ခရီးသြားျခင္း
ကြ်န္ေတာ္တည္းတဲ့ဟိုတည္ပိုင္ရွင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူဟာ ပိုက္ဆံအရွာေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္မွန္းေပၚလြင္ပါတယ္။ သူစဥ္းစားပံုစဥ္းစားနည္း၊ ေငြအတြက္ခ်ဥ္းကပ္ပံုခ်ဥ္းကပ္နည္း၊ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈနဲ႔ အေလ်ာ့အတင္းလုပ္တဲ့နည္းေတြဟာ လူခ်မ္းသာျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းေတြမို႔ပါပဲ။ လက္ရွိမွာလည္း သူ႔မွာ ဒီဟိုတယ္အျပင္ ရွစ္ထပ္ဟိုတယ္တစ္လံုးနဲ႔ ကြန္ဒိုလူေနတိုက္တလံုးလည္းပိုင္ထားသူပါ။ လူကေတာ့ ဟိုတယ္မွာပဲ ျဖစ္သလို အိပ္စားျပီးေနတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရးသမားပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူ႔ဘ၀ကို အားကိုမက်ႏိုင္တာ။ ဘ၀ရဲ႔ ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ ဘ၀အဓိပၸါယ္ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္မိေလ့ရွိေတာ့ မတူမ်ားျပားတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြ၊ ဗဟုသုတေတြဟာ ဘ၀ရဲ႔ အရသာလို႔တြက္တယ္။ ဒီလိုေတြရေအာင္ ခရီးသြားရတယ္။ စာေတြဖတ္ရတယ္။ လူေတြနဲ႔စကားေျပာရတယ္။ ခရီးသြားတာ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ပတ္သက္မႈေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္တိုင္းလည္း ခရီးသြားၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာမွာ ခရီးသြားတာကို ယဥ္ေက်းမႈလိုျဖစ္ေနတဲ့ ျမတ္ႏိုးတာက အေနာက္တုိင္းသားေတြျဖစ္တယ္။ ေနရာစံုကုိသြားၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေျမာက္ဥေရာပသားေတြ၊ အေမရိကန္ေတြက ပိုလည္းသံုးစြဲႏိုင္ျပီး အပန္းေျဖခရီးကို ေလ့လာမႈ၊ အပန္းေျဖစိတ္နဲ႔သြားၾကတယ္။ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ဥေရာပသားေတြက သူတုိ႔အိမ္မွာပံုမွန္သံုးတဲ့ႏႈန္းထက္ ႏွစ္ဆသံုးေလ့ရွိတယ္လို႔ စစ္တမ္းတစ္ခုမွာဆိုတယ္။ Lonely Planet အပါအ၀င္ စာအုပ္ေလးတစ္ကိုင္ကိုင္နဲ႔ ဥေရာပခရီးသြားေတြကို အေတြ႔ရမ်ားတယ္။ အေမရိကန္ေတြကေတာ့သူတို႔ေက်ာင္းသားေတြကို ခရီးသြားေအာင္ တြန္းအားေပးေလ့ရွိတယ္။ ဥေရာပမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ေတြခရီးသြားႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ျပီး ရထားကြန္ယက္လုပ္ထားတာရွိတယ္။ ေငြကုန္ေၾကးက်မမ်ားတဲ့ ဘူတာရံုမွာအိပ္ျပီးခရီးသြားတဲ့လူငယ္ေတြကို ေတြ႔ရမ်ားတယ္။
တရုတ္တို႔၊ ရုရွားတို႔ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈတိုးလာေတာ့ ခရီးသြားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ခရီးသြားေတြက ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖို႔ပဲ အားသန္ၾကတယ္။ ထိုင္းကိုအလည္သြားဖို႔ တရုတ္ေတြကို zero dollar (တျပားမွမေပးရဘူး) ဆိုျပီး စီမံေပးတဲ့ ခရီးသြားေအးဂ်င့္ေတြရွိတယ္။ အခုေတာ့ ထုိင္းအစိုးရက တရားမ၀င္ဘူးဆိုျပီး ဖမ္းပစ္ရတယ္။ အဲဒီေအးဂ်င့္ေတြက တရုတ္ခရီးသြားေတြကိုအလားကားေခၚေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ဆူပါမားကက္ေတြ၊ ေရွာ့ပင္းေမာေတြ၊ အေရာင္းဆိုင္ေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ေအာင္ပဲလုပ္ထားတယ္။ ကုန္ပစၥည္းေတြရဲ႔ ေစ်းကို ေပါက္ေစ်းထက္တင္ျပီးေရာင္းလိုက္တယ္။ ေအးဂ်င့္ေတြက တရုတ္ေတြရဲ႔ ေစ်း၀ယ္အၾကိဳက္ကိုသိေတာ့ အဲဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူအသံုးခ်လိုက္တာပဲ။ ႏိုင္ငံေတြမွာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမူ၀ါဒခ်မွတ္သူေတြ စဥ္းစားလာရတာက ဒီလိုခရီးသြားမ်ဳိးကိုဦးတည္ျပီး ေစ်းကြက္ဖြင့္သင့္လားေပါ့။ ေနာက္ေမးခြန္းက ခရီးသြားလုပ္ငန္းတိုးတက္ေအာင္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံထားရတဲ့အေျခအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ထဲ ေငြျပန္၀င္မႈေကာ ကာမိရဲ႔လား။ ရုရွားေတြကေတာ့ ခရီးသြားရင္ စားမယ္၊ ေသာက္မယ္၊ ပင္လယ္ကမ္းေျခသြားျပီး ေနပူစာလႈံတာပဲစိတ္၀င္စားၾကတာမ်ားတယ္။ အရက္ေသာက္တဲ့အခါ အလြန္အကြ်ံေသာက္ၾကေလ့ရွိျပီး မူးျပီးရန္ရွာတာ နာမည္ၾကီးၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ျခားဧည့္သည္ေတြကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစေတာ့ နဂိုကခရီးသည္အလာမ်ားတဲ့ အေဖာ္အခြ်တ္ကပြဲေတြေတာင္ အဲဒီေနရာကိုေရွာင္ဖယ္လာေတာ့ ၀င္ေငြထိခိုက္ကုန္လာတယ္။
ေတာင္အေမရိကတုိက္သားေတြကေတာ့ တစ္မ်ဳိး။ သူတို႔က အေနာက္တိုင္းသားေတြေလာက္ မၾကြယ္၀တာလည္းပါမယ္။ သူတို႔ထဲကတတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြက ဖြံံ႔ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံေတြကိုသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖို႔ထက္ အႏုပညာျပတိုက္၊ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာေတြသြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ၾကေတာ့ ျပည္ပခရီးသြားဖို႔ထက္ ျပည္တြင္းမွာပဲ အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းေဆာက္ေနၾကတယ္။ ျမန္မာလူခ်မ္းသာေတြနဲ႔တူမယ္ထင္တယ္။
အာဖရိကတို႔ အာရွတို႔မွာ အကန္႔အသတ္ေနာက္တစ္ခုက ဗီဇာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ပထမကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ သြားလာမႈဆိုင္ရာ အကန္႔အသတ္ေတြကမၻာတစ္၀ွမ္းေပၚထြက္ခဲ့တာလည္းျဖစ္တာ ေႏွာင္းလူေတြကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစရာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လူသမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ လူသားဟာ တစ္ျခားေသာ သတၱ၀ါေတြလိုပဲ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာကိုလွည့္လည္ေနထုိင္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ ဂ်စ္ပစီေတြလိုဗီဇပါတဲ့ ကြ်န္ေတာ္လိုလူအတြက္ေတာ့ ခရီးသြားတာဟာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးသြားလို႔ရႏိုင္တဲ့အက်ဳိးေက်းဇူးေတြကေတာ့ (၁) အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြရတာ (၂) အသိအျမင္သစ္ေတြရႏိုင္တာ (၃) မတူတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြသိရမယ္။ (၄) ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုပိုသိလာႏိုင္တယ္။ (၄) ဘ၀ဓမၼကိုပုိေတြးႏိုင္တယ္ (၅) မိမိကိုယ္ကိုအားကိုးျခင္းပိုျပဳႏိုင္တယ္ (၆) သဘာ၀ကိုႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးျခင္းျဖစ္နိုင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တည္းတဲ့ဟိုတည္ပိုင္ရွင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူဟာ ပိုက္ဆံအရွာေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္မွန္းေပၚလြင္ပါတယ္။ သူစဥ္းစားပံုစဥ္းစားနည္း၊ ေငြအတြက္ခ်ဥ္းကပ္ပံုခ်ဥ္းကပ္နည္း၊ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈနဲ႔ အေလ်ာ့အတင္းလုပ္တဲ့နည္းေတြဟာ လူခ်မ္းသာျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းေတြမို႔ပါပဲ။ လက္ရွိမွာလည္း သူ႔မွာ ဒီဟိုတယ္အျပင္ ရွစ္ထပ္ဟိုတယ္တစ္လံုးနဲ႔ ကြန္ဒိုလူေနတိုက္တလံုးလည္းပိုင္ထားသူပါ။ လူကေတာ့ ဟိုတယ္မွာပဲ ျဖစ္သလို အိပ္စားျပီးေနတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရးသမားပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူ႔ဘ၀ကို အားကိုမက်ႏိုင္တာ။ ဘ၀ရဲ႔ ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ ဘ၀အဓိပၸါယ္ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္မိေလ့ရွိေတာ့ မတူမ်ားျပားတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြ၊ ဗဟုသုတေတြဟာ ဘ၀ရဲ႔ အရသာလို႔တြက္တယ္။ ဒီလိုေတြရေအာင္ ခရီးသြားရတယ္။ စာေတြဖတ္ရတယ္။ လူေတြနဲ႔စကားေျပာရတယ္။ ခရီးသြားတာ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ပတ္သက္မႈေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္တိုင္းလည္း ခရီးသြားၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာမွာ ခရီးသြားတာကို ယဥ္ေက်းမႈလိုျဖစ္ေနတဲ့ ျမတ္ႏိုးတာက အေနာက္တုိင္းသားေတြျဖစ္တယ္။ ေနရာစံုကုိသြားၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေျမာက္ဥေရာပသားေတြ၊ အေမရိကန္ေတြက ပိုလည္းသံုးစြဲႏိုင္ျပီး အပန္းေျဖခရီးကို ေလ့လာမႈ၊ အပန္းေျဖစိတ္နဲ႔သြားၾကတယ္။ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ဥေရာပသားေတြက သူတုိ႔အိမ္မွာပံုမွန္သံုးတဲ့ႏႈန္းထက္ ႏွစ္ဆသံုးေလ့ရွိတယ္လို႔ စစ္တမ္းတစ္ခုမွာဆိုတယ္။ Lonely Planet အပါအ၀င္ စာအုပ္ေလးတစ္ကိုင္ကိုင္နဲ႔ ဥေရာပခရီးသြားေတြကို အေတြ႔ရမ်ားတယ္။ အေမရိကန္ေတြကေတာ့သူတို႔ေက်ာင္းသားေတြကို ခရီးသြားေအာင္ တြန္းအားေပးေလ့ရွိတယ္။ ဥေရာပမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ေတြခရီးသြားႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ျပီး ရထားကြန္ယက္လုပ္ထားတာရွိတယ္။ ေငြကုန္ေၾကးက်မမ်ားတဲ့ ဘူတာရံုမွာအိပ္ျပီးခရီးသြားတဲ့လူငယ္ေတြကို ေတြ႔ရမ်ားတယ္။
တရုတ္တို႔၊ ရုရွားတို႔ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈတိုးလာေတာ့ ခရီးသြားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ခရီးသြားေတြက ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖို႔ပဲ အားသန္ၾကတယ္။ ထိုင္းကိုအလည္သြားဖို႔ တရုတ္ေတြကို zero dollar (တျပားမွမေပးရဘူး) ဆိုျပီး စီမံေပးတဲ့ ခရီးသြားေအးဂ်င့္ေတြရွိတယ္။ အခုေတာ့ ထုိင္းအစိုးရက တရားမ၀င္ဘူးဆိုျပီး ဖမ္းပစ္ရတယ္။ အဲဒီေအးဂ်င့္ေတြက တရုတ္ခရီးသြားေတြကိုအလားကားေခၚေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ဆူပါမားကက္ေတြ၊ ေရွာ့ပင္းေမာေတြ၊ အေရာင္းဆိုင္ေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ေအာင္ပဲလုပ္ထားတယ္။ ကုန္ပစၥည္းေတြရဲ႔ ေစ်းကို ေပါက္ေစ်းထက္တင္ျပီးေရာင္းလိုက္တယ္။ ေအးဂ်င့္ေတြက တရုတ္ေတြရဲ႔ ေစ်း၀ယ္အၾကိဳက္ကိုသိေတာ့ အဲဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူအသံုးခ်လိုက္တာပဲ။ ႏိုင္ငံေတြမွာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမူ၀ါဒခ်မွတ္သူေတြ စဥ္းစားလာရတာက ဒီလိုခရီးသြားမ်ဳိးကိုဦးတည္ျပီး ေစ်းကြက္ဖြင့္သင့္လားေပါ့။ ေနာက္ေမးခြန္းက ခရီးသြားလုပ္ငန္းတိုးတက္ေအာင္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံထားရတဲ့အေျခအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ထဲ ေငြျပန္၀င္မႈေကာ ကာမိရဲ႔လား။ ရုရွားေတြကေတာ့ ခရီးသြားရင္ စားမယ္၊ ေသာက္မယ္၊ ပင္လယ္ကမ္းေျခသြားျပီး ေနပူစာလႈံတာပဲစိတ္၀င္စားၾကတာမ်ားတယ္။ အရက္ေသာက္တဲ့အခါ အလြန္အကြ်ံေသာက္ၾကေလ့ရွိျပီး မူးျပီးရန္ရွာတာ နာမည္ၾကီးၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ျခားဧည့္သည္ေတြကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစေတာ့ နဂိုကခရီးသည္အလာမ်ားတဲ့ အေဖာ္အခြ်တ္ကပြဲေတြေတာင္ အဲဒီေနရာကိုေရွာင္ဖယ္လာေတာ့ ၀င္ေငြထိခိုက္ကုန္လာတယ္။
ေတာင္အေမရိကတုိက္သားေတြကေတာ့ တစ္မ်ဳိး။ သူတို႔က အေနာက္တိုင္းသားေတြေလာက္ မၾကြယ္၀တာလည္းပါမယ္။ သူတို႔ထဲကတတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြက ဖြံံ႔ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံေတြကိုသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖို႔ထက္ အႏုပညာျပတိုက္၊ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာေတြသြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ၾကေတာ့ ျပည္ပခရီးသြားဖို႔ထက္ ျပည္တြင္းမွာပဲ အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းေဆာက္ေနၾကတယ္။ ျမန္မာလူခ်မ္းသာေတြနဲ႔တူမယ္ထင္တယ္။
အာဖရိကတို႔ အာရွတို႔မွာ အကန္႔အသတ္ေနာက္တစ္ခုက ဗီဇာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ပထမကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ သြားလာမႈဆိုင္ရာ အကန္႔အသတ္ေတြကမၻာတစ္၀ွမ္းေပၚထြက္ခဲ့တာလည္းျဖစ္တာ ေႏွာင္းလူေတြကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစရာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လူသမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ လူသားဟာ တစ္ျခားေသာ သတၱ၀ါေတြလိုပဲ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာကိုလွည့္လည္ေနထုိင္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ ဂ်စ္ပစီေတြလိုဗီဇပါတဲ့ ကြ်န္ေတာ္လိုလူအတြက္ေတာ့ ခရီးသြားတာဟာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးသြားလို႔ရႏိုင္တဲ့အက်ဳိးေက်းဇူးေတြကေတာ့ (၁) အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြရတာ (၂) အသိအျမင္သစ္ေတြရႏိုင္တာ (၃) မတူတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြသိရမယ္။ (၄) ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုပိုသိလာႏိုင္တယ္။ (၄) ဘ၀ဓမၼကိုပုိေတြးႏိုင္တယ္ (၅) မိမိကိုယ္ကိုအားကိုးျခင္းပိုျပဳႏိုင္တယ္ (၆) သဘာ၀ကိုႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးျခင္းျဖစ္နိုင္တယ္။
0 comments:
Post a Comment