ျမန္မာျပည္မွ အမိန္႔ရ ေအးဓားျပ ျပင္ပ အထူးကုေဆးခန္းမ်ား

ျမန္မာျပည္မွ အမိန္႔ရ ေအးဓားျပ ျပင္ပ အထူးကုေဆးခန္းမ်ား

အျမင္
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္


အင္း… ဒီကိစၥ ဒီအေၾကာင္းေလးကို မေရးခ်င္ေပမဲ႔ ဘေလာ့မိတ္ေဆြ http://anam308.blogspot.com
အနမ္းရဲ႕ ၀မ္းနည္းေၾကာင္းေလးကို ဖတ္ရလို႔ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ အျဖစ္ ေရြးထုတ္တင္ျပလိုက္မိပါ တယ္ကြယ္။ က်မ္းမာေရးအတြက္ လူတိုင္းအထူး သံေ၀ဂယူၾကေစခ်င္ပါတယ္။


ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ညီေလးက လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာနဲ႔ အဆုတ္ေရာဂါႏွစ္မ်ဳိး ခံစား ေနရတာပါ။ ပထမအၾကိမ္ အဆုတ္ေရာဂါက တစ္ႏွစ္တိတိေဆးထိုး၊ ေဆးစားနဲ႔ ကုသလို႔ ေပ်ာက္္ကင္းခဲ့ပါတယ္။ လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာကိုေတာ့ မေသခင္(၂)လ အလိုကမွ သိခဲ့ရပါတယ္။ မစားႏိုင္တာကေတာ့(၆)လေလာက္ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ကင္ဆာလို႔ ေဆးစစ္သိရခ်ိန္မွာ ယခင္က အဆုတ္ေရာဂါပါ ျပန္လည္ေတြ႔ရိွရပါတယ္။

နယ္မွာ ကုမရေတာ့ ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားညႊန္ၾကားစာနဲ႕ ပထမအႀကိမ္ မႏၱေလးေဆးရုံႀကီးကို သြားေရာက္ကုသပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာ၀န္ႀကီးက ျပင္ပအထူးကုေဆးခန္းမွာဆိုေတာ့ အဲဒီေဆးခန္းကို သြားေရာက္ျပသရပါတယ္။ လည္ေခ်ာင္းက အစာ၊ေရ လုံး၀မၿမိဳႏိုင္ေတာ့ ဗိုက္ခြဲၿပီး ပိုက္တပ္ရမယ္၊ အစာသြင္းရမယ္၊ အားျပည့္လာရင္ လည္ေခ်ာင္းကို ခ်ဲ႕မယ္။ၿပီးရင္ ဓာတ္ကင္ၾကမယ္ လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒီျပင္ပအထူးကုေဆးခန္းမွာ စုစုေပါင္း ကုန္က်ေငြ(၆)သိန္း ကုန္ပါမည္။ (စားစရိတ္၊ကားခမ်ားမပါေသးပါ)။ ကုန္စရာေငြ မတတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ရင္ဖြင့္ ေျပာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီဆရာ၀န္ႀကီးက မႏၱေလးတိုင္းေဆးရုံႀကီးကို တက္ရန္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးပါတယ္။ ေငြမတတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ တိုင္းေဆးရုံမွ စိုက္ထုတ္ ကုသေပးရန္ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုက္ခြဲခါနီးမွာ ကြၽန္ေတာ့ညီက မခြဲရဲေတာ့ပါ။ ေၾကာက္တာရယ္၊ ခြဲၿပီး(၂)လ (၃)လ ေနရရင္ မျဖစ္ဘူး ဆိုၿပီး ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးတိုင္းရင္းေဆးရုံႀကီးကို ေျပာင္း၍ တက္ေရာက္ကုသပါတယ္။ အနည္းငယ္ သက္သာလာ ခဲ့ပါတယ္။ သက္သာလို႔ နယ္အိမ္ကိုျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ အစာက ဆန္ျပဳပ္ ခပ္က်ဲက်ဲ ကိုေသာက္ႏိုင္လာပါတယ္။မန္းမွာ (၂၅)ရက္ေလာက္ၾကာခဲ့ ပါတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ပါတ္ေလာက္ေနပါတယ္။ ေရာဂါမ်ား မသက္သာျပန္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုဆင္းကုၾကျပန္တယ္။ ျပသမဲ့ဆရာ၀န္ႀကီးက ျပင္ပ အထူးကုေဆးခန္းမွာဆိုေတာ့ သူရိွရာကို လိုက္လံျပသခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ႀကီးက ဒီျပင္ပေဆးခန္းမွာ လုုပ္ရင္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားမယ္၊ ေငြ(၁၀)သိန္းေလာက္ကုန္လိမ့္မယ္သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္ ေဆးရုံႀကီးကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အထူးကူညီေပးရန္စာလည္း ေရးေပး လိုက္ပါတယ္။ ေငြကုန္ေၾကးက်လည္း ေတာ္ေတာ္သက္သာပါတယ္။ ဗိုက္ခြဲ၍ ပိုက္တပ္ၿပီး အစာ၊ေဆးမ်ားကို သြင္းေပးပါတယ္။ တစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဆးရုံကဆင္းေပးပါတယ္။ (၂၃)ရက္ေန႔ ျပန္ျပသရန္ေျပာပါတယ္။ မသက္သာရင္ ရန္ကုန္(သို႔မဟုတ္) ေတာင္ႀကီးကို ပို႔ၿပီးကုေပးမယ္ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နယ္က အိမ္ကိုပဲျပန္လာပါတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တီဘီေဆးကို ပိုက္ကပဲ နံနက္(၅)နာရီအခ်ိန္မွန္ ေန႔စဥ္သြင္းေပးပါတယ္။ အစာကို တစ္ရက္(၄)ႀကိမ္ ပိုက္ကပဲ သြင္းေပးရပါတယ္။ (၄)(၅)ရက္အတြင္း လူကေတာ္ေတာ္ေလး မာလာပါတယ္။ ေျပာႏိုင္၊ဆိုႏိုင္၊သြားႏိုင္၊လာႏိုင္ႀကီးပါ။ အဲ တစ္ညေနမွာ ဗုိက္ေဖါက္တပ္ထားတဲ့ ပိုက္က ကၽြတ္ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ အစာေတြ အေပါက္က ပန္းထြက္လာပါတယ္။ အေရးေပၚ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေနာက္က တင္စီးၿပီး ၿမိဳ႕ထဲက မိသားစုဆရာ၀န္ေဆးခန္းကို သြားပါတယ္။ ေဆးခန္းကပိတ္ထားတာကို ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီေဆးခန္းနဲ႔ကပ္လွ်က္(……..) နာမည္သုံးလုံးပါတဲ့ ျပင္ပအထူးကုေဆးခန္းႀကီးကို အားကိုး တႀကီးနဲ႔ ၀င္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ ေဆးခန္းနာမည္ကိုေတာ့ မေျပာလိုေတာ့ပါဗ်ာ..။

ဆရာ၀န္ကို သြားေခၚေနတာက တစ္နာရီေလာက္ၾကာမယ္။ ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ဟိုလူေငါက္၊ ဒီလူေငါက္နဲ႔ပါ။ ကဲလာ ခြဲရမယ္..ေျပာပါတယ္။ လူနာ ေဆးခန္းကိုေရာက္တာက ညေန(၆)နာရီပါ။ ကုန္က်ေငြကို သိပါရေစ ဆိုေတာ့ (၃)(၄)သိန္းက်မယ္။ လုပ္မွာလား၊ မလုပ္ဘူးလား၊ မလုပ္ရင္ တိုင္းေဆးရုံႀကီးကိုသြား။ လာမဲ့အပါတ္ အဂၤါေန႔မွ ခြဲရမယ္။ (၅)ရက္ေစာင့္ေနရမယ္ဟု ေျပာေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေငြကိုရေအာင္ရွာရမွာပဲ လူက အေရးႀကီးပါတယ္။ ခြဲပါဆရာရယ္ လို႔ေတာင္းပန္ၿပီးအပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ သ႔ူေရွ႕မွာ တစ္ေယာက္ရိွေနေသးတယ္။ ေစာင့္ရပါဦးမယ္ေျပာလို႔ ေစာင့္ေနရပါတယ္။ ည(၁၁)နာရီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ညီကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲကထြက္လာရပါတယ္။

လူနာမွာ အစာမစားႏိုင္တာရယ္၊ အရင္ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီးမွ ခြဲတဲ့ခ်ဳပ္ရုိးၿဖီထားရေတာ့ အသား မက်က္ေသးပါ။ အဲဒီေဘးက ဓါးတစ္ေၾကာင္းရာ ထပ္ခြဲရတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခံစားေနရပါေတာ့တယ္။ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးသာ ေနရပါေတာ့တယ္။ (ေအာ္ ..လူနာရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္အားကို မၾကည့္ပဲ သူတို႔ ေငြရေရးကိုသာ အထူးအေလးထားၾကတာကိုး) ဟု စဥ္းစားမိပါေတာ့တယ္ဗ်ာ..။ လူနာ ေမ႔ေဆးေျပေတာ့ သူတို႔ဗိုက္ခြဲၿပီးတပ္ေပးတဲ့ပိုက္ကေန ေဆးသြင္းပါတယ္။ မရေတာ့ပါ။ ခဲရာခဲစစ္ နာရီ၀က္ တစ္ခါသြင္းပါမွ နည္းနည္းသာ ၀င္ပါေတာ့တယ္။တာ၀န္ခံဆရာမကိုသြားေျပာေတာ့(က်မတို႔ေဆးခန္းမွာ ဒါမ်ဳိးေက႔စ္မလုပ္ဘူးပါတဲ့။ ဗိုက္ကိုထပ္ခြဲၿပီး အထဲကပိုက္ကိုျပန္ျပင္ရမည္ဟု ေျပာပါတယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..ေငြထပ္မကုန္ေသာ္လဲ လူနာက ယဲ့ယဲ့ေလးသာက်န္ပါေတာ့တယ္..ထပ္ေတာ့ မခြဲပါရေစနဲ႔လို႔ေတာင္းပန္ရပါေတာ့တယ္..။)။ ခြဲေပးေသာ ဆရာ၀န္ႀကီးကလည္း တစ္ရက္ တစ္ေခါက္လာၾကည့္ေသာ္လည္း လူနာကို လုံး၀ကိုင္မၾကည့္ပဲ ဆရာ၀န္ေၾကးေငြ(၂၀၀၀) က်ပ္ေပးရပါတယ္။ ေျပာသြားတဲ့ စကားကလည္း (က်ဴပ္တာ၀န္က ခြဲၿပီးၿပီ.. က်န္တာကို သမားေတာ္ လာၾကည့္လိမ့္မယ္…။) တဲ့ဗ်ာ….။ တစ္ရက္ထက္ တစ္ရက္္ လူနာက အစာမ၀င္ေတာ့ ပိုဆိုးလာပါေတာ့တယ္..။ အေၾကာင္းမထူးေတာ့ပါ။ အထူးကုေဆးခန္းက မလိုအပ္ပဲ ၀ယ္ထားရတဲ့ေဆးေတြနဲ႔ ေငြေတာင္းတဲ့ ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ေတြကသာ လူနာကို တစ္ကိုယ္လုံး လုံေအာင္ ၿခဳံလို႔ေပးရင္ရပါေတာ့မည္….။အထူးကုေဆးခန္းက ေဆး၀ယ္ရတဲ့ ေစ်းႏႈန္းေတြကလည္း အျပင္ေဆးဆိုင္ေတြထက္ တစ္၀က္ပိုမ်ားေနပါတယ္။ (၃)ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ လူနာကို ေဆးရုံေပၚကအတင္းဆင္းခိုင္းလိုက္ပါတယ္..။ ေန႔(၃)နာရီမွေဆးရုံကဆင္းၿပီး အိမ္ေရာက္ ေတာ့ ညေန(၆း၃၀)နာရီမွာ ကၽြန္ေတာ့ညီေလး ေသဆုံးသြားပါေတာ့တယ္…..။

ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွေတာ့ အျပစ္မဆိုခ်င္ေတာ့ပါ။ ညီေလးရဲ႕ ကံတရား..အက်ဳိးေပးကိုက ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရိွ၊(ေငြရရိွေရးကိုသာ အဓိကထားၾကတဲ့) ျဗဟၼာစိုရ္တရားေခါင္းပါးသူေတြ ေလာကမွ အျမန္ လြတ္ထြက္သြားၿပီ.. ဟုသာခံစားတင္ျပလိုက္ရပါသတည္း။


လူတိုင္း၊လူတိုင္း က်မ္းမာေနစဥ္ အေသတတ္၊ အေနတတ္ေစမဲ့ တရားေတြျဖင့္ နာယူ၊ က်င့္ႀကံ ႏိုင္ၾကပါေစ….။



ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ေအာက္တိုဘာလ(၁၉)ရက္၊ေန႔(၁း၄၀)နာရီတြင္ ေရးပါသည္။

Penulis : shwelannwelanwinkyi ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel ျမန္မာျပည္မွ အမိန္႔ရ ေအးဓားျပ ျပင္ပ အထူးကုေဆးခန္းမ်ား ini dipublish oleh shwelannwelanwinkyi pada hari Monday, October 19, 2009. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 19 komentar: di postingan ျမန္မာျပည္မွ အမိန္႔ရ ေအးဓားျပ ျပင္ပ အထူးကုေဆးခန္းမ်ား