၉-၂-၂၀၁၂ ` ဘ၀အျဖစ္မွန္ ရသစာတမ္းေရးခ်င္ပါသည္´

ကုိယ့္အေၾကာင္း သူမ်ားအေၾကာင္း ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွ အၾကား အျမင္မ်ား အမွတ္(၂၆-၂၀၁၂) ၉-၂-၂၀၁၂ ` ဘ၀အျဖစ္မွန္ ရသစာတမ္းေရးခ်င္ပါသည္´ ၇-၂-၂၀၁၂ ေန႔ည(၈)နာရီမွာ ရုပ္ရွင္အကယ္ဒမီေပးပြဲ တိုက္ရိုက္အသံလႊင့္ေနၿပီး ည(၈)နာရီ ျမန္မာ့အသံ တယ္လီေဗးရွင္း (MR TV) သတင္းကို ၾကားလိုက္ရတာ မဂၤလာရိွလိုက္တာဗ်ာ..။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္းက ၂၀၁၂/၂၀၁၃ ဘ႑ာေရးႏွစ္စ ၄/၂၀၁၂ လက စၿပီး ျပည့္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ားကို လစာေငြ စားႏိုင္ ေသာက္ႏိုင္ေအာင္ တိုးေပးဖို႔ ေျပာၾကားသြား ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းေျပာၾကားပါတယ္။ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္္မွ အတည္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဒီကိစၥဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္လို႔လည္း ထည့္ေျပာပါတယ္။ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္၊ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြ က်မ္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းလိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အသက္(၁၈) ႏွစ္မျပည့္ခင္က ကုိယ္ေခ်ေထာက္ေပၚကို ကုိယ္ရပ္ၿပီး အလုပ္သမားဘ၀ကုိ ေရာက္ခဲ့ပါ တယ္။ ရြာကေန အလယ္တန္း(၈)တန္းေအာင္လို႔ ရန္္ကုန္ကိုတက္လာပါတယ္။ အေဖ႔အမ်ဳိးေတြက ေက်ာင္းထား မယ္ဆိုလို႔ တက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ဳိးေတြကလည္း ကူလီေခါင္း အလုပ္သမားမ်ားသာျဖစ္ေနၾက ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကို ေန႔ေက်ာင္းမထားႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေခတ္က လသာအထက္တန္းေက်ာင္း အမွတ္(၁) စန္ထရယ္ ေက်ာင္း မွာ လူ႔ငယ္ေရးရာညေက်ာင္းကုိ ထားေပးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွာ ဆရာႀကီး ဦးဘေသာင္းတင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတာက ကီလီလမ္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း ေထာင့္မွ ဗဟိုလ္စည္ရပ္ကြက္ ပါ။ လသာ(၁) ေက်ာင္းက ေရႊတိဂုံဘုရားလမ္း နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းေပၚ ဆိုေတာ့ အိမ္ကေန ေခ်လ်င္ေလွ်ာက္ရ ပါတယ္။ ဘတ္စ္ကားစီးရင္ အဲဒီေခတ္က ဆယ္ျပားေပးရပါတယ္။ အသြား အျပန္ အျပားႏွစ္ဆယ္ က်ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က မႈန္႔ဟင္းခါးလက္သုပ္တစ္ပြဲကို (၁၅) ျပားသာ ေပးရပါတယ္။ ေငြမ်ားတန္ဘိုးရိွၿပီး က်စ္လစ္တာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ညမွာ ညေက်ာင္းတက္ပါတယ္။ ေန႔မွာ ဘႀကီးခင္ေရႊရဲ႕ ကီလီေဘာတံတားကို သြားၿပီး ငွက္ေပ်ာ္တစ္ခိုင္ (၅)ျပားနဲ႔ တစ္ေခါက္ကို ႏွစ္ခိုင္ ထမ္းပါတယ္။ ငွက္ေပ်ာ္ခိုင္တင္လာတဲ့ ေဘာက္တူေလွေတြေပၚကေန ကုန္းေပၚကို ထမ္းတင္ေပးရပါတယ္။ လူႀကီးေတြကေတာ့ ပုခုံးတစ္ဘက္မွာ ငွက္ေပ်ာ္(၄)ခိုင္ ဆိုေတာ့ ပုခုံး ႏွစ္ဘက္ထမ္းတာ ငွက္ေပ်ာ(၈)ခိုင္ ေငြျပား(၄၀) တစ္ေခါက္ထမ္းရင္ ရၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ေခါက္(၁၀)ျပားဘုိးသာ ထမ္းႏိုင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ လႈိင္ျမစ္က ဒီေရက်ေနရင္ ေလွ နဲ႔ ကမ္းေပၚကုိတက္ရတဲ့ ေဘာတံတားမွာ မတ္ေစာက္ႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ မိုးကရြာ ေလကတိုက္ေနရင္ ေခ်ာ္လဲမွာကုိ ေၾကာက္ေနရပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔လို တစ္ေနကုန္ မထမ္းႏိုင္ပါဘူး။ တစ္က်ပ္ခြဲဘိုး (၁၅၀) ျပားဘိုးရရင္ အိမ္ကုိ ျပန္လာပါတယ္။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ကၽြန္္္္္ေတာ္တို႔ ဗဟိုလ္စည္ရပ္ကြက္ လမ္းေထာင့္ေတြက ေရဘုံပိုင္မွာ ေရခပ္ဖို႔ တမ္းစီးရပါတယ္။ ေပပါႏွစ္လုံးျပည့္ေအာင္ ေရခပ္ေပးရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဒၚႀကီး ျမတင္ က သူ႔လင္တင္ေမာင္ ဘႀကီး ခင္ေရႊရဲ႕ ငွက္ေပ်ာ္ထမ္းအလုပ္သမား(၁၀) ေယာက္ကို ထမင္းလခ ေၾကြးရပါတယ္။ သူတို႔က ညေန ထမင္းစားလာၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခပ္ထားတဲ့ ေရမ်ားကို ခ်ဳိးၾကပါတယ္။ ၿပီးရင္ အျပင္ကို ခဏထြက္ၾကပါတယ္။ အျပင္ထြက္သြားၾကတာက နည္းနည္းပါးပါး တစ္ခြက္တစ္ဖလားေလာက္ ေသာက္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ျပန္လာရင္ ထမင္းစားၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔အားလုံးကို ထမင္းေၾကြးၿပီးၿပီ ဆိုမွ ငါးပိရည္တစ္ခြက္ တို႔စရာမ်ား ပဲကတီပါျပဳပ္နဲ႔ ထမင္းစားရပါတယ္။ ထမင္းကို ျမန္ျမန္စားၿပီး ည(၇)နာရီ ညေက်ာင္းခ်ိန္မီေအာင္ ေခ်လ်င္ေျပးရပါတယ္။ သုပ္သုပ္ သုပ္သုပ္နဲ႔ ေက်ာင္းခ်ိန္မီေအာင္ေျပးရင္းက ကၽြန္ေတာ္စီးလာတဲ့ ေဖာ့ဘိနပ္က ျပတ္သြားပါတယ္။ လြယ္အိပ္ထဲက တြယ္ခ်ိတ္နဲ႔ ထိုးၿပီး ေက်ာင္းကို ဆက္ေျပးလာပါတယ္။ ည(၉)နာရီမွာ ညေက်ာင္းဆင္းပါတယ္။ အျပန္က် ဘိနပ္သဲႀကိဳးျပတ္ကို ခါးမွာထိုးၿပီးျပန္လာရပါတယ္။ တြယ္ခ်ိတ္နဲ႔ ထိုးထားတဲ့ဘက္ က ခိုလိုး ခုလုျဖစ္ၿပီး ေျခဖ၀ါးမွာ ဘိနပ္ေပါက္ၿပီး နာေနပါတယ္။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္က ဘႀကီးဦးစံတင္သား အကိုေအာင္ျမင့္ နဲ႔ အကိုေအာင္ျမ တို႔ အရက္မူးၿပီး ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္္္္္ေတာ္ကိုေခၚၿပီး စာႀကိဳးစားရန္ ေခၚေျပာၿပီး အားေပးစကားေျပာၾကပါ တယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အထက္ဆုံးထပ္ သြတ္မိုးနဲ႔ ေခါင္းက မတ္တပ္ရပ္ရင္ မလြတ္တဲ့ အထပ္ခိုေပၚကို တက္ပါတယ္။ မီးအားမိွန္မွိန္ေလး လင္းေနတဲ့ (၄၀)၀ပ္ ဖန္သီး နဲ႔ စာၾကည့္ရပါတယ္။ အဲဒီထပ္ခိုေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါ။ ည ညမွလာေရာက္အိပ္ၾကတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း အိမ္ငွါးထားပါတယ္။ ေယာက္က်ားက ကိုျမဦး အညာသား ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕သားပါ။ သူက အသက္ငယ္ငယ္ (၃၀)ႏွစ္ နဲ႔ မိန္မႀကီးက (ပုသိမ္သူ ေရႊတြဲလဲ ေငြတြဲလဲနဲ႔ ပိန္ပိန္ပါးပါး အသားမဲမဲ) ေဒၚလွခင္ အသက္ႀကီးႀကီး (၅၅)ႏွစ္ေလာက္ရိွပါမည္။ သူတို႔ အလုပ္က အဲဒီေခတ္ လမ္းေဘးမွာ ကတၱားတစ္စင္းနဲ႔ ပလပ္စတစ္အိပ္ေဟာင္းမ်ား အ၀ယ္ဒိုင္ လို႔ သိရပါတယ္။ လမ္ေဘးမွာတင္ ၀ယ္တယ္။ ညေနက် အငွါးကားတစ္စင္းနဲ႔ ပလပ္စတစ္အိပ္ေဟာင္းအထုပ္ႀကီးမ်ားကို ပလပ္စတစ္စက္ရုံသို႔ သြားေရာက္ေရာင္းခ် စားေသာက္ လုပ္ကိုင္ၾကတယ္လို႔ သူတို႔ကေျပာျပပါတယ္။ သူတို႔ လင္မယားက ညစာကို အျပင္ကေန ၀ာ္လာပါတယ္။ ေယာက္က်ားအတြက္ အရက္ပုလင္းနဲ႔ အျမည္းလည္း ပါလာတယ္။ အသက္အရြယ္ခ်င္းက အေတာ္ကြာျခားေနေတာ့ မိန္းမႀကီးက ေမာင္ေလးေလာက္ လင္ေလးကို အရက္ငွဲ႕ေပးတယ္။ တီတီတာတာ နဲ႔ ပလီပလာ ခၽြဲေနတယ္။ ႏြဲ႕ေနပါတယ္။ ေယာက္က်ားျဖစ္သူက အရိွန္ေလးရလာေတာ့ မိန္းမႀကီးကို ဇက္ေၾကာအဆြြဲခိုင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးအား အနိပ့္ခိုင္း ျပန္ပါတယ္။ ေသာက္လိုက္စားလိုက္ ရယ္လိုက္ ေမာလိုက္ နဲ႔ မၾကား၀န္႔ မနာသာ ပလီပလာ တီတီတာတာေတြကို အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုေနၾကျပန္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေလး ေတာ္ေတာ္ညဥ္းနက္လာေတာ့ သူတို႔လင္မယား ရန္သပ္ၾကျပန္ပါ တယ္။ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆိတ္လိုက္ ဆြဲလိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တြဲၿပီး နဖမ္းလုံး သတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထပ္ခိုမွာ သူတို႔လင္မယားရဲ႕ အိပ္ယာေပၚက ၾကပ္ခိုးအလိမ္းလိမ္းတက္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ပိတ္ခ်င္ေတာင္ႀကီးလည္း ေအာက္သိုု႔ၾကသြားပါေတာ့တယ္..။။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ တစ္ဘက္ေခါင္းရင္းခန္းက ကက္စက္ကို အၾကယ္ႀကီးထၿပီးဖြင့္လိုက္ပါတယ္။`အိပ္၍ မေပ်ာ္ေသာညေတြ လြန္ေျမာက္ပါေစကြယ္..။ အိပ္၍ မေပ်ာ္ေသာညေတြ လြန္ေျမာက္ပါေစကြယ္..´ တဲ့ဗ်ာ..။

Penulis : shwelannwelanwinkyi ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel ၉-၂-၂၀၁၂ ` ဘ၀အျဖစ္မွန္ ရသစာတမ္းေရးခ်င္ပါသည္´ ini dipublish oleh shwelannwelanwinkyi pada hari Sunday, May 20, 2012. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 0 komentar: di postingan ၉-၂-၂၀၁၂ ` ဘ၀အျဖစ္မွန္ ရသစာတမ္းေရးခ်င္ပါသည္´