ဘာသာေရး
၀န္ခံခ်က္။ ။ ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္ ေရးသားၿပီးေသာ(စာရိတၱမွန္ေဆး ေဖာ္ယူလို႕ေကၽြးရေအာင္ အပိုင္း(၂) အစား ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ အစားထိုးေပးလိုက္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္၏စာမူမွာ ေဒါသသင့္ေန၍ အမ်ားအတြက္ စာရိတၱမွန္ေဆး မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ယခု ဆရာေမာင္ေကာင္းေရးသားေပးေသာ ဒီေဆာင္းပါးျဖင့္ မွတ္ေက်ာက္တိုက္၍ ကၽြန္ေတာ္၏ (စာရိတၱမွန္ေဆး အပိုင္း(၂)ကို ) ဘေလာ့မတင္ေတာ့ပဲ ပယ္ဖ်က္လိုက္ရပါသည္ ။
ဆရာ ေမာင္ေကာင္း၏ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးပါသည္။
မီးၿငိမ္းေပးမယ့္ ဘေလာ့ဂါအျဖစ္သို႕…
ဒါကေတာ့ ဘေလာ့ေတြမွာ.. ဖိုရမ္ေတြမွာ.. ဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ.. စာေရးသူေတြ သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တအားႀကီး သိလြန္းတတ္လြန္းလို႕ ေရးလိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး..။ ဘေလာ့ေတြမွာ စာေတြလိုက္ဖတ္ရင္းနဲ႕ ဘေလာ့ဂါနဲ႕ သူခိုးဆိုတဲ့ ပိုစ့္ေလး ဖတ္လိုက္ရၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို လန္႕သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ဘေလာ့မွာ စာေတြ ေရးသားေနတဲ့ လူေတြအတြက္ သတိျပဳသင့္တဲ့ အခ်က္ေလးပါပဲ။ ဒါေလးကို သတိေပးခ်င္တဲ့ အတြက္လည္း ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း သတိေပးတဲ့အေနနဲ႕ပါပဲ။ ေရႊလမး္ေငြလမ္း၀င္းၾကည္ဘေလာ့မွာ စာေရးသားေနတဲ့ ဦးၾကည္ကလည္း ဒီအေၾကာင္းေလး ေရးေပးပါဆိုတဲ့အတြက္ ေရးေပးလိုက္တာပါ။
ကြန္ပ်ဴတာကို ေျမြလားေရႊလားလို႕ ေမးထားတဲ့ပို႕စ္မွာ.. ကိုယ္ကမေကာင္းတဲ့ စိတ္နဲ႕ ကလစ္တစ္ခုကို ႏွိတ္လိုက္ရင္ ကီးဘုတ္က စာတစ္လံုးရိုက္လိုက္ရင္ အပါယ္ငရဲမွာ မီးေမႊးတာနဲ႕ တူတယ္ဆိုတဲ့ စကားေလး သံုးႏႈံးထားပါတယ္။ ဒါက ကြန္ပ်ဴတာကို အျမဲတမ္း ကိုင္တြယ္ထိေတြ႕ေနရတဲ့ လူအမ်ားစု အတြက္ပါ။ အခုေဖာ္ျပမဲ့ အခ်က္ကက်ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္..။ ကိုယ္တုိင္အပါယ္မီးေမႊးၿပီးေတာ့ ကိုယ္တုိင္ခံစားလိုက္ရတာဟာ ဘာမွ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး.. ကိုယ္လုပ္လို့ကိုယ္ခံရတဲ့ သေဘာပါ။ အခုေမႊးမဲ့မီးက်ေတာ့ ကိုယ္ေမႊးတဲ့ အကုသိုလ္မီးက မ်ားရင္မ်ားသလို အေလာင္ခံေနရမယ့္ လူေတြမွာပါ ဆိုးက်ိဳးေတြမ်ားစြာနဲ႕ အပါယ္မီးေတြ ေလာင္ေစမဲ့မီးပါ။ ကိုယ္ေမႊးတဲ့မီး ႀကီးရင္ႀကီးသေလာက္ အေလာင္ခံေနရမယ့္ လူေတြမွာလည္း ႀကီးသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကိုယ္က မီးေမႊးေနတာလား? မီးျငိမ္းေနတာလားဆိုတာ စာေရးသူေတြအေနနဲ႕ အရင္ဆံုး သိဖို႕ အေရးႀကီးပါတယ္..။
အရင္ဆံုး ဘေလာ့ဂါနဲ႕ သူခိုးအေၾကာင္း ပုိစ့္ေလးကို အနည္းငယ္ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါနဲ႕ သူခိုးဟာ ငရဲအတူတူ က်တယ္ေပါ့..။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ငရဲမင္းက ေအာက္မွာ မီးေတြ ေမႊးေပးထားပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ႏွစ္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် သူခိုးရဲ႕ ငရဲမီးက ေသးေသးလာၿပီးေတာ့.. ဘေလာ့ဂါရဲ႕ ငရဲမီးက တေျဖးေျဖး မ်ားၿပားလာပါတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႕.. ဘေလာ့ဂါက ဓမၼကမတရားဘူးဆိုၿပီး ထေအာ္ပါတယ္။ သူက ဘယ္လိုထင္လည္းဆိုေတာ့ ငါ့လိုစာေရးတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူခိုးခိုးတဲ့လူထက္ ငရဲသက္ပိုၾကာရတာဟာ ဓမၼက မတရားတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ေနၿပီလို႕ ထင္တဲ့တြက္ပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႕စာကိုဖတ္ၿပီး ငရဲက်ေနတဲ့ ငရဲသားေတြ ေရာက္လာၿပီးေတာ့.. မင္းေရးတဲ့ အကုသုိလ္ရေစမယ့္ စာေတြေၾကာင့္ ငါတို႕ေတြ အယူမွားၿပီး အပါယ္ငရဲမွာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ခံေနရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာေတာ့မွပဲ ဘေလာ့ဂါဟာ သူ႕အေၾကာင္းကို မွားမွန္းသိၿပီး ေနာင္တႀကီးစြာ ရရွိသြားပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးကို ေဖာ္ျပေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးဟာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ သင္ခန္းစာယူစရာ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုပါ။ ဘာမွမျဖစ္သလို ေနမယ္ဆိုလည္း ေနလို႕ရႏုိင္သလို.. တကယ္တမ္း ဆန္းစစ္ ေလ့လာ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း သတိထားလိုက္နာၿပီးေတာ့ သင္ခန္းစာယူရမယ့္ အခ်က္ေလးပါပဲ။
ဒီအခ်က္ကို ဆရာေတာ္အရွင္ဇ၀န ေရးသားတဲ့ အတြင္းရန္သူစာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေလးနဲ႕ ေဖာ္ျပေပးလိုပါတယ္။ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ရွိစဥ္အခါတုန္းက လယ္တီဆရာေတာ္ကို ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဇာတ္မင္းသားႀကီး ဦးဖုိးစိန္က လာေရာက္ ဖူးေျမာ္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ဘယ္သူလဲလို႕ ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ.. ဦးဖိုးစိန္က တပည့္ေတာ္ ဇာတ္မင္းသားဖိုးစိန္ပါဘုရားလို႕ ေလ်ာက္ပါတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႕ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေၾသာ္..ဒါျဖင့္ မင္းက ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကို မီးလွည့္ရႈိ႕ေနတဲ့ ဒကာႀကီးပဲလို႕ ေျပာလိုက္တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ေလးပါ။ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကေတာ့.. လူေတြရဲ႕ သႏၲန္မွာ ေလာဘမီး၊ ေဒါသမီးေတာက္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာဟာ လူေတြကို မီးရႈိ႕ေနတာနဲ႕ အတူတူပဲဆိုတဲ့သေဘာေလးကို ဦးဖိုးစိန္သိသြားေအာင္ စကားေလး တစ္ခြန္းမိန္႕လိုက္တဲ့ သေဘာေလးပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကမၻာမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာႀကီး ေတာ္စတြိဳင္းအေၾကာင္းပါ။ ေတာ္စတြိဳင္းဟာ စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၀တၳဳႀကီးကို ဇြဲႀကီးႀကီးနဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေရးသားခဲ့သူပါ။ ဒီ၀တၳဳနဲ႕ပဲ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ ဒီ၀တၳဳႀကီးကို ေရးမိတဲ့ အတြက္ အရွက္ႀကီး ရွက္ခဲ့မိတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ၀န္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္စတြိဳင္းက ဘယ္လိုေျပာခဲ့လဲဆိုေတာ့.. သူေရးတဲ့ ၀တၳဳအထဲမွာ အက်ိဳးမရွိ ၿပိန္ဖ်င္းၿပီး အႏွစ္သာရမရွိတဲ့စကားေတြ မ်ားစြာပါတဲ့အတြက္ အင္မတန္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ တဲ့။ ေတာ္စတြိဳင္းျဖစ္ရပ္မွ သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိမိေရးသားေသာစာသည္ လိုခ်င္တပ္မက္ေသာ ေလာဘမီး၊ စိတ္ဆိုးအမ်က္ထြက္ေသာ ေဒါသမီး၊ ေတြေ၀မိုက္မဲေသာ ေမာဟမီး၊ ငါရွိ ငါသိဟု ေထာင္လႊားတတ္ေသာ မာနမီး၊ စိတ္ကို ေလးလံထိုင္းမႈိင္းေစတတ္ေသာ ထိနမီး၊ အကုသိုလ္ကို မရွက္ေသာ အဟိရိကမီး ဆိုတဲ့ မီးေပါင္းမ်ားစြာကို သူကိုယ္တိုင္ေမႊးခဲ့ၿပီး လူေတြကိုပါ မီးေတြ ကူးေစခဲ့တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္လို႕ ၀န္ခံသြားတဲ့သေဘာပါ။
ဒီအေပၚကအခ်က္ေတြကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္.. စာေရးတဲ့သူေတြအေနနဲ႕ သတိထားေရးသားဖို႕ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ မိမိေရးလိုက္တဲ့စာဟာ မိမိသူတစ္ပါး အက်ိဳးမ်ားေစမယ့္ စာလား? အႏွစ္သာရရွိရဲ႕လား? အားလံုးအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ စာလား? စာဖတ္သူအတြက္ အသိပညာ အတတ္ပညာတိုးေစမယ့္ စာလား? ဆိုတာ ကိုယ္တုိင္နားလည္ စီစစ္ေရးဖို႕ဟာ အင္မတန္ လိုအပ္ပါတယ္။ မိမိေရးလိုက္တဲ့ စာတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ တဖက္သားမွာ ေလာဘေတြ တိုးလာမလား? ေဒါသေတြ တိုးေစမလား? ေမာဟေတြ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ စာမ်ိဳးေတြလား? ဆိုတာေ၀ဖန္စီစစ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ေတာ္စတြိဳင္းလို ေနာက္မွေနာင္တရတဲ့သူအျဖစ္မွ ကင္းေ၀းႏုိင္သလို.. ဇာတ္မင္းသားႀကီး ဦးဖိုးစိန္လိုလည္း တပါးသူကို မီးရႈိ႕သူ မျဖစ္မွာပါ။
ဆရာေတာ္တစ္ပါး ဆံုးမဖူးတာ မွတ္သားမိပါတယ္.. လူမိုက္တစ္ေသာင္း ခ်ီးမႊမ္းေရွာင္းလည္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျပစ္တင္ေၾကာက္ေလာ့ ဆိုတဲ့ စကားေလးပါ။ အသိအလိမၼာဥာဏ္ပညာ နည္းသူေတြရဲ႕ ခ်ီးမႊမ္းေထာပနာစကားတြင္ ႏွစ္သက္မေနပဲ ဥာဏ္ပညာျပည့္၀တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အျပစ္တင္ အကဲ့အရဲ႕မခံရဖို႕ရာကို ပိုၿပီး ဂရုစိုက္ဖို႕ လိုတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေလးပါ။ ဒီအခ်က္ေလးအတုိင္းပါပဲ.. ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ စာတစ္လံုး စာတစ္ေၾကာင္းဟာ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးမႊမ္းေစတဲ့ စာမ်ိဳးျဖစ္လား မျဖစ္လားဆိုတာ ကိုယ္တုိင္ ေ၀ဖန္စီစစ္ၿပီး ေရးဖို႕ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါမွလည္း မိမိေရးလိုက္တဲ့ စာတစ္လံုးဟာ ဖတ္ေနတဲ့ လူအတြက္ေရာ မိမိအတြက္ပါ အက်ိဳးမ်ားႏုိင္သလို.. သူမ်ားအက်ိဳးကို ေဆာင္ေနရင္းနဲ႕ ကိုယ့္အက်ိဳးပါ ေအာင္ေနမယ္ဆိုတာ မလြဲမေသပါပဲ။ စာေရးသူအေပါင္းလည္း.. ထာ၀ရမီးျငိမ္းေပးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီးေတာ့.. စာဖတ္သူအေပါင္းလည္း ထာ၀ရမီးၿငိမ္းႏုိင္ၾကပါေစ..။။။
စာေရးသူ။ ေမာင္ေကာင္း အခ်ိန္။ Friday, July 10, 2009
1 comments:
အလြန္ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးပါ ဦး .... အားေပးေနပါတယ္ ...
Post a Comment