မိခင္ေမတၱာ ေရႊထုပ္တဲ့ျမပ၀ါ….
၀ထၳဳတို
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
အခန္း(၁)
“သမီးေလး မစံပယ္ကို သူတို႔လက္ထဲ မအပ္ပါရေစနဲ႔ ကိုထြန္းႀကိဳင္ရယ္..က်မ…ေသရင္ ေသ ပါေစေတာ့..”
““ခက္တာပဲ မိတင္ရယ္..မင္းက်န္းးမာေရးအတြက္ေဆးကုဖို႔က ဒီတစ္လမ္းပဲ ရိွေတာ့တာ ကိုကြာ..””
အေမႀကီးရဲ႕နားထဲမွာ ဒီအသံေတြကိုပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ ေနပါ တယ္.. လူကေလးရယ္..။အေမႀကီးတို႔မွာ ဒို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ မစံပယ္ဆိုတဲ့ သမီးေလးရိွပါတယ္..။ မစံပယ္ေလးက အေမႀကီးတို႔အိမ္ေဘးမွာေနသြားတဲ့ ကရင္မ လင္မယားကေမြးစားဖို႔ နီတာရဲ ေပါက္စနကေလးအရြယ္ကေပးခဲ့တာပါ။ မစံပယ္ေလး အေမက သူ႔ကိုေမြးၿပီးၿပီးျခင္း မီးတြင္းထဲမွာတင္ ေသဆုံးသြားခဲ့တာပါ..။ ကရင္မ လင္မယားလည္း မစံပယ္ေလးကိုေပးၿပီး သူတို႔ကရင္ျပည္နယ္ ကိုေျပာင္းသြားၾကတယ္ ေလ။ ကေလးမရလို႔ ကေလးရူးထေနၾကတဲ့ ဒို႔လင္မယားကေတာ့ သိပ္ကို ၀မ္းသာ ေပ်ာ္ရြင္သြားတာေပါ့ကြယ္။ မင္းတို႔အဘ ကိုထြန္းႀကိဳင္ကဆို ဆိုက္ကားနင္းေနရင္း နံနက္ ေစာေစာတစ္ေခါက္၊ ေန႔လည္ထမင္းစားျပန္ခ်ိန္တစ္ေခါက္၊ညဆိုက္ကား သိမ္းျပန္ လာရင္တစ္ေခါက္၊ တစ္ေန႔ကိုသုံးေခါက္ ဆိတ္ၿခံကိုသြားၿပီး ဆိတ္ႏို႔ေတြညွစ္ညွစ္ယူလာရ တယ္။ မစံပယ္ေလး က ဆိတ္ႏို႔နဲ႕အသက္ရွင္လာရတာပါကြယ္..။ သူငယ္ငယ္ကေတာ့ ခ်စ္စႏိုးနာမည္ “ဆိတ္မ”လို႔ေခၚၾက ပါတယ္။ အေမကေတာ့ သူအရြယ္ေလးေရာက္လာ ေတာ့ရွက္မွာစိုးလို႔“မစံပယ္”ဆိုတဲ့နာမည္ လွလွ ကေလးကို ေပးခဲ့တာပါ။ မစံပယ္ေလးအိမ္ကိုေရာက္လာကထဲက အေမေစ်းေရာင္းမထြက္ျဖစ္ ေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ရိွသေရြ မနက္မိုးလင္း မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ မစံပယ္ေလးရဲ႕ေ၀ယ်ာ၀စၥကိစၥေတြနဲ႔ ညမိုးခ်ဳပ္ခဲ့ရတာပါ။ သူ႔ကို အေမ့မ်က္ႏွာသုပ္ပ၀ါတဘက္ကေလးနဲ႔ၿခံဳထားၿပီး ဆိတ္ႏို႔ကို ႏို႔ဗူးနဲ႔တိုက္ခဲ့ရ တာပါ ကြယ္။ သူကေလး မက်န္းမမာျဖစ္ရင္ ဒို႔လင္မယားျပာျပာသလဲျဖစ္ေနရပါတယ္။ ကိုထြန္းႀကိဳင္ ဆိုရင္ ဆိုက္ကားကိုမထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူးကြယ္..။ ေန႔မအိပ္ရ၊ ညမအိပ္ရပါ။ ဆရာ၀န္သြားျပ ဖို႔ေနေနသာသာ စားဖို႔ေတာင္ တစ္ေန႔လုပ္မွစားရတဲ့ အေမတို႔ဘ၀ပါ။ အိမ္နီးခ်င္း ေတြကဆိုရင္ စားစရာမရိွရတဲ့အထဲ ကေလးရူးထေနၾကတယ္..။ ေမြးႏိုင္ ေၾကြးႏိုင္မဲ့သူကို ေပးခိုင္းၾကတာကြဲ႕။ အေမႀကီးက လုံး၀လက္မခံပါဘူး၊ မစံပယ္ေလး အရြယ္ေရာက္လာ ေအာင္ ကိုထြန္းႀကိဳင္ရဲ႕၀င္ေငြနဲ႔ မေလာက္ခဲ့ရင္ မရွိ ရိွတာကို ေရာင္းခ် ေပါင္ႏွံ ေမြးလာခဲ့တာပါ..။“မိသိန္းတင္တို႔က မရိွလို႔ မြဲလို႔သာ ငတ္ခ်င္ငတ္ေသသြား ပါေစ..၊ မိခင္ေမတၱာကိုေတာ့ လုံး၀ မပ်က္ကြက္ေစရဘူးမွတ္ထားၾကပါ၊ ေနာက္ကို မစံပယ္ေလးကို တစ္ျခားသူေပးဖို႔ လာမေျပာၾကပါနဲ႔ေဟ႔..” လို႔ရန္ေတြ႕လြတ္ရပါတယ္။
အခန္း(၂)
တစ္ဦးကေမတၱာ တစ္ဦးကေစတနာ ထားခဲ့ၾကလို႔လား မေျပာတတ္ေတာ့ ပါဘူးကြယ္..။ ေမတၱာဆိုတာ တကယ္ေရာင္ျပန္ဟပ္ပါတယ္။အေမႀကီးနဲ႔ အဘထြန္းႀကိဳင္တို႔ အသက္(၆၀)တန္း ေတြကိုေရာက္ေနၾကပါၿပီ..။ ဘ၀ ဘ၀အဆက္ဆက္က ပဌာန္းဆက္ ဆိုတာကိုလဲ မယုံမရိွၾကပါနဲ႔…။ ေဟာ..ယခုၾကည့္စမ္းပါ..သမီးေလး မစံပယ္က အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ..။ သူက အေမႀကီးတို႔ လင္မယားကို တစ္လွည့္လုပ္ေၾကြးေန ပါၿပီ..။မစံပယ္တစ္ဦးထဲမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။သူ႔သား ႏွစ္ေကာင္ က တစ္ႏွစ္ႀကီး တစ္ႏွစ္ငယ္ ဆိုေတာ့ ရြယ္တူေတြပဲ ထင္မွတ္ရပါတယ္။သူတို႔ညီအကိုရဲ႕ တစ္မနက္ ၀င္ေငြ ကိုက (၅၀၀၀ိ)ရေနပါၿပီကြယ္။ သူတို႔ညီအကိုငယ္ငယ္ေလးက ေဖေဖာ္၀ါရီလ ကေလးမ်ားေန႔ ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ႏွစ္တုိင္းအလွျပတာ ပထမဆု အၿမဲရခဲ့ၾကပါတယ္။ဟိုလူက ဆုေတြခ် ၊ဒီလူကဆုေတြခ်နဲ႔ အဖိုးႀကီးကဆိုရင္ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ က်ရွာတယ္. တဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူကေျပာေန ေသးတယ္…။
““မိတင္ေရ..မင္းစကားသာ ငါနားမေထာင္ခဲ့မိပဲ..မစံပယ္ေလးကိုသာ မင္းအသဲ အသန္ ျဖစ္ေနတုံး က ေရာင္းခဲ့မိရင္ ဒို႔မွားသြားတာ ေသခ်ာေပါ့။ဒို႔ဘ၀မွာ အတိတ္က ကုသိုလ္ကံမေကာင္းခဲ့လို႔ ဆင္းရဲ ခဲ့တယ္..။ အတိတ္က ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ အလွဴဒါန နည္းခဲ့လို႔ ယခုဘ၀မွာ သားသမီးရတနာနဲ႔ အေျခြရံသင္းပင္းနည္းခဲ့၊ မရခဲ့ၾကတာလို႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ရဘူးတယ္..။အင္း..ခုေတာ့လဲ ဘ၀ ဘ၀က ပဌာန္းဆက္ ေၾကာင့္ပဲထင္ပါရဲ႕ကြယ္.. ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ့ သားေထာက္သမီးခံမရိွတဲ့ ငါတို႔ လင္မယားကို… သမီး မစံပယ္တို႔ ႏြားသားအမိသုံးေကာင္က လူေတြထက္ေတာင္မွ မယုံၾကည္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာနဲ႔ အလုပ္အေကၽြးျပဳေန ပါၿပီပေကာ လား…ကြယ္…””
“ေၾသာ္..ရွင္က ယခုမွ ဒီစကားကိုလာေျပာေနတာ..က်မ အၿမဲပုခုံးမွာတင္ၿပီး ဘုရားရွစ္ခိုးေနတဲ့ ပ၀ါတဘက္အစြန္းထဲက အထုပ္ကေလးကိုျဖည္ၾကည့္စမ္း ..ဒီမွာ..ေရႊတို၊ ေရႊစကေလးေတြ ေလ..။ အဲဒါ သမီးမစံပယ္ရဲ႕ သားႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ယာခင္းေတြသြားၿပီးတစ္မနက္ ထြန္ယွဥ္းဌါးလိုက္လို႔ ရတဲ့(၅၀၀၀ိ)ေငြေတြကို ရွင္ေပးသမွ် ေရႊတိုေရႊစေတြ၀ယ္စုထားတာပါ..။ ဒီသားႏွစ္ေကာင္ကို ရွင္ျပဳရမဲ့ အရြယ္ ေရာက္လာရင္ သမီးႀကီးမစံပယ္နဲ႔အတူ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ထံ ေရစက္ခ် အလွဴ ေတာ္ေပးရေအာင္လို႔ေပါ့ေတာ္..၊ေနာက္ဘ၀မွာ ဒီႏြားသားအမိေတြ လူျပန္ျဖစ္ၾကပါေစ..။ က်မတို႔ လင္မယားကလဲ နိဗၺာန္ကိုမရမီစပ္ၾကား လူဘ၀မွာ လူျပန္ျဖစ္လာၾကမဲ့ သမီးမစံပယ္တိို႔သားအမိ သုံးေယာက္ရဲ႕ အမိ၊အဖ ေတြျဖစ္ရပါလို၏လို႔ အဲဒီအလွဴမွာ ဆုေတာင္းၿပီးေရစက္ခ်လိုက္မယ္ ..ကိုထြန္းႀကိဳင္ေရ”။
မွတ္ခ်က္။ ။ အဘဦးထြန္းၿမိဳင္+အေမႀကီးေဒၚတင္သိန္းတို႔၏ေျပာျပေသာ အျဖစ္မွန္အား ေရးသားပါ၏။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ႏို၀င္ဘာလ(၁၉)ရက္၊ညေန(၄)နာရီ ေရးတင္၏
1 comments:
ေအာ္ ..ဒီလို မိဘမ်ဳိးရွိသလို ၊ ဒီလိုသားသမီးလည္းရွိ ေသးတယ္ေနာ္။ ဘာမွေသြးမေတာ္ သားမစပ္ပဲနဲ ့မိဘနဲ ့ သားသမီးအရင္း အခ်ာလိုမ်ဳိးေကာင္းတာပဲ။ ဖတ္ရင္းနဲ ့ ၾကည္ႏူးမိရပါတယ္။
Post a Comment