ျမန္မာျပည္တြင္ မေကြးၿမိဳ႕ေျမလတ္ေဒသကုိ ျမန္မာျပည္၏ဆီအိုးႀကီးအျဖစ္ တင္စားေခၚဆိုၾကသည္။ ေျမပဲ ႏွင့္ႏွမ္းစုိက္ပ်ဳိးေသာ ယာေျမဧကအမ်ားဆုံးေဒသျဖစ္၍ ေျမပဲဆီႏွင့္ ႏွမ္းဆီအမ်ားဆုံးထုတ္လုပ္ေသာ တိုင္းေဒႀကီးျဖစ္သည္။ မေကြးၿမိဳ႕တြင္(မဆလ) ေခတ္ မွ ယေန႔အထိအႀကီးက်ယ္ဆုံးဆီစက္မွာ မေကြးတိုင္းသမအသင္းစု ၏ တစ္ေန႔လွ်င္ ကုန္ၾကမ္းတန္(၃၀)က် ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ စက္ရုံႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း၊၎ စက္ရုံသည္ မေကြးၿမိဳ႕ႏွင့္ (၂)မိုင္ေ၀းေသာ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕အထြက္လမ္း သန္းေတာကုန္းရြာအနီးမွာ တည္ရိွေၾကာင္း၊ ထိုေဒသရိွ ေတာင္သူမ်ား၏ ယာေျမဧက ေပါင္း(၇၂.၂) ဧက ကိုသိမ္းယူ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဆိုၾက၏။ အဆိုပါ တန္(၃၀) က်ဆီစက္ႀကီးကို မဆလ ေခတ္ကာလ (၄-၁၁-၁၉၈၄) ခုႏွစ္က စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး (၁၁-၁-၁၉၈၆) မွာၿပီးစီးၿပီး (၁၈-၄-၁၉၈၆) ခုႏွစ္မွာ စတင္လည္ပါတ္၍ အသုံးျပဳႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း။ အမ််ားျပည္သူ အစုထည့္၀င္ေငြက်ပ္ သန္းေပါင္း(၆.၀)သန္း၊ ဘဏ္ေခ်းေငြမ်ားမွာ ေငြက်ပ္(၇.၂)သန္း ကို အာရွဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဘဏ္ ေခ်းေငြက်ပ္ (၃.၅)သန္း ၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္ ေခ်းေငြက်ပ္ (၃.၇)သန္း ေခ်းယူ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး တန္(၃၀)က် ဆီစက္ႀကီး၏ ထို(မဆလ)ေခတ္ အခ်ိန္ကာလတန္ဘိုးေငြက်ပ္ (၁၃.၂) သန္းကုန္က်ေၾကာင္း၊ စက္အမ်ဳိးအစားမွာ ရိုး(စ္)ေဒါင္း (အဂၤလန္) ႀကိန္ဆုံ(၂)လုံး၊ ျမင္းေကာင္ေရ(၁၇၈-HP)၊ ေမာ္တာေပါင္း(၂၂)လုံး၊ အသုံးျပဳေသာ ဘြိဳင္လာထိုးေလာင္စာဆီမ်ားမွာ ယခင္က ဒီဇယ္ဆီ၊ျဗဴးတိန္းဓာတ္ေငြ႕၊ ပရိုတိန္းဓာတ္ေငြမ်ားအသုံးျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေျမပဲခြန္မ်ားျဖင့္အသုံးျပဳေနေၾကာင္း၊ ယခင္က ဒီဇယ္ဆီအစား ယခုအခါ လွ်ပ္စစ္မီးဒရမ္စမာ(၃၀၀-KYA) တပ္ဆင္၍ လွ်ပ္စစ္ယူနစ္ေပါင္း(၁၁၀) သုံးစြဲေၾကာင္း၊ တန္(၃၀)ဆီစက္ႀကီးမွာ အားလုံး ေမာ္တာ(Drive) ျဖစ္ၿပီး လူလုပ္အားအသုံးျပဳမႈနည္းပါးေၾကာင္း၊အျခားေသာ ဆီစက္မ်ားႏွင့္မတူဘဲ ေျမပဲဆံမ်ားကို တစ္ျပန္တည္း ႀကိတ္ရုံျဖင့္ ဆီထြက္ေၾကာင္း၊ စက္ရုံဖြင့္ၿပီး ယခင္က တစ္ေန႔လွ်င္ကုန္ၾကမ္းတန္ (၃၀)က်ေသာ္လည္း ယခုအခါ တစ္ရက္လွ်င္ ေျမပဲဆံ(၃၈၂၅)ပိႆာ တန္ခ်ိန္(၆.၂၅) တန္သာ ႀကိတ္ခြဲႏိုင္ေတာ့သည္ ဟု စက္ရုံမန္ေနဂ်ာရုံး ခန္းရိွ မွတ္တမ္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
မေကြးတိုင္း သမ၀ါယမအသင္းစု မွ အဆိုပါစက္ရုံအား (၂၀၁၁) ႏွစ္မွစ၍ မေကြးၿမိဳ႕ ေျမလတ္သား အေထြေထြ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း သမ၀ါယမအသင္း( မွတ္ပုံတင္အမွတ္-၈-၂၃၆၁/ထစ မေကြး-၉-၁၁-၂၀၁၁) သို႔ လြဲေျပာင္း လုပ္ကုိင္ရန္ ငွါးရမ္းထားေၾကာင္း၊ အဆိုပါစက္ရုံမွ ႏွမ္းဆီကို ႏိုင္ငံျခား(အင္စပို႔စ္) ၀ယ္လက္ေအာ္ဒါျဖင့္ စပယ္ရွယ္ႀကိတ္၍ ဆီတန္ခ်ိန္(၁၈)တန္ကို တရုပ္ႏိုင္ငံသို႔ ပုိ႔ရန္ ကြန္တိတ္နာကားျဖင့္ တင္ေနေၾကာင္း ဇြန္(၂၈) ေန႔တြင္ သတင္းရရိွသည္။ ဆီတင္ရန္စစ္ေဆးေဆာင္ရြက္သူ ဦးစိုးထြဋ္ေအာင္ ေမးျမန္းရာ…
``ကြန္တိတ္နာကို စတင္သန္႔စင္ရပါတယ္။ သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔ လိုင္္နာျပား စကၠဴျပားေတြကိုကပ္ပါတယ္။ အဲဒါၿပီးမွ ဆီထည့္ဖို႔ ကြန္တိန္နာ ေပ(၂၀)နဲ႔အကိုက္ ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ ပလပ္စတစ္အိပ္အရွည္ႀကီး (ပလက္တီပိတ္)လို႔ေခၚတယ္။ သူ႔အေပၚမွာ ဆီထည့္တဲ့အေပါက္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကို ေမာ္တာပန္႔နဲ႔ဆီေမာင္းထည့္မွာပါ။ အဲ ဆီမတင္ခင္မွာ ကြန္တိန္နာကို ျပင္ဆင္ၿပီးတာနဲ႔ ကားကို လမ္းတိုးဂိတ္က ကတၱားမွာတင္ၿပီးခ်ိန္ထားရပါတယ္။ ေနာက္ဆီထည့္ၿပီးလည္း ကတၱားတင္ၿပီး ျပန္ခ်ိန္ပါတယ္။ ယခု ကြန္တိန္နာကို ႏွမ္းဆီ(၁၈)တန္တင္မွာပါ။ ဒီနွမ္းဆီက အျခားႏွမ္းဆီနဲ႔ မတူပါဘူး။ ႏွမ္းကို ေလ်ာ္ၿပီးမွ ႀကိတ္ထားတာပါ။ တရုပ္ျပည္က ၀ယ္လက္ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ ႏွမ္းဆီရဲ႕ (အရည္အေသြး)ကြာလတီကို လာေရာက္စစ္ေဆး လက္ခံသြားၿပီးပါၿပီ။ မေကြးၿမိဳ႕ ေျမလတ္သား ကုမၸဏီက တန္(၃၀)ဆီစက္ႀကီးနဲ႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ ႏွမ္းဆီ (၁၈)တန္ကို ဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသို႔ အင္စပို႔စ္ တင္ပို႔တာပါ။ ယခု ကြန္တိန္နာကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆိမ္ကမ္းသို႔ သြားမယ္။ ကားေပၚက ဆီထည့္ၿပီး ကြန္တိန္နာအတိုင္း ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာေပၚတင္ပါ့မယ္။ သေဘၤာတင္ၿပီး တရုပ္ႏိုင္ငံသို႔ ပို႔မွာပါ။ ဒီကြန္တိန္နာတစ္လုံးတည္း စၿပီးပို႔တာပါ။ အင္စပို႔စ္ လက္မွတ္ကိုေတာ့ ေျမလတ္သား ကုမၸဏီနာမည္နဲ႔ အင္စပို႔စ္ ထုတ္ကုန္လက္မွတ္ေပးမလား တစ္ျခားကုမၸဏီနာမည္နဲ႔ ေပးမလားဆိုတာ မသိပါဘူး။ တရုပ္ႏိုင္ငံသို႔ ပို႔မယ္ဆိုတာ နဲ႔ ဘယ္ကုမၸဏီသို႔ ပို႔မယ္ ေစ်းႏႈန္းဘယ္ေလာက္ဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ တရုပ္ႏိုင္ငံကို ဒီဆီေရာက္သြားရင္ အေရာင္မဲေနတာကို သူတို႔နည္းပညာေတြနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီး အသုံးျပဳလိမ့္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွမ္းဆီက အနံ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ အေရာင္ကေတာ့ မဲေနေတာ့ မလွပါဘူး။ တရုပ္ႏိုင္ငံမွာ ဒီလို ႏွမ္းဆီကို ခ်က္စားတဲ့ေနရာမွာ အသုံးမျပဳဘဲ အသားေတြမွာ နည္းနည္းေလးနဲ႔ ဆန္းစားတယ္လို႔သိရပါတယ္…။´´ ဟု ဆီတင္ရန္စစ္ေဆးေနသူ ဦးစိုးထြဋ္ေအာင္ မွေျပာသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ မေကြးၿမိဳ႕ေျမလတ္ေဒသကုိ ျမန္မာျပည္၏ဆီအိုးႀကီးအျဖစ္ တင္စားေခၚဆိုၾကသည္။ ေျမပဲ ႏွင့္ႏွမ္းစုိက္ပ်ဳိးေသာ ယာေျမဧကအမ်ားဆုံးေဒသျဖစ္၍ ေျမပဲဆီႏွင့္ ႏွမ္းဆီအမ်ားဆုံးထုတ္လုပ္ေသာ တိုင္းေဒႀကီးျဖစ္သည္။ မေကြးၿမိဳ႕တြင္(မဆလ) ေခတ္ မွ ယေန႔အထိအႀကီးက်ယ္ဆုံးဆီစက္မွာ မေကြးတိုင္းသမအသင္းစု ၏ တစ္ေန႔လွ်င္ ကုန္ၾကမ္းတန္(၃၀)က် ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ စက္ရုံႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း၊၎ စက္ရုံသည္ မေကြးၿမိဳ႕ႏွင့္ (၂)မိုင္ေ၀းေသာ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕အထြက္လမ္း သန္းေတာကုန္းရြာအနီးမွာ တည္ရိွေၾကာင္း၊ ထိုေဒသရိွ ေတာင္သူမ်ား၏ ယာေျမဧက ေပါင္း(၇၂.၂) ဧက ကိုသိမ္းယူ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဆိုၾက၏။ အဆိုပါ တန္(၃၀) က်ဆီစက္ႀကီးကို မဆလ ေခတ္ကာလ (၄-၁၁-၁၉၈၄) ခုႏွစ္က စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး (၁၁-၁-၁၉၈၆) မွာၿပီးစီးၿပီး (၁၈-၄-၁၉၈၆) ခုႏွစ္မွာ စတင္လည္ပါတ္၍ အသုံးျပဳႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း။ အမ််ားျပည္သူ အစုထည့္၀င္ေငြက်ပ္ သန္းေပါင္း(၆.၀)သန္း၊ ဘဏ္ေခ်းေငြမ်ားမွာ ေငြက်ပ္(၇.၂)သန္း ကို အာရွဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဘဏ္ ေခ်းေငြက်ပ္ (၃.၅)သန္း ၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္ ေခ်းေငြက်ပ္ (၃.၇)သန္း ေခ်းယူ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး တန္(၃၀)က် ဆီစက္ႀကီး၏ ထို(မဆလ)ေခတ္ အခ်ိန္ကာလတန္ဘိုးေငြက်ပ္ (၁၃.၂) သန္းကုန္က်ေၾကာင္း၊ စက္အမ်ဳိးအစားမွာ ရိုး(စ္)ေဒါင္း (အဂၤလန္) ႀကိန္ဆုံ(၂)လုံး၊ ျမင္းေကာင္ေရ(၁၇၈-HP)၊ ေမာ္တာေပါင္း(၂၂)လုံး၊ အသုံးျပဳေသာ ဘြိဳင္လာထိုးေလာင္စာဆီမ်ားမွာ ယခင္က ဒီဇယ္ဆီ၊ျဗဴးတိန္းဓာတ္ေငြ႕၊ ပရိုတိန္းဓာတ္ေငြမ်ားအသုံးျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေျမပဲခြန္မ်ားျဖင့္အသုံးျပဳေနေၾကာင္း၊ ယခင္က ဒီဇယ္ဆီအစား ယခုအခါ လွ်ပ္စစ္မီးဒရမ္စမာ(၃၀၀-KYA) တပ္ဆင္၍ လွ်ပ္စစ္ယူနစ္ေပါင္း(၁၁၀) သုံးစြဲေၾကာင္း၊ တန္(၃၀)ဆီစက္ႀကီးမွာ အားလုံး ေမာ္တာ(Drive) ျဖစ္ၿပီး လူလုပ္အားအသုံးျပဳမႈနည္းပါးေၾကာင္း၊အျခားေသာ ဆီစက္မ်ားႏွင့္မတူဘဲ ေျမပဲဆံမ်ားကို တစ္ျပန္တည္း ႀကိတ္ရုံျဖင့္ ဆီထြက္ေၾကာင္း၊ စက္ရုံဖြင့္ၿပီး ယခင္က တစ္ေန႔လွ်င္ကုန္ၾကမ္းတန္ (၃၀)က်ေသာ္လည္း ယခုအခါ တစ္ရက္လွ်င္ ေျမပဲဆံ(၃၈၂၅)ပိႆာ တန္ခ်ိန္(၆.၂၅) တန္သာ ႀကိတ္ခြဲႏိုင္ေတာ့သည္ ဟု စက္ရုံမန္ေနဂ်ာရုံး ခန္းရိွ မွတ္တမ္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။ 
မေကြးတိုင္း သမ၀ါယမအသင္းစု မွ အဆိုပါစက္ရုံအား (၂၀၁၁) ႏွစ္မွစ၍ မေကြးၿမိဳ႕ ေျမလတ္သား အေထြေထြ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း သမ၀ါယမအသင္း( မွတ္ပုံတင္အမွတ္-၈-၂၃၆၁/ထစ မေကြး-၉-၁၁-၂၀၁၁) သို႔ လြဲေျပာင္း လုပ္ကုိင္ရန္ ငွါးရမ္းထားေၾကာင္း၊ အဆိုပါစက္ရုံမွ ႏွမ္းဆီကို ႏိုင္ငံျခား(အင္စပို႔စ္) ၀ယ္လက္ေအာ္ဒါျဖင့္ စပယ္ရွယ္ႀကိတ္၍ ဆီတန္ခ်ိန္(၁၈)တန္ကို တရုပ္ႏိုင္ငံသို႔ ပုိ႔ရန္ ကြန္တိတ္နာကားျဖင့္ တင္ေနေၾကာင္း ဇြန္(၂၈) ေန႔တြင္ သတင္းရရိွသည္။ ဆီတင္ရန္စစ္ေဆးေဆာင္ရြက္သူ ဦးစိုးထြဋ္ေအာင္ ေမးျမန္းရာ…
``ကြန္တိတ္နာကို စတင္သန္႔စင္ရပါတယ္။ သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔ လိုင္္နာျပား စကၠဴျပားေတြကိုကပ္ပါတယ္။ အဲဒါၿပီးမွ ဆီထည့္ဖို႔ ကြန္တိန္နာ ေပ(၂၀)နဲ႔အကိုက္ ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ ပလပ္စတစ္အိပ္အရွည္ႀကီး (ပလက္တီပိတ္)လို႔ေခၚတယ္။ သူ႔အေပၚမွာ ဆီထည့္တဲ့အေပါက္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကို ေမာ္တာပန္႔နဲ႔ဆီေမာင္းထည့္မွာပါ။ အဲ ဆီမတင္ခင္မွာ ကြန္တိန္နာကို ျပင္ဆင္ၿပီးတာနဲ႔ ကားကို လမ္းတိုးဂိတ္က ကတၱားမွာတင္ၿပီးခ်ိန္ထားရပါတယ္။ ေနာက္ဆီထည့္ၿပီးလည္း ကတၱားတင္ၿပီး ျပန္ခ်ိန္ပါတယ္။ ယခု ကြန္တိန္နာကို ႏွမ္းဆီ(၁၈)တန္တင္မွာပါ။ ဒီနွမ္းဆီက အျခားႏွမ္းဆီနဲ႔ မတူပါဘူး။ ႏွမ္းကို ေလ်ာ္ၿပီးမွ ႀကိတ္ထားတာပါ။ တရုပ္ျပည္က ၀ယ္လက္ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ ႏွမ္းဆီရဲ႕ (အရည္အေသြး)ကြာလတီကို လာေရာက္စစ္ေဆး လက္ခံသြားၿပီးပါၿပီ။ မေကြးၿမိဳ႕ ေျမလတ္သား ကုမၸဏီက တန္(၃၀)ဆီစက္ႀကီးနဲ႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ ႏွမ္းဆီ (၁၈)တန္ကို ဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသို႔ အင္စပို႔စ္ တင္ပို႔တာပါ။ ယခု ကြန္တိန္နာကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆိမ္ကမ္းသို႔ သြားမယ္။ ကားေပၚက ဆီထည့္ၿပီး ကြန္တိန္နာအတိုင္း ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာေပၚတင္ပါ့မယ္။ သေဘၤာတင္ၿပီး တရုပ္ႏိုင္ငံသို႔ ပို႔မွာပါ။ ဒီကြန္တိန္နာတစ္လုံးတည္း စၿပီးပို႔တာပါ။ အင္စပို႔စ္ လက္မွတ္ကိုေတာ့ ေျမလတ္သား ကုမၸဏီနာမည္နဲ႔ အင္စပို႔စ္ ထုတ္ကုန္လက္မွတ္ေပးမလား တစ္ျခားကုမၸဏီနာမည္နဲ႔ ေပးမလားဆိုတာ မသိပါဘူး။ တရုပ္ႏိုင္ငံသို႔ ပို႔မယ္ဆိုတာ နဲ႔ ဘယ္ကုမၸဏီသို႔ ပို႔မယ္ ေစ်းႏႈန္းဘယ္ေလာက္ဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ တရုပ္ႏိုင္ငံကို ဒီဆီေရာက္သြားရင္ အေရာင္မဲေနတာကို သူတို႔နည္းပညာေတြနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီး အသုံးျပဳလိမ့္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွမ္းဆီက အနံ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ အေရာင္ကေတာ့ မဲေနေတာ့ မလွပါဘူး။ တရုပ္ႏိုင္ငံမွာ ဒီလို ႏွမ္းဆီကို ခ်က္စားတဲ့ေနရာမွာ အသုံးမျပဳဘဲ အသားေတြမွာ နည္းနည္းေလးနဲ႔ ဆန္းစားတယ္လို႔သိရပါတယ္…။´´ ဟု ဆီတင္ရန္စစ္ေဆးေနသူ ဦးစိုးထြဋ္ေအာင္ မွေျပာသည္။
0 comments:
Post a Comment