(၁) တိုက်ဳိမွာ အင္တာနက္ကလဲြၿပီး တယ္လီဖုန္းေတြ သံုးလို႔မရေတာ့ဘူး။ ကား၊ ရထားေတြအလုပ္မလုပ္ေတာ့ လူေတြ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ၾကတယ္။ အစားအစာမရွိမွာဘဲ ဂ်ပန္ေတြက စိုးရိမ္ၾကတယ္။ လူေတြ အစားမစားရမွာ စိုးလို႔ တခ်ဳိ႕ဆိုင္ေတြ ဖြင့္ေပးထားတယ္။ ဆူပါမားကက္တခ်ဳိ႕ပဲ စင္ေတြလဲကုန္လို႔ ပိတ္ထားၾကတယ္။
(၂) ငလ်င္ခိုလႈံတဲ့ေနရာမွာ လူေပါင္းရာေက်ာ္ ခိုလႈံေနၾကတယ္။ လူေတြၾကားထဲမွာ ဘယ္သူမွ ေဆးလိပ္ မေသာက္ၾကဘူး။ ကူညီတဲ့လူေတြက ေစာင္ေျပးယူလိုက္၊ ေရေႏြးေျပးယူလိုက္၊ မုန္႔ေျပးယူလိုက္နဲ႔ ျပဳစုေနတယ္။ ေယာက္်ားေတြက တိုက္ေပၚ ေျပးဆင္းေျပးတက္နဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ကူညီေနၾကတယ္။ ႀကိဳးေတြဆက္ၿပီး ေရဒီယိုဖြင့္ သတင္းနားေထာင္ၾကတယ္။ နာရီအနည္းငယ္ၾကာေတာ့ လူစုခဲြၿပီး ကိုယ့္အိမ္သူအိမ္ျပန္ၾကတယ္။ ခိုလံႈတဲ့ေနရာမွာ အမိႈက္တစက္မွ မက်န္ခဲ့ဘူး။
(၃) ငလ်င္လႈပ္ၿပီးေနာက္ Suntory ကုမၸဏီက ေၾကာ္ျငာတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စက္ထဲထည့္ေရာင္းတဲ့ အခ်ဳိရည္ေတြ အားလံုး ဖရီးပါတဲ့။ 7-11နဲ႔ family world အေရာင္းဆိုင္ကလည္း လူေတြကို အစားအစာနဲ႔ေရ ဖရီးေဝတယ္။ ေရဆာရင္ စက္ထဲကအခ်ဳိရည္၊ ေရေတြကိုေသာက္ႏိုင္တယ္။ ဗိုက္ဆာရင္ အေရာင္းဆိုင္ေတြထဲ ဝင္စား ႏိုင္တယ္။ ခိုလႈံစရာေနရာမရွိရင္ ဆူပါမားကက္ထဲ ဝင္ႏိုင္တယ္။ ဖုန္းဆက္မလား ... လမ္းေဘးက အမ်ား ျပည္သူ သံုးဖုန္းကို ဖရီးသံုးႏိုင္တယ္။ ဂ်ပန္လို နားမလည္ဘူးလား ... တီဗီက တျခားဘာသာလို ဘယ္လိုခိုလံႈရမယ္ ဆိုတာကို ေၾကညာတယ္။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ ၾကန္အင္လကၡဏာျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ေဘးအႏၱရာယ္ ႀကံဳေနခ်ိန္ဆိုေပမယ့္ ကမာၻေပၚက လူေတြကို သင္ခန္းစာတခု ေပးႏိုင္လိုက္တယ္။
(၄) ဂ်ပန္ အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္း တေယာက္က ေျပာတယ္။ ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္ခ်ိန္ ဂ်ပန္မွာ ေနေနတယ ္ဆိုေပမယ့္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ တျခားႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ လူအေသအေပ်ာက္ ဒီထက္ပို မ်ားႏိုင္တယ္။ လူအေသအေပ်ာက္ကို နည္းသထက္ နည္းေအာင္လုပ္ႏိုင္တာ ကမာၻေပၚမွာ ဂ်ပန္တႏိုင္ငံပဲရွိမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
ဂ်ပန္ေျမေအာက္ ဂိုဏ္းေတြက ကူညီမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို အင္တာနက္ေပၚမွာ ေၾကညာတယ္။ ဒီ "လူဆိုး" ေတြဟာ ပဲြလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းသူေတြမဟုတ္ဘဲ သူတို႔ရဲ႕ ကူညီမႈက ဂ်ပန္အစိုးရထက္ ပိုမ်ားႏိုင္တယ္လို႔ ဂ်ပန္ျပည္သူေတြက ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္းႏုိင္းစေန ဘေလာ့ဂ္က ယူပါတယ္
0 comments:
Post a Comment