14-4-2010 နယူးေဒလီမွ သကၤသ သို႔ျပန္
နယူးေဒလီၿမိဳ႕ ေတာ္ ေဟာ္တယ္က နံနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ စား၍ ထြက္ၾကတယ္။ ပထမသြားတဲ့ေနရာက ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းႀကီးကိုုသြားၾကတယ္။ ကမၻာ့အႀကီးဆုံး ဘုရား ေက်ာင္းလို႔ သိရပါတယ္။ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားသေလာက္ အစစ္အေဆး ကလဲ မ်ားပါ့ဗ်ား။ လုံၿခဳံေရးေတြက အဆင့္ဆင့္ပါ။ သူတို႔ဘုရားေတြက လာတဲ့ရန္သူေတြကို မတားဆီးႏိုင္တဲ့ သေဘာပဲလား။ အေၾကာင္းစုံကို ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ အၾကမ္းဖက္ မူဆလင္ေတြက ဗုံးခြဲမွာကို ေၾကာက္လို႔ စိုးရိမ္းလို႔တဲ့ဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ကပ္ထဲက ေရေမႊးပုလင္းေသးေသးေလးကို ေတာင္ မယူရဘူးတဲ့။ဒါနဲ႔ ဂိတ္(၃)ဂိတ္မွာ ေနာက္ဆုံးဂိတ္ကေန ျပန္္ထြက္လာခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီကေန (BAHA’I HOUSE OF WORSHIP BAHAPUR NEW DELHI .INDIA) ဘဟာအီ သာသနာ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ ဘဟာပူ(ရ္)၊ နယူးေဒလီ၊ အႏၵိယ ၊ ေျမဧက (၂၆.၆)ဧက ရိွေၾကာင္းသိရတဲ့ ၾကာဖူးပုံသ႑ာန္ အေဆာင္အဦးႀကီးကို ေရာက္ပါတယ္။ ဘာသာေပါင္းစုံက လာေရာက္တရားထိုင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ လူဦးေရ(၁၃၀၀) တိတိ တစ္ၿပိဳင္တည္း တရားထိုင္ႏိုင္ ေအာင္စီစဥ္ထားပါတယ္။ အစစ္ အေဆး ကေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံထုံးစံအတိုင္း မ်ားပါတယ္။ ေအာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေရႊတိဂုံဘုရား၊ မဟာျမတ္မူနိဘုရားေတြမွာျဖင့္ ေအးခ်မ္းပါဘိ၊ ဘာမွ အစစ္ အေဆးဂိတ္ေတြ မရိွၾကပါ။ ဘုရားရိပ္မွာ မည္သည့္ရန္သူကိုမွ စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔စရာ မလိုေၾကာင္း၊ ေအးခ်မ္းသာယာေနေၾကာင္း၊ တန္ဘိုးရိွေၾကာင္းတို႔ကို သူတို႔ျပည္က ဘုရားေက်ာင္းေတြကို ေရာက္မွ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
နယူးေဒလီၿမိဳ႕ တြင္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီး မဟာသတိပ႒ါန္ တရားေတာ္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ (ေပါရိသာဒ)အား ဆုံးမရာ အရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ (ကုရုတိုင္း) ၊ (ကမၼာသဓမၼ) အမည္ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ ေနရာကို သြား၍ ဘုရားရွင္အားရည္မွန္းၿပီး ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ ေတာ္အတြင္း မွာ မ်က္ႏွာငယ္ရတဲ့ ေနရာ အျဖစ္ျမင္ေတြ႕ ရခဲ့ပါတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက ေစတီ ေတာ္အျဖစ္ မေတြ႔ရပဲ ေက်ာက္ပုံႀကီးေပၚမွာ သံတိုင္ေလးမ်ားနဲ႔ကာရံထားတဲ့ အေဆာက္ အဦးကေလး သာျမင္ေတြ႕ ရပါတယ္။အဲဒီဘုရား၀ိုင္းၿခံေဘးမွာလည္း အမႈိက္ပုံးေတြကို ျမင္ေတြ႕ ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ တြင္းက တိုက္ႀကီးေတြၾကားမွာ အလြန္မ်က္ႏွာငယ္ေနရေသာ ေနရာျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားမွ ေစတီေတာ္တစ္ဆူအျဖစ္ တည္ထားကိုးကြယ္ေတာ္မူသင့္ပါေၾကာင္း ႏိုးေဆာ္တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစခင္ဗ်ား။
နယူးေဒလီၿမိဳ႕ ႀကီးကေတာ့ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားပါတယ္။ မိုးပ်ံရထားေတြ၊ ႏွစ္ထပ္၊ သုံးထပ္ ကားလမ္းမႀကီးေတြနဲ႔ တင့္တယ္သာယာပါတယ္။သို႔ေသာ္ ၿမိဳ႕ စြန္ၿမိဳ႔ျဖားေတြကေတာ့ သန္႔ရွင္း မူမရိွပါ။ အခ်ဳိ႔ ၿမိဳလည္ေတြမွာလည္း လမ္းေတြကက်င္းတယ္။ ညစ္ပတ္ေနပါတယ္။ မီးႀကိဳး၊ ဖုန္းႀကိဳးေတြကေတာ့ ပင့္ကူအိမ္ကဲ့သို႔ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ မိုးပ်ံမီးရထားလမ္းမ်ားကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕ ေနတာ၊ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေတြကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕ ေနတာေတြ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြကေတာ့ ျမန္မာေငြ တစ္ေသာင္းခြဲရိွယုံနဲ႔ လူတိုင္းကိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဖုန္းကဒ္ဖိုး၀ယ္ထားတဲ့ေငြမကုန္ခင္အတြင္းမွာ ေငြထပ္သြင္းရင္ရပါတယ္။ ကိုယ့္နံပါတ္ကို ေငြထပ္မံသြင္းေနသ မွ် အတည္ျဖစ္ပါတယ္။ အင္တာနက္ကိုလည္း လက္ကိုင္ဖုန္းထဲမွာ အင္တာနက္သုံးရန္ ျမန္မာေငြ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ စာရင္းဖြင့္ သြင္းေပးထားရင္ တစ္လခန္႔ အသုံးျပဳနိုင္ပါတယ္။ အင္တာနက္ ကြန္နရွင္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကိုး ေကာင္းတယ္။ ျမန္ပါတယ္။ အဲ တျခားျပည္နယ္ေတြမွာေတာ့ နယူးေဒလီေလာက္ေတာ့ မေကာင္းၾကပါ။
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ႀကီး မဟတၱမ ဂႏၱီ ေနအိမ္ျပတိုက္ကိုသြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ျဖစ္လို႔ ပိတ္ထားေၾကာင္း ၾကားသိရ၍ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ကို လြမ္းရျပန္ပါတယ္..။
ည (၇)နာရီမွာ ေစ်း၀ယ္ရန္ အဆင့္ျဖင့္ စူပါမားကတ္ဆိုင္ႀကီးကို ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပစၥည္းစုံပါတယ္။ ေစ်းကေတာ့ အေတာ္ကိုႀကီးပါတယ္။ ဆိုင္နာမည္ကိုေတာ့ မမွတ္မိပါ။ ည(၁၀)နာရီမွာ နယူးေဒလီၿမိဳ႔ ကျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ည ကားေပၚမွာပဲ အိပ္ၾကရပါတယ္။ ကားကလဲ ကလပ္ေပါက္လို႔ အ၀င္အထြက္ ခုန္ေပါက္ ခုန္ေပါက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ညခရီးကို အဲယားကြန္းပိတ္ထားလုိ႔ ဘုရားဖူးေတြ ေခါင္းေတြမူးၾကပါတယ္။ ကားမွ တာ၀န္ခံကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသသံနဲ႔ေျပာခါမွ အဲယားကြန္းကိုျပန္ဖြင့္ေပးပါတယ္။ ညစာထမင္းကို ကားေပၚမွာ ဟာမကာမႈန္႔၊ အာလူးေႀကာ္၊ ငွက္ေပ်ာသီးေႀကာ္၊ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ျဖင့္ ေၾကြးပါတယ္။
ရယ္စရာ။ ။ နီလာထမင္းေၾကြးတာ၀န္ခံကို…ကၽြန္ေတာ့္ကေျပာလိုက္ပါတယ္..။
“”ဆရာ ကိုသန္းထြန္းရယ္. တစ္ေနလုံး မနက္ကအစ ကုလားစာေတြကိုပဲေၾကြးေနတာ.. ယခုညစာကိုေတာ့ ဟာမကာ နဲ႔ ေကာ္ဖီအစား….”ယမကာ နဲ႔ အျမည္းသာ..ေၾကြးပါဗ်ာ…’’’’
ဘုရားဖူးကားတစ္စုံလုံးမွာ ရယ္သံမ်ားေသာေသာ ညံ၍သြားပါေတာ့သတည္း….။
မနက္ျဖန္ ခရီးစဥ္အား ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္..။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၁၀ ခု၊ ဧၿပီလ(၁၅)ရက္ ေန႔(၁၂)နာရီေရး၏။
0 comments:
Post a Comment