္။ အေသးအဖြဲ႔လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ျပင္ဖတ္မယ္လို႔ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားလွ်င္ စာအုပ္အေပၚ အထင္ေသးသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ (ကိုရင္) ဆိုသည္မွာ လူနာမည္ ျဖစ္၍(သမေဏ) လို႔(သို႕) ရွင္ျပဳကို သုံးပါ။

မုန္းေခ်ာင္းေရနဲ႔ ေဆးပါ့မယ္
စာမ်က္ႏွာ(၁) ေၾကာင္းေရ(၆)
ရခိုင္ရိုးမ ေတာင္ႀကီးမွာ ေနကြယ္ေလတိုင္းအစား ရခိုင္ရိုးမွ ေတာင္ႀကီးကို ေက်ာ္၍ ေနကြယ္ေလတိုင္းျဖစ္သင့္ပါသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၂)၊ ေၾကာင္းေရ(၈)
ရြာႏွင့္ၿမိဳ႕လာၿပီး လိုင္းဆြဲေသာ ကားဆရာဟု ေရးထားသည္။ ဒရိုင္ဘာသည္ အျခားမွ၊ ရြာမွ၊ ၿမိဳ႕မွ ခြဲျခားပါ။ ရြာမွ ဆိုလွ်င္ ရြာမွ ၿမိဳ႕လာၿပီး လိုင္းဆြဲေသာ ကားဆရာဟု ေရးသင့္ပါသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၂) ေၾကာင္းေရ(၁၀/၁၁)
ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာႏွင့္ အလုပ္တြင္ မခိုမကပ္ မဟုတ္မခံ ဆတ္ဆတ္ႀကဲ အသားညိဳညိဳအရပ္ပုကြကြ ဟုေရးထားသည္။ ငဖုန္းဟာ စိတ္ေကာင္းရိွၿပီး မဟုတ္မခံ လူစားမ်ဳိးဆိုသည္ကို ေပၚလြင္ေစသည္။ ဆတ္ဆတ္ႀကဲဆိုသည္မွာ မိန္းမအတြက္ သုံးေသာ စကားျဖစ္သည္။ အရပ္ပုကြကြ ေရးထားသျဖင့္ စိတ္ေကာင္းရိွေသာ ငဖုန္း၏ အတြင္းစိတ္ကို အရုပ္ဆိုးသြားေစသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၃)၊ ေၾကာင္းေရ(၉/၁၀)
(ရွင္လိင္ျပန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ခင္၀င္းမက ေျပးလို႔ ႀကိဳခဲ့တာ) သီးခ်င္းလား၊ ဒိုင္ယာေလာ့လား မကြဲျပား။

စာမ်က္ႏွာ(၄)၊ ေၾကာင္းေရ(၇)
လိမၼာယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ရသမွ်ေငြကို စုလာခဲ့၏ အစား ယဥ္ေက်းစြာကို ျဖဳတ္ၿပီး လိမၼာစြာျဖင့္ ရသမွ်ေငြကို လို႔ ေရးသင့္ပါသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၅)
ဘုန္းေမာင္၏ ဆရာ ႏိုင္ငံျခား မသြားမီ ခင္ပပၿမိဳင္ႏွင့္ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ျဖစ္ေနသည္ကို ပုံရိပ္ျဖင့္ ေဖာ္ျပက ပိုေကာင္းမည္။

ေၾကာင္းေရ(၁၀)
သမီးရဲ႕ တတိယႏွစ္ ေမြးေန႔မွာ အစား သမီးရဲ႕(၃)ႏွစ္ ေျမာက္ ေမြးေန႔ဟု ေရးရပါမည္။

စာမ်က္ႏွာ(၆) ေၾကာင္းေရ (၁)
ခင္ပပၿမိဳင္၏ (ဒိုင္ယာေလာ့)ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အို ေမာင္ကလဲ ျဖစ္သည္။ အို ၿမိဳင္ကလည္း မွားေရးထားသည္။

ေၾကာင္းေ၇(၇)၊ ေၾကာင္းေရ(၆)
ဆရာရဲ႕ ရန္ကုန္ဇနီးႀကီးအစား ရန္ကုန္မွာေနတဲ့ ဆရာရဲ႕ ဇနီးဆိုလွ်င္ ေကာင္းမည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ၀ါက်ထားသိုမႈ မွန္သြားမည္။

အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၁)
ဇာတ္အဖြင့္၊ ေၾကာင္းေရ(၄)
ဦးေရႊ၀င္းမွာ ပထမ ဇနီး ေဒၚေဌးၾကည္ႏွင့္ ေရးထားသည္ကို ဦးေရႊ၀င္း ဒုတိယဇနီးမရေသးေသာေၾကာင့္ ဦးေရႊ၀င္းမွာ ဇနီး ေဒၚေဌးၾကည္ႏွင့္ ေရးသင့္သည္။

စာမ်က္ႏွာ(၁၃)၊ ေၾကာင္းေရ(၁၀)
ေဒၚေဌးၾကည္၏ သေဘာထားကို ပုံေဖာ္ရာ၌ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ ငယ္လင္ ငယ္မယားျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုးသမွ် ၫွာခဲ့ရသည္ခ်ည့္ ျဖစ္၏။ သခင္ႏွင့္တူေသာ ဇနီးသည္ကို လုိ႔ေရးလွ်င္ လွသြားမွာ ျဖစ္ၿပီး စကားေျပာရာတြင္လည္း တိုတိုရွင္းရွင္း ေျပာတတ္သူပီပီ ဟန္လုပ္ ေျပာရမည့္ စကားကိုပင္ အပိုအလုပ္ဟု သေဘာထားသူ ျဖစ္သည္။ အစရိွသျဖင့္ ေဒၚေဌးၾကည္ကို ပုံေဖာ္သင့္သည္။

စာမ်က္ႏွာ(၁၄) ေၾကာင္းေရ(၂)
ကၽြန္ေတာ္ သူေယာက်ာ္းကိုေတာ ဟုအစားဇနီးသည္ မွာ အသက္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကို ေခၚရာတြင္ ကိုတပ္ေခၚၿမဲျဖစ္၏ လို႔ ေရးသင့္ပါသည္။

စာမ်က္နွာ(၁၅)၊ ေၾကာင္းေရ(၇)
စက္ရုံမွာ (၁၀)တန္းေက်ာင္းတစ္ခါက်ၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ ၎အစား (၁၀) တန္း တစ္ခါက်ၿပီး ဆို၍ ေက်ာင္းဆိုေသာ စကားလုံးကို ေဖ်ာက္ရပါမည္။

စာမ်က္ႏွာ(၁၆) ေၾကာင္းေရ(၅)
မင္းသမီး ဇင္ဇင္ေဇာ္ျမင့္ႏွင့္ တူသည္ဆိုသည္ထက္ ခ်စ္စုမ၏ အလွကို အျခားနည္းျဖင့္ အလွအပပုံေဖာ္လွ်င္ ပုိေကာင္းသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၁၈)၊ ေၾကာင္းေရ(၁၅)
သူငယ္ျပန္အခ်စ္နဲ႔ ယင္းစကားရပ္သည္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ျဖစ္သြားသျဖင့္ အခ်စ္ရသေပၚလြင္မႈကို ပ်က္သြားေစသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၂၂)၊ ေၾကာင္းေရ(၇)
ခ်စ္စုကလဲ ရြယ္တူေကာင္ေလးေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ေရးထားသည့္ စကားေျပႏွင့္ စာေရာ ေန၍ လဲကို (လည္း) နဲ႔ကို (ႏွင့္) ဟု ကြဲေအာင္ ေရးေစခ်င္သည္။

စာမ်က္ႏွာ(၂၃)၊ ေၾကာင္းေရ(၂/၃)
ခင္ဗ်ားကိုထားၿပီး က်ဳပ္ကို ဇြတ္အတြင္း ဆြဲေခၚၿပီး ၿပီးထပ္ေနသည္။
ခ်စ္စုမ ၀င္းမင္းနဲ႔ စက္ဘီးအတူစီးလာပါလွ်က္ ၀င္းမင္းမွ ေတြ႔ခ်င္တယ္၊ ခ်စ္စုမကို ေတြ႔ခြင့္ေပးပါလို႔ ဦးေရႊ၀င္းထံမွ ခြင့္ေတာင္းေနသည္မွာ သဘာ၀ မက် ျဖစ္ေနပါသည္။

ေၾကာင္းေရ(၁၃)
“ကၽြန္ေတာ္ ေျပာၿပီးေနာက္ ၀င္းမင္း ေပ်ာက္သြားေပၿပီ ” အစား “၀င္းမင္းသည္ စက္ဘီးဆြဲလွ်င္ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္သြားေတာ့သည္” ဟု ေကာင္းမည္။

စာမ်က္ႏွာ(၂၇) ေၾကာင္းေရ (၆)
မိုးတိမ္ေတြထဲမ်ာျဖစ္ေနသည္။ မွာ ျဖစ္ရမည္။

စာမ်က္ႏွာ(၃၀)၊ ေၾကာင္းေရ (၄ မွ ၉)
ကားဘရိတ္ေဆာင့္တာနဲ႔ သံေဘာင္ႏွင့္ ေခါင္း႐ိုက္မိၿပီး ခ်စ္စုမ မူးသြား၊ ကားေမာင္းသူ လြင့္က်၊ ဒါေလးနဲ႔မ်ား ဒီေလာက္မျဖစ္သင့္၊ ေရွ႕က မန္က်ည္းပင္ႏွင့္ အရိွန္ျပင္းျပင္း ၀င္တိုက္လိုက္ပါ။ ဒါမွ ေမာင္းသူလြင့္က်လို႔ သဘာ၀ က်မည္။ လြင့္မက်ေစလိုလွ်င္ မိုးကာအက်ၤီႏွင့္လူမွ ကားေပၚမွ ဆြဲခ်လိုက္ပါ။

စာမ်က္ႏွာ(၃၅)၊ ေၾကာင္းေရ(၂)
မ်က္ႏွာ ေရွ႕သို႔ တိုးေပးလိုက္သည္ အစား ခ်စ္စုမ မျမင္ေအာင္ ျပလုိက္သည္ ဆိုလွ်င္ ေကာင္းမည္။

စာမ်က္ႏွာ(၃၆)၊ ေၾကာင္းေရ (၅)
သမီးကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ ဆိုျခင္းထက္ သမီးကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဆိုပါက သင့္မည္။ ရည္းစားထက္ ခ်စ္သူလို႔ သုံးေစခ်င္သည္။


စာမ်က္ႏွာ(၅၅)၊ ဇာတ္သိမ္း
(၄၉) ႏွစ္ျပည့္ ဦးေရႊ၀င္း၏ ေမြးေန႔မွာ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ အာ႐ုံေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ အာ႐ုံေၾကာင့္ အလိုက္မွားၿပီး မမွားသင့္သည္ကို မမွားၾကေစရန္ သံေ၀ဂတရားျဖင့္ အသိေပးခဲ့ေသာ ဇာတ္ေကာင္းပါသည္။

မုန္းလို႔ ေခၚပါ ကိုကို၇ယ္

စာမ်က္ႏွာ(၅၉)၊ ေၾကာင္းေရ(၆)
မုန္းလို႔ ေခၚပါ ကိုကိုရယ္ ဇာတ္အဖြင့္မွာ ေစတုတၳရာ တည္ေနရာႏွင့္ မုန္းေခ်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ရိွ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားတို႔ ရြာကေလးကို လွလွပပဖြဲ႔ဆိုေရးသားလွ်င္ အဖြင့္ဇာတ္လွ သြားမည္။ ခ်င္းမေလး ခင္ဖုန္းက ျမန္မာနာမည္ ျဖစ္ေန၍ ခ်င္းနာမည္ ေပးသင့္ပါသည္။ ဥပမာ(ေခါင္ဇီး)
ေရအားလွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားထုတ္မယ္ စကားရပ္အစား မုန္းေခ်ာင္းေရနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္ၿပီးရင္ ခင္ဖုန္းတို႔ရြာ လွ်ပ္စစ္မီး ရေတာ့မယ္ဆိုလို႔ ဆို ပိုေကာင္းမယ္။ ခင္ဖုန္းနဲ႔႔ တန္းတူ လူပ်ဳိႀကီး ထင္ခဲ့မိတာေပါ့ အပ်ဳိႀကီးေတြဆိုတဲ့ စာလုံးပိုေနသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၆၀)၊ ေၾကာင္းေရ(၁၁)
လက္မသင့္ဘဲ စကားလုံးကို စာဖတ္သူနားမလည္ပါ။


ဇာတ္သိမ္း
ေကာင္းပါတယ္။ ကာမပိုင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိသြားေသာ ခင္ဖုန္းက ကိုမ်ဳိးခ်စ္ကို ေရွာင္လိုက္သည္မွာ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေသာ္လည္း ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမကို မပယ္ရွားသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ား စံထားရမည့္သူ အျဖစ္ သိမ္းလိုက္သည္။


ပန္ခ်င္ပါလွ်က္ မခူးရက္ပါ
ဇာတ္အဖြင့္၊ ေၾကာင္းေရ(၇)
တန္ခူးလပိေတာက္ပန္းႏွင့္ သႀကၤန္ရနံ႔ႏွင့္ ဖြင့္ေစခ်င္သည္။

စာမ်က္ႏွာ(၆၇)၊ ေၾကာင္းေရ(၃)
ဦးေရခ်မ္းႏွင့္ ခ်စ္ႏြယ္ သမီးႏွင့္ အေဖ အရြယ္ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ တူေနသည္။ ခြဲထုတ္လုိက္ပါ။

စာမ်က္ႏွာ(၆၉)၊ ေၾကာင္းေရ(၄)
ဦးေရခ်မ္းက ခ်စ္ႏြယ္ပုံ ရသည္။ ခ်စ္ႏြယ္လည္း ခ်စ္ေနသည္။ ခ်စ္ႏြယ္က လူငယ္ေတြကို ကစားစရာ လုပ္ၿပီး ဦးေရခ်မ္းရဲ႕ ဓန (သို႔မဟုတ္) အႏုပညာေၾကာင့္ အသက္ႀကီးသူကို ေရြးခ်စ္သည္ကို အသိေပးသင့္သည္။ ဒါမွ စာဖတ္ေတာ့ ရွင္းမွာ ျဖစ္ပါသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၇၂)
ခ်စ္ႏြယ္က ေဆး႐ုံတက္ေနတဲ့ ဦးေရခ်မ္းကို ဘာေၾကာင့္ ရန္ေတြ႔တာလဲ။ နည္းနည္း အသိေပးလိုက္ပါ။

စာမ်က္ႏွာ(၇၆)
စံပယ္ပန္းေျခာက္ထုပ္ႏွင့္စာကို ဦးေရခ်မ္းမွ ေဆး႐ုံေပၚမွာ မထားသင့္။ ေဆး႐ုံဆိုတာက လူစုံေနရာျဖစ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ခ်စ္ႏြယ္ဆီ အေရာက္ပို႔ေစခ်င္သည္။

စာမ်က္ႏွာ(၇၇) ဒုတိယစာ
ဦးေရခ်မ္းသည္ ၎၏ ေရာဂါမွာ HIV မွန္းသိရိွသြားၿပီး ခ်စ္ေသာ ခ်စ္ႏြယ္ကို ထားရစ္ခဲ့သည္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္လုိ႔ သႀကၤန္က်ျပသည္။ ဆရာ့ကို သတိရသျဖင့္ ဘ၀ဆက္တိုင္း ျပန္ဆုံၾကဖို႔ ဆုေတာင္းရင္း ခ်စ္ႏြယ္ လမ္းက်န္ပုံႏွင့္ ဇာတ္သိမ္းထားပါသည္။ ေကာင္းပါသည္။

စာမ်က္ႏွာ(၈၄)၊ စာေၾကာင္းေရ (၁၁)မွ (၁၅)
ကိုဘျမင့္သည္ ပထမတြင္ စိတ္ဆိုးေတာ့မလို ျဖစ္၏။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ သူတို႔တိုက္ရဲ႕ ၿခံစည္း႐ိုးေရွ႕က ဥပစာက ေရေျမာင္းကို အစြန္းထြက္ၿပီး ခင္းမိတာ ဘယ္သူ႔မွ ဘယ္သူ႔မွ မထိခိုက္ မနစ္နာေစပါဘူး” ရင္ထဲမွ ဘ၀မက် စိတ္တိုမိ၏။ သို႔ေသာ္ သူေဌးမႀကီး ေဒၚခင္မမႀကီး ဆိုေသာ အရိွန္အ၀ါႏွင့္ သူမ၏ ခ်ဳိသာေသာ ေလသံေၾကာင့္ ေဒါသ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ (ေဒါသမေပ်ာက္လိုက္နဲ႔။ နည္းနည္းျဖင့္ ေနပါဦး)
ေဒၚမမႀကီးဟာ သူေဌး။ မာနႀကီးပုံရမည္။ အရိွန္အ၀ါဆိုသည္မွာ မာနေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေဒၚမမႀကီး စကားက လည္း မာေနရမည္။ ကိုဘျမင့္ စိတ္တိုေနပါမွ ဒါမွ သဘာ၀က်မည္ျဖစ္သည္။

စာမ်က္ႏွာ(၈၅) ေၾကာင္းေရ( ၅ မွ ၇)
ေၫွာ္နံ႔ေၾကာင့္ အမိႈက္မီးၿငိမ္းဖို႔ ေနာက္တစ္ခါ လာျပန္သည္။ (သူေဌးမႀကီး စိတ္တိုေနရမည္။)

စာမ်က္ႏွာ(၈၆)၊ ေၾကာင္းေရ(၂)
ဘျမင့္ အေျဖေၾကာင့္ သူေဌးမႀကီး အားနားသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ၎စိတ္ထဲတြင္ အၫွိဳးရိွတန္ေကာင္းမည္။ ဘျမင့္လည္း သူေဌးမႀကီးကို အၫွိဳး အေတးထားရမည္။

စာမ်က္ႏွာ(၈၇)
မပဋာဇာတ္သည္ (မုန္းေခ်ာင္းေရႏွင့္ ေဆးပါ့မယ္) ၀တၳဳတြင္ ဥပမာေပးထားၿပီး ျဖစ္၍ ယခု ေလလုပြဲတြင္ ထပ္မံ မထည့္သင့္ဘဲ ေနာက္ငိုခ်င္းတစ္ခု သူေဌးမႀကီးကို ရြဲ႕ေစာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းဆိုရင္ ေကာင္းမည္။ အေပၚထပ္နဲ႔ ေအာက္ထပ္ ဇာတ္လမ္း သီခ်င္းမ်ဳိး။


ဇာတ္သိမ္း
ကိုဘျမင့္ ကက္ဆက္မပိတ္ဘဲ ၎တို႔ထက္ က်ယ္ေလာင္ေအာင္ဖြင့္။ သူေဌးမႀကီး ေဒါသနဲ႔ ထြက္လာေျပာ။ ဘျမင့္မွ လႊႏွင့္လည္း ျဖတ္ၿပီးၿပီး၊ ေရနဲ႔လည္း ၿငိမ္းၿပီး အသံကေတာ့ ဘာနဲ႔မွ ျဖတ္လို႔ ၿငိမ္းလို႔ မရဘူးဆိုၿပီ။ ႏွလုံးသားကို အလွဆင္ပါ သီခ်င္း အက်ယ္ႀကီးဖြင့္လွ်က္ ဇာတ္သိမ္း၊ သူေဌးမႀကီး ထမီ စြန္ေတာင္စြဲကာ တိုက္ပြဲ၀င္ၿပီး ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းတံခါးမ်ားပိတ္။ ဒီလို သိမ္းသင့္ပါသည္။


ရင္နာစရာ စကားေတြကို အၾကင္နာ နားနဲ႔ ၾကားပါရေစ။
သုံးသပ္ခ်က္စာတမ္းတြင္ ျပည့္စုံလုံေလာက္သြားၿပီ ျဖစ္လို႔ ဒီေနရာမွ အႀကံျပဳေဆြးေႏြးျခင္း မလိုအပ္ေတာ့ပါခင္ဗ်ား။ စာမ်ဳိးတူမ်ားကို ေပါင္းၿပီး ေရွ႕ဇာတ္ေတြမွာ ေဆြးေႏြးလာၿပီး ျဖစ္ပါသည္။



ေလးစားစြာႏွင့္


စာဖတ္ပရိတ္သတ္ တစ္ဦး

ဦးျမင့္သူ
အိုင္တီ- စာေပ
သဂၤါရပ္၊ မေကြးၿမိဳ႕




ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၃၁)ရက္၊ ည(၉)နာရီ ကူးယူေဖၚျပသည္။
 

ေ၀ဖန္ေရး ဒုတိယဆုရစာမူ-ဆရာ ထက္ေကာင္းလတ္(မင္းဘူး)

ေ၀ဖန္ေရး ဒုတိယဆုရ စာမူ

ဆရာ ထက္ေကာင္းလတ္(မင္းဘူး)
ဦးခင္လတ္ ၊သင္းခ်ုဳိလတ္စာေပ။ မင္းဘူးၿမိဳ႕။

ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္၏ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္
အျခား၀တၳဳတိုမ်ားအား သုံးသပ္ခံစားမိျခင္း

၁။ ႀကိဳဆိုခ်ီးၾကဴးျခင္း
ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္သည္ သူ၏ ၀တၳဳတို(၁၀)ပုဒ္အားစုစည္း၍ ပထမ ေျခလွမ္းအျဖစ္ ရဲ၀ံ့စြာ လွမ္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ပထမ ေျခလွမ္းသည္ ခရီးမိုင္ ေထာင္ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ျဖစ္ရာ ဆရာ၏ စတင္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈကို ႀကိဳဆိုခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။

၂။ အားျပဳေပးျခင္း
ခရီးလမ္းဆိုသည္မွာ ေခ်ာေမြ႔ေျဖာင့္တန္းမႈ မရိွၾကပါ။ ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္သည္ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားစြာျဖင့္ ခရီးလမ္းတြင္ ေတြ႔ႀကဳံရမည့္ အခက္အခဲမ်ားအား၊ ဇြဲ-လုံ႔လ ခိုင္က်ည္မႈ၊ ႀကိဳးစားမႈ၊ မဆုတ္မနစ္ေသာ စာေပ၏ အားမာန္ျဖင့္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ရင္း ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရိွပါေစဟု ဆုမြန္ေျခြလိုက္ရပါသည္။

၃။ ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ျပင္ဆင္မႈအေပၚ သုံးသပ္ခံစားမိျခင္း
“ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ား” စာအုပ္သည္ ၀တၳဳတို(၁၀)ပုဒ္အား အခန္းစဥ္အလိုက္ထားၿပီး အဆင့္ျမင့္ စကၠဴအရည္အေသြး၊ ပန္းခ်ီဆရာ အေက်ာ္အေမာ္တို႔၏ ျမဴးၾကြဖြယ္၊ လြမ္းဆြယ္ဖြယ္၊ တမ္းတဖြယ္၊ ေအာက္ေမ့ဖြယ္၊ ရယ္ေမာဖြယ္၊ ေနာင္တရဖြယ္၊ ပန္းခ်ီေရာင္စုံပုံရိပ္အတြင္းအျပင္တို႔ျဖင့္ ၀တၳဳတိုေလးမ်ားကို ပုံရိပ္အဓိပၸါယ္ ပိုမိုထင္ဟပ္ေစပါသည္။

၄။ စာေရးဆရာ၏ “ အဖြင့္ ” ပန္ၾကားစကားကို ခံစားမိျခင္း
ေက်းဇူးရိွသူ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူအားလုံးအတြက္ စာေရးဆရာက စကားဦးထုတ္ေဖာ္ ေက်းဇူးတင္ဆုိျပျခင္းႏွင့္ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သၿပီး “ ဗုဒၶ၏” ျမြက္ဟ ဆုံးမခ်က္ကို ႏွလုံးသားခံစားပန္ၾကားလိုက္သည္မွာ ၾကည္ႏူးႏြယ္ ျဖစ္ရပါသည္။

(၅) စာေရးဆရာ၏ “ နိဂုံး ” ပိုင္းကို ေက်နပ္မႈကို ခံစားမိျခင္း
အရင္က စာေရးဆရာ၏ ကိုယ္ေရးအထုပၸတၱိအက်ဥ္းကို ၀တၳဳစာအုပ္အဖြင့္တြင္ ေဖာ္ျပေလ့ရိွပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွ စာအုပ္နိဂုံးပိုင္း စာအုပ္ေက်ာဖုံးတို႔တြင္ ေျပာင္းေဖာ္ျပၾကပါသည္။ ဤသည္မွာ အေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ ဆရာ၏ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားအား ဆရာ့၀တၳဳမ်ား ဖတ္ရႈအၿပီး “ သိရိွခံစား”၊ “ အခ်စ္-အမွား-အမွန္” အေပၚ “ အသိအျမင္အမွန္” ျဖစ္ က်င့္ႀကံလိုက္နာမႈ ျဖစ္သည္။ “ ရရိွ” ရယူ” ပါလွ်င္ စာေရးဆရာတို႔သည္ အက်ဳိးျပဳ အသိေပးျခင္းအတြက္ ေက်နပ္တာ၀န္ေက်ျခင္း ျဖစ္မိပါေၾကာင္း ႏွလုံးသားစကားဆိုျခင္း အားလည္း ေလးစားမိပါေၾကာင္းပဏာမ အဆင့္အလိုက္ခံစားရရိွမႈအား တင္ျပလိုက္ရပါသတည္း။ ။

ထက္ေကာင္းလတ္(မင္းဘူး)


ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္အား သုံးသပ္ခံစားျခင္း

၀တၳဳတို(၁) “ မုန္းေခ်ာင္းေရနဲ႔ ေဆးပါ့မယ္”
၀တၳဳအစမွာပင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျဖင့္ စာဖတ္သူအား အလြမ္းပံုရိပ္ဆိုၿပီး ဇာတ္ေကာင္ငဘုန္း၏ ငယ္ဘ၀ နာက်ည္းသနားစဖြယ္ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဆင့္လိုက္ပါသည္။ ငယ္ဘ၀ ငဘုန္းမွ ကိုဘုန္းေမာင္ အရြယ္လတ္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထိုဘ၀ အရြယ္မွာပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး အခ်စ္ဦး ခင္၀င္းမႏွင့္ ေတြ႔ႀကဳံဆုံစည္းလိုက္ရၿပီးမွ အခ်စ္ဦး ခင္၀င္းမ မိဘမ်ားက ဂုဏ္အဆင့္ခြဲျခားမႈေၾကာင့္ ခ်စ္အသည္းကြဲကာ မယွဥ္ႏိုင္ေသာ ဓနဂုဏ္ကို တစ္ေကာင္ၾကြက္ ကုိဘုန္းေမာင္ လက္ေျမာက္ အရႈံးေပးလိုက္ရသည္။ နာၾကည္းခ်စ္အလြမ္းၾကားမွ ကိုဘုန္းေမာင္ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕မွ ဌာန၀န္ထမ္း အထက္တန္း စာေရး ခင္ပပၿမိဳင္ႏွင့္ေတြ႔။ ခ်စ္ႀကိဳက္ေပါင္းသင္းခဲ့သည္။ အခ်စ္နာက်ည္းအလြမ္းႏွင့္ ကိုဘုန္းေမာင္ဘ၀၊ျပန္လည္ စိုေျပလန္းဆန္းလာခဲ့သည္။ထုိမွ (၂) ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္၍ (၁)ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလး ခင္ဘုန္းၿမိဳင္ကို တစ္ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ပြဲ က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဌာန အထက္အရာရိွ ကုိဘုန္းေမာင္ဆရာ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားသည္။ကုိဘုန္းေမာင္လည္း နယ္စီမံကိန္းတစ္ခုတြင္ ယာဥ္ေမာင္းတာ၀န္ျဖင့္ သြားေရာက္ေနရသည္။ စာေရးဆရာက ကာလယႏၱရားေရြ႕လားမႈကို ထုိေန႔မွာပင္ ဇနီးခင္ပပၿမိဳင္ႏွင့္ စာရင္းရွင္း လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ ဇနီးခင္ပပၿမိဳင္ ႏိုင္ငံျခားသြား အလုပ္လုပ္ဖို႔ေျပာ၊ ကုိဘုန္းေမာင္ ခြင့္ မျပ၊ ထိုမွ ခင္ပပၿမိဳင္က ကိုဘုန္းေမာင္ဆရာ၊ ႏိုင္ငံျခားမွ ေရးပို႔ေသာ စာကိုျပ။ အေၾကာင္းစုံသိရ။ ကုိဘုန္းေမာင္ ဆရာ့စာအရ ဇနီး ခင္ပပၿမိဳင္ႏွင့္ သမီးေလး ခင္ဘုန္းၿမိဳင္ကို လက္လႊတ္ေပးခဲ့ရသည္။ ဤေနရာ၌ စာေရးဆရာသည္ အထက္အရာရိွ ဆရာႏွင့္ ခင္ပပၿမိဳင္တို႔ တိတ္တိတ္ပုန္းဇာတ္လမ္းကို ျမွုဳပ္ကြက္လုပ္ထားခဲ့ၿပီး မသိေသာ ကုိဘုန္းေမာင္(၃)ႏွစ္ေျမာက္ သမီးေလး ေမြးေန႔ ေရာက္မွ ေဖာ္ျပလိုက္သည္။
ပထမတစ္ခ်က္က ကုိဘုန္းေမာင္ႏွင့္ ခင္ပပၿမိဳင္တို႔ ေပါင္းသင္းၾကၿပီး (၂)ႏွစ္အေရာက္ သမီးေလး ခင္ဘုန္းၿမိဳင္(၁)ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ က်င္းပခဲ့သည္ဆိုရာ ရႈပ္ေထြးသြားရသည္။ စာေရးဆရာက ေရွ႕ဇာတ္လမ္းအတြက္ ျမွဳပ္ကြက္လုပ္ၿပီးမွ ဇာတ္ရိွန္အျမင့္ ေနရာထား ဖြင့္ျပလိုက္ျခင္းသည္ ဇာတ္လမ္းအား “ ေပါ့” သြားသည့္ လုပ္ကြက္ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ျမဳပ္ကြက္ကို ေဖာ္ျပျခင္း“ခိုင္မာမႈ” မရိွသလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ကိုဘုန္းေမာင္ ခင္ပပၿမိဳင္ႏွင့္ ေတြ႔ရစဥ္က သမီးေလးခင္ဘုန္းၿမိဳင္မရိွေသး။ သို႔မဟုတ္ မရေသး။ ကိုဘုန္းေမာင္ႏွင့္ ခင္ပပၿမိဳင္ရၿပီး(၂)ႏွစ္ျပည့္မွ (၁)ႏွစ္ျပည့္ သမီးေလးကို ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္း၌ ကိုဘုန္းေမာင္ႏွင့္ ခင္ပပၿမိဳင္ရသည့္ သမီးေလးဆုိပါက အရိပ္အျမြက္ေဖာ္ျပျခင္း သို႔မဟုတ္ ကိုဘုန္းေမာင္မသိေအာင္ တစ္ေနရာတြင္ ထားေပးထားျခင္း၊ ေနာက္တစ္ခ်က္ ေဆးပညာေသြးသားအရ ခင္ပပၿမိဳင္သည္ ကိုဘုန္းေမာင္ႏွင့္အတူ ေပါင္းသင္းေသာ္လည္း ကေလးမရဘဲ တိတ္တိတ္ပုန္းေဖာက္ျပန္ေသာကိုဘုန္းေမာင္ ဆရာႏွင့္မွ ကေလးရျခင္းဆိုလွ်င္ ကိုဘုန္းေမာင္ လုံး၀ မသိျခင္းလား၊ သို႔မဟုတ္ ခင္ပပၿမိဳင္ကို ခ်စ္လြန္း၍ အလိုလိုက္ၿပီး ေဖာက္ျပန္မႈကို ခြင့္ျပဳေပးထားျခင္းလား။ သို႔ မဟုတ္ ဇနီးျဖစ္သူ တစ္ပါးသူႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ရာမွ ရေသာကေလးကို သိပါလွ်က္ အမည္ကို ဖခင္ မိခင္အမည္ပါ ထည့္၍ ခင္ဘုန္းၿမိဳင္ဟု ေပးထားျခင္းသည္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ရသည္။သို႔မဟုတ္ ျပယုဂ္လုပ္“ ျမုဳပ္ကြက္” အတြက္ “ ေဒါက္” လုပ္ထားျခင္းလား။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ကိုဘုန္းေမာင္ ခင္ပပၿမိဳင္ကို ျဖဴစင္ေသာ အခ်စ္ႏွင့္ စြဲခ်စ္သည္ဟု ယူဆႏိုင္ပါမည္လား။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကိုဘုန္းၿမိဳင္သည္ အထက္အရာရိွဆရာႏွင့္ မိမိ ခ်စ္ဇနီး တိတ္တိတ္ပုန္းေဖာက္ျပန္ေနမႈကို ရိုးအ လြန္းေသာ၊ ဘာမွ မသိနားလည္ေသာ အေျခအေနျပထားျခင္းသည္ ဇာတ္ျမွုဳပ္ကြက္အတြက္ ဖန္တီးထားသည့္အကြက္အျဖစ္ ေပါ့ရွပ္ရွပ္ ျမင္ေနရျခင္း၊ ထုိ႔အျပင္ ျမွုဳပ္ကြက္အားလုံးကို ကိုဘုန္းေမာင္ဆရာ အေမရိကန္မွ ေရးေပးလိုက္ေသာ စာပါ
(၁) “ ခင္ဘုန္းၿမိဳင္ဟာ ဆရာ့ ရင္ေသြးေလးပါ၊ အခုထိ ေမာင္ဘုန္းေမာင္နဲ႔ ၿမိဳင္ သားသမီး မရဘူး မဟုတ္လား” ဆိုျခင္း
(၂) “ သမီးေလးနဲ႔ ၿမိဳင္ကိုလည္း အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္လို႔ ဆရာ့ထံ ျပန္ေပးပါေတာ့ကြယ္” ဆိုျခင္းတို႔သည္ ျမွဳပ္ကြက္ဇာတ္ရိွန္အျမင္အား “ ဟာ” ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္ေစေသာ စာေရးဆရာ ဆင္ကြက္အစား “ရိုးအ” သည္ထက္ “ အေပါစား” ျဖစ္ရေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကိုဘုန္းေမာင္သည္ မူလ ခင္ပပၿမိဳင္ကို ရယူစဥ္ သူ႔အထက္အရာရိွ ဆရာ့ထံမွ အကန္႔အသတ္ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ရယူထားသည့္သေဘာ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ တကယ္ခ်စ္မိၿပီး ခင္ပပၿမိဳင္ကို ကုိဘုန္းေမာင္ ရယူခဲ့ျခင္းဟု စာေရး ဆရာ ပထမ ေရးသားခ်က္သည္ “ အားပ်က္” ေစရပါသည္။ ဤသို႔ ဆိုလွ်င္ ကိုဘုန္းေမာင္ ဇာတ္လိုက္ခမ်ာ “ အေပါစား” ဆန္ရျပန္ေလသည္။ ေနာက္နံပါတ္(၃) အခ်က္ “ ေမာင္ဘုန္းေမာင္ရဲ႕ ၿမိဳင္ကို သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆရာ ျပန္လက္ခံမွာပါ” ဟု ဆိုသည္တြင္လည္း ဤေနရာ၌ ကိုဘုန္းေမာင္ ခင္ပပၿမိဳင္ အထက္အရာရိွ ဆရာဆိုသူတို႔သည္ အခ်စ္ကာမကို သေဘာထားႀကီးျခင္း အေနမ်ဳိးထက္ ၊ အႏိုင္အထက္၊ တန္ဖိုးမဲ့ သစၥာမဲ့ေပးကာ၊ ယူၾက၊ ျပန္ေပး၊ ျပန္ယူ သေဘာမ်ဳိးျဖစ္ေနသည္။ ကိုဘုန္းေမာင္ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထား ၊ ခင္ပပၿမိဳင္ကို ယူခဲ့သည္။(၂)ႏွစ္ၾကာမွ ေနာက္ေၾကာင္းစုံ ေနာက္မွ သိရၿပီး ဆရာ့လက္ထဲ ခ်စ္သူဇနီး သမီးေလးတို႔ကို နာက်ည္း အလြမ္းရင္မွာပိုက္ ၀ ကြက္ျပန္ေပးခဲ့ရင္း “ ရက္စက္ၾကပါေပ့ ခင္ပၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္ ဆရာတို႔ရယ္”။ ရိုးသားလွေသာ ဘုန္းေမာင္ တစ္ေကာင္ၾကြက္၊ ပစ္တိုင္းေထာင္အရုပ္၊ ႀကိဳးရႈပ္ေအာင္ လုပ္သြားနိုင္ရက္ၾကပါသည္။” ဟူေသာ ညည္းျခင္းလြမ္းနာသည္ ဇာတ္လိုက္ ကိုဘုန္းေမာင္အား စာေရးဆရာက ညည္း ျပေပးလိုက္သည္မွာလည္း အမွန္ေတာ့ သေဘာထားႀကီး အေပါစားမဆန္ေစဘဲ ကိုဘုန္းေမာင္ကို သနားလြမ္းနာက်ည္းအားေတြပိုေစဖို႔ ရည္ရြယ္ဟန္ရိွပါသည္။ သည့္ထက္လြမ္းျပၿပီး စာဖတ္သူရင္ရိုက္ခတ္ေစဖို႔ စာေရးဆရာက ကိုဘုန္းေမာင္ကို ဟိုးရိုးမအနီး မုန္းေခ်ာင္းေရစပ္ဆီသို႔ အလြမ္းေတြဖြဲ႔၊ အသည္းႏွလုံးတစ္စစီ ေၾကြခိုင္း၊ အလြမ္းဓါတ္ခံ၊ အလြမ္းအေဆြးေတြအျပည့္ျဖည့္ ဇာတ္လိုက္၊ ကိုဘုန္းေမာင္အား အလြမ္းအေဆြးေတြ တနင့္တပိုး အလြမ္းစကားေတြ ဆိုခို္င္းျခင္းအား ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာဖတ္သူမ်ား “ ဤမွ်ေလာက္အေပါစားဆန္ေသာ ကိုဘုန္းေမာင္ကိုပဲ ေဒါပြရပါမည္လား” စာေရးဆရာကိုပဲ အျပစ္ဖို႔ရပါမည္လား၊ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုဟု သံသယႏွင့္ ခံစားရမိ“ ပါသတည္း။

၀တၳဳတို(၂) “ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၁)”
အေႏွာင္အဖြဲ႔ မိသားစုႏွင့္ ဇရာအို အသက္ႀကီးမွ ကညာပ်ဳိ အခ်စ္ငယ္ေလးႏွင့္ေတြ႔၊ အခ်စ္စန္းပြင့္ရာမွ ျမက္ႏု ရႊမ္းရႊမ္းကို အသာငမ္းငမ္း စားမိေသာ ႏြားအိုႀကီး ျမက္ႏုလည္ပင္းနင္ရေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ဤဇာတ္လမ္းမွာ အခ်စ္မီးေမႊးမိသည္က ဇရာအို၊ အခ်စ္မီးေတာက္ေစသူက ကညာပ်ဳိေလး ခ်စ္စုမ။ အလုပ္ဌာန၊ ကုမၸဏီ၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းႀကီးမ်ား၌ ပ်ဳိရြယ္ကညာေလးမ်ား ခန္႔ထား၊ အထက္၊ ဇရာအို ျမက္ႏုႀကိဳက္မ်ားက အေႏွာင္အဖြဲ႔ ဇနီး သားသမီးမ်ား ရိွသည့္ၾကားမွ ေတြ႔ျမင္ နီးစပ္ထိေတြ႔မႈမ်ားျဖင့္ ေပါက္ကြဲေပၚထြက္လာေသာ အခ်စ္မီးေတာက္ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ထိုဇာတ္လမ္းမွ အခ်စ္မိုက္မွားမႈ၊ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ တန္ျပန္ခံစားရမႈမ်ား၊ အက်ဳိးယုတ္သိကၡာမဲ့ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား၊ ေနာင္မွ တေသာ ေနာင္တမ်ားကို ဒႆန သေဘာတရားမ်ားျဖင့္ ေဖာ္က်ဴးျပထားသည္။ စာေရးဆရာက ငယ္ရြယ္စဥ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္၊ မိုက္ရူးရဲအခ်စ္ထက္ ႀကီးမွ မွားသည့္ ႀကီးမိုက္ႀကီး အခ်စ္ေရာဂါသည္ သိလွ်က္ႏွင့္ တိုး၍ အဆေထာင္ေသာင္းပိုသည္” ဟု ဆိုသည့္အတိုင္း “ မသိလို႔” ဆိုးေသာ လူမိုက္ကို သနားညွာတာ၊ ခြင့္လႊတ္တတ္ၾကေသာ္လည္း သိလွ်က္ႏွင့္ဆိုးေသာ လူမိုက္ကိုေတာ့ ခြင့္မလႊတ္ၾကရုံမက အားလုံးက ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾကရ၊ ခြင့္မလႊတ္ၾကမည္မွာ ဓမၼတာ” ဟူေသာ ဒႆန တရားႏွင့္ ယွဥ္တြဲၿပီးး ထားပါသည္။ အခ်စ္ရူး ဇရာအိုကို ခ်စ္ပရိယာယ္မာယာ၊ အခ်ဳိ၊ အပို၊ အငိုအခၽြဲ၊ အျပစ္ကေလးမ်ားႏွင့္ ဖမ္းစားခဲ့ေသာ ကညာပ်ဳိ ခ်စ္စုမ ၊ လွည့္စားပရိယာယ္မ်ားအၾကား၊ အခ်စ္စစ္ၿပိဳင္လူလည္၊ လူငယ္ေလး ၀င္းမင္းႏွင့္ အခ်စ္စစ္ၿပိဳင္ခင္း၊ ယွဥ္ႏႊဲခဲ့ေသာ ဇရာအို ဦးေရႊ၀င္း။ “ အစ” ပန္းအထြက္မွာပင္ အရႈံးက ကညာပ်ဳိေလးႏွင့္ ခ်စ္ျခင္း။ မိသားစု သိၿပီး အရွက္ရ၊ သိကၡာက်၊ အယုံအၾကည္ ကင္းမဲ့ခံရျခင္း၊ ေနာက္ ဒုတိယအခ်က္က ခ်စ္ကညာပ်ဳိ၊အငယ္ေလး ခ်စ္စုမလွည့္စားအခ်စ္ေၾကာင့္ အခ်စ္စစ္ၿပိဳင္ လူလည္ လူငယ္ ၀င္းမင္း ပဏာ မ အခ်စ္အသာစီးရသြားလို႔ ဇရာအိုႀကီး အခ်စ္အသည္းကြဲ အခ်စ္ရူးႀကီးအျဖစ္ အလြမ္းမိုးေတြရြာ ၊ “ အခ်စ္လိပ္ကေလးနဲ႔အခ်စ္ကုိေရႊယုံ ၊ ဂႏၱ၀င္ အခ်စ္ေျပးသမား” ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေလးရြတ္၊ က်မ်က္ရည္ ၀ဲ - ၀ဲ ျဖင့္ အလြမ္းခံစား နိဂုံးျပထားပါသည္။
ဤ၀တၳဳေလးသည္ ေလာက လူမႈ နယ္ပယ္မွာ ေစာင့္စည္းမ်ဳိသိပ္မႈ မရိွ၊ ေဖာက္ျပန္ျဖစ္ပ်က္တတ္မႈကို အခ်စ္တဏွာ ရာဂ၊ ဆားငံေရ ေသာက္သုံးမိၾကသလို ေသာက္ေလ၊ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပ ဘ၀ ျဖစ္စဥ္ ျပယုဂ္္ ျဖစ္ပါသည္။ ဇရာအုိ အခ်စ္ရူးႀကီး ဦးေရႊ၀င္း က်မ်က္ရည္၀ဲ အလြမ္းျဖင့္ ေနာင္တကို ခ၀ါ ခ်ထားပုံ။ စာေရးဆရာက အဆုံးေလးသတ္ထားသည္မွာ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၁)မွာ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ အဆက္အညႊန္းဆီ ရည္ရြယ္ထားေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အေရးအသား ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔ထားျခင္း ႀကိဳက္ပါသည္။

၀တၳဳတို(၃) “ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃) ”
အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ (၁) အဆက္ အငယ္ေလးကိုခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၂) ျဖစ္ရမည္။ ယခုေတာ့ (၁)အၿပီး (၃)ျဖစ္ေန၍ ေၾကာင္သြားမိပါသည္။ ၀တၳဳ စာမ်က္ႏွာ မွားခ်ဳပ္သည္ထင္၍ ေသခ်ာ စစ္ၾကည့္သည္။ မမွားပါ။ (၁) အဆက္(၂) မပါ။(၃) သာျဖစ္ေနပါသည္။ စာေရးဆရာ မူလအစီအစဥ္သည္ (၂) ျဖစ္မည္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ (၂) မျဖစ္ခဲ့ရျခင္းအား သို႔ မဟုတ္ လႈပ္ရွားရိုက္ခတ္မႈ အေပၚ ၀တၳဳေပၚ ဖန္တီးသည္လားမသိ။ သို႔ေသာ္ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ (၃)သည္လည္း (၂) ျဖစ္ေနပါလားဟု ရိပ္စားမိလုိက္ပါသည္။
၀တၳဳအစမွာပင္ ဦးေရႊ၀င္းတစ္ေယာက္ ဇရာ၏ က်ဆင္းေနမႈကို ကိုယ့္ရုပ္သြင္ျပင္အား မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ရင္း “ မုတ္ဆိတ္ေမြးလည္းျဖဴၿပီ၊ င့ါစိတ္ေတြဘာေၾကာင့္ မျဖဴေသးတာလဲ” ဟူေသာ အသိတရားရဖြယ္၊ စဥ္းစားသံေ၀ဂသုံးသပ္ခ်က္မွာ ဖတ္ရႈရသူမ်ားအတြက္ နက္ရႈိင္းစြာ ရေစေသာ အသိတရားပင္ ျဖစ္ေစပါသည္။ ဇရာအို ဦးေရႊ၀င္း မွန္ထဲၾကည့္ျမင္ၿပီး အသိတရား စကားဆိုေသာ္လည္း သူ႔ရင္ခြင္ထက္က ေျပးထြက္သြားသည့္ ခ်စ္အငယ္ကညာပ်ဳိေလး၊ ခ်စ္စုမကို အခဲမေက် သု႔ံျပန္ေလဦးမည့္ “ ခ်စ္စုမေရ မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။ ငါ့ကို လိမ္ညာလို႔ ရမယ္ ထင္သလား မင္းလက္ထပ္ယူမယ့္ ၀င္းမင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးဆီကို နင္နဲ႔ငါတို႔ရဲ႕ ၀တၳဳဇာတ္လမ္း စာမူတစ္ေစာင္ မိတၱဴကူးပို႔လိုက္ၿပီ။ ဒီႏွစ္ ေနာက္ဆုံးစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတာနဲ႔ ၀င္းမင္းေကာင္ေလး လာေခၚၿပီး ထြက္ေျပးမယ္ေပါ့။ အခုေတာ့ မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။ ဦးက ႀကိဳတင္ၿပီး အခ်စ္ေၾကာ္ျငာစာတမ္းနဲ႔ ပ်ံေလတဲ့ ငွက္ခါး နားကာမွ သိမယ္” လို႔ ဦးေရႊ၀င္း စိန္ေခၚေၾကြးေၾကာ္သံသည္ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃) အစျဖစ္သလို အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၁)၏ အဆက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ခံစားမိရပါသည္။
သည္မွာ ဦးေရႊ၀င္းတစ္ေယာက္ ခ်စ္စုမ စာေမးပြဲ ေျဖအၿပီး ပုံမွားရိုက္ ဂ်စ္ကားျဖင့္ တင္ခိုးေျပးခဲ့သည္။ ဒါကို ေနာက္မွ ခ်စ္စုမ အေၾကာင္းစုံသိရသည္။ ခ်စ္သူ၀င္းမင္းက ဦးေရႊ၀င္းပို႔ေပးခဲ့ေသာ ၀တၳဳစာမူဖတ္ၿပီး ခ်စ္စုမကို အထင္လြဲ ေဒါသျဖင့္၊ နာက်ည္းစြာ ျဖတ္စာေရး၊ စာကို ဦးေရႊ၀င္းထံမွ တဆင့္ ခ်စ္စုမကို ေပးေစခဲ့သည္။ ၀င္းမင္းက ခ်စ္စုမဆီ ျဖတ္စာမေရးခင္ ခ်စ္စုမ စာေမးပြဲအၿပီး ခိုးေျပးၾကရန္ ခ်ိန္းစာကို ခ်စ္စုမထံ ႀကိဳေပးခဲ့၍ ဦးေရႊ၀င္းတစ္နည္းနည္းျဖင့္ သိသည္ကိုေတာ့ စာေရးဆရာက ဖြင့္ျပမထား။ ၀င္းမင္း နာက်ည္းေဒါသျဖတ္စာ ဦးေရႊ၀င္းပါ သိေစဖို႔ ဦးေရႊ၀င္းမွ တစ္ဆင့္ေပးေစျခင္းသည္ ဇာတ္လမ္းအကြက္ ဆက္မိပါသည္။ ထိုစာပါအရ ဦးေရႊ၀င္းက အကြက္ဆင္၊ ၀င္းမင္းေပးခိုင္းေသာ စာကို သူ႔ဂ်စ္ကား ဒရိုင္ဘာႏွင့္ ခ်စ္စုမစာေမးပြဲၿပီးထြက္အလာ ခ်စ္စုမကိုေပး၊ ဒရိုင္ဘာက ေရွ႕နားမွာ ခ်စ္စုမကို လူတစ္ေယာက္ေစာင့္ေနသည္ ေျပာေခၚ။ ခ်စ္စုမ မဖိတ္ဘဲ လာေခၚေသာ ဒရိုင္ဘာကို မယုံမရဲႏွင့္ လိုက္လာ။ ၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္၊ ဂ်စ္ကားကို အရိွန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေမာင္းလာေနာက္ ရုတ္တရက္ အရိွန္ေလွ်ာ့္ ဘရိတ္ေဆာင့္နင္း ခ်စ္စုမ ယိုင္သြားၿပီး ဂ်စ္ကားသံေဘာင္ႏွင့္ ရိုက္မိ၊ ကားသမားအျပင္ လြင့္က်။ ခဏအတြင္း မိုးကာအက်ၤီႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္စီးလာ။ ဂ်စ္ကားေဘးထိုးရပ္၊ ေနာက္ဂ်စ္ကားေပၚ လႊားကနဲ ခုန္တက္၊ ဂ်စ္ကားကို ဒလၾကမ္းေမာင္းထြက္သြား၊ တစ္ဖက္က စီရာတိုင္ ကိုင္ကားေမာင္း၊ လက္တစ္ဖက္က ထိခိုက္မိၿပီး မူးေနေသာ ခ်စ္စုမခါးကို တအားဖက္ထား၊ ပါးစပ္ကလည္း တဟားဟားရယ္ရင္း-
“င့ါအခ်စ္ဆုံးေလး မင္းဘယ္ကို ေျပးအုံးမွာလဲ။ အခ်စ္ဆိုတာ စြန္႔လႊတ္ျခင္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ငါေျပာထားတာ၊ မင္းေမ့သြားတာလား၊ သနားစရာမရိွဘူးကြမွတ္ထား၊ ခ်စ္စုမကို ငါလုံး၀ လက္လႊတ္မခံႏိုင္ဘူး၊ အသည္းေလး ခ်စ္စုမေရ ဦးအခ်စ္ရူးႀကီး ႀကီးမိုက္ႀကီးကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ကေလးရယ္” စာေရးဆရာ ရုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိး ဆင္ေရးျပလိုက္ပုံကေတာ့ ဇရာအုိႀကီး အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရိွဆိုသည့္ စကားရပ္ႏွင့္ အံကိုက္ပါလား။ “ ထားပါေတာ့” “ ထားပါေတာ့” ေျပာရမည့္အတြက္ တစ္ကြက္ျဖစ္ပါသည္။
ဤလိုျဖင့္ ဇရာအို ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ ကညာပ်ဳိမာယာရွင္မေလး ခ်စ္စုမတို႔ သရက္ၿမိဳ႕သြား၊ ဦးေရႊ၀င္း သူငယ္ခ်င္းလူပ်ဳိႀကီး ခင္ေမာင္ၾကည္အကူအညီႏွင့္ အေျခခ်စည္းပြားေရးလုပ္၊ စီးပြားေရးကို ခ်စ္စုမ ခ်ဳပ္ကိုင္၊ ဦးေရႊ၀င္းသူငယ္ခ်င္း ခင္ေမာင္ၾကည္က ႀကီးၾကပ္လုပ္ကိုင္၊ ၾကာလာေတာ့လည္း တိုးတက္မႈ မရိွ၊စီးပြားေရးက်လာ၊ ထိုအခ်ိန္မွာ ဦးေရႊ၀င္းသားႀကီးႏွင့္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရ၊ က်န္ရိွေသာ ဇနီးႀကီးႏွင့္ မိသားစု အေျခအေနဒုကၡေရာက္ေနပုံ အစ္မအႀကီးဆုံး ဘြဲ႔ယူၿပီး ေယာက်္ားယူေတာ့မည္။ အမိအဖျဖစ္ခဲ့ရျခင္းမွ ခံစားရမႈအျပည့္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသာ ရင္နင့္ဖြယ္စကားမွာ “ အေဖဆိုတာ လူမႈနယ္ပယ္ထဲမွာ ဘာနဲ႔မွ အစားထိုးလို႔မရပါဘူးအေဖရယ္” ဆိုေသာ စကားရပ္ကေလးမွာ ခံစားရသူတို႔အဖို႔ မ်က္ရည္က်၊ ရင္နင့္စရာမို႔ ေျပာင္ေျမာင္လွပါသည္။ သားႀကီးဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာလိုက္ေသာ စကားႏွင့္ ဇနီးႀကီး အိပ္ယာထည္းလည္း၊ မိသားစုေတြ ကသီလင္တာ ဒုကၡေရာက္အသိတို႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ဦးေရႊ၀င္းႏွလုံးသားထိခိုက္ခဲ့ရသည္။ ထိုထိခိုက္ခ်က္ႏွင့္ အေၾကာင္းျပေတြေ၀ခဲ့ရေသာ ဦးေရႊ၀င္းကို ခ်စ္ဇနီးငယ္ေလး ခ်စ္စုမေခၚသည္ကို မၾကားရေကာင္းလား၊ အေတြးလြန္ေနရသလား၊ အလိုမက်မႈျဖင့္ ခ်စ္စုမက ဦးေရႊ၀င္းကို ရင့္သီးအေခၚေၾကာင့္ ဦးေရႊ၀င္း ေဒါသျဖစ္၊ စိတ္ပ်က္ပ်က္ျဖင့္ အျပင္ထြက္ခဲ့သည့္ ဦးေရႊ၀င္း အျပင္သြား လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ခဲ့သည္။ စိတ္ေျပေပ်ာက္ေအာင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္လိုက္ခါမွ ၀ိုင္းတစ္၀ိုင္းဆီးက သူ႔ခ်စ္အငယ္ေလးခ်စ္စုမ ေဖာက္ျပန္သတင္းၾကားလိုက္ရသည္။ ခ်စ္စုမသည္ ခ်စ္သူေဟာင္း ေထာင္က်၀င္းမင္းႏွင့္ေတြ႔၊ ေထာက္ပံ့မႈေတြေပး၊ ေဖာက္ျပန္ေနျခင္း အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဦးေရႊ၀င္းထက္ ေဒါသထက္ “ အသိေနာင္တ” ရမိလိုက္ၿပီး ဘုရားေက်ာင္းဆီ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဘုရားေရာက္ေတာ့ ဘုရားကန္ေတာ့။ ထိုမွ သူ႔မယားအငယ္ေလးယူခဲ့ၿပီး ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္ခဲ့ရသည့္ ၀ဋ္ေၾကြးေပးဆပ္ရျခင္းေက်ရန္ ေလွ်ာက္ထားသည္။ အသိေနာင္တေလးႏွင့္ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေသာ ဦးေရႊ၀င္း၊ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ အိမ္ေရာက္ေနၾကေသာ ခ်စ္စုမ အေဖႏွင့္အေမကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဦးေရႊ၀င္း ေရာက္လာလာျခင္း ခ်စ္စုမ အေမက သူ႔သမီးေလးကို မတရားခိုးယူေပါင္းသင္းၿခိမ္းေျခာက္ ေပါင္းသင္း၍ အေဖ၊ အေမတို႔ လာေခၚၾကပါဆိုသည့္ စာျပသည္။ ဦးေရႊ၀င္း ေဒါသျဖစ္ျဖစ္ႏွင့္ ခ်စ္စုမကို လွမ္းေခၚသည္။ ခ်စ္စုမ မရိွ။ ထိုအခါက်မွ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးက ခ်စ္စုမ မရိွေတာ့ေၾကာင္းႏွင့္ ျဖစ္ရပ္အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေတာ့သည္။ ဗီဇ၀ါသနာကိုယ့္က်င့္ေဖာက္ျပန္ေသာ ခ်စ္ဇနီးငယ္ေလး ခ်စ္စုမ ဦးေရႊ၀င္းယုံၾကည္ စိတ္ခ်ရသည့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအရင္း ခင္ေမာင္ၾကည္ႏွင့္ တိတ္တိတ္ပုန္းေဖာက္ျပန္ရာမွ အခုေတာ့ သိသိသာသာ သူ႔ဂ်စ္ကားေရာ ရိွသမွ် ပစၥည္းအကုန္ယူ အပိုင္ႀကံ ထြက္ေျပးသြားသည္ကို သိလိုက္ရ။ ခ်စ္စုမ အေဖ ၊ အေမသည္လည္း သမီးဇာတ္သိၿပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ ဦးေရႊ၀င္းသည္လည္း ေနာင္တႀကီးစြာရ။
ထိုေရးကြက္သည္ စာေရးဆရာ၏ ပိုင္ႏိုင္ေသာ ကြင္းဆက္အရွိန္ျမင့္ကြက္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤေရးကြက္ျပယုဂ္သည္ ဘ၀ သင္ခန္းစာမ်ား၊ အခ်စ္ေဖာက္ျပန္မႈအမွား၏ ေနာင္တမ်ား၊ အတုံ႔အလွည့္မ်ား၊ ေက်းဇူးသစၥာမဲ့ျခင္းမ်ား၊ အခ်စ္သစၥာမဲ့မႈမ်ား၊ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားကို“ တေထြးႀကီး” ေဖာ္က်ဴးေစၿပီး ထိုမွ ဦးေရႊ၀င္း(၄၉)ႏွစ္ေျမာက္ ဘ၀သံေ၀ဂ(၇)ခ်က္ႏွင့္ အခ်စ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ ေကာင္းေပမယ့္ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္လို႔ မရ” ဆိုေသာ ေဖာ္က်ဴးျပသြားပုံမွ ဒႆန ေျမာက္လွပါသည္။

၄။ ၀တၳဳတို(၄) “ မုန္းလို႔ေခၚပါ ကိုကိုရယ္”
လြမ္းစရာ တမ္းတစရာ ၀တၳဳေလးျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေ၀းတစ္လံၿမိဳ႕ႀကီးမွ မိသားစုမပါဘဲ တစ္ကိုယ္တည္း တာ၀န္ျဖင့္ လာေရာက္ေနေသာ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ဆိုသူကို ရိုးမအနီး ခ်င္းရြာေလး က ရိုးသားျဖဴစင္လွသည့္ ခ်င္းမပ်ဳိျဖဴေလး ခင္ဖုန္း တိတ္တခိုးတ စြဲလမ္းခ်စ္မိေနျခင္း၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသားကိုမ်ဳိးခ်စ္ကလည္း ၿမိဳ႕မွာ က်န္ခဲ့သည့္ ဇနီးႀကီးႏွင့္ မိသားစုကိုေမ့၊ အနီးကပ္ေတြ႔ေနရေသာ ခ်င္းမ ပ်ဳိျဖဴေလး ခင္ဖုန္းကို ခ်စ္သည္။ ခ်င္းမေလး ခင္ဖုန္းမွာလည္း အခ်စ္ကိုသာ ဦးစားေပး လူပ်ဳိ၊ လူလြတ္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ ရိွမရိွ မဆန္းစစ္ တုန္႔ျပန္ခ်စ္ ခ်စ္မိလို႔ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ နာမည္အစား “ ကိုကို” လို႔ပင္ ခ်စ္သညာႏွင့္ ေခၚခဲ့သည္။
ကိုကိုဆိုတဲ့ ကိုမ်ဳိးခ်စ္ကလည္း ကိုယ့္မလြတ္လပ္မႈကို ဖုံးကြယ္ရင္း ကုိယ့္ဘ၀အမွန္ကို မပြင့္မလင္း ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ခ်စ္အငယ္ေလး ခင္ဖုန္းကို ေသြးတိုးစမ္းရင္း ေမးသည္က “ ကိုကို႔မွာ တစ္ျခားခ်စ္ၿပီးသား တစ္ေယာက္ရိွေနရင္ ခင္ဖုန္းက ကိုကို႔ကို ခ်စ္ဦးမွာလား” ဆိုသည္ပင္။ ဤအခ်က္သည္ အခ်စ္သစၥာမထားေသာ၊ ေဖာက္ျပန္ေသာ၊ မရိုးသားေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ရုပ္လုံးကို ေဖာ္ျပကြက္ျဖစ္ပါသည္။ ဤတြင္ ရိုးသားျဖဴစင္ေသာ ခ်င္းမေလး ခင္ဖုန္း သူ႔အခ်စ္ ကိုကိုတစ္ေယာက္ ေနာက္ေၾကာင္းမရွင္း မလြတ္လပ္ေသာ မယားႀကီးသားႀကီးေတြ ရိွမွန္းသိလိုက္ရသည့္အခါ သူတစ္ပါး မိသားစု ဘ၀ပ်က္ ဒုကၡမေရာက္ေစလိုေသာ၊ ျမင့္ျမတ္ျပတ္သားသည့္ စိတ္ျဖင့္ ကိုယ့္ႏွလုံးသား အခ်စ္မိုက္မွားမႈေၾကာင့္ မိရိုးဖလာ အမ်ဳိးအႏြယ္ကို ဖ်က္သည့္ မ်ဳိးဖ်က္မ အျဖစ္လည္း မခံလို။ အသိအျမင္မွန္ျဖင့္- “ တစ္ခါက ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ကိုကိုေရ။ ခင္ဖုန္းကို မုန္းေမ့ၿပီး မုန္းေခ်ာင္းေရထဲ ေမွ်ာလိုက္ပါေတာ့။ ဒီအခ်စ္မ်ဳိး အျဖစ္ဆိုး ဘယ္ေသာအခါမွ ဘ၀ဆက္တိုင္း မႀကဳံပါရေစနဲ႔” ဆိုေသာ ခ်င္းမေလး ခင္ဖုန္း လြမ္းတခ်စ္အသည္း နာညည္းသံေလးျပဳ၊ ေရွာင္ခြာသြားပုံေလးသည္ ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းလွသလို“ ခင္ဖုန္းခ်င္းမေလးႏွင့္ အတူေရာ၍ လြမ္းတ ခံစားမိပါသည္” ေနာက္ဆုံး ဇာတ္သိမ္း၊မ်ဳိးခ်စ္တစ္ေယာက္ သူ႔ဇနီးႀကီးႏွင့္ မိသားစု ေရာက္လာခဲ့ရာမွ သူ႔တိတ္တိတ္ပုန္း အခ်စ္ခံစားရျခင္းကို ညီညာမႈ၊ မညီညာမႈ၊ တိုင္းတာဥပမာျပဳၿပီး တိတ္တိတ္ ပုန္းအခ်စ္အသည္းကြဲခံစားေဖာက္ျပန္ အလြမ္းအား “ မုန္းေခ်ာင္း ေရစီးသံ တေ၀ါေ၀ါက ေလွာင္ေျပာင္ေနေလၿပီ” ဟု တင္စားေပးခ်က္သည္လည္း “ ထိမိေသာ တင္စားသေရာ္ကြက္မို႔ ေကာင္းပါသည္။ ဆိုရပါလွ်င္ သနားစရာ ရိုးသားျဖဴစင္လွေသာ အခ်စ္သစၥာရွင္ ခ်င္းမေလး ခင္ဖုန္း၏ အလြမ္းဘြဲ႔ ဟု ဆိုရႏိုင္ျခင္းႏွင့္ အငယ္ေလးကို ေဖာက္ျပန္ခ်စ္ေသာ အငယ္ေလးခ်စ္ခဲ့မိေသာ ဇာတ္လမ္းဟုလည္း ဆိုရႏိုင္ပါသည္။

၀တၳဳတို(၅) “ ပန္ခ်င္ပါလွ်က္ မခူးရက္ပါ”
အသက္ႀကီး လူပ်ဳိႀကိး ဆရာ ဦးေရခ်မ္း အသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ တပည့္မကေလး ကညာပ်ဳိ ခ်စ္ႏြယ္တို႔ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အခ်စ္ကို ဖြင့္မေျပာရဲၾကဘဲ တိတ္တခိုးႏွင့္ ႏွလုံးသားထဲမွ ခ်စ္ေနၾက။ ထိုမွ ျဖစ္ရပ္စုံ၊ ဇာတ္လမ္းကို သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ ဧၿပီ(၁၃)ရက္၊ သႀကၤန္အႀကိဳသီခ်င္းထံမွ အတိတ္ကို ျပန္တူးေဖာ္တမ္းတလြမ္းရေသာ ခ်စ္ႏြယ္၏ ဇာတ္လမ္း အစေလးျဖင့္ ဖြင့္ျပထားသည္။ အသက္ႀကီးဆရာ ဦးေရခ်မ္း တပည့္မ အငယ္ေလးခ်စ္ႏြယ္ကို တိတ္တခိုးအခ်စ္။ တပည့္မေလး ခ်စ္ႏြယ္ကလည္း တိတ္တခိုးျပန္ခ်စ္။ အခ်စ္ကို ဆရာဦးေရခ်မ္း ဖြင့္ေျပာႏိုးဖြင့္ေျပာႏိုးေစာင့္စား။ ဖြင့္မေျပာေတာ့ ဖြင့္ေျပာဖို႔ မာယာပရိယာယ္ျဖင့္ လူငယ္ ေအာင္မိုး၊ ၀င္းျမတ္၊ ေယာက်္ားရွာ မေလး လင္းလင္းႏွင့္ အရြဲ႕တိုက္တြဲျပသည္။ ခ်စ္ႏြယ္တြဲျပသည့္ ေအာင္မိုးမွာ ခ်စ္ႏြယ္ကို ခ်စ္ၿပီး စိတ္မခ်ဘဲ အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနသူ။ ေနာက္ ၀င္းျမတ္။ ၀င္းျမတ္ကလည္း ခ်စ္ႏြယ္ကို ခ်စ္၍ အရအပိုင္ခ်ဳိင္ယူဖို႔ ေစာင့္ေနေသာ လူလည္။ ေနာက္ေယာက္်ားရွာမေလး လင္းလင္းကလည္း ဘ၀တူျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်စ္ႏြယ္ကို အခ်စ္ႀကီးခ်စ္၊ ေစာင့္ေရွာက္သူ။ ငါးပြင့္ဆိုင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ခ်စ္ႏြယ္ တကယ္ အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္မိသူမွာ ဆရာ ဦးေရခ်မ္းျဖစ္သည္။ ဆရာ ဦးေရခ်မ္းကလည္း ဆရာႏွင့္ တပည့္မငယ္ အျဖစ္မို႔ ဖြင့္မေျပာဘဲ ႏွလုံးသားထဲ မ်ဳိသိပ္ အခ်စ္ႏွင့္ ေနသည္။ ခ်စ္ႏြယ္ကို ဖြင့္ေျပာရမည့္ အခ်စ္စကားအစား ခ်စ္ႏြယ္ မမိုက္မွားဖို႔ ဆုံးမ စကားမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။သည္တြင္ ခ်စ္ႏြယ္က ေအာင္မိုး၊ ၀င္းျမတ္၊ ေယာက်္ားရွာမေလး လင္းလင္းတို႔ႏွင့္ ပိုတြဲျပသည္။ ေယာက်္ားရွာမေလး လင္းလင္းႏွင့္ တြဲျခင္းကို ဦးေရခ်မ္း မစိုးရိမ္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တြဲေနျခင္းကိုေတာ့ စိုးရိမ္သည္။ ေအာင္မိုးက ရိုးသားခ်စ္ႏွင့္ ခ်စ္ေသာ္လည္း ခ်စ္ႏြယ္က တြဲရုံတြဲျပ၊ ခ်စ္အေျဖမေပး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေအာင္မိုးက ခ်စ္ႏြယ္ပိုတြဲေနေသာ ၀င္းျမတ္ႏွင့္ စိတ္မခ်ႏိုင္။ စုိးရိမ္ၿပီး ခ်စ္ႏြယ္ လႈပ္ရွားသမွ် ေစာင့္ၾကည့္ဂရုစုိက္ေနသည္။ ၀င္းျမတ္က ခ်စ္ႏြယ္လႈပ္ရွားသမွ် ေစာင့္ၾကည့္ဂရုစိုက္ေနသည္။ ၀င္းျမတ္က ခ်စ္ႏြယ္ကို ခ်စ္သည္ဆိုေသာ္လည္း အပိုင္ခ်ဳိင္၊ ကိုယ့္လိုဘအတြက္အခြင့္ေကာင္း ေခ်ာင္းေနသူျဖစ္သည္။ သည္တြင္ ခ်စ္ႏြယ္က ၀င္းျမတ္ကို ညအခ်ိန္မေတာ္ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနား ခ်ိန္းလိုက္သည္။ ဤအခ်က္သည္ စာေရးဆရာက သူ႔ဇာတ္လမ္း ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ျပလိုက္ျခင္း။ တကယ္ေတာ့ ဆရာ ဦးေရခ်မ္းကို ခ်စ္လြန္းေသာ ခ်စ္ႏြယ္ လုပ္သင့္ပါသလား၊ နည္းနည္းပဲ ခ်စ္စိတ္ထားခဲ့ေသာ ၀င္းျမတ္ကို ခ်စ္ႏြယ္ ညအခ်ိန္မေတာ္ တိတ္ဆိတ္လူျပတ္သည့္ ေနရာ ခ်ိန္းမည့္အစား သူတကယ္ခ်စ္ေနေသာ ဆရာ ဦးေရခ်မ္းကို ခ်စ္ေနေၾကာင္း ပြင့္ပြင့့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာျပျခင္းက မွန္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးဆရာ စဥ္ထားေသာ ဇာတ္ကြက္အရ ခ်စ္ႏြယ္က ၀င္းျမတ္ကို ခ်ိန္း။ ခ်စ္ႏြယ္ ၀င္းျမတ္ကို ခ်ိန္းသည့္အေၾကာင္း ေအာင္မုိးသူငယ္ခ်င္းဖုန္းမွ တဆင့္သိ၊ ေအာင္မိုးက ေယာက္်ားရွာမေလး လင္းလင္းကို တဆင့္ထပ္ေျပာ။ ဒါကို လင္းလင္းက ခ်စ္ႏြယ္ဆီသြား။ သူ႔အခ်စ္ရင္ဖြင့္ေျပာရင္း ၀င္းျမတ္ဆီ မသြားဖို႔ႏွင့္ ခ်စ္ႏြယ္အစား ၀င္းျမတ္ခ်ိန္းသည့္ေနရာသူသြားၿပီး အျပတ္ေျပာမည့္ အေၾကာင္း ေျပာခဲ့။
စာေရးဆရာက ဤေနရာတြင္ အခန္းျဖတ္ၿပီး ေယာက်္ားရွာမေလး လင္လင္း စာေမးပြဲ အၿပီးး အဆိပ္ေသာက္ ေသခဲ့ျခင္းႏွင့္ ဤျဖစ္ရပ္ဇာတ္လမ္းကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ႏွင့့္ ေအာင္မိုးျမင္ခဲ့ပုံ ျပေပးသည္။ ဇာတ္လမ္း အခ်ိတ္အဆက္မိဖို႔ ခ်စ္ႏြယ္အစား ၀င္းျမတ္ဆီ လင္းလင္းသြားခဲ့။ ညအေမွာင္ အရက္ရဲေဆး တင္ၿပီး ခ်စ္ႏြယ္အလာ ကာမ ရယူ အပိုင္ခ်ဳိင္ဖို႔ ေစာင့္ေနေသာ ၀င္းျမတ္။ လင္းလင္းကို ခ်စ္ႏြယ္ထင္ ႀကံစည္လိုက္သည္။ ခ်စ္ႏြယ္ကို စိုးရိမ္ၿပီး တစ္ေနရာက ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ေအာင္မိုးက ပထမ လင္းလင္းကို ခ်စ္ႏြယ္လို႔ ထင္ၿပီး စိတ္ပ်က္ ေဒါသထြက္ျပန္လာ။ ထိုစဥ္ လင္းလင္းမွာ ႀကံစည္ခံလိုက္ရ၍ ငိုယုိၿပီး စက္ဘီးကို အတင္းျပန္နင္းလာရာမွ ေအာင္မိုးမွာ ခ်စ္ႏြယ္မဟုတ္မွန္းသိ။ ဤအျဖစ္ေၾကာင့္ လင္းလင္း အဆိပ္ေသာက္ေသရျခင္း။ ျဖစ္စဥ္ တရားခံမွာ ခ်စ္ႏြယ္ေၾကာင့္ ဟု နာၾကည္းစြာ ေျပာၿပီး ေအာင္မိုး ခ်စ္ႏြယ္ကို လမ္းခဲြခဲ့သည္။ ၀င္းျမတ္ကို ခ်စ္ႏြယ္ခ်ိန္းခဲ့သည္။ စာေရးဆရာဆင္ထားေသာ ဇာတ္ကြက္ျဖစ္၍ ခ်စ္ႏြယ္က ၀င္းျမတ္ကို ခ်ိန္းသည့္ အေၾကာင္း ရွင္းမျပ၊ သို႔ေသာ္ စာဖတ္ခံစားသူမ်ားက အေတြးစုံ ေတြးၾကရေတာ့သည္။ျဖစ္သင့္တာက အပိုင္ႀကံခ်င္ေသာ ၀င္းျမတ္ကသာ ခ်စ္ႏြယ္ကို တနည္းနည္းျဖင့္ ရေအာင္ခ်ိန္းရမည္။ ၀င္းျမတ္ခ်ိန္း၍ ခ်စ္ႏြယ္လာမည္ကို ကတိေပး၊ ထိုအေၾကာင္း ဖုန္းႏွင့္ေျပာ၍ ေအာင္မိုးသူငယ္ခ်င္းမွ တဆင့္သိ။ လင္းလင္းကို ေျပာဆိုလွ်င္ ဇာတ္လမ္းပိုေခ်ာပါသည္။ ထိုအခါက လင္းလင္းက ၀င္းျမတ္ခ်ိန္းသည့္ေနရာ ခ်စ္ႏြယ္မသြားဖို႔ သြားေျပာ။ ခ်စ္ႏြယ္ကို မေတြ႔ရ။ လင္းလင္းအထင္က ခ်စ္ႏြယ္ေတာ့ ၀င္းျမတ္ခ်ိန္းသည့္ ေနရာ သြားသည္ထင္ၿပီး လိုက္သြား။ ၀င္းျမတ္က ခ်ိန္းထားသည့္ေနရာကေစာင့္။ လင္းလင္းေရာက္လာေတာ့ မူးေနတဲ့ ၀င္းျမတ္ ကာမဘီလူးစီးၿပီး ခ်စ္ႏြယ္အမွတ္ႏွင့္ လင္းလင္းကို ႀကံစည္။ ခ်စ္ႏြယ္ဆီ လင္းလင္း တားဖို႔ သြားသည့္အခ်ိန္ ဆရာ ဦးေရခ်မ္း တစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ ေဆးရုံတင္ရ၍ ခ်စ္ႏြယ္သိၿပီး ေဆးရုံလိုက္သြားျပဳစုေနရ၍ ၀င္းျမတ္ခ်ိန္းသည့္ေနရာ မသြားႏိုင္ခဲ့ဆိုပါက ဆီေလ်ာ္မႈ ပိုရိွပါမည္။ ထိုမွ ဆရာ ဦးေရခ်မ္း ေဆးရုံေရာက္၊ ခ်စ္ႏြယ္္က သူ႔အခ်စ္ကို စံပယ္ပန္းေလးေတြႏွင့္ ဖြင့္ျပ။ ဆရာဦးေရခ်မ္းက တုံ႔ျပန္မႈ မသိရေသးခင္။ေအာင္မိုးက လင္းလင္း ေသခဲ့ရျခင္းမွာ ခ်စ္ႏြယ္ေၾကာင့္ဟုေျပာၿပီး အျပတ္လမ္းခြဲသြား။ ဤအခါ ခ်စ္ႏြယ္ပေယာဂေၾကာင့္ လင္းလင္း ေသခဲ့ရျခင္းသိရ၍ ရင္ထုမနာနာက်ည္း။ ေနာက္ဆရာဦးေရခ်မ္း ေဆးရုံဆင္းမည့္ရက္ ခ်စ္ႏြယ္ေမွ်ာ္လင့္မႈမ်ားျဖင့္ ေဆးရုံသြား ေဆးရုံေရာက္ ဆရာဦးေရခ်မ္း ေဆးရုံဆင္းသြား။မေတြ႔။ ဆရာဦးေရခ်မ္းအခန္းမွာ သံဘီရိုအဆင့္ေလးေပၚ တင္ထားခဲ့သည့္ ခ်စ္ႏြယ္ေပးခဲ့ေသာ စံပယ္ပန္းေျခာက္ကေလးႏွင့္ စာႏွစ္ေစာင္ေတြ႔။ ဤအခါ ဆရာဦးေရခ်မ္းကိုခ်စ္တယ္။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ေရာဂါေၾကာင့္ သူခ်စ္ေသာ ခ်စ္ႏြယ္ကို သူ႔အခ်စ္မေပးရက္ႏိုင္လို႔ အခုလို ေရွာင္ေျပးရျခင္း၊ လြမ္းစာႏွင့္ ခ်စ္ႏြယ္တစ္ေယာက္ ခ်စ္ေသာက ဗ်ာပါဒ အလြမ္းေတြ တမ္းတ နာက်ည္းမႈေတြျပညပီး ခ်စ္ႏြယ္အေတြးစဥ္မွာ သူ႔ကို ခ်စ္ရွာလြန္းေသာ ဘ၀တူ ေယာက်္ားရွာမေလး သူ႔ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဘ၀ဆုံးခဲ့ရျခင္း၊ သူ႔ကို ခ်စ္ေသာ ေအာင္မိုး ခြဲခြာသြားျခင္း၊ သူတိတ္တခိုး စြဲခ်စ္ရေသာ ဆရာက သူ႔ကို ခ်စ္ေၾကာင္း ရဲ၀ံ့စြာ ဖြင့္ေျပာၿပီးမွ ဆရာက သူမအခ်စ္ကို အခ်စ္ႏွင့္ တုန္႔ျပန္ခ်င္ေသာ္လည္း ဆရာ့ A ေရာဂါေၾကာင့္ ေရွာင္ေျပးသြားခဲ့၍ အလြမ္းအေဆြးဒဏ္ခံစားရျခင္း။ ဤအခါမွ တစ္ႏွစ္ျပည့္ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ ဆရာ ဦးေရခ်မ္းဆိုခဲ့သည့္ သႀကၤန္အႀကိဳ “ ရွာပုံေတာ္ မင္းသားႀကီး ” သီခ်င္းသံေလး ၾကားေယာင္ၿပီး “ ေနာင္ဘ၀မ်ား ရိွခဲ့ရင္“ ဆိုေသာ ၿငီးတ ဆုေတာင္းေလးႏွင့့္ ခ်စ္ႏြယ္ကို အလြမ္ေလးျပဳ ဇာတ္သိမ္းေပးထားျခင္းကား “ ပန္ခ်င္ပါလွ်က္ မခူး၇က္ပါ” ေခါင္းစဥ္ေလးႏွင့္ လိုက္ဖက္သည္ဟု ဆုိရပါမည္။

၀တၳဳ(၆) ေလလုပြဲ
၀တၳဳတိုေလး၏ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ထိခတ္မႈ မ်ားစြာ ရိွလွပါသည္။ အဆင့္အတန္း၊ အနိမ့္အျမင့္၊ လြတ္လပ္မႈ စိတ္သေဘာထားစီးပိုးမႈ၊ ခြင့္မလႊတ္ ခြင့္လႊတ္မႈ၊ ထုိမွ ရရိွေစေသာ အသိတရားတို႔ကို ရိုးရိုးူရွင္းရွင္း ဇာတ္အိမ္ေလးဖြဲ႔ ပညာေပးျပဆိုထားသည့္ “ ေလလုပြဲ” ၀တၳဳ ျဖစ္စဥ္မ်ဳိးကို စိတ္ကူးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဖြဲ႔ျပမႈကား စာေရးဆရာ၏ ေကာင္းလွေသာ စိတ္ကူးပင္ ျဖစ္ပါသည္။

၀တၳဳတို(၇) ရင္နာစရာ စကားကို အၾကင္နာနားႏွင့္ ၾကားပါရေစ
၀တၳဳတို အခန္း(၁)ကို လူ႔ဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း တရားသေဘာႏွင့္ အစခ်ီၿပီး “ မ်ဳိးေစ့မမွန္ ပင္မသန္၊ ဖူတံငံုကင္း၊ အသီးဖ်င္း၏” ဟု ဆိုေသာ ေရွးပညာရိွမ်ား စကားျဖင့္ ဇာတ္လမ္းဖြင့္ထားပါသည္။
ကိုေက်ာ္ေငြ တစ္ေယာက္ သား၀င္းထြန္း အေၾကာင္းျပဳခံစား။ ေဒါသထြက္ေနျခင္းက ကိုေက်ာ္ေငြ လူပ်ဳိေပါက္ ငယ္ခ်စ္ဦးႏွင့္ လက္ထပ္ဖို႔ ခ်စ္သူဖခင္ထံ ခြင့္ပန္သည္။ ခ်စ္သူ ဖခင္က အက်င့္စာရိတၱ မေကာင္းတဲ့ မ်ဳိးရိုး၊ သူ႔အေဖကလည္း မိန္းမ ေလးငါးေယာက္ ယူခဲ့တာ၊ ဖေအ့ ဗီဇမပါမွာ မေပးစားႏိုင္ဘူး” ရင့္သီးစကားျဖင့္ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးႏွင့္ လြဲခဲ့ရသည့္ အတိတ္အေၾကာင္းျပဳၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ က်င့္သုံး။ “ မာန” ထားျပခဲ့သည္။ ထိုမွ စာေရးဆရာက “ ငရဲအပ ၀ဋ္အၿမဲ” ဆိုရိုးအေျချပႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေငြ ထားရိွခ်က္ႏွင့္မညီ။ ၀ဋ္လည္ တန္ျပန္ခဲ့ရပုံ။ ကိုေက်ာ္ေငြ လက္ရိွ ေရာက္ေနေသာ ဘ၀ႏွင့္ ေနာက္အတိတ္က ေဖာက္ျပန္ဇာတ္လမ္းအမွားကို ေဖာ္ျပျပန္သည္။ မုန္းဆည္ စီမံကိန္းျဖင့္ စလင္းအေနာက္ဘက္ ဆည္ေျမာင္းၾကားစခန္းတြင္ ယာဥ္ေမာင္းတာ၀န္ျဖင့္ မိသားစုမပါ ေရာက္ေနရသည့္ ကိုေက်ာ္ေငြ၊ ေျမာင္ဦးရြာ ထမင္းဆိုင္ရွင္ ညီမႏွင့္သိရာက ရင္းႏီွး။ ရင္းႏွီးရာက ၿငိစြန္းလွ်က္ ခ်စ္အငယ္ေလး ဇာတ္လမ္းျဖစ္ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ ခ်စ္အငယ္ေလး ခ်င္းမက ကိုေက်ာ္ေငြ ေနာက္ေၾကာင္း မလြတ္လပ္ ဇနီးႀကီးသားသမီးႀကီးမ်ားရိွသည္ကို သိခဲ့၍ ရန္ကုန္ ေရွာင္ထြက္သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုေက်ာ္ေငြ ဇနီးႀကီးကလည္း ကိုေက်ာ္ေငြ ေဖာက္ျပန္မႈ သိၿပီးလိုက္လာက မိသားစု အတူ ေနလိုက္သည္။ ကိုေက်ာ္ေငြ အခ်စ္ငယ္ေလးအတြက္ ခံစားလြမ္းရင္း ခ်စ္အငယ္ေလးကို ရွာခဲ့သည္။ ကိုေက်ာ္ေငြ ရင္ေသြးလြယ္ထားရသည့္ ခ်စ္အငယ္ေလးခ်င္းမကို ရန္ကုန္တြင္ ျပန္ေတြ႔။ စက္ရုံ စက္ခ်ဳပ္သမေလး ဘ၀ျဖင့္ ရင္ေသြးကိုလြယ္ ဘ၀ကို ရုန္းကန္ေနေသာ ခ်စ္အငယ္ေလးအား ကိုေက်ာ္ေငြြ ေခ်ာ့ျမဴေသာ္လည္း ဘ၀အမွားသိခဲ့သည့္ ခ်စ္အငယ္ေလး ခ်င္းမ လုံး၀ လက္မခံ၊ သို႔ေသာ္ လြယ္ထားေသာ ရင္ေသြး အေဖေပၚရုံမွ် ခြင့္ျပဳေပးသည္။ ခ်င္းမေလး သမီးမီးဖြား။ ကိုေက်ာ္ေငြ သမီးေလးကို တာ၀န္ယူဖို႔ ေျပာလည္း အငယ္ေလး ခ်င္းမ လက္မခံ။ ေနာက္ဆက္မွားလာႏိုင္ေသာ လမ္းစကို လုံး၀ မလိုလား။ အသိမာန ေနာင္တ အျပည့္အ၀ျဖင့္ ကိုေက်ာ္ေငြ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္ မၾကာခင္ အငယ္ခ်င္းမေလး ကိုေက်ာ္ေငြႏွင့္ရခဲ့သည့္ သမီးေလး ေသဆုံးသြားခဲ့သည္။ ဤေနရာတြင္ စာေရးဆရာက မလြတ္လပ္ဇနီးသားႀကီးမယားႀကီးရိွၿပီး အေ၀းအလံ သြားေရာက္ေနၾကရေသာ ေယာက်္ားမ်ား“ မီးေ၀းခ်ိတ္မာ” ဆိုစကားအတိုင္း အိမ္ေထာင္ေရး၊ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈ၊ အေသာက္အစား၊ ေလာင္းကစား ေဖာက္ျပန္မႈ ရိွတတ္ၾကပုံ၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ကလည္း မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲ အလိုလိုက္မွားခဲ့ရျခင္း အမွားကို သိၿပီး ေနာင္တ ရခဲ့ေသာ္လည္း အမွားဒဏ္ခံခဲ့ရပုံ၊ ထိုအမွားဒဏ္ အေၾကာင္းျပဳလွ်က္ ေရွ႕ဆက္မမွားေအာင္ အသိ-သတိ ခိုင္က်ည္မႈျဖင့္ ရုန္းကန္ပုံ ျပသေပးခဲ့သည္။
အတိတ္အေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားခဲ့ေသာ္ ကိုေက်ာ္ေငြ အခု လက္ငင္း သား၀င္းထြန္း ျပႆနာအေရးကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။ စာေရးဆရာက အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈမ်ဳိးဆက္ အႏြယ္ကို ဆက္ျပေပးသည္။ အခုသားျဖစ္သူ ၀င္းထြန္း စာေရးမေလးတစ္ဦးႏွင့္ ဖုံးမႏိုင္၊ ဖိမရ ျဖစ္ေနျခင္းကိစၥ၊ ကိုေက်ာ္ေငြ ခ်ာခ်ာလည္ ရႈပ္ေထြး ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ကလည္း သား၀င္းထြန္း ခ်စ္သူ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ရန္ကုန္ထြက္ေျပး၊ ရန္ကုန္ တရားရုံးတြင္ လက္မွတ္ထိုးေပါင္းသင္း၊ ေနာက္ ေနရပ္ ျပန္လာ၊ ေကာင္ေလး မိဘမ်ားက သူတို႔သမီး ျပန္အပ္ ရက္(၂၀)ၾကာလွ်င္ မဂၤလာေဆာင္ေပးမည္ ေျပာၿပီးမွ ၀င္းထြန္းဗီဇမ်ဳိးရိုးမေကာင္းဟု အေၾကာင္းျပျဖင့္ လက္ထက္မေပးဘဲ ထားသည္။ သည္ၾကားက အခု စာေရးမေလးႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္။ စာေရးမေလးမိဖမ်ားက သူတို႔သမီးကို လက္မွတ္ထိုးအတည္ျပဳရမည္။ အၾကပ္ကိုင္ေျပာ ဤတြင္ ကိုေက်ာ္ေငြ ဇနီးက စာေရးမေလး မိခင္မွာ ကိုယ္ေရမသန္႔၊ ဒုကိၡတမ်ဳိးရိုးမသန္႔အေၾကာင္းျပၿပီး လုံး၀ သေဘာမတူ။ ကိုေက်ာ္ေငြမွာ ျပႆနာႏွစ္ရပ္ၾကား ဦးေႏွာက္ေျခာက္ ေနခုႏွစ္စင္းထြက္ အပူမ်ဳိးစုံခံစားမိရင္း ၿငီးလိုက္ေသာ။
“ ငါကေတာ့ လူသူမသိဘဲ မ်ဳိးရိုးဗီဇ မေကာင္းတဲ့ အခ်စ္တဏွာရူးႀကီး” ေျပာကြက္မွာ စာေရးဆရာ၏ ထိမိေစေသာ ေရးကြက္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤလို ၿငီးျပရင္း သိပ္မၾကာမတင္ ကိုေက်ာ္ေငြ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေမွာက္မွားၿပီး ဇနီး မေရႊပိုက ႀကိတ္ေျဖရွင္းေပးလိုက္ရပုံကိုပါ အဆစ္ထည့္ျပလိုက္သည္။ ကိုေက်ာ္ေငြ ကိုယ္ေမွာက္မွားခဲ့သမွ်ႏွင့္ သားအမွားမ်ားေပါင္းစပ္ခံစားရင္း “ ထမင္းေရပူလွ်ာလႊဲ” အတၱ အျမင္အဆိုးမွားျဖင့္ သြားေလသူ ဖခင္ႀကီးကို - “ ေခါင္းကစားမိုးမလုံခဲ့လို႔” ဟူေသာ ျပစ္မွားေစာ္ကားစကားဆိုခဲ့သည္။ ဤလိုျပစ္မွားစကားႏွင့္ ျပစ္မွားခဲ့ျခင္းသည္ အနႏၱငါးပါးဂုိဏ္း၀င္ ဖခင္အား ျပစ္မွားေစာ္ကားျခင္း ျဖစ္၍ သံသရာအထိ ဆိုး၀ါးေစမည္ဟူသည္ႏွင့္ “ ဗုဒၶ” အဆုံးအျဖစ္သည့္ “ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္တူေသာ အားကိုးရာမည္သည္မရိွ” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ကို စာေရးဆရာက ဂြင္က်က် ေဖာ္ၾကဴးျပသည္။ ေနာက္ဆုံး ကိုေက်ာ္ေငြတစ္ေယာက္ တစ္ႏွစ္အၾကာမွာပင္ အေကာင္းပကတိႀကီးမွ ရူးသြားရပုံျဖင့္ ဇာတ္သိမ္းေပးထားသည္။ အနႏၱဂုိဏ္း၀င္ ေမြးသခင္အား ႏႈတ္ျဖင့္ ျပစ္မွားခဲ့ရုံျဖင့္ စူးရွေသာ တန္ျပန္ဒဏ္ဒုကၡျဖစ္ျခင္း၊ အဆုံးအမကို ထိမိစြာ ျပေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၿခဳံ၍ ဆုိရပါလွ်င္ မိန္းမငါးေယာက္ယူခဲ့ေသာ အဖိုးႏွင့္ အငယ္အေႏွာင္း သုံးေလးေယာက္ထားခဲ့သည့္ အဖိုးသား ဖခင္ႏွင့္ ေျမးမ်ဳိးဆက္သား။ ထိုမွ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္အေခ်ာ့အျမဴအေပးအကမ္းပရိယာယ္မ်ားၾကားဆင္ကန္းေတာတိုး အခ်စ္ကိုပုံအပ္ မွားခဲ့ၾကေသာ မိ္န္းကေလးမ်ား “ သတိႏွင့္ အသိ ကိုယ္က်င့္” ပညာေပးကို စာေရးဆရာသည္ သူ၏ အရင္းႏွီးႏွင့္ ထုံမႊမ္းေပးလိုက္သည္ဟု ဆိုရမည္လား။

၀တၳဳတို(၈) “ ပုဂၢိဳလ္မ၍ စားရသည္”
ထိမိေသာ ရွားရွားပါးပါး ဥာဏ္ကြန္႔ရိုက္ခ်က္ကေလး ျဖစ္ပါသည္။ (၆)ႏွစ္အရြယ္ သမီးငယ္ေလးက သူ႔အျမင္ သူ႔အသိျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူ ရရိွသည့္ လခကို ေမးလိုက္ျခင္းအား ဖခင္ျဖစ္သူက အိမ္ကန္ေတာ့ပြဲေနာက္မွ ဘိုးေတာ္ပုံထဲပါ“ ၀ ” တစ္လုံးက ႏွစ္လုံး သုံးလုံးေလးလုံး ဆတိုး ေျပာျပလိုက္ရုံျဖင့္ သမီးေလး ဥာဏ္ထက္ထက္ျဖင့္ ဖခင္ရသည့္ လခ ၈၀၀ ိ/- တြင္ ၀လုံးအစား သုညအျဖစ္ ေျပာင္းလွ်က္ ဖခင္လခ သုည ႏွစ္လုံးေနာက္မွ သုညႏွစ္လုံးထပ္တိုးေပးလိုက္၍ လခ၈၀၀ ိ/- အစား ၈၀၀၀၀ ိ/- ျဖစ္သြားရျခင္းပင္။ သမီးေလး ဥာဏ္သြား တြက္ျပေပးသည္ကို ဖခင္ျဖစ္သူ အျဖစ္မွန္အံကိုက္ေန၍ သမီးေလးကို ခ်ီးၾကဴးရင္း “ ျမန္မာ့တန္ခိုးနဲ႔ ႏွစ္ဆတိုး” ဘိုးဘိုးေအာင္ သီခ်င္းသံ ၾကားေယာင္လိုက္မိျခင္း၊ ဆက္စပ္ ေပးလိုက္ပုံကား “ ပုဂၢိဳလ္မ၍ စားရသည္” ေခါင္းစီး အဓိပၸါယ္ ထိမိသလို “ လိုအပ္” “ ျဖစ္ေနမႈ” “ အေျခအေန” ကိုလည္း ရိုက္ခ်က္လွပါေပသည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။

၀တၳဳ(၉) အျဖဴေရာင္ ျခားနားခ်က္
ျဖစ္ရပ္မွန္ေပၚ အေျခခံ၍ “ အမွန္ႏွင့္အမွား” ရလိုမႈ၊ အတၱေလာဘတို႔အား ကာလအေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ အေပၚ “ အျဖဴ” ေရာင္မွန္ေသာ္လည္း ေဆးဗူး ကုတ္နံပါတ္ခ်င္းမတူ ညီပါက အျဖဴေရာင္ႏွင့္ ပြတ္ခါသီခါ ျခားသြားေစေသာ အေရာင္ပ်က္အား ႏိႈင္းျပတင္စားထားပါသည္။ စာေရးဆရာ တင္စားႏိႈင္းျပ အေတြ႔အႀကဳံအရ ဘယ္သို႔ ျငင္းႏိုင္ပါမည္နည္း။

၀တၳဳ(၁၀) “ ဆရာေတာ္ေပးေသာ ကေလာင္လက္”
စာေရးဆရာ ကိုယ္ေတြ႔ခံစားရရိွ“ အသိ-သတိ” တရားမ်ားကို ဖြင့္ဆိုျပရင္း တိုင္တည္ အဓိဠာန္ျဖစ္သည္။ စာေရးဆရာ ရရိွခဲ့ေသာ အသိ-သတိတရားမ်ားကို စာဖတ္သူမ်ားအား မွ်ေ၀ေပးလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ေသာက္ေသာက္စားစားမိုက္မွားေနေသာ စာေရးဆရာကို သားအရြယ္ ကေလးငယ္ေလးက သူဖတ္မိေသာ စာေရးဆရာ ပညာရွင္ ေဒါက္တာ မင္းတင္မြန္၏ “ ဘ၀ေအာင္ျမင္ေရး ကို ေရွ႕ရႈၾက” က်မ္းစာအုပ္ကေလး ဖတ္ၾကည့္စမ္းပါ၊ ေျပာရင္း စာအုပ္ကေလး ေပးသည္။ စာေရးဆရာ အရူးသမား ဖတ္ၾကည့္မိသည့္အခါ ညအေမွာင္ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ပင္လယ္ျပင္ လႈိင္းေလေတြၾကား ဒုကၡေရာက္ေသပြဲ၀င္ရေတာ့မည္ကို တံငါ “ သတိ၊ အသိ အမွတ္တရား” ရ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ သရဏဂုဏ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ သမၼာေဒ၀ နတ္မ်ားအား တိုင္တည္သည္။ ထိုအခါမွ ေသတြင္း ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။ ကိုယ့္ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမွန္သိ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ ျပဳကၽြတ္လြတ္မႈ ရေစျခင္း၊ လမ္းညႊန္ပမာျပျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေရးဆရာသည္ သားအရြယ္ကေလးကပင္ ဤလိုပညာရွင္၏ ပညာေပးက်မ္းစာေပး ဖတ္ရႈအသိရဖတ္ေစဖို႔ေျပာျခင္းသည္
(၁) အသိတရားရိွျဖင့္ မိုက္မွားေနေသာ ႀကီးမိုက္(လူႀကီးမိုက္)ႀကီးကို အသိတရား နည္းေသးေသာ၊ သားအရြယ္ ကေလးငယ္သည္ သူဖတ္ရႈမိေသာ ပညာရိွ စာေပက်မ္းေလးျဖင့္ အမွားအမွန္မိုက္မဲမႈ၊ လိမ္မွာမႈ၊ အသိရခဲ့ျခင္း ေပးႏိုင္ခဲ့ပုံ။
(၂) စာေပပညာအက်ဳိးသည္ အသိအလိမၼာကိုလည္းေကာင္း၊ ဆင္ျခင္ ေစာင့္စည္းမႈ အသိအျမင္တို႔ကို ေပးျခင္းျဖစ္သည္ကို လည္းေကာင္း။
(၃) ငယ္ပင္ငယ္ျငား အသိၾကြယ္၍ ႏိႈင္းဆႏိုင္မႈ ရိွခဲ့၍ ႀကီးပင္ႀကီးျငား မိုက္ေနေသာ လူမိုက္ႀကီးမ်ားအတြက္ လမ္းညႊန္တစ္ရပ္၊ သို႔မဟုတ္ ပညာေပး“ ေလွာင္ေျပာင္” ျပကြက္ ျဖစ္ပါသည္။
ဤ(၃)ခ်က္ကို စာေရးဆရာ ကိုယ္တိုင္ ခံယူက်င့္သုံးဘ၀အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လာရပုံမ်ဳိးျဖင့္ သူ၏ အတၱေလာဘေမာဟ အမွားႏွင့္ ညာဘက္လက္ေကာက္၀တ္ကို အိပ္မက္ထဲ အျဖတ္ခံရပုံ၊ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးက အတၱေလာဘ ေမာဟ နည္းေသာ၊ သာသနာျပဳလက္သစ္ကို ျပန္တပ္ေပးလိုက္ပုံ။ ထိုညာဘက္ လက္သစ္ျဖင့္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ သရဏဂုံ အၿမဲတည္ေစလွ်က္ မြန္ျမတ္စိတ္ထားလက္မွ ကေလာင္တြင္ တည္ေစၿပီး အက်ဳိးျပဳဘာသာ၊ သာသနာျပဳ စာေပမ်ား ေရးသားသြားရန္ သစၥာျပဳသည္။ ထိုသစၥာျပဳမႈကို ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားခဲ့သည့္ ေရႊေပၚကၽြန္းေစတီေတာ္၀င္ေက်ာင္းေဇယ်သိဒၶိဓမၼ ဥာဏိက ဆရာေတာ္ႀကီးအား ရည္မွန္းတိုင္တည္ခဲ့ျပန္သည္။ ဤသည္ကား စာေရးဆရာ၏ စာေပ ကေလာင္အတြက္ သစၥာျပဳျခင္းအား “ ဆရာေတာ္ေပးေသာ ကေလာင္လက္” ၀တၳဳတိုေလးျဖင့္ စာဖတ္သူမ်ား သိေစ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္လည္း ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း ၀င္းၾကည္၏ ညာဘက္လက္သစ္ကေလာင္မွ စာေကာင္းေပမြန္မ်ားအား ေစာင့္ေမွ်ာ္ႀကိဳဆိုရင္း ဆရာ၏ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ား” (၁၀)ပုဒ္ ခံစားရရိွမႈကို သုံးသပ္ တင္ျပလိုက္ရပါသတည္း။ ။



ထက္ေကာင္းလတ္(မင္းဘူး)

ဦးခင္လတ္(သင္းခ်ဳိလတ္ စာေပ)
မင္းဘူးၿမိဳ႕

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၃၀)ရက္၊ ည(၁၀)နာရီ ကူးယူတင္ျပေပးပါသည္။
 

ဘုံကၽြန္ႀကီး

ဘုံကၽြန္ႀကီး

ဘာသာေရး ကဗ်ာ
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္


*ပူတယ္ေလ..ဆယ္ေနကဲ
ပူသေရြ႕ လူေတြ႕ေတာင္ မခံႏိုင္ဘူး
ဆိုစကားေတြ ၾကားဘူးပါသည္..။

*ငယ္စဥ္တုံးက အလွ
အေရျပားေလးက မာမာၾကြၾကြ
အရြယ္အိုလာေတာ့ ရြတ္တြတြ
လူအိုနံ႔က တစ္ေထာင္းေထာင္းနံၾကသတဲ့
သူတို႔က ႏွာေခါင္းရႈံ႕ အနားမကပ္ၾကပါ..။

*ငယ္စဥ္တုံးက စိတ္က ခပ္ဆတ္ဆတ္
အိုႀကီး အိုမၾကေတာ့ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ
ေျပာတိုင္း ဆိုတိုင္း လိုရာမၿပီးလို႔
ညီးျငဴမိႈင္ေငး….။

*အရြယ္ေကာင္းစဥ္က တရားမရိွ
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟလည္း မသိ
ေသာကဆိုတာ ေ၀လာေ၀း
အိုနာ ဘ၀ေရာက္လာေတာ့ ကံမြဲ၊ဥာဏ္မြဲ
အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနႏၱကို ပါးစပ္ဆို အသိနဲ႔ေတာင္
တစ္ခါ တစ္ခါ မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ….။

*ေၾသာ္..ယခုေန..ငါေသလိုမျဖစ္ေသးပါဘူး
သူတို႔ေလးေတြအတြက္ ငါတာ၀န္ မေက်ေသး
ေလာဘနဲ႔ေသ ငရဲ ျပည္ဆိုတာ
ေနာက္ဘ၀က်မွ ခံရမွာ…။

*ငါ..တရား မသိတာက ေသလူပါကြယ္
ရွင္သူေတြ မ်က္ႏွာငယ္ေနခဲ့ရရင္ အခက္
သူတို႔အတြက္ ငါေခ်းငွါးခဲ့တဲ့ ေလာကအေၾကြးေတြ
ေသာကေတြ ရင္မွာပိုက္လို႔ ငါ မေပးဆပ္ရေသး..
အင္း..ငါအတြက္ကေတာ့ မထူးေတာ့ပါ
ငါမပူသာ..သူတို႔..သူတို႔ေလးေတြအတြက္
ငါ..ပူေနရပါတယ္ကြယ္……………။ ။

(သားေရး။သမီးေရးအတြက္ ဘုံကၽြန္ဘ၀က အျမင္မွန္ရႏိုင္ၾကပါေစ…)


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၃၀)ရက္၊ ေန႔(၁)နာရီ၊ ေရး၏။
 

ေ၀ဖန္ေရး ပထမဆုရ စာမူ-ဆရာလူေဇာ္

ေ၀ဖန္ေရး ပထမဆုရ စာမူ

ဆရာ လူေဇာ္
ဦးျမင့္သိန္း(ဟိုင္းႀကီးကၽြန္းၿမိဳ႕။)



၁။ မုန္းေခ်ာင္းေရနဲ႔ေဆးပါ့မယ္
မင္းကန္ဘိုရြာသား ငအုန္းေခၚ ဘုန္းေမာင္သည္ မိဘမဲ့တစ္ေကာင္ၾကြက္ျဖစ္သည္။ ဘႀကီး၊ ဘေဒြး၊ ေဒၚႀကီး၊ ေဒၚေလးမ်ားအိမ္တြင္ လွည့္လည္ႀကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ အလယ္တန္းအဆင့္ထိမွ်သာ ပညာသင္ခဲ့ရရွာသည္။ ေဆြမ်ဳိးတကာ့ဘုံကၽြန္ငဘုန္းရွင္ျပဳေတာ့ ဟိုေဆြမ်ဳိးက၊ ဟုတ္ႏိုးႏိုး၊ သည္ေဆြမ်ဳိးက ဟုတ္ႏိုးႏိုးႏွင့္ ေနာက္ဆုံ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ထံ ေငြ၀တၳဳကပ္ၿပီး သကၤန္းပရိကၡရာ တစ္စုံတည္းျဖင့္ ကိုရင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ရွင္လိင္ျပန္ေတာ့ မင္းကန္ဘိုရြာႏွင့္ ၿမိဳ႕လိုင္းဆြဲေသာ ကားစပယ္ယာျဖစ္လာသည္။ ခင္၀င္းမက ၿမိဳ႕တက္ေစ်း၀ယ္သည္။ ငဘုန္းႏွင့္ ခ်စ္သူသျဖစ္သြားသည္။ ခင္၀င္းမဘက္က ငဖုန္းႏွင့္ သေဘာမတူ။ သူေဌးသားႏွင့္ ေပးစားရန္ စီစဥ္သည္။ ခင္၀င္းမ သီလရွင္ ၀တ္သြားသည္ ငဘုန္းရြာမွ ထြက္လာသည္။
ဌာနတစ္ခုမွ အရာရိွတစ္ဦး၏ ဒရိုင္ဘာ ျဖစ္လာသည္။ ခင္ပပၿမိဳင္ႏွင့္ ဖူးစာဆုံသည္။ သမီး ခင္ဘုန္းၿမိဳင္ ေမြးသည္။ သူ႔ဆရာ ႏိုင္ငံျခား ထြက္သြား၍ ငဘုန္း နယ္စီမံကိန္း တစ္္ခုတြင္ ၀င္လုပ္ရသည္။ ခင္ဘုန္းၿမိဳင္ သုံးႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔တြင္ ခင္ပပၿမိဳင္ႏွင့္ ကြာရွင္းခြင့္ ေတာင္းသည္။ ဆရာႏွင့္ သူမဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပသည္။ အေမရိကန္မွ ဆရာေရးလိုက္သည့္ စာကို ျပသည္။ ခင္ဘုန္းၿမိဳင္မွာ ငဘုန္းသမီးမဟုတ္။ ဆရာ့သမီး၊ ခင္ပပၿမိဳင္တို႔ အေမရိကား လိုက္သြားသည္။ ငဘုန္း အရက္ႏြံနစ္သည္။
ငဘုန္း(ခ) ဘုန္းေမာင္၏ အလြမ္းဇာတ္ ျဖစ္သည္။ ဘာမွ မထူးျခား။ အဆိုးဆုံးမွာ မုန္းေခ်ာင္းေရႏွင့္ ေဆးပါ့မယ္ဆုိေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္သည္။ ထိုေခါင္းစဥ္သည္ ဟိုလူသုံး၊ ဒီလူသုံးႏွင့္ ဖန္တစ္ရာ ေတေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေခါင္းစဥ္ အသစ္ေပးသင့္သည္။ ေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္သည္။
မုန္းေခ်ာင္းေရႏွင့္ ေဆးပါ့မယ္ သည္ ၀တၳဳ မျဖစ္၊ ဇာတ္လမ္း အက်ဥ္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ၀တၳဳအစတြင္ ကုိဖုန္းေမာင္ဟု ဖျဖင့္ ဖုန္းထားၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုန္းေမာင္ဟု ဘႏွင့္ ဘုန္းျပန္သည္။ ရွင္လိင္ျပန္ဟု လ လုံးႀကီးတင္ ငသတ္ျဖင့္ ေရးရမည္ကို လလုံးႀကီးတင္ န သတ္ျဖင့္ လိန္ဟု ေရးထားသည္။
သူႀကီးထက္ သူႀကီးေနာက္က ခ်စ္တင္ကို ေၾကာက္ေနရတယ္ ဆိုေသာ စကားကို သေဘာက်သည္ ခုလည္း သူေဌးထက္ ထီးကိုင္၊ ဖိနပ္ကိုင္မ်ားကို ေၾကာက္ေနရပါသည္။

၂။ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၁)
ဦးေရႊ၀င္းသည္ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံပိုင္ရွင္ သူေဌးျဖစ္သည္။ ဇနီး ေဒၚေဌးၾကည္၊ သားႀကီး ေမာင္ထိပ္တင္၊ သမီး ဂ်မ္းေထာ္တို႔ရိွသည္။ ေဒၚေဌးၾကည္က ဦးေရႊ၀င္းထက္ ရွစ္ႏွစ္ႀကီးသည္။ ရိုးရိုးေအးေအး မိန္းမႀကီး။ တြတ္တီးတြတ္တာ မေျပာတတ္။ ပြတ္သီးပြတ္သတ္ မေနတတ္။ ဦးေရႊ၀င္းက တီတီတာတာ၊ တြတ္တီးတြတ္တာ ၾကားခ်င္သည္။ ပြတ္သီးပြတ္သတ္၊ ယုယုယယေနခ်င္သည္။ ေဒၚေဌးၾကည္ဆီမွ မရေသာ တီတီတာတာ၊ တြတ္တီးတြတ္တာ၊ ပြတ္သီးပြတ္သပ္၊ အယုအယမ်ားကို စက္ခ်ဳပ္သမား ခ်စ္စမုဆီမွ ဦးေရႊ၀င္းရသည္။ သို႔ေသာ ခ်စ္စုမက ဦးေရႊ၀င္း တစ္ဦးတည္း မူပိုင္မဟုတ္။ ခ်စ္စုမက အတြဲမ်ားသည္။ ရည္းစားမ်ားသည္။ ဦးေရႊ၀င္းက လက္စြပ္၊ လက္ေကာက္၊ ဆြဲႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ခ်စ္စုမကို သိမ္းသြင္းထားသည္။ စာေပးစာယူ သင္တန္းေၾကးေတြ ေထာက္သည္။ သို႔ေသာ္ ခ်စ္စုမက ဦးေရႊ၀င္းေပးေသာ စာမ်ားကို ေမာင္ထိပ္တင္ႏွင့္ အျခားအလုပ္သမားမ်ားကို ျပသည္။ အလုပ္ထြက္သြားသည္။ ဦးေရႊ၀င္း လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေဒၚေဌးၾကည္ ျပန္လည္သိမ္းလိုက္သည္။ ရာဇမုနိ ဘုရားမွာ ခ်စ္စုမကို ဦးေရႊ၀င္း သြားေစာင့္သည္။ ခ်စ္စုမ မလာ။ ၀င္းမင္းသာ ေရာက္လာသည္။ ခ်စ္စုမ သူ႔လက္ထဲ ေရာက္ေနၿပီဟု ေျပာသည္။ ဦးေရႊ၀င္း လြမ္းနာက်သည္။
ဇရာအိုႏွင့္ ကညာပ်ဳိ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ျမက္ႏု ႀကိဳက္ႏြားအိုမ်ားကို သတိေပးထားသည္။ စကားေျပာႏွင့္ စာေရာေနသည္။ စကားေျပာမ်ားက စကားေျပာႏွင့္မတူ။ စာရြတ္သလို ျဖစ္ေနသည္။ အခ်ဳိ႕အေရးအသားမ်ား မရွင္းလင္း။ ဥပမာ- အိပ္၍ မေပ်ာ္သူသည္ ညတာရွည္လ်ား၏။ ေမွ်ာ္လြန္းရေသာသူသည္လည္း အခ်ိန္ေတြက ျမန္သည္ဟု ထင္ရပါသည္( စာ-၂၄)

၃။ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃)
ခ်စ္စုမ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆုံးေန႔တြင္ ၀င္းမင္းႏွင့္ ခိုးရာ လိုက္ရန္ စီစဥ္ထားသည္။ ဦးေရႊ၀င္းက သူႏွင့္ ခ်စ္စုမအေၾကာင္း ေရးၿပီး ၀င္းမင္းဆီ ကိုယ္တိုင္ သြားေပးသည္။ ၀င္းမင္းခံစားသြားရသည္။ ခ်စ္စုမကို ျဖတ္စာ ေရးသည္။ ခ်စ္စုမကို ဦးေရႊ၀င္း ၾကားျဖတ္ခိုးသည္။ သရက္ၿမိဳ႕တြင္ ထြက္ေျပးသည္။ ခင္ေမာင္ၾကည္ အကူအညီျဖင့္ ၀ါး၊ ဓနိပြဲရုံ ေထာင္သည္။ ခ်စ္စုမက ရည္းစားေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ျပန္ဆက္သည္။ ၀င္မင္းဆီ ေငြပို႔သည္။ ေလာင္းကစားမႈျဖင့္ ၀င္းမင္း ေထာင္ ၂ ႏွစ္က်သည္။ သရက္ေထာင္ ေရာက္လာသည္။ ခ်စ္စုမ ေထာင္၀င္စာသြားသည္။ ခ်စ္စုမက သူ႔မိဘမ်ားဆီ ဦးေရႊ၀င္းႏွင့္ မေပါင္းႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ အျမန္လာေခၚရန္ စာေရးလိုက္သည္။ ခ်စ္စုမ မိဘမ်ား သရက္လိုက္လာသည္။ ဦးေရႊ၀င္းကို ခ်စ္စုမ စာျပသည္။ သို႔ေသာ္ခ်စ္စုမက အိမ္တြင္ မရိွ၊ ဦးေရႊ၀င္း သူငယ္ခ်င္း ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ႏွင့္ ထြက္ေျပးသြားသည္။
အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၁)၏ အဆက္ျဖစ္သည္။ (၂) မပါ။ ဦးေရႊ၀င္း ျပန္ေျပာသည့္အေနျဖင့္ ေရးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မ ဟူေသာ ပထမနာမ္စား သုံးမထားေသာ္လည္း(၁)ေရာ (၃)ပါ ဦးေရႊ၀င္းဘက္မွ တစ္ဦးတည္းေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ပထမလူျပန္ေျပာေသာ ၀တၳဳမ်ားတြင္ လိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ထားသည္။စည္းေက်ာ္ထားသည္။ ပထမေနရာမွ လူသည္ ဒုတိယ၊ တတိယလူမ်ား၏ စိတ္ကို မသိႏိုင္ပါ။ မသိပါ။ မိမိမ်က္ကြယ္ရာ အရပ္မွ လႈပ္ရွားမႈ မ်ားကို မသိႏိုင္ပါ။ မိမိႏွင့္ ပတ္သက္သည္ကိုသာ သိႏိုင္၊ သိခြင့္ရိွပါသည္။ ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္သည္ ထိုအခ်က္မ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ထားပါသည္။
စာေမးပြဲ ေနာက္ဆုံးေန႔ ခ်စ္စုမ ကားႏွင့္ လိုက္သြားခန္းမွ ဇြတ္လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မသိသူ လာေခၚသည္ကို ဘယ္မိန္းမမွ အလြယ္တကူ လိုက္မည္ မဟုတ္ပါ။ ၀င္းမင္း စာျပသည္ ဆိုေသာ္လည္း လာခိုးမည့္သူက စာေရးပါဦးမည္ေလာ။ ခ်စ္စုမသည္ ပညာမဲ့ မဟုတ္။ တကၠသိုလ္ စာေပးစာယူ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသူျဖစ္ရာ စဥ္းစားတတ္မည္ ျဖစ္သည္။ အႏၱရာယ္ရနံ႔ကို ႀကိဳတင္ရရိွမည္ ျဖစ္သည္။
ကားကလည္း ဦးေရႊ၀င္း စီစဥ္လႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ ဘာေၾကာင့္ ဒရိုင္ဘာ ကားေပၚက လြင့္က်ပါသလဲ။ ဦးေရႊ၀င္း ဆိုင္ကယ္ ဘယ္ေရာက္သြားပါသလဲ။ အဆုိးဆုံးမွာ ခင္ေမာင္ၾကည္ႏွင့္ ခ်စ္စုမ ပတ္သက္မည္ကို အေစာႀကီးကတည္းက သိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ခ်စ္စုမ ေပ်ာက္ေနသည္ဆိုသည္ႏွင့္ (ဦးေရႊ၀င္ႏွင့္ ခ်စ္စုမ မိဘမ်ား မသိခင္) ခင္ေမာင္ၾကည့့္ ေနာက္ လိုက္သြားၿပီ ဆိုသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိေနပါသည္။
အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔(၃)တြင္ လွည့္ကြက္မ်ား၊ ျမွဳပ္ကြက္မ်ား မလုံၿခဳံ၊ မပိရိ။ ဇာတ္ကြက္မ်ားကလည္း ဟုိေရာက္ေရာက္ ဒီေရာက္ေရာက္၊ အစီအစဥ္မက်၊ ၀တၳဳ မပီ၊ အျပထက္ အေျပာမ်ားေနသည္။
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၊ ကျပာကရာ၊ ဘုရားတန္ေစာင္၊ အသံၾကယ္ေလာင္စြာ၊ တစ္ဆပ္ဆပ္ တုန္ရီ---သတ္ပုံမ်ား မွားေနသည္။ အမွန္မွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၊ ကပ်ာကရာ၊ ဘုရားတန္ေဆာင္း၊ အသံက်ယ္ေလာင္စြာ၊ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ရီ ျဖစ္သည္။ ထုံးစံအတိုင္း စကားေျပာႏွင့္ စာ ေရာေနသည္။ စကားက စကားႏွင့္ မတူ။ စာရြတ္သလို ျဖစ္ေနသည္။
မုတ္ဆိတ္လည္းျဖဴ၊ ႏႈတ္ခမ္းေမြးလည္း ျဖဴၿပီ င့ါစိတ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ မျဖဴေသးတာလဲကိုေတာ့ သေဘာက်သည္။ ဦးေရႊ၀င္း၊ ဦးခင္ေမာင္ၾကည္၊ ၀င္းမင္း၊ ခ်စ္စုမတို႔၏ စရိုက္ကို ေပၚေအာင္ ေဖာ္ျပသင့္သည္။ သမီးေျပာတဲ့ စိတ္နာ စကားေတြကလည္း ေဘာင္ကၽြံေနသည္။ သမီး စိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ဦးေရႊ၀င္းသိခြင့္ မရိွပါ။

၄။ မုနး္လို႔ ေခၚပါ ကိုကိုရယ္
မခင္ဖုန္းက သရက္ကိုင္းရြာသူ ခ်င္းမေလး၊ ကိုမ်ဳိးခစ္က မုန္းေခ်ာင္းစီမံကိန္းမွ ယႏၱရားေမာင္း၊ မုန္းေခ်ာင္းကမ္းစပ္တြင္ မခင္ဖုန္းႏွင့္ ကိုမ်ဳိးခ်စ္တို႔ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ကိုမ်ဳိးခ်စ္မွာ မိန္းမရိွေၾကာင္း မခင္ဖုန္း ေနာက္မွ သိသည္။ ကိုမ်ဳိးခ်စ္တို႔ မိသားစု မၿပိဳကြဲေရးအတြက္ အမ်ဳိးဖ်က္မ မျဖစ္ေရးအတြက္ မခင္ဖုန္း ေရွာင္ေပးလိုက္သည္။
မခင္ဖုန္းက ကိုမ်ဳိးခ်စ္ကို စာေရးေျပာဟန္ျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ဖတ္ခဲ့ရေသာ ၀တၳဳေလးပုဒ္ထဲတြင္ အဆင္အေျပဆုံး ျဖစ္သည္။ အခ်စ္၀တၳဳ၊ စာမ်က္ႏွာက (၇) မ်က္ႏွာမွ်သာ ရိွေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေရး သင္ခန္းစာေပးထားသည္။ အသိရိွသူမ်ား ဆင္ျခင္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ အသိတရား၊ မရိွသူမ်ားကေတာ့ ဘုရားကိုယ္တိုင္ခၽြတ္လည္း ကၽြတ္မည္ မဟုတ္။

၅။ ပန္ခ်င္ပါလွ်က္ မခူးရက္ပါ။
ခ်စ္ႏြယ္က အေပ်ာ္တမ္း တီး၀ိုင္း တစ္ခုမွာ အဆိုေတာ္။ ဦးေရခ်မ္းက တီး၀ိုင္း ေခါင္းေဆာင္၊ ဦးေရခ်မ္းက ၄၅ ႏွစ္။ ခ်စ္ႏြယ္က ၁၈ ႏွစ္၊ ဦးေရခ်မ္းက ခ်စ္ႏြယ္ကို ခ်စ္သည္။ ခ်စ္ႏြယ္ကလည္း ဦးေရခ်မ္းကို ခ်စ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေရခ်မ္းက မျပတ္သား၊ မပြင့္လင္း၊ သူ႔ အခ်စ္ကို ရင္ထဲမွာပင္ သိမ္းထားသည္။
ခ်စ္ႏြယ္သည္ ဦးေရခ်မ္းကို ရြဲ႔ၿပီး ေအာင္စိုး၊ ၀င္းျမတ္ကို ည ၁၂ နာရီ ေတြ႔ရန္ ဖုန္းဆက္ခ်ိန္းသည္ တယ္လီဖုန္းစာေရးမက ေအာင္စိုးႏွင့္ လင္းလင္းတို႔ကို ျပန္ေျပာသည္။ ေအာင္စိုးသြားေခ်ာင္းသည္။ ၀င္းျမတ္က အရက္မူးေနသည္။ ခ်စ္ႏြယ္ စက္ဘီးျဖင့္ ေရာက္လာသည္။ ၀င္းျမတ္က ေလွေပၚဆြဲတင္သည္။ ေအာင္စိုး ဆက္မၾကည့္ရက္။ ျပန္လာသည္။ လမ္းတြင္ ေအာင္စိုးေနာက္မွ စက္ဘီး တစ္စီး ေက်ာ္တက္သြားသည္။ ခ်စ္ႏြယ္မဟုတ္၊ လင္းလင္း၊ ၀င္းျမတ္က်ဴးလြန္လိုက္သည္မွာ ခ်စ္ႏြယ္မဟုတ္၊ လင္းလင္း၊ လင္းလင္း အဆိပ္ေသာက္ ေသသြားသည္။
အျဖစ္မွန္မွာ ထိုေန႔ညက ဦးေရခ်မ္းကို အေရးေပၚ ေဆးရုံတင္ရသည့္အတြက္ လိုက္သြားရသည္။ ၀င္းျမတ္ႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာ ဧရာ၀တီတံတားသို႔ မလာျဖစ္။ လင္းလင္းက ခ်စ္ႏြယ္ကို လိုက္ေခ်ာင္းျခင္း ျဖစ္သည္။
ခ်စ္ႏြယ္က စံပယ္ပန္းထုတ္ေပးၿပီး ဦးေရခ်မ္းကို ရင္ဖြင့္သည္။ ဦးေရခ်မ္း ေဆးရုံမွ ဆင္းမည့္ရက္ ခ်စ္ႏြယ္သြားႀကိဳသည္။ ေဆးရုံတြင္ ဦးေရခ်မ္းမရိွေတာ့။ စံပယ္ထုပ္ႏွင့္ စာတစ္ေစာင္ ဦးေရခ်မ္းထားခဲ့သည္။ ပန္းထုပ္က ခ်စ္ႏြယ္ေပးခဲ့ေသာ ပန္းထုပ္၊ စာက ဦးေရခ်မ္းေရးခဲ့ေသာ စာ။ သူ႔တြင္ အိစ္ေရာဂါရိွေနေၾကာင္း ေရးထားသည္။
ခ်စ္ႏြယ္၊ ဦးေရခ်မး္၊ ေအာင္စိုး၊ ၀င္းျမတ္၊ လင္းလင္းတို႔၏ ေလးပြင့္ဆိုင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း၊ ပိပိရိရိ၊ ေသေသသပ္သပ္ ေရးထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေအကိုက္၍ ေရွာင္ေျပးေသာ ဇာတ္မ်ားက ရိုးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေအကိုက္တာ ျပမည့္ အစား ေသလိုက္တာကမွ ပိုေကာင္းဦးမည္။
ခ်စ္ႏြယ္က ည ၁၂ နာရီ ၀င္းျမတ္ကို ဧရာ၀တီ တံတားေအာက္မွ ခ်ိန္းျခင္းမွာ ယုတၱိ မရိွ၊ ညအခ်ိန္မေတာ္ တံတားေအာက္မွာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ခ်ိန္းေတြ႔သည္ဆိုေတာ့ ခ်စ္ႏြယ္ ဘာလဲ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ညဘက္ ရည္းစားႏွင့္ ခ်ိန္းေတြ႔ၾကသည္မွာ အိမ္အနီးပတ္၀န္းက်င္သာ ျဖစ္သည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဦးေရခ်မ္း ေအကိုက္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ေရွ႕ပိုင္းတြင္ ဘာအရိပ္အေယာင္မွ မျပဘဲ ျဗဳန္းစားႀကီး ဦးေရခ်မ္း ေအကိုက္ခံလိုက္ရသည္မွာ ဇြတ္ဖန္တီးထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေအကိုက္လွ်င္ ေရာဂါ လကၡဏာမ်ား ျပတတ္သည္။ ေရယုန္မ်ား ေပါက္တက္သည္။ အဖ်ားတက္တက္သည္။ ဘာမွ မျပထား၊ ဘယ္ကကူးကူး၊ ဘယ္လိုကူးကူး၊ ေရာဂါလကၡဏာ ျပသည္။ ပန္းထုတ္၊ အက်ၤီအိပ္ သတ္ပုံ ႏွစ္လုံး မွားေနသည္။
အဆုိးဆုံးမွာ လင္းလင္း တန္ဆာခံ ျဖစ္မည္ကို ရိပ္မိေနသည္။ ဧရာ၀တီ တံတားတြင္ ဆုံစဥ္က ေအာင္စိုး ၀င္ဆြဲရမည္ ျဖစ္သည္။ ၀င္းျမတ္က မူးေနသည္ မဟုတ္လား။ ဘာလို႔ မဆြဲပါသလဲ။ လမ္းက်မွ ဆြဲသည္။ အမႈက လြန္ေနၿပီ။ ၀င္းျမတ္ကို အလိုမတူ က်ဴးလြန္မႈျဖင့္ ဘာလို႔ တရားမစြဲပါသလဲ။

၆။ ေလလုပြဲ
ကိုဘျမင့္သည္ တီဗြီ၊ ဗြီဒီယို၊ အသံခ်ဲ႔စက္ ျပင္ဆရာျဖစ္သည္။ကိုဘျမင့္၏ အိမ္နီးျခင္းမွာ သားသမီး ငါးေယာက္ႏွင့္ စတိုးဆိုင္ပိုင္ရွင္ မုဆိုးမ ေဒၚမမႀကီး၊ ေဒၚမမႀကီး၏ သုံးထပ္တိုက္ႀကီးမွာ ဟီးေနသည္။ ကိုဘျမင့္ အိမ္ကေလးပင္ ပ်ဥ္ေထာင္ အိမ္အိုေဟာင္းေလးျဖစ္သည္။ ကိုဘျမင့္ ႏွင့္ ေဒၚမမႀကီးတို႔သည္ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ေသာ္လည္း ဘ၀ခ်င္းက မနီး၊ မိုးႏွင့္ ေျမမက ကြာျခားသည္။
ကိုဘျမင့္ အမိႈက္မ်ား မီးရႈိ႕ေနစဥ္ ေဒၚမမႀကီးလာတားသည္။ အေၾကာင္းက သူ႔တိုက္ထဲ အေညွာ္၀င္လို႔။ ကိုဘျမင့္ အံ့အားသင့္သြားသည္။ အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းထဲမွ အပုပ္နံ႔မ်ား မထြက္ေအာင္ ၀ါးကပ္ကင္းစဥ္က တံခါးပိတ္ထားလွ်င္ သူ႔တိုက္ထဲ ဘာအနံ႔မွ မ၀င္ဟု ေျပာထား၍ ၀ါးလုံးစြန္းမ်ား ျဖတ္ေပးခဲ့ရဘူးသည္။
အသံခ်ဲ႕စက္ဖြင့္၍ ျပင္စဥ္ကလည္း ဘုရားရိွခိုး၍ မရဟု လာတားသည္။ ကိုဘျမင့္ ဆင္ျခင္ခဲ့ရျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ေဒၚမမႀကီးတို႔ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို မမႈ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားမနာ၊ ဟစ္ေဟာ့ပ္ သီခ်င္း အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္တတ္သည္။
ၿပိဳင္လာလွ်င္ အရႈံးေပး ႏွလုံးေအးသည့္ ေဆးျဖစ္သည္။ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ စိတ္အေထြေထြကိုျပထားသည္။ ခ်မ္းသာသူမ်ား၏ ေမာက္မာမႈ၊ ဆင္းရဲသူမ်ား၏ ႏိွမ့္ခ်မႈ ေပၚလြင္သည္။ ကိုဘျမင့္ႏွင့္ ေဒၚမမႀကီးတို႔ စရိုက္ေပၚသည္။
စာမ်က္ႏွာ ၈၃ တြင္ ေရးဆုိးပုပ္ဟု ေရးၿပီး ၈၄ တြင္ ေရးေျမာင္း ပုတ္ေစာ္ဟု ႏွစ္မ်ဳိးေရးထားသည္။ ကြန္ပ်ဴတာေၾကာင့္ မွားမွား၊ ဘာေၾကာင့္မွားမွား စာေရးဆရာတြင္ အဓိက တာ၀န္ရိွသည္။ အေၾကာင္းအရာ ရိုးေသာ္လည္း ဖတ္ေပ်ာ္သည္။

၇။ ရင္နာစရာစကားကို အၾကင္နာနားနဲ႔ ၾကားပါရေစ။
ကိုေက်ာ္ေငြက ဆီစက္ပိုင္။ ဇနီး မေရႊပို၊သား၀င္းထြန္းႏွင့္ သမီးရိွသည္။ မေရႊပိုက ကိုေက်ာ္ေငြ႔ အခ်စ္ဦး မဟုတ္။ အခ်စ္ဦးႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေငြ ဖူးစားမဆုံ။ သူ႔အေဖ မိန္းမမ်ားခဲ့၍ မိန္းကေလးဘက္မွ သေဘာမတူ။ မိန္းကေလးကလည္း ေခၚရာမလိုက္။ ကိုေက်ာ္ေငြ ေဒၚေရႊပိုတို႔ ၿမိဳ႕ ေရာက္သြားသည္။ ေဒၚေရႊပိုတို႔ ဘက္ကလည္း သေဘာမတူ။ ကေလးရမွ ျပန္ေခၚသည္။ ေနာက္မိန္းမ ယူသူမ်ားကို ကိုေက်ာ္ေငြ ကဲ့ရဲ႕တတ္သည္။
သို႔ေသာ္ ကိုေက်ာ္ေငြ ကိုယ္တုိင္လည္း အျပစ္မကင္း။ ဆီစက္ပိုင္ မျဖစ္ခင္က ဆည္ေျမာင္းစီမံကိန္း တစ္ခုတြင္ ကိုေက်ာ္ေငြ ယာဥ္ေမာင္းလုပ္ခဲ့ရသည္။ ေျမာင္ဦးရြာမွ ခ်င္းမ တစ္ဦးႏွင့္ ၿငိစြန္းဖူးသည္း။ အိအိ၀င္းဆိုေသာ သမီးတစ္ေယာက္ရသည္။ ခ်င္းမ ထြက္ေျပးသည္။ အိအိ၀င္း ေသသြားသည္။
၀င္းထြန္း မိန္းမ ခိုးေျပးသည္။ မိန္းကေလးဘက္မွ သေဘာမတူ၍ ျပန္ခြဲသည္။ စက္ရုံမွ စာေရးမႏွင့္ ၀င္းထြန္း ၿငိစြန္းသည္။ ကိုယ္၀န္ရသည္။ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ကို္ေက်ာ္ေငြက သူ႔ဒဏ္ သူ႔သားခံရသည္ဟု ခံစားၿပီး ရူးသြားသည္။
၀င္းထြန္းႏွင့္ ထြက္ေျပးေသာ မိန္းကေလးသည္ တရားရုံးတြင္ လက္မွတ္ေရးထုိးထားသည့္ အတြက္ ၀င္းထြန္း၏ တရား၀င္ ဇနီးျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးဘက္မွ မမွန္မကန္လုပ္သည္ကို ဇနီးျပန္ေခၚလိုမႈႏွင့္ တရားစြဲႏိုင္သည္။ ကိုေက်ာ္ေငြလည္း ခ်င္းမႏွင့္ တရားရုံးတြင္ လက္မွတ္ထုိးထားသည့္အတြက္ တရား၀င္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခြင့္ရိွသည္။ ကိုေက်ာ္ေငြ ရူးသြားသည္မွာ ဇြတ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ရူးေလာက္စရာ ျပႆနာ ကိုေက်ာ္ေငြ႔ တြင္ ဘာမွ် မရိွ။ မေရႊပိုကလည္း ဘာမွ ျပႆနာ ရွာသည္မဟုတ္။
သမီးတစ္ေယာက္ရိွသည္ဆိုၿပီး သမီး အေၾကာင္းဘာမွ ေဖာ္ျပမထား။ မျပထားသည္မွ နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္။ နာမည္ပင္ ျပမထား။ ခ်င္းမ( မယားငယ္) ၏ သမီးကို အိအိ၀င္း ဟု ျပထားသည္။ သမီး၏ အေကာင္းအဆုိးမ်ား ေဖာ္ျပသင့္သည္။ ဒါမွ ရူးသြပ္ရသည့္ အေၾကာင္း ခုိင္လုံမည္။ ဥပမာ- သမီး လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ကေလးေမြးျခင္းမ်ဳိး။
ဖခင္ကို ေစာ္ကား၍ ၀ဋ္လည္သည္ဟု ေျပားထားေသာ္လည္း ကိုေက်ာ္ေငြ အေဖ့ကို ေစာ္ကားမႈမ်ား မပါ။ စိတ္ျဖင့္ ပစ္မွားမိသည္ပင္ အျပစ္ျဖစ္သည္ကို ျပသည္ဆိုလွ်င္လည္း ကိုေက်ာ္ေငြ႔ စိတ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ျပသင့္သည္။ ဖခင္၏ က်ဴးလြန္မႈမ်ားကို မႏွစ္မ်ဳိ႕ေသာ ကိုေက်ာ္ေငြ ခ်င္းမႏွင့္ ၿငိစြန္းစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွ။ မိမိမုန္းေသာ။ မႏွစ္မ်ဳိ႕ေသာ အလုပ္ကိုူ ဘယ္သူမွ မလုပ္။


၈။ ပုဂိၢဳလ္မ၍ စားရသည္။
လခ ၈၀၀ သာရေသာ ဒရိုင္ဘာ တစ္ဦး၏ ဘ၀။ ေအာက္ဆို္ဒ္ ရွာေဖြသည္ကို အသက္(၅)ႏွစ္အရြယ္ သမီး နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပျခင္း ျဖစ္သည္။ သခ်ၤာေတာ္ေသာ သမီးကလည္း ၀ တစ္လုံးတည္း ႏွစ္လုံးျဖစ္၊ ႏွစ္လုံးက ေလးလုံးျဖစ္သည္ကို နားလည္သည္။ တစ္မ်က္ႏွာ ၀တၳဳတိုျဖစ္သည္။
၉။ အျဖဴေရာင္ ျခားနားခ်က္
အျဖဴေရာင္ျခားနားခ်က္ကို စက္ဘီးႏွင့္ ကားတိုက္မႈ ကားကားျခင္း တိုက္မႈ မ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ေလလုပြဲ ၀တၳဳတိုႏွင့္ဆင္သည္။ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြအေထြ။ တစ္မ်က္ႏွာ ၀တၳဳပင္ျဖစ္သည္။ အေပါင္းေၾကာင့္ ဂုဏ္တက္ စီးပြား တက္သတဲ့(စာ ၁၂၀) ကို နားမလည္ပါ။

၁၀။ ဆရာေတာ္ေပးေသာ ကေလာင္လက္
ေသာက္စားမူးယစ္ေနသူ တစ္ေယာက္ သားအရြယ္ လူငယ္ တစ္ဦးေပးေသာ ေဒါက္တာ မင္းတင္မြန္၏ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈကို ေရွ႕ရႈၾကမယ္ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး အသိတရား၀င္လာသည္။ ဘုရားမွန္း၊ တရားမွန္း သိသြားသည္။ ေရႊေပၚကၽြန္း ဘုရားဖူးရန္ ထိပ္တန္း ကားျဖင့္ လို္က္သြားသည္။ ေရႊေပၚကၽြန္းတြင္ သက္သက္လြတ္စားရမည္ ျဖစ္၍ လမ္းတြင္ အသားမ်ား တနင့္တပိုးစားသည္။ မလႈိင္ၿမိဳ႕အေရာက္တြင္ အထက္လွန္ေအာက္ေလွ်ာ္ျဖစ္သည္။
ဘုရားေပၚတြင္ ည ၁ နာရီ ေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳၿပီး အိပ္သည္။ ညာဘက္လက္ ေလျဖတ္ၿပီး ေသသြားသည္။ ေသသြားေသာ ညာဘက္လက္ လက္ေကာက္၀တ္ကို တိခနဲ အျဖတ္ခံလိုက္ရသည္။ လက္ျပတ္ႀကီးကို ၾကည့္ေနစဥ္ ဆရားေတာ္ တစ္ပါးၾကြလာၿပီး လက္တစ္ဖက္အစား ျပန္တပ္ေပးသည္။ လက္အသစ္လက္တပ္ေပးေသာ ဆရာေတာ္မွာ ေရႊေပၚကၽြန္းေစတီ၀င္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ေဇယ်သိဒၶိဥာဏိက ဆရာေတာ္။ အျဖစ္က တကယ္မဟုတ္။ အိပ္မက္။
စာေရးဆရာ ကိုယ္တိုင္ ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ပါ၀င္ထားသည္။ ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္ကို မွတ္တမ္းထင္ထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ဒိုင္ယာရီတြင္ ထားရမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားျဖစ္သည္။
ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္၏ အငယ္ေလးကိုိ ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ား ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္တြင္ ၀တၳဳတို ၁၁ ပုဒ္ ပါ၀င္သည္။ ပုဂၢိဳလ္မ၍ စားရသည္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ျခားနားခ်က္မ်ားမွာ တစ္မ်က္ႏွာ၀တၳဳတိုမ်ားျဖစ္သည္။ မုန္းေခ်ာင္းေရနဲ႔ ေဆးပါးမယ္က ၁၉၉၇ ခုႏွစ္က ရုပ္ရွင္စတားရသစုံ မဂၢဇင္းပါ ၀တၳဳတို ျဖစ္သည္။
ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္၏ ၀တၳဳတိုမ်ားသည္ ဇာတ္ေကာင္ ဗဟိုျပဳ၀တၳဳတိုမ်ား မဟုတ္။ စာေရးဆရာ ဗဟိုျပဳ၀တၳဳမ်ားျဖစ္သည္။ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ သရုပ္ေဆာင္မႈ ျပကြက္မ်ားျဖင့္ ၀တၳဳမ်ားကို သရုပ္မေဖာ္၊ ဦးတည္ခ်က္ကို ဇာတ္ေကာင္မ်ားကိုယ္တိုင္ ေဖာ္ေဆာင္ခြင့္မရ။ ဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာ စာေရးဆရာ၏ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ခိုင္းတာလုပ္ စရိုက္ေသ ဇာတ္ရုပ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ပီျပင္ထားရွားေသာ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္မ်ား မရိွ။
စာေရးဆရာ၏ အေျပာမ်ားျဖင့္ ဦးတည္ခ်က္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ အတင္းသြားေနသည္။ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ အစား စာေရးဆရာက ၀င္၀င္ေျပာေနသည္။ ၀တၳဳထဲတြင္ စာေရးဆရာက တရား၀င္ ၀င္ေဟာေနသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားမွာ ၀တၳဳႏွင့္ ဘာမွ မဆိုင္။ မဆိုင္သူမ်ားပါ၍ ၀တၳဳရသ ပ်က္သြားသည္။ ၀တၳဳစာေရးဆရာ၏ တာ၀န္မွာ ၀တၳဳကို ၀တၳဳပီပီ သသေရးရန္ႏွင့္ ရသေျမာက္ေအာင္ ေရးရန္ ျဖစ္သည္။ တရားေဟာရန္ မဟုတ္ပါ။
ဆရာေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္သည္ ဇာတ္ေကာင္ စရိုက္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ၀တၳဳတိုမ်ားသည္ ၀တၳဳရသ မေပးစြမ္းႏိုင္ဘဲ ေဆာင္းပါး အသြင္သ႑ာန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ေပးေသာ ကေလာင္မွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ၀တၳဳတိုမဟုတ္ပါ။
အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ားသည္ ဇာတ္ေကာင္ ဗဟုိျပဳ၀တၳဳမ်ား မဟုတ္။ စာေရးဆရာ ဗဟုိျပဳ၀တၳဳမ်ားဟု ကၽြန္ေတာ္ အထက္တြင္ ဆိုခဲ့ပါသည္။ ထို၀တၳဳႏွစ္မ်ဳိးတြင္ ဘယ္၀တၳဳအမ်ဳိးအစားက ပို၍ ေကာင္းသည္ကို မိမိဘာသာ ဆုံးျဖတ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတူ စရိုက္ရွင္ႏွင့္ စရိုက္ေသဇာတ္ေကာင္မ်ားတြင္လည္း ဘယ္ဇာတ္ေကာင္က ေကာင္းသည္ကို မိမိဥာဏ္ျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ၀တၳဳထဲတြင္ ၀င္၀င္ၿပီး တရားေဟာသင့္၊ မေဟာသင့္ကိုလည္း မိမိအေတြ႔အႀကဳံ၊ အေလ့အလာ၊ ဗဟုသုတျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။
အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ားထဲမွ အႀကိဳက္ဆုံးကို ေရြးရလွ်င္ မုန္းလို႔ ေခၚပါ ကိုကိုရယ္---ကို အႀကိဳက္ဆုံး ျဖစ္ပါသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ အခ်စ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ျပထားသည္။ အခန္း(၆)က အပိုျဖစ္ပါသည္။ မပါလွ်င္ ပိုေကာင္းသည္။ အခန္း(၆)က စာေရး ဆရာ ၀င္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္ ေျပာရမည္ ဆိုလွ်င္ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ ---၀တၳဳတိုမ်ားသည္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္မွ ေရးခဲ့ေသာ ၀တၳဳတိုမ်ား ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ ေဖာ္ျပမထား၍ အတိအက် မသိရပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဖတ္ရျခင္းျဖစ္၍ ရိုးေနၿပီ။ တူေနတယ္ စသည္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးထားပါသည္။ ေရးၿပီးႏွစ္ ေဖာ္ျပထားလွ်င္ ပို၍ ေကာင္းမည္ ျဖစ္ပါသည္။

စာေပသစၥာျဖင့္
လူေဇာ္
ဦးျမင့္သိန္း
၁၄/ငပတ(ႏိုင္)၁၀၇၁၀၇
အထက၊ ဟိုင္းႀကီးကၽြန္းၿမိဳ႕၊ ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္၊ ဧရာ၀တီတိုင္း


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၉)ရက္၊ ေန႔၂း၃၀ နာရီတြင္ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
 

အငယ္ေလးကိုခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀ထၳဳတိုမ်ား(ဒုတိယအႀကိမ္ထြက္)



မေကြး၀င္းျမင့္၏ အမွာ


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္၏ “အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔” လုံးခ်င္း၀တၳဳလို႔ပဲ ေခၚေခၚ၊ ၀တၳဳတိုမ်ားဟု ဆိုဆို ထိုစာအုပ္အေပၚ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပၾကသသူမ်ား၏ စာတမ္းမ်ားကို တစ္ဦးလွ်င္(သုံးႀကိမ္မွ်) ဖတ္ရႈရာ ေအာက္ပါ(၃)ဦးကို ပထမဆု၊ ဒုတိယဆု၊ တတိယဆု ေပးသင့္ပါသည္။
(၁) ပထမဆု - လူေဇာ္
(၂) ဒုတိယဆု - ထက္ေကာင္းလတ္(မင္းဘူး)
(၃) တတိယဆု - ျမင့္သူ
အားလုံးကို ၿခဳံငုံသုံးသပ္ရေသာ-
ယခုေဖာ္ျပပါ ေ၀ဖန္သူမ်ား၏ ေ၀ဖန္စာ စာတမ္းမ်ားကို ေနာက္တစ္ခ်ိန္( အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔) စာအုပ္ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေ၀သည့္အခါ ယခု ေ၀ဖန္စာတမ္း (၃)ခုကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပသင့္ပါသည္။ ၀တၳဳ ေရးလိုသူမ်ားအတြက္ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ၀တၳဳတို ေလာကအတြက္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။
စာေပႏွင့္ လူ႔ ေလာကကို အလွဆင္ႏိုင္ၾကပါေစ။


မေကြး၀င္းျမင့္







အာဂေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
(သို႔)
ဒုတိယအႀကိမ္ အငယ္ေလး

စာေရးဆရာတို႔သည္ အခ်စ္ကို ရႈေထာင့္အမ်ဳိးမ်ဳိး ျမတ္ႏိုးဖြယ္အ၀၀ ရသအဖုံဖုံ ပုံစံအသြယ္သြယ္ျဖင့္ ျခယ္လွယ္တတ္ၾကပါ၏။ မည္သုိ႔ပင္ ေရးဖြဲ႔ၾကပါေစ စာေရးဆရာတို႔ ေျပာလိုသည္မွာ အခ်စ္၏ အျမတ္အရႈံး၊ အမုန္းအခ်စ္၊ အႏွစ္အကာ စသည္တို႔ကို အေတြးကိုယ္စီ၊ အေရးကိုယ္စီျဖင့္ မီးေမာင္းထိုးျပေနၾကျခင္းသာ ဟုယူဆမိပါသည္။
ယင္းသို႔ေသာ အခ်စ္စာေရးဆရာမ်ားထဲတြင္ ထူးထူးကြဲကြဲ ကြဲျပားျခားနားေအာင္ ေရးသားလာသူက ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္(၀ိုင္းၾကည္ေအာင္)ပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႔၀တၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္က“ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ား”။ ၀တၳဳတုိ႔ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ရာ “ ဘ၀တြင္ အခ်စ္အမွားႀကီး၍ အခ်စ္အမ်ားႀကီးမ်ား” ခဲ့ရပုံတို႔ကို အသိမွန္ အျမင္မွန္မ်ားႏိုးၾကားလာေအာင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆိုရေသာ္ အခ်စ္၀တၳဳကို ဖတ္၍ ေမ့ေမ့မူးမူး ရူးရူးသြပ္သြပ္ ေက်နပ္ေနရမည္ မဟုတ္ဘဲ ဤအခ်စ္ဇာတ္မ်ဳိး တြယ္ကပ္မလာေအာင္ ေရွာင္ရွားရမည္ ဟူေသာအသိအလင္းတို႔ကို ရိုက္သြင္းခပ္ႏွပ္ထားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း စာေရးသူကိုယ္တိုင္က “ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေဆးခါးႀကီးကို ဖတ္ရႈမိသူမ်ားအတြက္ အသိအားေဆး တစ္ခြက္ ေသာက္မိလွ်က္သား ျဖစ္သြားရင္ျဖင့္ စာေရးရက်ဳိးနပ္ပါၿပီ” ဟု ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။
အေျမွာက္အပင့္၊ အျမွင့္အတင္၊ အငင္အဆြဲ စသည္တို႔ ျဖင့္ ဆင္ႏႊဲေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည့္ စရိုက္တို႔ကို ပစ္ခြာ၍ “ ထင္သည္ကို ေျပာ၊ ျမင္သည္ကို ေ၀ဖန္ၾကရန္အတြက္ “ ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္” ၏ “အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳ တိုမ်ား စာအုပ္ေ၀ဖန္ေရးစာမူ ဖိတ္ေခၚ” ဟူေသာ ဖိတ္ေခၚသံျဖင့္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးသို႔ ဂ်ာနယ္အသီးသီးမွဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ ဖိတ္ေခၚသည့္အတုိင္းလည္း ေ၀ဖန္စာ အေျမာက္အမ်ားရရိွရာမွ ပ-ဒု-တ အထူးဆုတို႔ကို ေရြးခ်ယ္ခ်ီးေျမာက္ခဲ့သည္။
ထိုေရြးခ်ယ္ထားေသာစာမူမ်ားထဲမွ ပ-ဒု-တ စာမူသုံးပုဒ္ကို ျဖည့္စြက္ထည့္သြင္းပုံႏိွပ္ကာ အငယ္ေလးကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ားစာမူကို ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ထပ္မံပုံႏိွပ္ျဖန္႔ေ၀လိုက္ျပန္ပါသည္။
ဤဒုတိယအႀကိမ္ရိုက္စာမူသည္ စာေပ၀ါသနာရွင္မ်ား ၀တၳဳေရးလိုသူမ်ားအတြက္ မ်ားစြာ အသုံး၀င္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၀တၳဳမ်ား၏ အသက္ျဖစ္ေသာ “ အခင္းအက်င္း အျပအသ စသည္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ အသုံးႏႈန္းေ၀ါဟာရ စသည္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ အျဖတ္အဆက္အတက္အက် စသည္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ နိမ့္လိုက္ျမင့္ဖို၊ အမိုအေမာက္ အေကာက္အေကြ႕ စသည္တို႔ကို လည္းေကာင္း ၊ အေဖာ္အျမွဳပ္ အႏုတ္အသြင္း၊ အလင္းအေမွာင္” စသည္တို႔ကို လည္းေကာင္း ေကာင္းစြာျမင္သာႏိုင္ၾကပါသည္။ ထိုအျမင္ ထိုအေတြးတုိ႔မွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အသိတို႔သည္ မိမိရင္ထဲသို႔ ကူးစက္၍ သင္ခန္းစာေတြ တစ္ပုံ တစ္ပင္ယူကာ ရႊင္လန္းစရာ အစုံအလင္ျဖင့္ ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္ တိုးတက္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္။ တိုးတက္ႏိုင္ၾကပါေစ ဟူ၍လည္း ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္။

ေလးစားစြာျဖင့္

ေျမလတ္မင္းလြင္





ဒုတိယအႀကိမ္ စာေရးသူ၏ ေက်းဇူးတင္စကား

ကၽြန္ေတာ့္ ၀တၳဳတိုမ်ားအား စိတ္၀င္တစားႏွင့္ ေ၀ဖန္ အႀကံေပးၾကေသာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားအားလုံးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ယခု ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ ၀တၳဳမ်ားကို ေ၀ဖန္ထားသည့္ စာေရးဆရာမ်ား၏ “ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ” ဆုရစာမူမ်ားကိုသာ ေဖာ္ျပႏိုင္ၿပီး က်န္ရိွေသာ ႏွစ္သိမ့္ဆုရ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ား၏ စာမူမ်ားအား အေၾကာင္းမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မေဖာ္ျပႏိုင္သည္ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
စာဖတ္သူမ်ား၏ အႀကံျပဳေ၀ဖန္စာမ်ားကို အထူးမွတ္သားၿပီး ဘ၀သရုပ္ေဖာ္၀တၱဳတို၊ ၀တၳဳရွည္(လုံးခ်င္း) မ်ားကို ဆက္လက္အားစိုက္ ေရးသားထုတ္ေ၀ပါအုံးမည္။
ယခု ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္မွ စ၍ စာေရးသူ၏ ကေလာင္အမည္ကို ေရႊလမ္းေငြလမ္း ၀င္းၾကည္အား ၀ိုင္းၾကည္ေအာင္ (ေရႊလမ္းေငြလမ္း)ကေလာင္ခြဲႏွင့္ ဆက္လက္ ေရးသားပါမည္။
ယခု စာအုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အားေပးကူညီေသာ ခ်စ္ဇနီး“ ေဒၚခင္စီ၊ သားႏွင့္သမီး” တို႔အား လည္းေကာင္း အမွာစာ ေရးသားေပးၾကေသာ “ ဆရာ မေကြး၀င္းျမင့္၊ ဆရာ ေျမလတ္မင္းလြင္” တို႔ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ဤစာအုပ္ထုတ္ေ၀ႏိုင္ေအာင္ ေ၀ဖန္အႀကံေပးၾကေသာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ စာဖတ္သူမ်ားအား ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွပါသည္။




အားေဆးတစ္ခြက္ ရသစြက္၍

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေဆးခါးႀကီးကို
ဖတ္႐ႈမိသူမ်ား အတြက္
အသိ အားေဆးတစ္ခြက္ ေသာက္မိလ်က္သား
ျဖစ္သြားရင္ျဖင့္ စာေရးရက်ဳိး နပ္ပါၿပီ


ႀဆက္လက္ႀကိဳးစားပါအုံးမည္
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၀ိုင္းၾကည္ေအာင္


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၈)ရက္၊ ညေန(၅)နာရီ၊ ေရး၏။
 

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ၏ လမ္းဆုံး

ေဒါသ ေလာဘ ေမာဟ၏ လမ္းဆုံး

ကဗ်ာ
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

ငါ..အရာရာကို
ဘာကိုမွ် မေက်နပ္
ဘာကိုမွ် အလိုမျပည့္
ဟိုေနရာစပ္စပ္
ဒီေနရာစပ္စပ္
ငါသိ ငါတတ္ ဆရာႀကီး..။

ဒါေပမဲ့
အသိပညာေတြကိုလည္း
ထဲထဲ၀င္၀င္ မရိွ…
အတတ္ပညာေတြကိုလည္း
ဇေ၀ ဇ၀ါ.၀ိုးတိုး၀ါးတား…။

စီးပြားေရးေလာကမွာ..
ဘာသာေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ..
လူမူေရးနယ္ပယ္မွာ..
သတင္း၊နည္းပညာကြန္ယက္မွာ..
အႏုပညာအစုံ ေရလ်င္ေၾကာမွာ..
ဆရာႀကီး၊ ဆရာႀကီးပါ….။

ေၾသာ္..ငါ..ငါ..
လူေတြက မသိၾကလို႔သာ..
ယခု ေသခင္း ေသ၀ေရာက္ေတာ့မွ
အမွန္တကယ္ ထဲထဲ၀င္၀င္
ျမင္ေနရတာ..အပါယ္ငရဲပါ..တကား။

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၆)ရက္၊ေန႔(၁း၅၈)နာရီ၊ ေရးသည္။
 

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကဗ်ာေတြကေနစလိုက္ရေအာင္...

ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ဖုန္းျမင့္ ထံမွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္


ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကဗ်ာေတြကေနစလုိက္ရေအာင္ ...
Posted by ဖုန္းျမင္႔ Sunday, June 28, 2009 at 4:06 AM
ေျပာရမယ္ဆုိရင္
ကဗ်ာေတြကေနစလုိက္ရေအာင္ ...

တုပ္ေကြးမိေနတဲ႕ကမၻာထဲ
ကုိယ္႔ဒူးေခါင္း ကုိယ္ပုိက္
ငုတ္တုတ္ငုိက္ေနတုန္း
ကဗ်ာေတြက အုပ္ဖြဲ႕ပ်ံသန္းၾကတယ္

ကမၻာက ဘယ္အထိဆက္သြားမွာလဲ
ကဗ်ာကေတာ႔
ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး မုိးတိမ္တခုလုိ ေမ်ာလြင္႔လုိ႔

ကဗ်ာနဲ႕မုိးလင္း
ကဗ်ာနဲ႕မုိးခ်ဳပ္
ရွင္သန္ျခင္းေတြ ရႈိက္သြင္းထားလုိက္ရတဲ႔
ကဗ်ာေတြရွိတယ္
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔
ျမဳိ႕ၾကီး ၊ ျပၾကီး ဆန္ဆန္
ကေဖးထဲမွာ အိေျႏၵရရထုိင္လုိ႔
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
အလြမ္းေတြဖူးေနေအာင္ပန္ျပီး
ညေနခင္းမွာ
လမ္းသလားေနၾကတယ္
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
နာဇီအလံကုိ အက်ႋီခ်ဳပ္ဝတ္
စစ္သူၾကီးဆန္ဆန္..ရဲရင္႔လုိ႔
တခ်ဳိ႕ ကဗ်ာေတြက
ျဗဟၼာဘုံကျဗဟၼာၾကီးေတြလုိ
ရုပ္သက္သက္ ၊နာမ္သက္သက္
တည္ရွိေနၾကတယ္
တခ်ဳိ႕ ကဗ်ာေတြက
ဝါဒေပါင္း တေထာင္
အာဂုံေဆာင္လုိ႔
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔
တည္ခင္းေရာင္းခ်ၾကျပန္တယ္
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
ဟုိတယ္ထဲမွာ
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
ရာသီစာ
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြႏွင္႔
ကၽြန္းတခုလုံးကုိပတ္လုိ႔
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
မခ်ိမဆန္႔ ေအာ္ညည္းေနေပမဲ႔
သူ႕အတြင္းသားက နႈးညံေနတယ္
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
သူ႕ကုိ စိတ္မဝင္စားတဲ႔လူေတြကုိ
သူက ..ျပန္သနားတယ္
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက
လူသားရဲ႕ အဆုံးနဲ႕အစကုိ
ေသခ်ာ ေစာင္႕ၾကည္႔ ေလ႔လာေနတယ္
္႔
တခ်ဳိ႕ ကဗ်ာေတြက.....
...................
.............
.........
တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြက....


ေျပာရမယ္ဆုိရင္
ကဗ်ာေတြကေနစလုိက္ရေအာင္

ုိ႔
ေမာင္ဖုန္းျမင္႔

ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ဖုန္းျမင့္ ထံမွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၅)ရက္၊ ညေန(၆)နာရီ၊ ကူးယူ၏။
 

အေၾကာင္းမထူးတဲ့ေျပာင္းဖူးေပါင္းႏွင့္ အထူးစားခဲ့ရတဲ့ လူးထမင္း

အေၾကာင္းမထူးတဲ့ေျပာင္းဖူးေပါင္းႏွင့္ အထူးစားခဲ့ရတဲ့ လူးထမင္း

အျမင္
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

ကၽြန္ေတာ္ ယခုတစ္ေလာ ေတာ္ေတာ္ခ်ဴခ်ာေနပါတယ္။ ေန႔စဥ္လိုလိုေဆးေသာက္ရပါတယ္။ အပ်င္းထူတာလည္းပါမည္။ စားတဲ့ေဆးက ဘိုင္အိုဂ်က္စစ္ နံပါတ္တစ္ပါ။အိပ္တယ္။ အိပ္ေတာ့ အိပ္မက္ေတြမက္တာေပါ့ဗ်ာ..။ ငယ္ငယ္ဘ၀ က စားခဲ့ရတဲ့ေျပာင္းဖူးေပါင္းလုစားၾကတာ..၊ လူးထမင္းလုစားၾကတာေတြကို အိပ္မက္ျပန္မက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ဆိုတာ (၁၆)ႏွစ္သားကိုေျပာတာပါ။ ယခုမွ (၃၅) ႏွစ္..အဲ..အဲ..ေျပာင္းျပန္ ျပန္လိုက္ရင္ ဦးအသက္(၅၃)ႏွစ္ အမွန္ပါ..။ ဘေလာ့ဂါ ဆရာေမာင္ေကာင္း၊ ကိုလူပ်ဳိႀကီးတို႔ လူငယ္ဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕စာကို ဖတ္ရင္းနဲ႔သံေ၀ဂ ယူေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သက္ငယ္စကား သက္ႀကီး ၾကားနာၿပီး..မဟာဆန္ ေရးခိုင္းထားတဲ့ ေၾကြးကိုဆပ္လိုက္ရပါတယ္..။
လူႀကီးဆိုတာ ငါ့သိ၊ငါ့တတ္၊ငါသာလွ်င္ ဆရာျမတ္လို႕ ထင္ေနသူေတြက အမ်ားသားကလား။အဲဒီအထဲမွာ ဦးလဲပါတယ္ေနာ္..။ငါေျပာတာနားေထာင္ၾကပါ။ ငါလုပ္သလိုေတာ့ မလုပ္ၾကနဲ႕ေပါ့..။ ဟဲ..ဟဲ..ဘာေရးရမွန္း မသိေတာ့ စကားေတြက ေဘးေရာက္ကုန္ပါၿပီဗ်ာ..။ အေၾကာင္းမထးူတဲ့ ေျပာင္းဖူးေပါင္းႏွင့္ အထူးစားခဲ့ရတဲ့ လူးထမင္း အၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္း၍ ေျပာပါရေစေတာ့ကြယ္…။
ေျပာင္းဖူးေပါင္း….။ ေစာေစာက ဦးတို႔ငယ္ငယ္ အညာမွာ ဆန္ေတြရွားတယ္ေလ..။ျမန္မာလို(၁၃၂၉)ခုႏွစ္ကထင္ပါရဲ႕ကြယ္…။ေျပာင္းဖူးအေစ႔ေတြကို ေျခနင္းေမာင္းခြက္ႀကီးထဲထည့္ၿပီးေထာင္းရပါတယ္။ ေတာရြာမွာဆိုေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးကလည္းမရပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က အမႈန္႔ႀကိဳတ္စက္ေတြကလည္းမေပၚေသးဘူးကြယ္။ ေထာင္းလို႔ရတဲ့ ေျပာင္းဖူးဆံမႈန္႔ေတြကို ဇကာအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ခ်ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးဇကာကေတာ့ ေၾကးဒိုင္းဆံဇကာေလးနဲ႔ခ်ရပါတယ္. ေျပာင္းဖူးအမႈန္႔ကေလးေတြဟာ သနပ္ခါးအမႈန္႔က်ေနေအာင္ရပါတယ္။ အဲဒီ ေျပာင္းဖူးအမႈန္႔ေတြကို ေျမေပါင္းခ်ိဳင္အိုးနဲ႔ေပါင္းရတာပါ။ေျမအိုးႏွစ္လုံးဆင့္ထားပါတယ္။ ေအာက္ကအိုးမွာ ေရေႏြးအိုးပါ။ အေပၚက အိုးကို ေအာက္မွာ အေပါက္အေသးေလးေတြေဖါက္ထားပါတယ္။ အေပၚအိုးကို အင္ဖက္(သို႔မဟုတ္)ငွက္ေပ်ာဖက္မ်ားခင္းထားရပါတယ္။ ေပါင္းအိုးထဲမွာ ေစာေစာက ေျပာင္းဖူးအမႈွန္႔ႏုႏုေလးေတြထည့္ၿပီး ႏွစ္လုံးဆင့္ထာတဲ့ေျမေပါင္းခ်ဳိင္အိုးကို မီးဖိုေပၚတင္ရတာပါ။ အဲ ေျမအိုးႏွစ္အိုးအဆက္ၾကားကို ေရေႏြးခိုးအေငြ႔လုံေအာင္ ပိတ္စသန္႔သန္႔ကို ဆန္မႈွန္႔နဲ႔က်စ္ၿပီးပိတ္ထားရပါတယ္။ထမင္းခ်က္တဲ့ အခ်ိန္ထက္ေတာ့နည္းနည္းၾကာေအာင္ေပါင္းရပါတယ္။ အေပၚက ေပါင္းအိုးရဲ႕စေလာင္းဖုန္းက အေငြ႔ေတြနဲ႔အတူ ေျပာင္းဖူးေပါင္းအနံ႔ေလးတသင္းသင္းနဲ႔ေမႊးၿပီးထြက္လာပါတယ္။ ၾကက္ၿပီဆိုရင္ ထမင္းအစား ေျပာင္းဖူးေပါင္းနဲ႔အစားထိုးစားၾကရပါတယ္။ ငရုတ္သီးေထာင္းရယ္။ အမဲရုိးဟင္းခ်ဳိအေငြ႔တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔တြဲလို႔စားခဲ့ၾကပါတယ္။ အရသာ ရိွလိုက္တာ လြန္ပါေရာ့ကြယ္။
အဲ ေျပာင္းဖူးေပါင္းထက္ေကာင္းတာက လူးဆံထမင္းက ပိုလို႔ေတာင္အရသာရွိပါေသးဗ်ား။ယခုေခတ္ လူငယ္ေတြ လူးဆံထမင္းဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲေမးၾကလိမ့္မယ္ေနာ္..။ လူးပင္ ဆိုတာ ႏွံစားေျပာင္းပင္လိုပါပဲ။ ႏွံစားေျပာင္းပင္ေလာက္ မတုတ္ပါဘူး။ စပါးပင္ထက္နည္းနည္းႀကီးပါတယ္။ လူးပင္ကလည္း ေျပာင္းခင္းေတြလိုပါပဲ။ လယ္ေျမမွာ စိုက္လို႔မရပါဘူး။ ကုန္းေခါင္ေခါင္ယာေျမမွာ စိုက္ပ်ဳိးရတာပါ။ လူးဆံအႏွံေလးေတြကို ေခၽြယူၿပီး စပါးလိုပါပဲ ႏြားနဲ႔နင္းၿပီးနယ္ယူရတာပါ။ ေလလာလာမွာ အေမွာ္ေတြရယ္..မေအာင္တဲ့လူးဆံပိန္ေတြကို ေလွ႔ယူရပါတယ္…ေအာင္တဲ့လူးဆံေလးေတြကို ေစာေစာက ေျပာင္းဖူးေထာင္းတဲ့ေမာင္းခြက္ထဲကိုထည့္ၿပီး(သစ္သားက်ည္ေပြ႔)နဲ႔တပ္ ၿပီး ေထာင္းရပါတယ္။ လူးဆံရဲ႕ အေပၚအခြန္ၾကြပ္ေအာင္ ဖြတ္ရတာပါ။ ေျပာင္းဖူးအေစ႔တုံးကလို အမႈန္႔မေထာင္းရပါ။ စပါးလိုပါပဲ လူးေစ႕ကိုဖြတ္လိုက္ေတာ့ လူးဆံျဖဴျဖဴေလးေတြရလာပါတယ္။ အဲဒီ လူးဆံကို ေစာေစာက ေျပာင္းဖူးေပါင္းတဲ့ ေျမအိုးနဲ႔ေပါင္းရပါတယ္။ လူးဆံထမင္း(သို႕)လူးထမင္းလို႔ အညာမွာ ေခၚဆိုၾကပါတယ္။ ေရွးေရွးက ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ဒီလူးထမင္းကိုစားလာခဲ့ၾကတာပါ။ ေရွးျမန္မာလူမ်ဳိးေတြခြန္အားဗလႀကီးၾကတာ ဒီလူဆံကိုစားၾကလို႔ ထြားႀကိဳင္းၾကတယ္ထင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ငယ္ငယ္က ဒီလူးဆံထမင္းကို သုံးလေလာက္စားလာခဲ့လို႕ ေပမီွ ေဒါက္မီွအရပ္ျမင့္ေနတာထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ…။အဲ ႀကိဳတင္ၿပီးေမတၱာရပ္ခံထားပါရေစေနာ္..။ ဒီလို လူးဆံမ်ဳိးလိုခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယခုေခတ္မွာ မရိွသေလာက္ရွားပါးေနပါၿပီခင္ဗ်ာ…..။
တူမႀကီး မဟာဆန္နဲ႔ တူေမာင္ကိုမင္းညိဳတို႔ေရ…အညာသားအဆိုေတာ္ ကိုမင္းယ်ာဆိုတဲ့ သီခ်င္းထဲကလိုပါပဲ..(ေမာင္တို႔ အညာမွာ..တမာပင္တန္းေတြနဲ႔ ထန္းပင္ထန္းေတာေတြနဲ႔..ရန္ကုန္သူရယ္..ရန္ကုန္သူရယ္..)…။
ဦးတို႔ငယ္ငယ္ကလည္း…သူငယ္ခ်င္းသမီးရည္းစားေတြ..တရြာနဲ႔တရြာျခားက လူးခင္းေတြထဲမွာ…အထူးကျမင္း….အင္း..အင္း.လူးထမင္းစားၾကတာကို ေျပာတာပါ..ဟဲ..ဟဲ…ဟဲ………...(ဒီေနရာမွာရပ္လိုက္ပါေစေတာ့ေနာ္…)။

အားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ႏိုင္ၾကပါေစကြယ္….။

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု။ဇူလိုင္လ(၂၄)ရက္ေန႔၊ည(၁၀)နာရီ ေရး၏။
 

မေကြး ျမသလြန္ေစတီေတာ္..ေဘာေသာ၊ေဘာေက်ာ္ ဒါယကာေပ်ာ္..



border="0">












ေျမလတ္ပညာေရး ၿမိဳ႕ေတာ္
ဖန္းခါးေျမမွ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါသည္။

ဤသတင္းဓာတ္ပုံမ်ားအား ေျမလတ္ၿမိဳ႕ေတာ္မဂၢဇင္းမွ ကူးယူတင္ျပအပ္ပါသည္။


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၂)ရက္၊နံနက္(၂)နာရီ။
 

ကေခ်သည္

ဘေလာ့ဂါ ဆရာ သန္းစိန္ထံမွကူးယူေဖၚျပေပးလိုက္ပါသည္
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

ကေခ်သည္




ပန္းခ်ီ...ဦးလြန္းၾကြယ္



ထံတ်ာ သီကာေၾကြးပါလို႕
ဟန္ပါပါ ေကြးကာကလို႕ရယ္
ယဥ္ပါေပ့ ကြယ္---။

လက္ဖ်ားနဲ႕ လကၤာသီတယ္
ကဗ်ာႏွယ္ စီမကုံးႏႈိင္ဘူ႕
ေရႊပန္းခ်ီရႈံးေလာက္တဲ့ ကေခ်သည္---။

ျမန္မာမႈ႕ မဟာဆန္တယ္
နန္းဟန္ႏြယ္ ဖြား
ကမၻာ တလႊားမွာျဖင့္
ဝံ့ၾကြား ဂုဏ္ဟူစရာပါ့
စဥ္အလာယဥ္ေက်းမႈ႕ဟာမိႈ႕
ထိန္းသိမ္းၾကမ်ားသူငါ
ဆယ္ကမၻာတည္စရာပါ့ေလး---။ ။

သန္းစိန္
Read More...
Posted by သန္းစိန္ at 10:02 AM 2 comments Links to this post
Labels: ကဗ်ာ

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၁)ရက္၊ည(၁၀)နာရီ၊ ကူးယူ၏။
 

ဘီလူးဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲ.....

ဘီလူးဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲ….

ရယ္စရာ
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

လြန္ခဲ့ေသာ..အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ကာလက ျဖစ္ပါတယ္..။သစ္ေရာင္း၊၀ယ္ကိစၥအတြက္ ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕နယ္လား၊ကသာၿမိဳ႕နယ္လားမသိ..၊ရြာတစ္္ရြာကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။အဲဒီရြာက သစ္ခြဲစက္ေတြေပါပါတယ္။ သစ္ခုတ္သမားေတြကလည္းမ်ားပါတယ္။သစ္ခုတ္သမား အေတာ္မ်ားမ်ားက ဘိန္းစားသူေတြမ်ားပါတယ္..။
တစ္ေန႔မွာ အဲဒီရြာကို ဘုရားပြဲက်င္းပပါတယ္။ ဇာတ္ပြဲလည္းပါတယ္..။ပြဲကမယ့္ ညေနမွာလူေတြက သိပ့္ကိုစည္ကားေနပါတယ္..။ ထူးထူးျခားျခား ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္..။ လူႏွစ္ေယာက္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေပၚမွာ တျခားလူတစ္ေယာက္က ဂုတ္ေပၚမွာခြစီးလာပါတယ္..။ အေပၚက လူကေျခႏွစ္ဖက္လုံးက်ဳိးေနသူပါ။ေအာက္က လူကေတာ့ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ ကြယ္ေနသူပါ။အေပၚက ကိုအက်ဳိးခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေအာက္ကလူ ကိုအကန္းက လုပ္ေပးရပါတယ္..။ သူတို႔က အမႊာညီအကိုမ်ားျဖစ္တာ သိလိုက္ရပါတယ္..။
အဲ..ကိုအက်ဴိးက အကိုအႀကီးပါ..။ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ညီငယ္ အကန္းက အလိုၾက လိုက္လုပ္ေပးေနရပါတယ္။
ေဟာ..ဒီည ငါပြဲၾကည့္မယ္လို႕..အကိုႀကီး အက်ဳိးက..သူ႔ညီငယ္ အကန္းကို ေျပာပါတယ္။ ညီငယ္အကန္းက ဘယ္ပြဲၾကည့္ခ်င္ပါ့မလဲ..။ ဒါေပမဲ့ အကိုႀကီးသေဘာပါတဲ့..။ သူ႕အကိုႀကီးရဲ႕နားနာကို အသာကပ္ၿပီးေျပာေနပါတယ္..။ အမွန္ကေတာ့ သူ႔ကို ဘိန္းေကၽြးခိုင္းတာပါ။ အဲ..ၿပီးေတာ့ ပြဲၿပီးရင္ လက္တို႔ၿပီး ႏိုးရန္ေျပာထားတာပါ။

ည ပြဲၾကည့္ၾကၿပီ..။
အက်ဴိးကေတာ့ မ်က္စိီျမင္သူဆိုေတာ့ သေဘာက်ေနတာေပါ့။တ၀ါး၀ါး တဟားဟားရယ္လိုက္နဲ႔ေပါ့..။ ညီငယ္အကန္း ဘိန္းစားကေတာ့ သူ႔စည္းစိမ္ကို ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ေအာင္..ဘိန္းမွိန္းမိွန္းေနၿပီး ဇိမ္ခတ္ေနတာေပါ့ေလ..။ ပြဲက ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ေတာ္ႀကီးကို ထြက္ေနေပၿပီ..။ ဇာတ္ေတာ္က မယ္သီတာကို ဒသဂီရိဘီလူးက ခိုးမဲ့ ဇာတ္၀င္ခန္းကို စတင္ေနေလၿပီ….။ဆိုင္းတီးခတ္သံေတြ ခဏရပ္လိုက္ၿပီး…. မီးေမွာင္ခ်လိုက္ပါတယ္…..။ဒသဂီရိဘီလူး ထြက္ခန္း……


“““““သဲ….သဲ…သဲ….ငါ့ဟဲ့ ဘီလူးမင္း…ဒသဂီရိ ျဖစ္ေတာ့သည္……””””””
အသံနက္ႀကီးႏွင့္လည္း အာဂေလာင္ခ်စ္လို႔ေအာ္၏။ ေျခဖေနာင့္ႏွင့္လည္း (၃)ခ်က္ ဇာတ္ခုံအခင္းကို ေဆာင့္နင္း၏။…ဆိုင္းက ပတ္မႀကီးကလည္း တထီးထီးထုေန၏။ ယခြင္းသံေတြကလည္း တစ္ရြမ္းရြမ္းနားမခံႏိုင္ေအာင္တီးေနၾက၏။ ဇာတ္ပြဲခင္းတခုလုံးမွာ သိပ့္သိပ့္တုံဟီးသြားေပၿပီ………..။

ဘိန္းစားခဗ်ာ..ဘိန္းမိွန္း ေမွးေနရာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ထိပ္လန္႔သြားပါၿပီ..ေဒါသ လည္းထြက္လာၿပီ..အိပ္ေနရာက ဇာတ္ခနဲ ထလို႔ ပရိပ္သတ္ဘက္ မ်က္ႏွာမူလွ်က္သား မွတ္တတ္ရပ္ၿပီး……ထေအာ္ပါေတာ့သည္………

( ငါ…ငါ………..မသားေတြ…….သဲ….ေတြဘာေတြလုပ္ေနၾကတယ္…..ဘီဘူးဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲ………….)။


လြန္တာရိွ ၀ႏၵာမိပါ…….။


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၁)ရက္၊ ညေန(၅း၁၄)နာရီ ေရး၏။
 

ပထမလူေျပာတဲ့ စကားကို အတည္ျပဳေပးၾကပါဗ်ာ.....

ပထမလူေျပာတဲ့စကားကို အတည္ျပဳေပးၾကပါဗ်ာ….။

ရယ္စရာ
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

အညာမိုးကသစၥာေဖါက္သြားၿပီ..အရင္လိုေအးေနေအာင္ကိုမရြာေတာ့တာ။ အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ေနၾကတယ္..။ မိုးရြာရြာထဲမွာ
ဆရာကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး)ကေခၚထားလို႕ ဆိုက္ကယ္နဲ႔ထြက္လာခဲ့ရပါတယ္။ အဆင့္သင့္ပါပဲ ဆရာကိုၿငိမ္းက ဇဗၻဴရစ္ေရႊ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာေစာင့္ေနပါတယ္..။အခ်ိန္က ညေနေစာင္းေပါ့..။
““ဆရာ က်ေနာ္ နည္းနည္းေနာက္က်သြားပါတယ္ေနာ္..””
ေရာက္ေနၾကသူ စာေရးဆရာမ်ားနဲ႔ ဆရာၿငိမ္းတို႔က က်ေနာ့္ကို ၀ိုင္းၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာေနၾကပါတယ္..။ဆရာၿငိမ္းက
“ေနာက္က်မွေရာက္လာတဲ့ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္က ယခုအခ်ိန္မွစလို႔..၊ ပထမလူေျပာတဲ့စကားအတိုင္း အတည္ျပဳေပးရပါလိမ့္မယ္…”။

၀ါး..ဟား..ဟား…အသံမ်ားနဲ႔ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာေနၾကပါတယ္…။ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွ နားမလည္ပါ..
အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနပါတယ္..။သူတို႔က ရယ္စရာမပါပဲ ၀ိုင္းၿပီးရယ္ေနၾကပါတယ္။

“ ဒီလို..ဒီလို..ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္ေရ..ခင္ဗ်ားကေနာက္ၾကေနတာကိုး..ကၽြန္ေတာ္ကိုၿငိမ္း ျပန္ေျပာေပးပါ့မယ္…….

အရက္သမားတစ္ေယာက္ဗ်ာ..ေရခ်ိန္လြန္လာၿပီး လမ္းမအလယ္မွာ..ထိုးလဲသြားတယ္..။
လူေတြ၀ိုင္းလာၾကတယ္..။ဟာ လုပ္ၾကပါအုံးေပါ့..၀ိုင္းၾကည့္ေနသူေတြထဲက ပထမဆုံးလူတစ္ေယာက္က စေျပာလိုက္ပါတယ္…
“““အရက္သမားမူးလဲတာမ်ား ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ..ေနာက္္ အရက္တစ္ပက္ ေလာက္ ထပ္၀င္ေအာင္ပါးစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္ရင္..မၾကာခင္ထသြားပါတယ္..””””။
သူေျပာတဲ့စကားကိုဘယ္သူကမွအေရးမလုပ္ၾကပါဘူး။
ေနာက္လူႏွစ္ေယာက္က အတင္းတိုး၀င္လာၿပီး….မျဖစ္ဘူး..မျဖစ္ဘူး..။ဘယ္..ဒီလိုထားလို႔ျဖစ္ပါ့မလဲဗ်ာ..
သုံးဘီးေခၚပါ..သူ႔ကို တိုင္းေဆးရုံကို အျမန္ပို႔ၾကမယ္။ေဆးရုံကိုပို႔ၾကမယ္..။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မူးလဲေနတဲ့အရက္သမားက ေဘးကလူေတြေျပာေနသံကုိ ၾကားေနရပါတယ္..။
အရက္သမားကစဥ္းစားေနတယ္…ငါ့ကိုသာေဆးရုံကို အပို႔ခံလိုက္ရရင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ..ေဆးရုံေပၚကိုေရာက္ရင္ အရက္လဲေသာက္ရေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။အရက္ျဖတ္ခိုင္းၾကမယ္..။မျဖစ္ဘူး၊ငါ အသာၿငိမ္ေနရင္ေတာ့ သူတို႔က ငါ့ကိုေဆးရုံပို႔ၾကေတာ့မွာ.ေသခ်ာေနၿပီ…..ငါ၀င္ေျပာမွျဖစ္ေတာ့မယ္……။
ဟိုး..ဟိုး.ဆရာတို႔..ခဏေလးေနၾကပါဦး…ဟို..ဟို..ပထမစေျပာတဲ့လူရဲ႕ စကားအတိုင္း ၀ိုင္းၿပီးအတည္ျပဳေပးၾကပါဗ်ာ.လို႔.ေအာ္ေျပာဆိုၿပီး..
ေျမႀကီးေပၚကို ဘိုင္းကနဲ..အရက္သမားျပန္လဲသြားပါေတာ့တယ္……။”””””

ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ...ကၽြန္ေတာ္..သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ……ဆရာၿငိမ္းခင္ဗ်ား..
ယခု အခ်ိန္မွ စလို႔ ပထမလူေျပာသြားတဲ့စကားကို အတည္ျပဳလိုက္ပါတယ္…
ဆရာၿငိမ္းတို႔ တစ္ဖြဲ႔လုံး..ေအ၀မ္းစာေတာ္ဆက္ကို..ဆက္လက္အတည္ျပဳေထာက္ခံဖို႔ ၾကြၾကပါဗ်ဳိ႕..ၾကြၾကပါဗ်ဳိ႕………။


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၂၀)ရက္၊ ည(၁၁)နာရီ၊မွာ အဲ..အတည္ျပဳအပ္ပါသည္။
 

သည္းမခံႏိုင္သူ

ရယ္စရာ
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္


သည္းမခံႏိုင္သူ

ဘေလာ့ဂါ ဆရာေသာ္ဇင္ထံမွ ကူးယူေဖၚျပေပးပါသည္။


တစ္ခါက တရားရုံကို အမႈတစ္မႈ ေရာက္လာသတဲ့၊ အဲဒီအမႈကေတာ့ ကားစပယ္ယာက ခရီးသည္ အမ်ဳိးသမီးၾကီးတစ္ဦးကို ကားေမာင္းေနတုန္း တြန္းခ်တဲ့ အမႈျဖစ္တယ္။ တရားသူၾကီးက တရားခံကို ေမးသတဲ့။
“ ေမာင္မင္းကို ဒီတရားလို အမ်ဳိးသမီးၾကီးက ေျပာေနတယ္ ၊ သူ႔ကို ကားေမာင္းေနတုန္း ရပ္မေပးဘဲ တြန္းခ်တယ္လို႔ ၊ ဟုတ္သလား ”
“ ဟုတ္ပါတယ္ ”
“ ဘာလို႔ တြန္းးခ်ရတာလဲ ”
“ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ျဖစ္ပ်က္ပုံ အစအဆုံး ေျပာျပပါရေစ၊ ဒီအမ်ဳိးသမီးၾကီးဟာ ကားေပၚကို တတ္လာပါတယ္။ သူတတ္လာေတာ့ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီး တစ္လုံး ကိုင္တတ္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ကာားစီးခ ေတာင္းမလို႔ သူ႔အနားကို သြားေတာ့ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီးကို ဖြင့္ပါတယ္၊ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီး ထဲက လက္ကိုင္အိတ္ကို ထုတ္ပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီးကို ပိတ္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ဖြင္ပါတယ္။ လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ကတၱီပါ အိတ္ကေလးကို ထုတ္ပါတယ္။ လက္ကိုင္အိတ္ကို ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ထည့္ပါတယ္။ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ပိတ္ပါတယ္။ ကတၱီပါအိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္။ အဲသလိုလုပ္ေနတုန္း ေရွ႕ခုံက ခရီးသည္က ကားခေပးလို႔ သြားယူပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ သြားယူေနတုန္း လက္ေပြ႔အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္၊လက္ကိုင္အိတ္ကို ထုတ္ပါတယ္၊ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီးကို ပိတ္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ဖြင္ပါတယ္။ ကတၱီပါအိတ္ကို ထည့္ပါတယ္။လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ပိတ္ပါတယ္။ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ထည့္ပါတယ္။ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ပိတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပုိက္ဆံထုတ္ျပီးျပ ီ မွတ္လုိ႔ သူ႔အနားကို လာေတာ့ မင္းမယူေသးဘူး မွတ္လို႔ ဆုိျပီး လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီးကို ဖြင့္ပါတယ္၊ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီး ထဲက လက္ကိုင္အိတ္ကို ထုတ္ပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီးကို ပိတ္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ဖြင္ပါတယ္။ လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ကတၱီပါ အိတ္ကေလးကို ထုတ္ပါတယ္။ လက္ကိုင္အိတ္ကို ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ထည့္ပါတယ္။ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ပိတ္ပါတယ္။ ကတၱီပါအိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္တတ္လာတဲ့ ခရီးသည္တစ္ဦးက ကားခေအာ္ေပးလို႔ သြားယူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္၊လက္ကိုင္အိတ္ကို ထုတ္ပါတယ္၊ လက္ေပြ႔အိတ္ၾကီးကို ပိတ္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ဖြင္ပါတယ္။ ကတၱီပါအိတ္ကို ထည့္ပါတယ္။လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ပိတ္ပါတယ္။ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ထည့္ပါတယ္။ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ပိတ္ပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး သူ႔အနားေရာက္ေတာ့ မင္းမယူေသးဘူးမွတ္လို႔ ဆုိျပီး လက္ေပြ႔အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ကို ထုတ္ပါတယ္၊ လက္ေပြ႔အိတ္ကို ပိတ္ပါတယ္၊ လက္ကိုင္အိတ္ကို ဖြင့္ပါတယ္ ”
“ ေတာ္ ေတာ္ ေတာ္ ေတာ္ေလာက္ျပီး ”
တရားသူၾကီးက လက္ကာ တားလိုက္ျပီး-
“ အဲသလို ဘယ္ႏွစ္ခါ လုပ္သလဲ ”
“ ေလးခါ လုပ္ပါတယ္ ”
“ မင္းမုိ႔ ေလးခါထိ သည္းခံေနတာ ငါသာဆုိ ႏွစ္ခါေလာက္ လုပ္ကတည္းက ကန္ခ်တယ္ ”
ဟု ေျပာလိုက္သတည္း ။


Posted by thawzin at 3:32 PM 3 comments
Labels: joke

တဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပေပးသူ

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၁၈)ရက္၊ည(၁၁)နာရီ။
 

မေကြး ေၾကးမုံ ပန္းခ်ီျပခန္း

ပန္းခ်ီကားမ်ား
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

မေကြးပန္းခ်ီဆရာ လူပ်ဳိႀကီး ပန္းခ်ီမင္းသူ ၏ ေရေဆး၊ ဆီေဆးကားမ်ားကို ဘ၀သရုပ္ေဖၚပုံမ်ား ခံစားေရးဆြဲထားပါ၏။ မွန္မ်ားကပ္ထား၍ ဓာတ္ပုံအလင္းအနည္းငယ္ျပန္ေနပါသည္။ မူရင္းအတိုင္းေဖၚျပထားပါသည္။
ပန္းခ်ီကားမ်ားကို စိတ္၀င္စားလွ်င္ ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။


















ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ ဇူလိုင္လ(၁၇)ရက္၊ ည(၉း၃၆)နာရီ။
 

မေကြး ေၾကးမုံ ပန္းခ်ီျပခန္း



ေဆး = အခဲလစ္ေဆး
ေနရာ= မင္းဘူးၿမိဳ႕စကၠိန္းတဲဘုရားျမင္ကြင္း
ေရးဆြဲသူ= ပန္းခ်ီဆရာ ကိုသူရိန္(မေကြး)
ေရာင္းေစ်း= ျမန္မာေငြက်ပ္တစ္သိန္းငါးေသာင္း
ဆက္သြယ္ရန္= =ေၾကးမုံ ပန္းခ်ီျပခန္း uwinkyi0@gmail.com

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾၾကည္
(၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၁၆)ရက္၊ ေန႔(၁၂း၁၄)
 

မေကြး ေၾကးမုံ ပန္းခ်ီျပခန္း



ပန္းခ်ီျပခန္း
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

ကၽြန္ေတာ္ ပန္းခ်ီလုံး၀မဆြဲတတ္ပါ။ပန္းခ်ီကား၊ပန္းခ်ီဆရာမ်ားကို ေလးစားခ်စ္ခင္ပါသည္။ ယခုပန္းခ်ီကားသည္ (ေရာင္းရန္မဟုတ္ပါ)
မေကြးၿမိဳ႕ ပန္းခ်ီဆရာ ေစာလြင္(ကြယ္လြန္) သူ၏လက္ရာျဖစ္ပါသည္။ မေကြးၿမိဳ႔မွာ ေၾကးမုံ ပန္းခ်ီျပခန္းေထာင္ထားပါသည္။
စီးပြားေရးကို အဓိကမထားပါ။ ၀ါသနာျဖင့္တည္ေထာင္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ေနာက္ထပ္ပန္းခ်ီကားမ်ားအား ကြန္ေကာင္းလွ်င္ မၾကာ မၾကာတင္ျပေပးသြားပါဦးမည္။ ပထမ အစမ္းတင္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။(စုေဆာင္းထားေသာပန္းခ်ီကားမ်ားကို ဆက္လက္တင္ျပေပးပါဦးမည္။)

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၁၆)ရက္၊ည(၂း၁၀)နာရီ
 

ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး)ႏွင့္မရီရီစိုး တို႔၏မဂၤလာသတင္း

ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး)ႏွင့္ မရီရီစိုး တို႔၏ မဂၤလာေဆာင္ပြဲ

သတင္း
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္


(၁၃-၇-၂၀၀၉)ခုေန႔ ညေန(၅)နာရီတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ထံ စာေရးဆရာ မေကြး၀င္းျမင့္ ေရာက္လာ၏။ မႏၱေလးမွ စာေရးဆရာ ကိုၿငိမ္းေရာက္ေနေၾကာင္း ယခုသြားေတြ႕ရန္လာေခၚပါသည္။ မေကြးၿမိဳ႕ ေနရဥၥာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆုံၾက၏။ဆိုင္တြင္ ႀကိဳတင္ေရာက္ေနေသာစာေရးဆရာ ကိုေဆြ(ဒသနိက)မွ မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။

““ယခုပြဲကေတာ့ ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး) အသက္(၆၅)ႏွစ္ ႏွင့္ မရီရီစိုး အသက္(၄၅)ႏွစ္တို႔ရဲ႕ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲေလး ျဖစ္ပါတယ္..ယခုအခ်ိန္ကေလးမွာတင္ မေကြးၿမိဳ႕နယ္တရားရုံးမွာ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေရးထိုးလာတဲ့ အသစ္စက္စက္ ပူပူေႏြးေႏြး ဇနီးေမာင္ႏွံေလးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကို စာေရးဆရာ တရာရုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန ဦးေအာင္ေက်ာ္စိုး(ေမာင္မြန္ျမတ္-ေက်းလက္)က ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။ မဂၤလာအခန္းေနရာထိုင္ခင္းကိုေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးမ်ဳိးညြန္႔(မေကြး) ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေရႊဧည္သည္ ဧည့္ရိပ္သာမွာ စီစဥ္ေနရာခ်ထားေပးပါတယ္။ၾကြေရာက္လာၾကတဲ့ စာေပညီအကိုမ်ားကို ဒီဆိုင္မွာေလးေလးစားစား ကပ္ၿပီးဖိတ္ရတာျဖစ္လို႔ က်န္ရိွသူမ်ားကို ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ဘိတ္သိပ္ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာၾကားခဲ့တဲ့အတိုင္း ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး)ႏွင့္ မရီရီစိုး တို႔ကို ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ မေကြးစာေရးဆရာအုပ္စုမွ အသိအမွတ္ျပဳေပးေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ား…”””

မဂၤလာပြဲကို တက္ေရာက္သူမ်ားမွာ သတိုးသားသတိုးသမီး၏ မိဘ(သို႔မဟုတ္) အိမ္ရွင္ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးမ်ဳိးညြန္(မေကြး)။ မေကြးစာနယ္ဇင္း ဥကၠဌ မေကြး၀င္းျမင့္။ သတင္းေထာက္ မေကြးလွျမင့္။ စာေရးဆရာ ေမာင္မြန္ျမတ္(ေက်းလက္)။ ကဗ်ာဆရာ လြမ္းရ(မေကြး)။ စာေရးဆရာ ဦးေဆြ(ဒသနိက) ႏွင့္ စာေရးသူတို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။

စာေရးဆရာ မေကြး၀င္းျမင့္မွ ကိုၿငိမ္းအား အမွတ္တရစာေရးခိုင္းပါသည္။


ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး) ႏွင့္ မရီရီစိုး


ကၽြန္ေတာ္ ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး)
ရတနာပုံ FC ကေန
မေကြး FC ကို
ေျပာင္းေရြ႕ ေၾကးမဲ့
ေခတၱေျပာင္းေရြ႕ခဲ့ပါတယ္..။

ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး)

မွတ္တမ္းတင္ သတင္းဓာတ္ပုံမ်ားရိုက္ၾက၏။ ကိုၿငိမ္း(မႏၱေလး)+မရီရီစိုးတို႕၏ ဧည့္ခံမဂၤလာပြဲသည္ ညေန(၆း၃၀)တြင္ က်င္းပၿပီးခဲ့ၾကပါသည္။
မဂၤလာဇနီးေမာင္ႏွံ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ၾကၿပီး..ရုိးေျမက် ေပါင္းသင္းႏိုင္ၾကပါေစေသာ္…။


မွတ္ခ်က္။ ။ သတင္းဓာတ္ပုံမ်ား တင္မရ၍ သီးခံခြင့္ လႊတ္ၾကပါရန္။


ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၁၄)ရက္၊နံနက္(၈း၄၅)တြင္ ေရး၏။
 

လူ႕ဘ၀ တိုးတက္ျခင္းသို႔သြားရာေလွခါးမ်ား....

ရာသက္ပန္ မွတ္သားေလာက္ေသာစာမ်ားကို ကူးယူေဖာ္ျပခြင့္ေပးေသာ
ဘေလာ့ဂါ (အရာေတာ္သား)အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါ၏။

ႏွစ္သက္ေသာစာစုမ်ား
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

Saturday, April 18, 2009
တိုးတက္ျခင္းသို႔သြားရာေလွကါး (ဘေလာ့ဂါ အရာေတာ္သား)

၁။ ကတိ အေပးနည္းပါေစ။
၂။ သူတစ္ပါး မေကာင္းေၾကာင္း ဘယ္အခါမွ မေျပာႏွင့္။
၃။ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းထားရွိပါ။
၄။မိမိ၀င္ေငြႏွင့္ ေလာက္ငွေအာင္ သံုးစြဲပါ။
၅။ အမွန္ကို အၿမဲေျပာပါ။
၆။ မိမိ၏ဘယ္လုပ္ငန္းတြင္မဆို ကြ်မ္းက်င္မႈရိွပါေစ။
၇။ မူးယစ္ေစသည့္ အရာမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
၈။ သဒၶါမေရာက္မီ တရားမွ်တမွဳ ရွိပါေစ။
၉။ ေလာင္းကစားမွဳကို လံဳး၀ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
၁၀။ လွ်ိဳ႕ ့၀ွက္သင့္သည္ကို မေပါက္ၾကားပါေစႏွင့္။
၁၁။ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းျခင္းမြန္သည္သာ ဘဝ၏ေအာင္ျမင္တိုးတက္ျခင္းကိုျဖစ္ေစသည္။
၁၂။ တတ္ႏိုင္ပါက ေခ်းငွားမွဳအား ဘယ္ေသာအခါမွ မျပဳပါႏွင့္။
၁၃။ သင္၏ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ ့ျခင္းသည္ သင့္၏ေက်နပ္မႈနွင့္ လုပ္ငန္းအေပၚမွာမူတည္ပါလိမ့္မယ္။
၁၄။ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမွဳကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အေလာသံုးဆယ္မျပဳလုပ္သင့္။
၁၅။ သူတစ္ပါးအား ေျပာဆုိရန္ရွိလွ်င္ ထုိသူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ေျပာပါ။
၁၆။ မယားတစ္ေယာက္ကို လုပ္ေၾကြးႏိုင္မွ ထိမ္းျမားမဂၤလာ ျပဳသင့္ရာသည္။
၁၇။ ၾကီးလာသည့္အခါ သံုးစြဲႏိုင္ရန္ ငယ္ရြယ္စဥ္က ေခၽြတာစုေဆာင္းရာ၏။
၁၈။ အေပၚယံသာယာမႈကိုၾကည့္၍ အေပ်ာ္အပါးမ်ားအားမလိုက္စားသင့္။
၁၉။ သူတစ္ပါးတို႔အားကူညီရာတြင္ ကဲ ့ရဲ ့ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မႈကုိဂရုမစိုက္သင့္။
၂၀။ ေကာင္းေသာစိတ္ထားျခင္း၊ေကာင္းေသာစကား ဆိုျခင္းသည္ မြန္ျမတ္ျခင္းျဖစ္၏။
၂၁။ မွန္မွန္ကန္ကန္ႏွင့္ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္တိုးတက္ျခင္းသည္ထုိက္တန္ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္၏။
၂၂။ ညအိပ္ယာ၀င္သည့္အခါတစ္ေန႔တာလုပ္ေဆာင္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ျခင္းသည္
ေနာက္ေန႔လုပ္ေဆာင္ရမည့္အလုပ္အတြက္ တိက်မႈကိုျဖစ္ေစ၏။
၂၃။ သင့္အျပဳအမူေဆာင္ရြက္ခ်က္မွလြဲ၍ သင့္အက်င့္စာရိတၱကိုထိခိုက္ေစမည့္အေၾကာင္းမရိွနိင္။
၂၄။ အလုပ္တစ္ခုကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ သံုးသပ္ၿပီးမွအေကာင္အထည္ေဖၚရာ၏။
၂၅။ အလုပ္ႏွင့္ဘယ္အခါမွ ကင္းကြားမႈမျဖစ္ေစပဲ လက္မ်ားကိုအက်ိဳးရွိစြာအသံုးခ်ပါ။
၂၆။ ကိုယ့္အက်ိဳးသာၾကည့္ၿပီး သူတစ္ပါးအက်ိဳးမၾကည့္ေသာသူမ်ားအား မိတ္ေဆြအျဖစ္မျပဳသင့္။
၂၇။ အက်င့္စရိုက္ၾကမ္းတန္းသူမ်ားနွင့္အတူတကြမေနသင့္။
၂၈။ ၾသဇာအာဏာရိွသူေသာ္ျငားလည္း ယုတ္မာရက္စက္ လူမဆန္သူမ်ားနွင့္ေဝးေဝးေနသင့္၏။
၂၉။ သူေတာ္မဟုတ္သူယုတ္တို႔နွင့္ကင္းကင္းေနက ကိုယ္ စိတ္နွစ္ျဖာခ်မ္းသာရ၏။
၃၀။ ကိုယ့္အက်ိဳး သူ႔ အက်ိဳး မွ်မွ်တတေဆာင္ရြက္ျငားက မိတ္ေကာင္းသဟာေပါၾကြယ္ပါ၏။


(မွတ္ခ်က္ .. ဘယ္စာေရးဆရာေရးလည္းေတာ့က်ေနာ္လည္းမသိဘူး ၾကိဳက္တာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း
ဖတ္ရေအာင္ ကူးျပီးတင္ျပလိုက္တာ)


ေရးသားသူ အရာေတာ္သား အခ်ိန္ 10:38 AM
Labels: ႏွစ္သက္ေသာစာစုမ်ား

ရာသက္ပန္ မွတ္သားေလာက္ေသာစာမ်ားကို ကူးယူေဖာ္ျပခြင့္ေပးေသာ
ဘေလာ့ဂါ (အရာေတာ္သား)အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါ၏။

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ ဇူလိုင္လ၊ (၁၃)ရက္ေန႔၊ ေန႔လည္(၃း၀၃)နာရီတြင္ ကူးယူ၏။
 

ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ား၏ ဆိုဆုံးမခဲ့ေသာ တရားစကားမ်ား..

အျဖဴေရာင္ေမတၱာ ဘေလာ့ဂါ ကိုျပည့္စုံေအာင္၏ ဘေလာ့မွ ကူးယူ၍ ဓမၼဒါနျပဳ လွဴဒါန္းပါသည္။
ဘာသာေရး
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

ေန႔စဥ္ပြားပါ ဤငါးျဖာ
၁။ ငါသည္ အိုျခင္း သေဘာ ရွိသည္ျဖစ္၏။ အိုျခင္း သေဘာ တရားကို မလြန္ဆန္နိဳင္။
၂။ ငါသည္ နာျခင္း သေဘာ ရွိသည္ျဖစ္၏။ နာျခင္း သေဘာ တရားကို မလြန္ဆန္နိဳင္။
၃။ ငါသည္ ေသျခင္း သေဘာ ရွိသည္ျဖစ္၏။ ေသျခင္း သေဘာ တရားကို မလြန္ဆန္နိဳင္။
၄။ ငါ့အား ခပ္သိမ္းေသာ ႏွလံုးကို ပြားေစတတ္ေသာ အေဆြအမ်ိဳး၊ အေဆြခင္ပြန္း၊ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သူတို ့ႏွင့္ အရပ္တစ္ပါးသို ့ ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ရွင္ကြဲ ကြဲရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ဘ၀တစ္ပါးသို ့ ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ေသကြဲ ကြဲရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္တတ္ေခ်၏။
၅။ ငါသည္ ကံသာလ်င္ မိမိဥစၥာရွိသည္၊ ကံသာလ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိသည္၊ ကံသာလ်င္ အေမြခံရွိသည္၊ ကံသာလ်င္ အေဆြအမ်ိဳး ရွိသည္၊ ကံသာလ်င္ ကိုးကြယ္ လဲေလ်ာင္းရာ ရွိသည္ ျဖစ္၏။ ေကာင္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ မေကာင္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ အၾကင္ကံကို ျပဳအံ့။ ထိုျပဳေသာ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈကံ၏ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြခံသည္ ျဖစ္ရအံ့။
စြန္းလြန္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး
“ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္၊ ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္ရလိမ့္မယ္။ ထိမႈ၊ သိမႈ ထိုႏွစ္ခု သတိ ၾကပ္ၾကပ္ျပဳ။ မရွိတာထက္ မသိတာ ခက္တယ္၊ မသိတာထက္ မသိခ်င္တာ ပိုခက္တယ္၊ မသိလွ်င္ သိေအာင္လုပ္ပါ။ မသိဘဲနဲ႔ လက္ေဆာ့လွ်င္ ဆင္းရဲတတ္သည္၊ မသိဘဲနဲ႔ ပါးစပ္ေဆာ့လွ်င္ ဆင္းရဲတတ္သည္၊ မသိဘဲနဲ႔ စိတ္ေဆာ့လွ်င္ ဆင္းရဲတတ္သည္၊ မဆင္းရဲခ်င္လွ်င္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၿပီး သိေအာင္ၾကိဳးစား။ အရိယာေတြျဖစ္ဖို႔ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးတယ္။”

ေက်းဇူးေတာ္အရွင္ အဂၢမဟာပ႑ိတ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး
အရွိႏွင့္အသိ ကိုက္ေအာင္လုပ္တာ ၀ိပႆနာ၊ ေရွ႕စိတ္ကို ေနာက္စိတ္နဲ႔ ရွဳတာ ၀ိပႆနာ၊ ေရွ႕နာမ္ကို ေနာက္ဉာဏ္နဲ႔ ရွဳတာ ၀ိပႆနာ၊ ေရွ႕အေသကို ေနာက္အေနနဲ႔ ရွဳတာ ၀ိပႆနာ၊ ေရွ႕ကျဖစ္ပ်က္ကို ေနာက္ကမဂ္နဲ႔ ကိုက္ေအာင္ ရွဳတာ ၀ိပႆနာ၊ အေသကို အရွင္ကၾကည့္တာ ၀ိပႆနာ။




ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး


၁။ တရားအားထုတ္စဥ္ အေရးအႀကီးဆံုးက သေဘာထားမွန္ဖို႔ စိုက္မရႈနဲ႔၊ ထိန္းမရႈနဲ႔၊ လုပ္မရႈနဲ႔၊ ခ်ဳပ္မရႈနဲ႔၊ ၂။ ျဖစ္ေအာင္လည္း မလုပ္နဲ႔၊ ပ်က္ေအာင္လည္း မလုပ္နဲ႔၊ ျဖစ္တိုင္း ပ်က္တိုင္းလည္း မေမ့နဲ႔ သိေနရမယ္။ ၃။ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရင္ ေလာဘ၊ ပ်က္ေအာင္လုပ္ရင္ ေဒါသ၊ ျဖစ္တိုင္း ပ်က္တိုင္း မသိရင္ ေမာဟ။

အရွင္သီလာနႏၵာဘိ၀ံသ

သီတဂူဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး




ငါတုိ ့ျဖစ္ရ၊ ဤေလာက၀ယ္၊ ဘ၀သမိုင္း၊ မရုိင္းေစရန္၊ စိတ္မာန္မခ်၊ မာနမပါ၊ ဒုိ ့စြမ္းရာျဖင့္၊ ဒုိ ့သာသနာ၊ ဒုိ ့ျပည့္ရြာကုိ၊ သာယာေစမႈ၊ လုလႅျပဳအံ့။




ဖားေအာက္ေတာရ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး


အရွင္၀ီရိယ (ဓမၼေဘရီ-ေတာင္စြန္း)

အသိနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား ျပည့္စံုၿပီး ေက်နပ္ေနၾကတာက “ဓမၼပီတိ”၊ အသိနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား ကင္းမဲ့ၿပီး ေက်နပ္ေနၾကတာက “အဓမၼပီတိ”။


ေရႊမင္း၀ံဆရာေတာ္


အရွင္၀ါေသ႒ာ ဘိ၀ံသ (ေက်ာက္တလံုး ဆရာေတာ္)

ေရႊစစ္, မစစ္ကို ငရဲမီးႏွင့္ မွတ္ေက်ာက္ တင္ရသည္၊ သူေတာ္ေကာင္း ဟုတ္, မဟုတ္ကို ေလာကဓံႏွင့္ မွတ္ေက်ာက္ တင္ရသည္။

အရွင္ေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)


"ဘဝတစ္ခုရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုး အခ်ိန္ဟာ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ (ေသဆံုးခါနီး)ပဲလို႔ လူတိုင္း သိေနေပမယ့္ အမွန္တကယ္ေတာ့ ယခု သင္စာဖတ္ေနတဲ့ ျဖစ္ဆဲခဏ အခ်ိန္ေလးသာ သင့္ဘဝရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္..."

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက


သူမ်ားပါးစပ္လွဳပ္တိုင္း ကိုယ့္စိတ္က လွဳပ္ရွားရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့့္ဘ၀ဟာ သူမ်ားပါးစပ္မွာ လမ္းဆံုးသြားမယ္။


ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ အရွင္ေဇယ်ပ႑ိတ

အခ်ိန္တိုင္း ေတြးေနရင္း ဘ၀ေျပာင္းေနသည္။





ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ဘုန္းဘုန္းဦးေကာသလႅ

ဗုဒၶ၏ တရားဓမၼမ်ားကို နာယူၿပီးတိုင္း အက်ယ္အားျဖင့္ သူတစ္ပါးကုိ ေျပာျပျခင္း၊ ကိုယ္တိုင္ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ စိတ္ျဖင့္ ၾကံစည္သံုးသပ္ျခင္း၊ တရားေတာ္လာ သဘာ၀တို႔ကို ရႈမွတ္ျခင္း၊ ပညာရွိတုိ႔ထံ ေမးျမန္းျခင္းျဖင့္ ယံုမွားမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းတို႔အား တရားနာယူၿပီးတိုင္း ေဆာင္ရြက္ရမည့္ က်င့္စဥ္ျဖစ္၏။


အရွင္ေဆကိႏၵ (ဓမၼဒူတ ဆရာေတာ္)

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈဆုိတာ အခ်ိန္တိုင္း ေနရာတုိင္းမွာ ရွိတယ္၊ ကုသိုလ္မွန္သမွ်ကို သတိက ပိုင္တယ္၊ သတိကို သူေတာ္ေကာင္းက ပိုင္တယ္။

အရွင္ေကာ၀ိဒ (မဇၥ်ိမဂုဏ္ရည္)
လြတ္ရာလမ္းကိုရွာေန၊ လည္ရာလမ္းကို မေလွ်ာက္နဲ႔ သံသရာမွာ ဆင္းရဲရွည္ရွည္နဲ႔ ေတြ႔မယ္။ လမ္းမွန္ညႊန္ျပသည့္ တရားေတြ၊ ဓမၼစာေပေတြ မ်ားမ်ားနာယူ၊ မ်ားမ်ားဖတ္ပါ။ ဒါမွ အသိဥာဏ္ေတြ ရင့္လာ ဘ၀ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ဧကန္မုခ် ရၾကမည္။



ဓမၼဒူတ အရွင္ပညိႆရ


အရွင္ဇ၀န ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)
ပညာမဲ့သည္ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ကာမဂုဏ္အတြက္ အသံုးခ်၍ အပယ္သို႔ သြားသည္၊ ပညာရွိသည္ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို တရားရဖို႔အတြက္ အသံုးခ်၍ နိဗၺာန္သို႔ သြားသည္။



အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)

သူရဲေကာင္းဆိုတာ ကိေလသာျဖစ္မယ့္ ကိစၥ၊ အကုသိုလ္ ျဖစ္မယ့္ ကိစၥေတြမွာ တြန္႔ဆုတ္တဲ႔သူ ျဖစ္ရပါမယ္။ ကိေလသာစိတ္ မျဖစ္ရဲ၊ အကုသိုလ္အလုပ္ မလုပ္ရဲတဲ့သူဟာ သူရဲေကာင္းအစစ္ပါ။


အရွင္သာဓိန

ေဟာဒီ ခုေရာက္ရွိေနတဲ့ဘ၀ေလးဟာ တကယ္ဆုိေတာ့ လမ္းဆုံေလး တစ္ခုပဲ၊ လမ္းဆုံဆုိတာ ဘယ္အရပ္ကုိပဲသြားခ်င္သြားခ်င္ သြားလုိ႔ရတဲ့ေနရာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလမ္းဆုံမွာ လမ္းမွားေတြလည္း ရွိေနတယ္၊ လမ္းမွန္ကလည္း အတိအက်ရွိေနျပန္ေရာ၊ ဒီေတာ့ လမ္းမွန္ကုိသာ တည့္တည့္ေလွ်ာက္ပါ၊ လမ္းမသိရင္ လမ္းဆုံမွာ ေမးစရာလူေတြရွိတယ္၊ ဗုဒၶစာေပေတြရွိတယ္၊ သိၾကားတတ္ေျမာက္ လိမ္မာသူေတြရွိတယ္၊ ဖတ္ပါ၊ ေမးပါ၊ လုိရာခရီးကို လြယ္ကူစြာ ေရာက္ပါလိမ့္မည္... ဘုန္းဘုန္းဦးသာဓိန (ေခတၱ-ဘုံေဘတကၠသိုလ္)

အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)

သူတစ္ပါး ေကာင္းတာ မေကာင္းတာကို ေ၀ဖန္ေနရမယ့္အခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ကုိယ္ေကာင္းေအာင္ပဲ ေနရမယ့္အခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေသဖို႔က တျဖည္းျဖည္း နီးလာၿပီေလ။







အရွင္ေရ၀တ(ဖားေအာက္ေတာရ)

အျမဲမျပတ္ ကိေလသာမီး တညီးညီး ေတာက္ေလာင္ေနပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္တို႔ ေပ်ာ္ျမဴးရယ္ရႊင္ ေနဘိသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ႏွစ္လို၀မ္းသာျခင္း ျဖစ္ေနဘိသနည္း။

အရွင္၀ိစိတၱ

ေလာကသားတုိင္း လိုက္နာ က်င့္ေဆာင္သင့္တဲ့ ၀တ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ေလာက၀တ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ဓမၼ၀တ္ပါ။ ေလာက၀တ္ဆုိတာ ေလာကေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မိဘနဲ႔ သားသမီး ျပဳက်င့္ရမယ့္ ၀တ္မ်ား၊ ဆရာနဲ႔တပည့္၊ လင္နဲ႔မယား၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား အခ်င္းခ်င္း က်င့္ရမယ့္ ၀တ္မ်ား စတာေတြကုိ ဆုိပါတယ္။ ဓမၼ၀တ္ဆုိတာ ဘာသာတရားက သြန္သင္ဆုံးမ သတ္မွတ္ ေပးထားတဲ့ ငါးပါးသီလကုိ လုံေအာင္ထိန္းမႈ၊ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈ၊ သီလ သမာဓိ ပညာ ျပည့္စုံေအာင္ အားထုတ္မႈ စတာေတြပါ။ ဒီေတာ့ကာ ေလာက၀တ္ကုိ မလုိက္နာဘဲ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ ပစၥဳပၸန္မွာ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ရတတ္ၿပီး ဓမၼ၀တ္ကုိ မလုိက္နာ မက်င့္သုံးရင္ သံသရာမွာ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတုိခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ …ေလာက၀တ္လည္း မခၽြတ္ေစနဲ႔ ဓမၼ၀တ္လည္း မလြတ္ေစနဲ႔… ဆုိတာပါပဲကြယ္…။



အရွင္နာယကာ လကၤာရ

ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံေလာကႀကီးထဲမွာ ဘယ္သူမွ မကယ္ႏိုင္ဘူး။ မေသခင္မွာ ေကာင္းေကာင္းေနၾက။



အရွင္ဥတၱမသာရ

ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ အစြမ္းကုန္လုပ္၊ မေမွ်ာ္နဲ႔၊ မပူနဲ႔။ ေမွ်ာ္ရင္၊ ပူရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္။

အရွင္၀ိေဇၨာတ

ေနပူထဲကေလဟာ ေအးျမတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ အပူေငြ႔ေတြ ပါေနတယ္...


ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္အား ၾကည္လင္ျမတ္ႏိုး ရွိခိုးပါ၏

ခႏၶာကို ၾကည့္ၾကတဲ့အခါ....ေဖာက္ျပန္အရွိႏွင့္ အရူးသိ၊ တကယ့္အရွိႏွင့္ အမွန္သိဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိ။ အထည္မပါ သေဘာ သာ ေတြ႕က ဒါသည္ တကယ့္အရွိႏွင့္ အမွန္သိ။ သေဘာမပါ က်န္တာေတြ႕က ဒါသည္ ေဖာက္ျပန္အရွိႏွင့္ အရူးသိ။ ဒီအသိႏွစ္မ်ိဳးကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ထိုးထြင္းသိေအာင္၊ ပိုင္းျခားသိေအာင္ ဝိပႆနာအားထုတ္ျခင္းျဖစ္၏။

ကိုျပည့္စုံေအာင္၏ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း

sonesiyar.blogspot.com
ကၽြန္ေတာ္က ႂကြက္ေန႔ဖြားပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး.. ေၾကာင္ေလးေတြကို တအားခ်စ္တယ္ ခင္ဗ်။ ေၾကာင္ေတြ႔ရင္ မေနႏိုင္ဘူး။ ဆြဲေပြ႔ၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ထည့္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တာ။ လူရွင္းရင္ ခိုးေတာင္ နမ္းလိုက္ေသးတယ္.. အဟက္…။ ကၽြန္ေတာ့္အေမက အဲဒါကို မႀကိဳက္ဘူး။ ေရာဂါရမွာ စိုးလို႔တဲ့။ ဒါေပမယ့္လည္း လစ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ လုပ္တာပဲ။ ေနမွ မေနႏိုင္တာ။ ေျပာသာ ေျပာရတယ္…ကၽြန္ေတာ့္ အေမလည္း ႂကြက္ေန႔ ေမြးတာပဲခင္ဗ်…။ ဒါေတြထား… ခုကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ေလးေတြကို ပံုထဲကလို ပန္းစည္းေလးအျဖစ္ ေဝငွေနပါတယ္…။ ခံယူတတ္တဲ့သူ ရပါလိမ့္မယ္။ ပံုထဲကလိုေတာ့ ေစာင္းငဲ့လို႔ ၾကည့္မေန ပါနဲ႔ေနာ္… အျမန္ဆံုး လက္ကမ္းလို႔ ယူလိုက္ပါဗ်…ေနာ!!!


*ဒီလိုသိ ဒီလို႐ႈ*
ျဖစ္ခိုက္ ရုပ္နာမ္ ျဖစ္တိုင္းဟန္
ဧကန္ သိမွတ္ျပဳ။
အလုပ္ ေနရာ ဣရိယာ
ခ်ိန္ခါမေရြး႐ႈ။

အျဖဴေရာင္ေမတၱာ ဘေလာ့ဂါ ကိုျပည့္စုံေအာင္၏ ဘေလာ့မွ ကူးယူ၍ ဓမၼဒါနျပဳ လွဴဒါန္းပါသည္။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
(၂၀၀၉ ခု၊ဇူလိုင္လ(၁၂) ရက္ေန႔၊ ည(၈း၃၃)နာရီတြင္ ကူးယူ၏။)