ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
မသိကားအစ သိလွ်င္အဆုံး ကိစၥတုံး၏။
မသိလွ်င္တစ္ပါတ္ပတ္ သိလွ်င္ျပတ္၏။
မသိလွ်င္တြယ္ သိလွ်င္ပယ္၏။
တြယ္လွ်င္ေဘး ပယ္မွေအးမည္….။
မွားမွန္းသိလွ်င္ျပင္ပါဟူေသာေဆာင္းပါးအမည္ႏွင့္ ဦးျမဒင္(ဇင္) အၿငိမ္းစားတစ္ဦးေရးသားသည္ကို ဖတ္ခဲ့ရဘူး၏။၆/၉၆ အမွတ္(၃၅) အာေရာဂ်ံမဂၢဇင္းမွာဖတ္ရျခင္းျဖစ္မည္။ ယင္းေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ေျပးလႊားရုန္းကန္ေနရေသာ စာေရးသူ၏ဘ၀ကို ေခတၱရပ္ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ယခုေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးေကာင္းမွ အက်ဳိးတရားမ်ားကိုျမင္လာခ့ဲရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀မ်ားစြာကိုဆင္ခ်င္ၾကည့္လိုက္မိရင္ သူသူငါငါ လူတကါတို႔ဟာ ဘ၀ကိုေမ႔တတ္ၾကတာ အမွန္ပါ။ရာထူး၊ဥစၥာ၊ဂုဏ္ပါ၀ါ၊အာဏာေတြမွာယစ္မူးၿပီး ဘ၀ကိုေမ့ေလ်ာ့တတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း မနက္စာ၊ ညစာ ေငြ အသျပာ မျပည့္စုံလို႔ ဘ၀ကို ႀကဳံသလို ေရစုန္လိုက္ၿပီး မတရားမႈမ်ားကို မထူး ဇာတ္ခင္းၿပီး ဘ၀ေတြကို ေရစုန္ေမ်ာတတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ လူလတ္တန္းစားေတြကလည္း လက္ရိွဘ၀ကို တကယ္ မေအးၾကေသးဘူးဆိုၿပီး ဘယ္ေဘးဘယ္ဒုကၡကိုမွ မေၾကာက္ၾက ၊ မေရွာင္ၾကပဲ အေမွာင္ ေတာင္မွန္း၊ ေျမာက္မွန္း မသိၾကေတာ့ပဲ ဘ၀ကို ေမ့ေလ်ာ့ ေနတတ္ၾကတယ္။
ဘ၀ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္ဆိုတာ မိမိရဲ႕ ဘ၀တိုးတက္မႈ သံသရာ ခရီး ၿငိမ္းေအးမႈဆီသို႔ မ်က္ကြယ္ ျပဳေနၾကပါတယ္။ သံသရာမွ ဘ၀ လြတ္ေၾကာင္း တရားမ်ား ျဖစ္တဲ့ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားမ်ားကိုလည္း မရွာေဖြၾက မသိၾက၊ လက္ရိွ ဘ၀နဲ႔ ေပ်ာ္ၿမဲ ေပ်ာ္၊ ေမာ္ၿမဲေမာ္ ေနတာကို ဆိုလိုပါတယ္။ အထက္ပါ လူတန္းစား(၃)မ်ဳိး(၃)စားနဲ႔ လက္ရိွ ဘ၀ေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ ေနၾကပါတယ္။ လက္ရိွဘ၀မွာ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ (၃)မ်ဳိးနဲ႔ ေပ်ာ္ပိုက္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနထိုင္ၾကပါတယ္-
(၁) ဘ၀တဏွာ။ ။ =မိမိလက္ရိွေရာက္ေနေသာဘုံဘ၀ကိုတြယ္တာမက္ေမာေနပါတယ္။
(၂) ကာမတဏွာ= င့ါပစၥည္း၊ ငါ့ဥစၥာ၊ င့ါရဲ႕ ဂုဏ္ပါ၀ါေတြနဲ႔ ကာမဂုဏ္၊ အာရုံေတြကို ခံစား၊ စံစားေနၾကပါ တယ္။
(၃) ၀ိဘာဂတဏွာ= မိမိရထားတဲ့ လက္ရိွခႏၼာ၀န္ဒုကၡႀကီးကို မျမင္ႏိုင္ဘဲ ေရာက္ေနတဲ့ ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ သာယာၿပီး ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကပါတယ္။
အဲဒီ (၃)မ်ဳိးထဲက အရာရာမွာ လိုခ်င္ ရခ်င္တာက တဏွာဆုိတာ အမ်ားသိၿပီးသားပါ။ ဘာေၾကာင့္ လိုခ်င္ ၊ ရခ်င္ေနၾကတာလဲ။ ရာထူး အာဏာ၊ ဂုဏ္ပါ၀ါ ေငြအသျပာ၊ ေဒၚလာေတြ ျပည့္စုံေပါမ်ားရရိွေနၾကရင္ ဘ၀ကို တကယ္ၿငိမ္းေအးမႈေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနၾကၿပီလား။ ဒီဘ၀ ဒီအေျခအေနေရာက္ရင္ ေတာ္ပါၿပီ တန္ပါၿပီလို႔ လိုခ်င္ ရခ်င္ေနတဲ့ တဏွာကို ျဖတ္ၿပီး ရပ္တန္းက ရပ္ႏိုင္ၾကပါၿပီလား။ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾကဘဲႏွင့္ ေသသြားတဲ့ သူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ဖူးၾကပါသလဲ။ အလိုမျပည့္ၾကေသးပဲ အရာရာကို အာသာငမ္းငမ္းနဲ႔ တဏွာက ထမ္းေခၚၿပီး လာရာလမ္းကို မသာမယာ၊ မသက္သာစြာနဲ႔ ေသရြာသို႔ ျပန္ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြပဲ မ်ားၾကမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္ ဆုံးမတဲ့ တရားမွာ သတၱ၀ါတို႔ရဲ႕ အၿမဲေနအိမ္ဟာ အပါယ္ေလးပါးလို႔ ေဟာၾကားထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္သိန္းေသလို႔ သုဂတိဘုံသို႔ တစ္ေယာက္ ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္လို႔ ေဟာၾကားထားခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေရး၊ ဒီေဘးေတြကို မျမင္ၾကရေအာင္ တားဆီးပိတ္ပင္ထားတဲ့ လက္သည္ ဆရာႀကီး ဟာ မသိမႈဆိုတဲ့ (အ၀ိဇၥာ တရားပါ) အမွားကို အမွန္ထင္ေအာင္ အမွန္တရားသစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကိုလည္း လားလားမွ မသိ၊ မၾကားႏိုင္ေအာင္ ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးထဲမွာ လိုခ်င္ရခ်င္ တပ္မက္ ခ်င္စရာေတြ တပ္မက္ခ်င္စရာ တဏွာ ေလာဘ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ပူးတြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြကို အေခ်ာ့ခံထားၾကရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မသိလို႔ လိုခ်င္ ၊ လိုခ်င္ေတာ့ စြဲလမ္း၊ စြဲလမ္းေတာ့ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းၾက၊ တရားမႈ၊ မတရားမႈေတြနဲ႔ အားထုတ္ ႀကဳိးပမ္းၾကၿပီး ရာထူး၊ အာဏာ ေငြအသျပာ၊ ဂုဏ္ပါ၀ါေတြဆိုတာကို ရလာၾကပါတယ္။ ရရိွလာတဲ့ ဂုဏ္ပါ၀ါေတြနဲ႔ ငါ့ဥစၥာ၊ ငါနဲ႔ ငါသာ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ မရိွဟု ဆိုၿပီး မာနေတြ ေထာင္လႊားလာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီဇဗၼဴမွာ ငါလိုလူရိွေသးလား၊ တစ္သက္မကဘူး၊ ဆယ္သက္ ဆယ္ကမၻာ စားလို႔ မကုန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မအို၊ မနာ၊ မေသ ရာ အတြက္ ေနာက္ဆုံးေပၚ ေခတ္မီ ေဆး၀ါးေတြနဲ႔ ကုမယ္။ င့ါအယူအဆေတြ သိပ့္ေကာင္းေနတယ္ဆိုတဲ့ အယူမွာ ဒိဌိေတြနဲ႔ ထပ္ထိုးၿပီး ဒီဘ၀တြင္ မကဘဲ သံသရာမွာ အျပန္တစ္ရာမက လွည့္ပတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ ထိုႏွစ္ပါးနဲ႔သာ ဘ၀ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေခါင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ၿပီး သံသရာမွာ ဘ၀ေျပာင္းေပးျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ေန၀င္၊ ေနထြက္ အိပ္စက္ နားေနတဲ့ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြ အၿမဲတမ္း အားကိုးအားထား ျပဳေနၾကတာက တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ ဒီ(၃)ဦးပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အားျပဳထားသူ (၃)ဦးမွာ အရည္အခ်င္းေတြကို ပညာရိွေတြက ဒီလို တင္စားပုံေဆာင္ ေျပာျပတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြရဲ႕ လက္ရိွဘ၀ တစ္ခန္းရပ္ ျပဇာတ္တိုကေလး တစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာ ဇာတ္လိုက္ႀကီးေတြ(၃)ဦးရိွၾကပါတယ္။
(၁) ကိုတဏွာ(မ်က္စိ မျမင္သူ) (၂) ကိုမာန( ေျခက်ဳိးသူ)၊ (၃) ကိုဒိ႒ိ ( လူမြဲ ဆင္းရဲသား)လို႔ ဇာတ္ေဆာင္(၃)ဦး သရုပ္ေဆာင္ၾကမွာပါ။ သူတို႔(၃)ဦးရဲ႕ စကား၀ိုင္း တစ္ခုကို နားေထာင္ၾကည့္ၾကပါစို႔
(၁) ကိုတဏွာ (မ်က္ကန္း)။ ။ ေဟ့ကိုမာန တို႔စကား၀ိုင္းထဲက ေရေႏြးၾကမ္းက တယ္ေကာင္းပါ့လား။ လဘက္ေျခာက္အေရာင္ကေလးကို စိမ္းလဲ႔ေနတာပဲ ငါ့မ်က္စိထဲကကို မထြက္ဘူးကြာ….။
(၂) ကိုမာန(ေျခက်ဳိး)။ ။ ဟ တဏွာေကာင္ အေကာင္းႀကိဳက္ အကန္းေကာင္ ရဲ႕ မ်က္စိမျမင္ရသူက ဒီလိုစကားေျပာေနတာ မင္းျပင္ေျပာစမ္းပါ၊ဆက္ေျပာရင္ေတာ့ ငါ ေျခေထာက္နဲ႔ထကန္လိုက္ရလို႔။ လႊင့္သြားေတာ့မွာပဲ။
(၃) ကိုဒိဌိ (ငမြဲ၊ လူဆင္းရဲ)။ ။ ကဲကဲ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ ေနၾကရင္ ေျခက်ဴိးကလဲကန္ခ်င္သလုိကန္ကြာ။ အကန္းကလ ဲေရွာင္ခ်င္ရာ ေရွာင္ၾက၊သတ္ၾကေပေတာ့။ မင္းတို႔ႏွစ္ဦး တရားရုံးေရာက္ၾကၿပီး အမႈျဖစ္မွ ကုန္က်မဲ့စားရိတ္၊ စားခေငြေတြကို ငါက အားလုံးအကုန္ခံၿပီး ေျဖရွင္းေပးေတာ့မယ္။ခ်သာ ခ်ၾကေပေတာ့ကြာ..။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားကိုးၾကတဲ့ ဇာတ္လိုက္ႀကီး(၃)ဦးရဲ႕ ေျပာၾကဆိုေနၾကသံမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဘ၀ဇာတ္ခုံေပၚမွာ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားစဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေန႔စဥ္ အခိုင္းခံေနရတဲ့ ဒီဒါရိုက္တာ (၃)ဦးရဲ႕စကားကို နားေထာင္ၿပီး လုပ္ကိုင္ေနၾကရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားကိုး အားထား ျပဳေနရတဲ့ ဒီဆရာႀကီး(၃)ဦးမွာ ဘာအရည္အခ်င္းစြမ္းပကားမ်ား ရိွၾကပါသလဲ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က အရည္အခ်င္းစြမ္းပကားေတြ မရိွၾကပဲနဲ႔ သတၱ၀ါေတြကိုေတာ့ သံသရာမွာစုန္ခ်ည္တစ္ခါ၊ ဆန္ခ်ည္တစ္လွည့္ ဘ၀သံသရာ ေရယာဥ္ေၾကာမွာ ေမွ်ာေပးေနၾကပါတယ္။ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးခဲ့တဲ့ ဘုရားအဆူဆူနဲ႔လည္း လြဲေအာင္ ခြဲထားၾကပါတယ္။ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ၿငိမ္းေအးမႈ လမ္းကို လုံး၀မျမင္ရေအာင္ မသိရေအာင္(အ၀ိဇၹာ ဦးေဆာင္ၿပီး ကိုတဏွာက သူလိုရာလမ္းကို ဆြဲေခၚေနၾကပါၿပီ။ ဒီေနရာမွ တဏွာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စာေရးသူမွတ္သားသိရိွတာေလးအား ျဖည့္စြက္တင္ျပပါ့မယ္။ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ ေရးသားထားတဲ့ (ဗုဒၼေလာကသားတို႔၏ အႏႈိင္းမဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ကိုယ္က်င့္ ဗုဒၼ၀င္ ) နိဒါန္းမွာ
အမွန္အားျဖင့္ တဏွာကို တဏွာမွန္း မသိရေလေအာင္( အ၀ိဇၥာက ဖုံး၏) တဏွာကိုပင္ မိသားစု ၀ါဒႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး ၀ါဒအျဖစ္ ျမင္ရေလေအာင္ (အ၀ိဇၥာ)က ေဖၚ၏။ တဏွာႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ အ၀ိဇၥာက ဖုံးလည္းဖုံး၏။ ေဖာ္လည္း ေဖာ္၏။ ဖုံးျခင္း ဟူသည္မွာ တဏွာကို မေကာင္းေသာ အဓမၼအျဖစ္ မျမင္ရေလေအာင္ ဖုံးျခင္း ျဖစ္၏။ ေဖာ္ျခင္း ဟူသည္မွာ တဏွာကို ေကာင္းေသာ ဓမၼအျဖစ္ ျမင္ရေအာင္ ေဖာ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဤသည္ကိုပင္ အမွန္တရားသစၥာကို ဖုံးျခင္းဟူ၍ ဆို၏။ (ဦးေရႊေအာင္)
စာေရးသူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀မ်ားစြာကို ျခယ္လွယ္ထားခဲ့ၾကတာ။အ၀ိဇၥာ မသိမႈ အရင္းခံလို႔ တဏွာက ဦးေဆာင္ၿပီး ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သံသရာမွာ အေနေတြလည္း ထပ္ခဲ့ၿပီ။ အေသေတြလည္း ထပ္ခဲ့ၾကၿပီ။ ဘ၀သံသရာ ၿငိမ္းေအးမႈဆိုတာ ဒီေဆာင္းပါးအစ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ မသိကားအစ သိလွ်င္အဆုံး၊ ကိစၥတုံးေအာင္ ၿငိမ္ေအးမႈ သစၥာ တရား အလင္းေရာင္ ကိုရွာေဖြေလ့လာၿပီး အားထုတ္ႀကဳိးပမ္းၾကပါစို႔။ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဘ၀ၿငိမ္းေအးမႈဆီသို႔ သြားရန္လမ္းညႊန္ပါ။ အမွန္တရားဆိုတဲ့ သစၥာကိုသိဖို႔က အဓိက အေရးႀကီးေနၾကပါၿပီ။ အမွန္တရား သစၥာသိေစရန္ သိၾကေစရန္ ။
• သူေတာ္ဆည္းကပ္၊ ျမတ္တရားနာ၊ ေလ်ာ္စြာ အားထုတ္ ၊ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို ျဖစ္ခ်ဳပ္ဥာဏ္ျမင္ ဤငါးအင္ မွန္ပင္ မဂ္ရေေၾကာင္း…………..။
(မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးႏွင့္ ဆရာ ဦးေရႊေအာင္ ၏ အႏႈိင္းမဲ့ စာအုပ္တို႔ကို ကိုးကားေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။)
ေရႊလမ္းေငြလမ္း ၀င္းၾကည္
၁၉၉၆ခုႏွစ္၊ ေရႊေပၚကၽြန္း ဓမၼသာလ မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပၿပီး
1 comments:
အခုလို ေဖာ္ျပေပးတဲ့ အတြက္ေက်းဇူးပါ ဦးေရႊေအာင္စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္
Post a Comment