မေကြးၿမိဳ႕မွ SHADE စာေပ၀ိုင္း(၃၅)

Shade35
မေကြးၿမိဳ႕မွ SHADE စာေပ၀ိုင္း(၃၅)
၁၇-၇-၂၀၁၁ ၊ တနဂၤေႏြေန႔၊ ေန႔(၁၂)နာရီမွ ညေန(၄)နာရီအထိ မေကြးၿမိဳ႕၊ ရန္ေက်ာ္ရပ္၊ သုခိတာလမ္းနဲ႔ ပိေတာက္လမ္းၾကား က FOREVER လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ဥယ်ာဥ္မွာ ေပါင္းဆုံ၀ိုင္းဖြဲ႕ၾကပါတယ္။ SHADE စာေပ၀ိုင္း(၃၅)ႀကိမ္ပါ။ ဒီတစ္ပတ္ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ ေတြကေတာ့ စာေရးဆရာ ဦးျမတ္(မႏ ၱေလး) နဲ႔ ဦး၀င္းထိန္္တို႔ျဖစ္ ပါတယ္။ SHADE စာေပ၀ိုင္းေတာ္သားေတြကေတာ့ ဆရာမေကြး၀င္းျမင့္၊ဆရာ ဦးေဆြ(ဒႆနိက)၊ ပန္းခ်ီဆရာမင္းသူ၊ ဆရာ သားဦး၊ ကာတြန္းဆရာ ေအေက၊ ဆရာတင္လင္းေဇာ္၊ ပန္းခ်ီဆရာျမင့္ေဇာ္ဦး၊ ကိုေဇာ္မင္းၾကည္(ခ) ဆရာေဇာ္မင္း ေဇာ္မင္း၊ ပန္းခ်ီဆရာသူရိန္ၿမိဳင္၊ ဆရာေနျခည္(မေကြး) တို႔နဲ႔ စာေရးသူျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ေတာ့ လူစုံတက္စုံ စာေပ၀ိုင္းက အထူးစည္ကားေနပါတယ္။
ဆရာမေကြး၀င္းျမင့္ က စတင္ၿပီး အဖြင့္ေျပာဆိုပါတယ္။ `` ေလစားအပ္ပါေသာ စာေပမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား..၊ ခုတစ္ပတ္ SHADE စာေပ၀ိုင္းမွာ ၂၀၁၁၊ ဇူလိုင္လထုတ္ သူရဇၨ မဂၢဇင္းမွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ စာေရးဆရာ ေမာင္ေက်ာက္တိုင္ ေရးသားတဲ့ (ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း အတတ္ပညာ) ကို အတိုခ်ဳပ္ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ေလာကတြင္ မေစာင့္ဆိုင္းသူမရိွ။ ကေလးဘ၀က လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ခင္၊ မိဘက လက္တြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သင္ ေပးသည္။ လူႀကီးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကေလးေတြက လူႀကီးေတြလို ထလိုက္၊ ထို္င္လိုက္၊ ရပ္လိုက္ လုပ္ေနၾကတာကို အားက်ေန၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရလွ်င္ လူႀကီးေတြလႈပ္ရွားသလို လႈပ္ရွားသြားလာႏိုင္ဖို႔ ေစာင့္ဆိုင္းမွန္းမသိ ေစာင့္ဆိုင္းေနရ၏။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ ဗုဒၶအဆုံးအမကို လိုက္နာမည္ဆိုပါက ေစာင့္ဆိုင္းမႈ ခ်ဳပ္တည္းမႈ ပညာကို ရွင္းလင္းလြယ္ကူစြာရႏိုင္ပါသည္။ `သည္းခံ နိဗၺာန္ေရာက္´ ဟူေသာစကားကို ငယ္ငယ္ကတည္းကပင္ လူႀကီးသူမမ်ား ေျပာသံကို ေန႔စဥ္လိုလို ၾကားဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ သည္းခံျခင္းဆိုသည္မွာ ဘာသာေရးကိစၥျဖစ္သည္၊ ငါတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဟု အထင္ေရာက္တတ္ၾက၏။ ျမတ္ဗုဒၶက ရဟႏ ၱာ ငါးရာကိုေဟာၾကားခဲ့ေသာ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ ဓမၼာေစတီ ေက်ာက္စာေတာ္မွာ လြန္စြာခ်ဳပ္တည္းမႈဟူေသာ သည္းခံျခင္းသည္ အလြန္ျမတ္ေသာ အက်င့္ေပတည္း ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ သည္းခံျခင္းသည္ အလြန္ျမတ္ေသာတရားဟု လူ႔ဦးေႏွာက္ကသိေသာ္လည္း ႏွလုံးသားအတြင္းသို႔ မ၀င္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သည္းခံရမည္ဟူေသာ ဘုရား၏ ဆုံးမစကားသည္ က်မ္းစာအုပ္ အတြင္း၌ပုန္းေအာင္းေန၏။
ေနရာတကာတြင္ အသိဥာဏ္ကိုသာ ဦးစားေပလြန္းသျဖင့္ ႏွလုံးသား အားနည္းလာသည္။ ညံ့ဖ်င္းလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတစ္ဦးခ်င္း ဆက္ဆံေရး မေျပျပစ္မႈမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး မေျပျပစ္မႈမ်ား၊ ဆက္တိုက္ေပၚေပါက္လာ ေသာအခါ ေရွးက (IQ အိုင္က်ဴ) တစ္ခုတည္းကိုသာ စံထားရာမွ ယခုအခါ (EQ အီးက်ဴ) ကိုပါ စံထားလာရပါသည္။ အိုင္က်ဴသည္ ဥာဏ္ရည္ သက္သက္သာျဖစ္သည္။ အီးက်ဴသည္ ႏွလုံးရည္ စိတ္ေနစိတ္ထား စြမ္းရည္ျဖစ္သည္။ E သည္ Enotion ေခၚ စိတ္လို္က္မာန္ပါ ျပဳမူသူကို ရည္ရြယ္ပါသည္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါ ျပဳမူျခင္းသည္ ခ်ဳပ္တည္းမႈကင္းမဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။ ဥာဏ္ရည္သည္ စိတ္၏အရည္အေသြးတစ္၀က္မွ်သာျဖစ္သည္။ က်န္တစ္၀က္ကား ႏွလုံးရည္ေခၚ EQ ျဖစ္သည္။ အိုင္က်ဴ ဥာဏ္ရည္ႏွင့္ အီးက်ဴေခၚ ႏွလုံးရည္ပါ ျပည့္စုံမွသာလွ်င္ လူ႔စိတ္စြမ္းရည္ အျပည့္အ၀ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ စိတ္စြမ္းရည္ အျပည့္အ၀ရလာေသာအခါ ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္လာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမသည္ ေလာကုတၱရာကိစၥကိုသာ မက ေလာကီကိစၥ မိမိရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ရန္အတြက္ အက်ဴိးမ်ားသည္ လက္ေတြ႕သိျမင္လာမည္ျဖစ္ပါသည္..။ ဟု ဆရာမေကြး၀င္းျမင့္ က ေဆြးေႏြးဖတ္ၾကားေျပာဆိုသြားပါတယ္။
စာေရးသူကေတာ့ ၀ီးကလီးအလဲဗင္း ဂ်ာနယ္၊ ၂၀၁၁၊ ဇြန္လ၂၅ရက္ထုတ္ထဲက စာေရးဆရာ သန္းထြဋ္ေအာင္ ေရးတဲ့ (ေလးစားယုံၾကည္မႈဆိုတာ..) ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၾကားျပပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရသလဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔ မီဒီယာေလာကသား ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးေလာကသားမ်ား အျပန္အလွန္ တရားစြဲေနၾကတာ အမ်ား အသိပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးေလာကနဲ႔ မီဒီယာၾကားမွာ ၾကားက်ေအာင္ ျဖန္ေျဖေရးသားထားတဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္လို႔ တင္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဟုေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာ ဦးေဆြ(ဒႆနိက)ကေတာ့ သူက ရသနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာေရးဆရာျဖစ္လို႔ ဆရာမင္းသု၀ဏ္၏ (ႏွင္းဆီပြင့္) ဆိုတဲ့ကဗ်ာ၊(လယ္ေတာက အျပန္ ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးကိုမွ ေမာင္ခူးကာေပး….) စတဲ့ ကဗ်ာသီခ်င္း ကို သံေနသံထားျဖင့္ လြမ္းစရာေကာင္းေအာင္ သီဆိုျပပါတယ္။ ကဗ်ာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေလးနက္စြာ ေျပာဆိုသြားပါတယ္။ ေစတနာေကာင္းမွ စိတ္ရင္းေကာင္းမွ စာေကာင္း ေပေကာင္းေတြထြက္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာမင္းသု၀ဏ္ က သတိေပးသြားတာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပေဆြးေႏြးသြားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဆရာမ မႏွင္းေဖြးေရးတဲ့ ႏွဲ မႈတ္တဲ့ (ႏွဲဆရာကိုစံေဗ်ာ) ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလး ကို အေသးစိတ္ ခ်ျပေျပာဆိုသြားပါတယ္။ ႏွဲ အသံႀကီးနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္အားလုံးကို ဒုကၡေပးေနတဲ့ ႏွဲဆရာကိုစံေဗ်ာ ကို ညင္ညင္သာသာေလးနဲ႔ တဆင့္ျခင္း တဆင့္ျခင္း သိမ္ေမႊ႕စြာျဖင့္ ဆရာမ မႏွင္းေဖြးက ေျဖရွင္းၿပီး ဇာတ္လမ္းဆင္သြားျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ဒါေၾကာင့္ ေစတနာေကာင္းလွ်င္ စာေကာင္းတစ္ပုဒ္ထြက္လာႏိုင္ ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို အက်ယ္တ၀န္႔ အေသးစိတ္ေျပာဆိုသြားပါတယ္။
စာေရးဆရာ သားဦး ကလည္း ရယ္စရာ ေမာစရာေလးမ်ားနဲ႔ စတင္ေျပာဆိုပါတယ္။ ``မိသားစု သုံးေယာက္မွာ အေဖလုပ္တဲ့သူက သားေလးကိုစာသင္ေနပါတယ္။ ကၽြဲဆိုတဲ့ စာလုံးကို ကေလးက မေပါင္းတတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အေဖလုပ္သူက မေပါင္းတတ္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး သားေလးကို ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိန္းမလုပ္တဲ့သူက ကေလးက မေပါင္းတတ္တာကို ရွင္ကပဲ ကၽြဲကို စာလုံးေပါင္းျပလုိက္စမ္းပါ..ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ အေဖလုပ္သူက ကၽြဲေရးခ် ေနာက္သို႔ပစ္ ကၽြဲလို႔ ေပါင္းခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ အေမလုပ္သူက အင္း ရွင္က လူႀကီးကို ေပါင္းတတ္မွာေပါ့လို႔ ဆိုသတဲ့´´။ ဆိုလိုတာကေတာ့ အမ်ားညီရင္ ဤ ကို ကၽြဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒီအမွားႀကီးကို အမ်ားလက္ခံထားလိုက္တာနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာသြားခဲ့ရင္ အမွန္ျဖစ္မသြားဖို႔ကို ေျပာဆိုခ်င္တာပါ..။ စကားလုံးတိုင္း အေၾကာင္းအရာတိုင္းမွာ အမွားနဲ႔ အမွန္ ခြဲျခားၿပီးသိႏိုင္ၾကပါေစ..လို႔ ဆရာသားဦးက ေျပာဆိုသတိေပးသြားပါတယ္။
ကာတြန္းဆရာ ေအေကကလည္း ကာတြန္း မ်ားက ရယ္စရာ ေတြးစရာ မ်ားအေၾကာင္းကို ဤသို႔ဆိုပါတယ္။ ကာတြန္းပုံေတြမွာ တစ္ခ်ိဳ႕က ရယ္ရတာရိွသလို တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့ မရယ္ရဘဲ ေတြးယူရတာေတြရိွပါတယ္။ ပညာေပး ကာတြန္းေတြလည္းရိွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိတဲ့ ဆရာေဇာ္ေမာင္ရဲ႕ ကာတြန္း ကိုေျပာခ်င္ပါတယ္။ မဂၢဇင္းေတြထဲက စုထုတ္ထားတဲ့ (ေဇာ္ေမာင္ရဲ႕ အမွားမ်ား) စာအုပ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနတာေလး ေျပာပါရေစ…။ လူႏွစ္ေယာက္ရိွတယ္။ ပထမ တစ္ကြက္မွာ လူတစ္ေယာက္က ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ေဘးနားမွာ မတ္တပ္ရပ္လို႔ပါ။ မတ္တပ္ရပ္ေနသူက ထိုင္ေနသူကို စကားလွမ္းေျပာပါတယ္။ ``ေဟ့ေကာင္ထ ငါတို႔သြားၾကမယ္´´။ ထိုင္ေနတဲ့သူက ေရာေယာင္ထၿပီး လိုက္လာပါတယ္။ သူတို႔လမ္းမေပၚမွာ သြားေနၾကတာေပါ့။ အဲ ထိုင္ေနရင္းက ထၿပီးလိုက္လာသူက စကားျပန္ေမးပါတယ္။ `ေဟ့ေကာင္ ငါတို႔ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ´။ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနရင္းက ပထမ စတင္ေခၚသူက ျပန္ေျပာပါတယ္။ `` ေအး ငါလဲ မသိဘူးကြ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ကိုသြားရမယ္ဆိုတာ ငါတို႔ သြားေနရင္းစဥ္းစား ၾကတာေပါ့ကြာ…´´။ လို႔ ဆိုေနၾကပါတယ္။ ဒီကာတြန္းက ဘာကိုေျပာခ်င္တာလည္းဆိုေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြဟာ လုပ္ေတာ့လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္က ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ မရိွဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာကို သေရာ္ထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ စာေပေလာကထဲကို ၀င္လာခါစမွာ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ေရးခဲ့ပါတယ္။စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ပါခ်င္ေနတာကို။ ျမ၀တီ၊ ေငြတာရီမဂၢဇင္းေတြမွာ တစ္မ်က္ႏွာ၀ထၳဳတိုလည္းေရးလိုက္တာပဲ။ အင္တာဗ်ဴးဆိုလဲေရးလုိက္တာပဲ။ ကာတြန္းၿပိဳင္ပြဲဆိုလည္း ၀င္ၿပီးၿပိဳင္လိုက္တာပဲ။ ကိုယ့္နာမည္ေလး ပုံနွိပ့္စာလုံးေလးနဲ႔ေဖာ္ျပခံရရင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနခဲ့ပါ တယ္။ တစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီး ဦးေဖသိန္း မဆုံးမွီ ဆရာႀကီးဦးေဖသိန္း ကို ကာတြန္းဆရာေတြ ကန္ေတာ့ပြဲကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ပထမ အဦးဆုံး ကာတြန္းဆရာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာမိပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ကိုယ္လည္း ကာတြန္းဆရာဆိုၿပီးတက္လိုက္တာပါ။ ကာတြန္းဆရာေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူူး။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရြယ္တူ အာကာနဲ႔ေတြ႕ပါတယ္။ သူကေတာ့ စာမ်က္ႏွာလိုင္းေပၚကို ေရာက္ေနသူပါ။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္က ေလးစားစြာ ႏုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ကိုအာကာ လို႔ ..။ သူက နဲနဲမွန္ေနပါတယ္။ သူနဲ႔ အလာပ သလာပ စကားေတြေျပာၿပီး ျပန္ခါနီး ဆုံးမစကားဆိုပါတယ္။ ေဟ့ေကာင္ ေအေက မင္း ခ်စ္စမ္းေမာင္ကို သိလား ေမးပါတယ္။ သူက ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ရဲ႕ အမူအရာေတြကို လုပ္ျပေနျပန္ပါတယ္။ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ဆိုတာ ဂီတာတီးတယ္။ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ႏွဲ မမႈတ္ဘူးကြ။ ကၽြန္ေတာ္က`ဗ်ာ´ လို႕ဆိုမိပါတယ္။ မွတ္ထားကြ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ဂီတာပဲတီးတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ႏွဲမႈတ္မက်င့္ဘူး။ ဂီတာကို အင္မတန္ကၽြမ္းက်င္ၿပီး နာမည္လည္းႀကီးတယ္ကြ..လို႔ သူကဆုံးမပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကာတြန္းတစ္ခုတည္းကိုသာ ယေန႔အထိေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။ဟု ကာတြန္းဆရာ ေအေကမွ ခံစားရင္ဖြင့္ေျပာဆိုသြားပါတယ္။
စိတ္ အဟာရျပည့္၀ေအာင္ SHADE ဂ်ာနယ္ကိုေဆာင္လို႔ ဘ၀အတြက္ သုတ၊ရသစုံတဲ့ SHADE စာေပ၀ိုင္းသို႔ သြားၾကပါစို႔။
မွတ္ခ်က္။ ။ စာမ်က္ႏွာအခက္အခဲေၾကာင့္ စာေပ၀ိုင္းေတာ္သားမ်ား၏ ေျပာစကားမ်ားကို ျပည့္စုံစြာ မေဖာ္ျပႏိုင္၍ နာလည္ေပးပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ။

ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္

Penulis : shwelannwelanwinkyi ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel မေကြးၿမိဳ႕မွ SHADE စာေပ၀ိုင္း(၃၅) ini dipublish oleh shwelannwelanwinkyi pada hari Thursday, September 15, 2011. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 0 komentar: di postingan မေကြးၿမိဳ႕မွ SHADE စာေပ၀ိုင္း(၃၅)