၀ထၳဳတို
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
(၁)
“ အေမ သမီး အေဖ့ဆီကို ပိုက္ဆံ သြားေတာင္းလိုက္အုံးမယ္ေနာ္”
“ ေတာင္းမေနပါနဲ႔ သမီးရယ္ ညည္းအေဖက မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးမွာဆိုေတာ့ ဒီကေနသြားရင္ ကားခ အသြားအျပန္ကုန္မွာက ၈၀၀၀ က်ပ္၊ စားစရိတ္နဲ႔ဆို တစ္ေသာင္းေက်ာ္ႀကီး ကုန္မွာ။ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ညည္းမိေထြးငယ္ကေလးက ၾကည္ျဖဴမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားကို အားမကိုးစမ္းပါနဲ႔ကြယ္။”
“ အို အေမကလည္း သူမၾကည္ျဖဴလည္း ေနေပါ့၊ အေဖက သမီးကို အခ်စ္ဆုံး၊ သမီးတို႔ ေမာင္ႏွမ ၄ ေယာက္စရိတ္ကို တာ၀န္ယူပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးထားတာပဲ။ အေမ၊ ေမာင္ေလးနဲ႔ညီမေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ရေတာ့မယ္၊ အေမ့ဆိုင္က ရတာနဲ႔ သမီးလခ ႏွစ္ခု ေပါင္းရင္ေတာင္ သူတို႔ သုံးေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္ ဘယ္ေလာက္မွာတုံး အေမရယ္…”
က်မေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ အေမ မ်က္ႏွာညွဳိးက်သြားပါတယ္။ အေမႏွင့္ အေဖသည္ အိမ္ေထာင္သက္ (၂၀)မွာ အိမ္ေထာင္ေရး ၿပိဳကြဲခဲ့သည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ အသက္ ၁၉ ႏွစ္သာ ရိွေသး။ ယခုေမာင္ေလးက အသက္(၁၈)ႏွစ္ ၁၀ တန္း၊ ညီမေလးက ၁၆ ႏွစ္ ၆ တန္းေက်ာင္းသူ၊ ညီမ အငယ္ဆုံးေလးက ၁၂ ႏွစ္ ၇ တန္း ေက်ာင္းသူေတြပါ။ ေက်ာင္းသား (၃) ေယာက္စရိတ္က မနည္းပါ။
အေဖ ေနာက္မိန္းမငယ္ေလးကို ယူလိုက္ၿပီဟု သိေသာေန႔သည္ ကၽြန္မအတြက္ ေဒါသ ေသာက မုန္တိုင္းက်ေသာ ေန႔ပါ။ အေဖနဲ႔အေမ မဂၤလာေဆာင္ စုံတြဲ ရိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပုံႀကီးကို ရိုက္ခဲြခဲ့မိတယ္၊ မွန္မ်ားက တစ္စစီေၾကမြ သြားသလို က်မရဲ႕ အသည္းႏွလုံးေတြလည္း တစ္စစီ လြင့္စဥ္သြားမတတ္ ခံစားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
(၂)
“ အေဖ၊ သမီးလာေနတာ၊ ျမင္ရဲ႕လားဟင္….”
“ ဟာ သမီးႀကီး မဦး၊ ဒီလ မလာေတာ့ဘူးလို႔ အေဖ ထင္ေနတာ။ ကဲကဲ လာလာ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့။ သမီးရဲ႕ ေမာင္ေလး ပုခက္ကို ခဏလႊဲထားလိုက္ပါဦး။ ညည္းရဲ႕မိေထြး မစိန္ပိုကို လိုက္ေခၚလိုက္အုံးမယ္”
က်မရဲ႕ အေဖဟာ က်မ လာတာကို အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားပုံ ရပါတယ္။ သစၥာေဖာက္ေသာ အေဖေတြ လိပ္ျပာ မသန္႔ပုံမ်ား ပုံကို ပ်က္ေနတာပဲ။ အေဖ ထြက္မသြားခင္ ရင္ထဲမွ စကားေတြက ဘယ္က ဘယ္လို ထြက္သြားသည္ မသိလိုက္။
ေနပါအုံး အေဖရယ္ မမ စိန္ပို မရိွခင္ သမီး စကားေအးေအးေဆးေဆး ေျပာပါရေစ။ သမီး ေရာက္လာတာကို ျမင္တာနဲ႔ သရဲသဘက္ကို ေတြ႔တာ က်ေနသလို အေဖ့ပုံပန္းသ႑ာန္က ျပေနတယ္။ သမီးတို႔ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ဟာ အေဖနဲ႔ ေမြးခဲ့တာပါ အေဖ။ အေမနဲ႔ သမီးတို႔ သားအမိ(၅)ေယာက္ရဲ႕ အသည္းႏွလုံးေတြ ေျခမြ နင္းေျခစေတးၿပီး အေဖနဲ႔ မစိန္ပိုတို႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာပါ အေဖ။ အခုလည္းသမီးရဲ႕ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ရေတာ့မွာမို႔ အေဖ့ဆီကို လာခဲ့ရတာပါ။ အေဖ့ကိုျမင္တိုင္း သမီးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္း အလုံးႀကီး ဆို႔ဆို႔တက္ၿပီး ၀မ္းနည္းရပါတယ္ အေဖရယ္”
ကၽြန္မ ေျပာဆိုေသာ ရင္ထဲက စကားသံေၾကာင့္လား မသိ၊ ပုခက္တြင္းမွ ၆ လသား ေမာင္ေလးက ငယ္သံပါေအာင္ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္၍ ငိုေနပါေတာ့သည္။
“ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ မိန္းမ ပိုပိုက နိမိတ္ဖတ္ သိပ္ေကာင္းတာပဲ၊ အထူးဧည့္သည္ဆို ငါရဲ႕ အခ်စ္ဆုံးသမီးဦး လာတာဆိုေတာ့ သူႀကိဳက္တဲ့ ၀က္သားဟင္း ခ်က္ေကၽြးစမ္း မိန္းမရာ”
က်မသည္ ငိုေနေသာ ေမာင္ေလးအား ပုခက္လႊဲသိပ္ေနစဥ္ အေဖႏွင့္ မစိန္ပိုတို႔ စကားလုံးမ်ားေၾကာင့္ နာၾကားျပင္းကတ္ေနပါတယ္။ က်မရဲ႕ မၾကားခ်င္၊ မခံခ်င္ေသာ စိတ္ကို မ်ဳိသိပ္၍ လာရင္းကိစၥ အဆင္ေျပေအာင္ က်မရဲ႕စိတ္ကို တစ္ပတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ဆက္ဆံလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ထဲက ေျပာေနေသာ ရင္ထဲက စကားမ်ားကိုေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ဦး ၾကားမည္ မထင္ပါ။
ေၾသာ္ မစိန္ပိုက ကၽြန္မရဲ႕ အေဖ ဦးသာေထြးကို ကိုကိုသာတဲ့၊ အေဖက ျပန္ေခၚလိုက္တာက ပိုပိုတဲ့…။
“ အေဖတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ပိုပိုသာသာနဲ႔ တကဲကဲ အျပန္အလွန္ေခၚဆို ခ်စ္ေနလိုက္ၾကတာ သမီးတို႔ သားအမိ ငါးေယာက္အတြက္ အေဖရဲ႕ အခ်စ္ေတြ မရိွေတာပါဘူး အေဖ…။ အေမဟာ အေဖ့ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးေပမယ့္ အေဖ့ထက္ ႏုနယ္ပါေသးတယ္။ သမီးနဲ႔ အေမ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကရင္ ညီအစ္မလား အေမးခံရပါတယ္။ အေဖက အေမ့ကို ဘာေၾကာင့္ခြဲထားခဲ့တာတုံး အေဖရယ္။ ယခု အေဖယူထားတဲ့ မမစိန္ပိုဟာ အရြယ္ငယ္တာကလြဲၿပီး အေမ့ရဲ႕ အလွကို မမီပါဘူး အေဖ” အသံမထြက္ဘဲ ေျပာေနေသာ ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ထဲက စကားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
“ ဟဲ့ သမီး မဦး ဘာေၾကာင္ ၾကည့္ေနတာလဲ၊ ညည္းေမာင္ေလးက အိပ္သြားၿပီ၊ ကဲလာပါဦး ထပါဦး အေဖနဲ႔ ပိုပိုတို႔ဆီ လာပါဦးကြယ္ ထထ၊ ေဟ့ မိန္းမ ပိုပိုေရ သမီးကို ေငြငါးေသာင္း ေပးလိုက္ပါ”
ကၽြန္မသည္ အိပ္ေနေသာ ေမာင္ေလးအား ေငးၾကည့္ ရင္ထဲမွ စကားေတြ ေျပာရင္း အေဖနဲ႔ မစိန္ပိုတို႔ထံ ထလာခဲ့ပါတယ္။ ေလာကအလယ္မွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေသာက ကင္းေအးစြာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ပုခက္ထဲမွ ေမာင္ေလးရဲ႕ ဘ၀ကို ၾကည့္ၿပီး အားက်မိလိုက္ပါသည္။
(၄)
ကၽြန္မသည္ အေဖ ေပးလိုက္ေသာ ေငြမ်ားကို အေမ့ထံ အပ္လိုက္ပါသည္။ ေငြအပ္ၿပီးတာနဲ႔ အေဖနဲ႔ အေမရဲ႕ ကြဲခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ျပန္လည္စဥ္းစားေနမိပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ မိသားစုသည္ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ခုရဲ႕ လမ္းတံတားစီမံကိန္းတစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕စြာ ေနလာခဲ့ၾကပါသည္။ အေဖက လမ္းႀကိတ္စက္ ယႏၱရားေမာင္းျဖစ္တယ္။ အေမက စီမံကိန္းတြင္းမွာ ကြမ္းယာ၊ ေဆးလိပ္ ေရာင္းတယ္။ စီမံကိန္း တန္းလ်ားေဘးမွ အဖီကေလးဆြဲၿပီး ကြမ္းယာဆိုင္ဖြင့္ပါတယ္။ ညေနခင္း အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ ျပန္လာေသာအခါ အေဖရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလာလွ်င္ အေမက အရက္ျမည္းရန္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျပဳလုပ္ေပးရစၿမဲ။ အေဖရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အေမ့ကို ဘိုမ ဘိုမဟု ေခၚၾကပါတယ္။ အေမရဲ႕ နာမည္မွာ မေငြစိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း အေမသည္ အပ်ဳိေပါက္ဘ၀မွ အေဖနဲ႔ရၿပီး ကေလး ၄ ေယာက္အေမအထိ ဘုိမ တစ္ဦးကဲ့သို႔ ေခ်ာမ လွပေျပျပစ္၍ ဘိုမႏွင့္တူ၍ “ ဘိုမ ဘိုမ” အမည္တြင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ေန႔ေသာ ညေနမွာ အေဖနဲ႔ အၿမဲတတြဲတြဲ အတူလာ၊ အတူသြား အတူအရက္ေသာက္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကိုခင္ေအာင္ အိမ္သို႔ ေရာက္လာပါတယ္။ အိမ္မွာက အေမ တစ္ေယာက္တည္းသာ။ ဧည့္သည္ဆိုေတာ့လည္း အေမက ဧည့္၀တ္ျပဳရတာေပါ့။
“ ထိုင္ပါ ကိုသာေထြးက ဘယ္မွာ ေနခဲ့သလဲ ” အေမက ေမးသတဲ့ေလ။
““သာေထြးက ဒီကေစာင့္ေနပါတဲ့။ မေန႔က က်န္ခဲ့တဲ့ ပုလင္းလက္က်န္ကို သုံးေဆာင္ရင္း ေစာင့္ေနပါဆိုလို႔ ငါလာခဲ့တာ ဘုိမေရ””
အေမက လာေနက်ျဖစ္တဲ့ အေဖနဲ႔ အရက္အတူ ေသာက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကိုခင္ေအာင္ဆိုေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း လက္က်န္ပုလင္းကို စားပြဲေပၚမွာ ခ်ေပး လက္ဖက္သုပ္ အျမည္းတစ္ပြဲ ျပင္ေပးၿပီး ဧည့္ခံထားလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ကို ဧည့္ခန္းမွာ ထားခဲ့ၿပီး မီးဖိုထဲက ခ်က္ျပဳတ္လက္စအိုးကို ျပန္ခ်က္ေနပါတယ္။ ထမင္းတစ္အိုး က်က္သြားၿပီး ငါးေၾကာ္ရန္ ဆီပူက်က္ေနတဲ့ ဒယ္အိုးထဲကို ငါးမ်ားထည့္လိုက္ၿပီး တရွဲရွဲ ျမည္ေနဆဲ အခ်ိန္မွာ ဧည့္ခန္းမွ ဧည့္သည္က မီးဖိုထဲ ၀င္လာသတဲ့။
“ ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ ..ဘိုမကေတာ့ ယခုထိ စက္ရုပ္က်ေနတာပဲ၊ သိပ္လွေနတာပဲ၊ ဒီပါးကေလးေတြကိုက ခ်စ္စရာ သိပ္ေကာင္း..”
“ အို ရွင္ ဘာေၾကာင့္ မီးဖိုထဲ ၀င္လာရတာလဲ ကၽြန္မ ပါးကို မကိုင္ပါနဲ႔ လႊတ္စမ္းပါ၊ အခုထြက္သြားပါ၊ ကၽြန္မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္”
ဦးခင္ေအာင္မွာ အရက္ကလည္း မူးေနၿပီး အေမ့ကို ဇြတ္၀င္လုံးသတဲ။ အေမကလည္း ပတ္၀န္းက်င္ သိသြားရင္ သိကၡာက်မွာစိုးလို႔ က်ိတ္ၿပီး ရုန္းကန္ေနတုံးမွာ အေဖ ေရာက္လာသတဲ့။ ဘာမေျပာ၊ ညာမေျပာနဲ႔ အေဖက ေဒါသကို ေရွ႕တန္းတင္လိုက္တယ္။ အထင္လြဲၿပီး အေမ့ကို အဲဒီလူနဲ႔ စြပ္စဲြေတာ့တာပဲ။ အေမ ရွင္းျပတာကို လုံး၀ လက္မခံေတာ့ပါ။ အရက္မူးေနတဲ့ အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ကိုခင္ေအာင္ကလည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ ထြက္ေျပးသြားေတာ့ ပိုဆိုးသြားခဲ့ပါသည္။ အေမကေတာ့ ရွက္လြန္းအားႀကီးလို႔ မ်က္ရည္ေတြ စီးၿပီး အံႀကိတ္ၿပီး..
“ ဒီမယ္ ကိုသာေထြး ေငြစိန္တို႔ကုိ အရွက္နဲ႔ အသက္ လဲသြားမယ္သိလား။ ရွင္က အရက္သမားခ်င္း သစၥာရိွ အထင္ႀကီးၿပီး ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကိုေတာ့ လိုက္ၿပီး ဘာမွ မေမး မေျပာဘဲနဲ႔ ကၽြန္မကို ယခုလို တိတ္တိတ္ပုန္းေဖာက္ျပန္ေနတာ ဘယ္ႏွခါရိွၿပီလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ရင္နာတယ္ သိလား”
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေဖကလည္း အျပင္က အရက္ေသာက္လာတာဆိုေတာ့ အရိွန္က ျမင့္ေနတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အရက္သာ မူးတာ ေဘးပတ္၀န္းက်င္သိမွာစိုးေတာ့ က်ိတ္ၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီေန႔ကစၿပီး အေဖ အရက္ေတြ ပိုပိုၿပီး ေန႔စဥ္ ေသာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လုပ္ငန္း ဂ်ဴတီခ်ိန္ေတြ ခဏခဏ ပ်က္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အထက္လူႀကီးေတြက အေဖ့ကို ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းကို ေျပာင္းျပစ္လိုက္ပါတယ္။ အေမကေတာ့ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ေက်ာင္းေတြက တန္းလန္းနဲ႔ဆိုေတာ့ အေဖနဲ႔အတူ လိုက္မသြားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္ ကာလေလာက္မွာ အေဖက ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ေနာက္မိန္းမ ယူလိုက္တာကို ကၽြန္မ သိလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အေမကေတာ့ ကၽြန္မ တို႔ သားသမီးေတြ မ်က္ႏွာကို ငဲ့ၿပီး အေဖ့ကို တရား၀င္ မကြာရွင္းခဲ့တာလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။
ေလာကတြင္ တံခြန္မရိွတဲ့ဘုရား၊ လင္မရွိေသာ မိန္းမ မတင့္တယ္မၾကည္ညိဳဟု ေရွးလူႀကီးသူမ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ အေမကို ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အမ်ဳိးမ်ဳိး ေ၀ဖန္ေမးေငါ့ၾကပါၿပီ။ အေမဟာ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ေယာက်္ားမရွိေတာ့ ကၽြန္မတို႔မိသားစုအတြက္ ၀င္ေေငြကုိ တိုးၿပီး ရွာရပါတယ္။ အိမ္မွာတင္ ကြမ္းယာထိုင္ၿပီး မေရာင္းေတာ့ဘဲ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္း လုပ္ငန္းခြင္မွာ ရိွၾကတဲ့ စက္သမား၊ ကားသမားေတြဆီ အေရာက္ ကြမ္းယာထုပ္၊ ေဆးလိပ္ဘူး၊ အခ်ဳိရည္ စတဲ့ စားစရာေတြကို လိုက္ေရာင္းပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မကို သတိေပးသလုိ တုိင္သလိုနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က လာၿပီး ကၽြန္မကုိ ေျပာၾကျပန္ပါၿပီ..။
“ ညီးအေမက ဟုိစက္သမား၊ ဟုိကားသမားနဲ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေစ်းေရာင္းေနတယ္ လူျမင္လို႔မွ မေကာင္းပါဘူး မဦးရယ္၊ အိမ္မွာ သမီးအပ်ဳိေပါက္ကေလးေတြ ထားၿပီးသြားေတာ့ မတင့္တယ္ပါဘူး” စတဲ..့ စတဲ့.. စကားေတြလာေျပာၾကပါတယ္။ ကၽြန္မ အေမဟာ သားသမီးေတြ စား၀တ္ေနေရးအတြက္သာ စီးပြားရွာေနတာပါ။ ဘယ္ေယာက်ာ္းနဲ႔မွ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ၿပီး ေနတာထိုင္တာ သူ႔အိမ္ေထာင္သက္ သက္တမ္းမွာ ရာဇ၀င္ မရိွခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ကၽြန္မရဲ႕ အေမ မ်ဳိးရိုးဟာ ေဆြႀကီး မ်ဳိးႀကီး၊ လူကုံတန္ေတြထဲကပါ။ အေမက ယခု ကၽြန္မတို႔ အေဖကို ယူစဥ္မွာ အေမမိဘေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြက သေဘာမတူလို႔ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီး အၾကဥ္ခံရတဲ့ တစ္ေကာင္ၾကြက္ အေမ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အေမဟာ မဟုတ္မခံ ဆတ္ဆတ္ႀကဲ စိတ္ဓါတ္ အၿမဲရိွပါတယ္။ သူမ်ားက သနားလို႔ အလကားေထာက္ပံ့တာကိုလည္း လုံး၀ လက္မခံတတ္တဲ့သူပါ။ အေမ့ကို ကၽြန္မ သနားလြန္းလို႔ အေဖ့ဆီ ပိုက္ဆံသြားေတာင္းတိုင္း လြယ္လြယ္ကူကူ ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။ သူမ်ားကို အားကိုးခ်င္တဲ့ စိတ္ကို မေမြးဖို႔ အေမ အၿမဲဆုံးမပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ ကိုယ့္အေဖဆီ သမီးက ပိုက္ဆံ သြားေတာင္းတာပဲ သူမ်ား အားကိုးတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သားသမီးဆိုတာ မိဘကို အဓိက ထားၿပီး အားကိုးမိၾကတာ မဆန္းပါဘူးေလ။
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ တုိတုိေလးပါလို႔ သူမ်ားေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ကံၾကမၼာဆိုတာလည္း မ်က္ေစ့တမိွတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ ေျပာင္းလႊဲခဲ့မိတာ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့ရပါၿပီ။ ကၽြန္မရဲ႕အေမ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အေပၚမွာ တာ၀န္ေက်ခဲ့တဲ့ အေမ၊ မဟုတ္မခံဘဲ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးအေလးထားၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို ဆတ္ဆတ္ႀကဲ ရင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ အေမ။
ယခုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ တံေတြးခြက္မွာ ပက္လက္ေမ်ာၿပီး အေျပာအဆုိခံခဲ့ရပါၿပီ။
“ ဒီေငြစိန္ ဆိုတဲ့ ဘိုမ ေကာင္မ သူ႔ေယာက်္ားရိွစဥ္ကလည္း ဒီေအာင္ခင္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေၾကာင့္ လင္မယားခ်င္းကြဲသြားၾကတာေလ။ ၾကည့္စမ္းပါအုံး၊ ယခုေတာ့ ဒီေကာင္နဲ႔ တိတ္တိတ္ပုံး ေျခပုံးခုတ္ေနၾကရင္း ရန္ျဖစ္ၾကလို႔ သတ္ပစ္လိုက္သတဲ့ေတာ္ လူၾကားလို႔မ မေကာင္း။ သမီးပ်ဳိကေလးေတြ မ်က္ႏွာကိုမွ မေထာက္မညွာေတာ္။ က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ ဒီလိုမိန္းမမ်ဳိးကို လုံး၀ကို မသနားပါဘူး”
ကၽြန္မရဲ႕ အေမကို ပတ္၀န္းက်င္က ဒီလိုေျပာသံၾကားရေတာ့ ကၽြန္မ လုံး၀ လုံး၀ လက္မခံႏိုင္ပါ။ အေမ့အေၾကာင္း အေမ့သစၥာ တရားကို အသိဆုံးက ဒီတစ္ေလာကလုံးမွာ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္းသာ ရိွပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားေနရတာေတြ ကၽြန္မရဲ႕ က်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြကသာ စကားေျပာတတ္မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္မရဲ႕ အေမ့ဘက္က ေရွ႕ေနလိုက္ၾကမွာပါ။
ဒီကိစၥ သတင္းဆုိးႀကီးေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ မ်က္ရည္ေတြ ပင္လယ္ေ၀ၿပီး ဘ၀ေတြ ေရစုန္ေမွ်ာ၍ ပ်က္ခဲ့ရပါၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ အခုလို ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနတုန္းမွာ ေ၀းတစ္ေျမကို ပစ္ခြာ ေျပးသြားတဲ့ အေဖ့ကို က်မ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားၿပီး လာခဲ့ဖို႔ ေခၚလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ကၽြန္မ အေဖ ဦးသာေထြး ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ “ သစၥာမရိွတဲ့ ဒီမိန္းမကို ငါ သြားၿပီး မေတြ႔ခ်င္ဘူး ၊ သမီးတို႔ ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ အေဖ အားလုံး တာ၀န္ယူပါမယ္။ ဒီေကာင္မ မိန္းမယုတ္ လူသတ္မႈနဲ႔ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းက်သြားလည္း ငါ လုံး၀ ၀မ္းမနည္းပါဘူး။ သားတုိ႔ ၊ သမီးတို႔ ဘာမွ အားမငယ္ၾကပါနဲ႔ကြာ”
(၆)
အမႈ(၃)လခန္႔ၾကာေသာ္ ။ ဒီလထဲမွာ ဒီေန႔ တစ္ရက္ဟာ အေမ့ကို တရားရုံးက စီရင္ခ်က္ ခ်မယ့္ေန႔ပါပဲ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ။ ဒီတစ္လထဲမွာ “လ” ၾကတ္တယ္။ “ ေန ” ၾကတ္“တယ္၊ ေနၾကတ္၊လၾကတ္တာကို တစ္ကမၻာလုံး တစ္ႏိုင္ငံလိုး ႀကိဳၿပီး သိၾကတယ္။ ၾကည့္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မေျပာႏိုင္ေအာင္ မြန္းက်ပ္ေနတာေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူးေနာ္။ အေဖကလည္း ေဒါသတႀကီးနဲ႔ “ သမီးတု႔ိက အညြန္႔တလူလူနဲ႔ မိန္းမပ်ဳိကေလးေတြ ညည္းတို႔အေမ သစၥာေဖာက္ မိန္းမယုတ္ တိတ္တိတ္ပုန္းေပါင္းၿပီး လင္ငယ္သတ္ပစ္တဲ့ပြဲကို သြားၾကည့္ၾကဖို႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ သမီးရယ္။ ဒီေန႔ စီရင္ခ်က္ခ်တဲ့ တရားရုံးကို မသြားခ်င္စမ္းပါနဲ႔။ သမီးတု႔ိပါ သိကၡာက်သြားၾကမယ္ သိလား။ လုံး၀ မသြားရဘူး၊ လုံး၀ မသြားရပါဘူး။”
အေဖက ဘယ္လိုပင္ တားတား ကၽြန္မရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ အေမဆီ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္၊ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မ ေရာက္သြားေတာ့ အေမ့ကို စီရင္ခ်က္ခ်တဲ့ တရားခုံရုံးတစ္ခန္းတည္းသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ရုံးခ်ိန္ကုန္လို႔ ညေနေစာင္းပါၿပီ။ ကၽြန္မ ေရာက္လာတာကို အေမျမင္တယ္၊ ကၽြန္မကို ဘာစကားမွ မေျပာပါဘူး။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတြ တလက္လက္ထြက္ေနပါတယ္။ ျပဴးေၾကာင္ၿပီး အေရာင္တလက္လက္ မ်က္လုံးေတြထဲက မ်က္ရည္ေတြ တစ္လိမ့္ခ်င္းတစ္လိမ့္ခ်င္း စီးဆင္းေနပါတယ္. အေမဟာ ကၽြန္မကို တစ္ခုခု စကားေျပာခ်င္ပုံ ေပၚပါတယ္။ သူ႔ကို ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္ကိုလည္း ကၽြန္မကို ျပန္မေျပာဖို႔ အသိမေပးၾကဖို႔ ေဘးလူေတြကို ႀကိဳၿပီး ႏႈတ္ပိတ္ထားပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေမးလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။ အေမ့ကို အခ်ဳပ္ကားေပၚတင္ရန္ တရားရုံးထဲက ထုတ္၍ လာပါၿပီ။ အေမဟာသူ႔ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စက္ေတြကို တဘက္ေစာင္းနဲ႔ သုတ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို တင္းတင္းထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မကို ေခါင္းညိတ္ၿပီး သူ႔အနားလာခဲ့ရန္ ေခၚပါတယ္။ အေမနဲ႔ ကပ္ပါလာတဲ့ တာ၀န္က် ရဲသားက ကၽြန္မ အေမကို ေတြ႔ခြင့္ျပဳေပးပါတယ္။
ကၽြန္မ လုံး၀ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ မ်က္ရည္ေတြ ဒလေဟာက်ၿပီး အေမ့ကို ဖက္၍ ခ်ဳံးပြဲခ် အားရပါးရ ငိုပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမဟာ ကၽြန္မနဲ႔ ပါးခ်င္းကပ္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးေနပါတယ္။ အေမရဲ႕ မ်က္လုံး ႏွစ္လုံးဟာ အေရာင္ေတြ ေတာက္ပေနပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ပါးေတြ နားေတြကုိလည္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားရ ပါးရ နမ္းေနပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ညာဘက္နားကိုု အေမ့ပါးစပ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးကပ္ၿပီး တိုးတုိးကေလး မွာသြားပါတယ္။ အခ်ဳပ္ကားေပၚသို႔ အေမ ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ တစ္လွမ္းခ်င္းတက္၍ လက္ျပႏႈတ္ဆက္သြားပါတယ္။ အေမ မွာခဲ့တဲ့အတိုင္း အေမ့စကားကို သမီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဘူး အေမရယ္၊ သမီး ကတိေပးလိုက္ပါတယ္…. အေမရယ္။ သမီး အားရပါးရ ငိုခ်လိုက္ပါရေစေတာ့။
ကၽြန္မရဲ႕ နားထဲမွာ အေမ တိုးတိုးေလး မွာသြားတဲ့ အသံေတြဟာ ပဲ့တင္ထပ္၍ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနဆဲပါ။
“ သမီးကို ဒီလူယုတ္မာ ခင္ေအာင္ ေစာ္ကားသြားတာကုိ ဘယ္သူမွ မသိပါေစနဲ႔ သမီးရယ္ ”
ပဲ့တင္ထပ္ေနတဲ့ အေမ့အသံေတြနဲ႔အတူ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးခဲ့တဲ့ ဖ်က္လုိ႔ မရတဲ့ ဘ၀ အမည္းစက္ႀကီးကုိ တေရးေရး ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ခဲ့ပါတယ္။ ညေနခင္း ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ အိမ္ထဲမွာ ကၽြန္မ တစ္ဦးတည္း ရိွေနစဥ္ အရက္မူးသမား လူယုတ္မာႀကီးရဲ႕ အႏိုင္က်င့္ခံလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမျပန္ေရာက္လာၿပီး ဒီလူယုတ္မာႀကီးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ကြမ္းယာဆိုင္က ကတ္ေၾကးနဲ႔ အဆုံး ထုိးပစ္လိုက္ပါတယ္။ အေမ့ရဲ႕ ေအာ္သံေတြက
“ လာၾကပါအုံး ၊ က်မကို လာၿပီး ေစာ္ကားေနလု႔ိ ကၽြန္မ လက္လြန္သြားပါၿပီ၊ လာၾကပါဦး ၊ ကယ္ၾကပါဦး”
ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ ၀ိုင္းမလာခင္ ကၽြန္မကုိ ထြက္ေျပးရန္ တြန္းလႊတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလည္း အေမခိုင္းတဲ့အတိုင္း အျပင္ကို ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ အရွက္ကို အေမ သူ႔ဘ၀နဲ႔ လဲသြားပါၿပီ။
“အေမ ေတာင္းတဲ့ ကတိကုိ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မသိေစရပါဘူး အေမရယ္”။
“ဒါေပမယ့္ သမီးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္ၿပီး ခံစားေနရတာေတြ ေျပာခ်င္တာေတြ ရိွေနပါေသးတယ္ အေမရယ္။”
“သမီးဘ၀ ဒီလူယုတ္မာႀကီးေပးသြားတဲ့ သေႏၼသားကို ဘယ္သူမွ မသိ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အေ၀း တစ္ေနရာကို သြားလို႔ ေရွာင္တိမ္းေမြးဖြားၿပီး ဘ၀သစ္ထူေထာင္ပါေတာ့မယ္။ အေမတိုင္းဟာ သားသမီးတိုင္းကုိ ခ်စ္တတ္တဲ့ ေမတၱာ ေစတနာ သံေယာဥ္ဇဥ္ႀကဳိး(မျမင္ႏိုင္တဲ့ ျဖတ္လု႔ိမရတဲ့ႀကိဳး) မိခင္ေမတၱာကို သမီးနားလည္ သေဘာေပါက္ပါၿပီ……။ အေမ့ကိုေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ယခုလို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ရဲရဲႀကီးခ်ၿပီး အျပစ္မဲ့တဲ့ ဒီရင္ေသြးေလးကိုု ေမြးဖြားဖို႔ စီစဥ္လိုက္ရတာ သမီးကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါ အေမနဲ႔ အေဖ…….။”
(တစ္ကမၻာလုံးမွာ ရိွရိွသမွ်အေမမ်ားအား ဤ၀ထၳဳျဖင့္ကန္ေတာ့လိုက္ပါသည္။)
ေရႊလမ္းေငြလမ္း ၀င္းၾကည္
စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕နယ္၊ မိုးေသာက္လူငယ္စာၾကည့္အသင္းမွထုတ္ေ၀ေသာ
မိဘေမတၱာမုဒိတာ မဂၢဇင္း-အတြဲ(၂) မွ ျပန္လည္ေဖၚျပေပးပါသည္။
1 comments:
အိမ္ေထာင္က်ိဳးတစ္ခုက သားသမီးေတြအတြက္ ရဲရင့္တည္ၾကည္ခဲ့တဲ့ မိခင္နဲ႔ သနားစရာ သမီးေလးအေၾကာင္းကို ဖတ္ၿပီး ရင္နင့္သြားပါတယ္။ စာေရးသူကိုလည္း ေလးစားမိပါတယ္။
Post a Comment