မေကြးၿမိဳ႕က SHADE စာေပ၀ိုင္း(၂၁)
၃-၄-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔ ညေန(၄) နာရီမွ ည(၇)နာရီအထိ For Ever ေဖာ္အဲဘား ကဖီး မွာ ေပါင္းဆုံ၀ိုင္းဖြဲ႔ၾကပါတယ္။ မေကြးၿမိဳ႕၊ ရန္ကင္းရပ္ကြက္၊ သုခိတာလမ္း ႏွင့္ ပိေတာက္လမ္းၾကားက ဆိုင္ပါ။ SHADE စာေပ၀ိုင္း(၂၁)ႀကိမ္ကစၿပီး ဒီဆိုင္ကိုစတင္ေျပာင္းေရြ႕ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ကို ညေန(၄)နာရီက စတင္ေတာ့ စာေပ၀ိုင္းေတာ္ သားေတြမ်ားလာရင္ အခ်ိန္နည္းေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ လာမယ့္(၁၀-၄-၂၀၁၁) တနဂၤေႏြေန႔ မွာ ယခင္လို ေန႔(၁၂)နာရီကေန ညေန(၄)နာရီ အခိ်န္ကို ျပန္ခ်ိန္းၾကရပါတယ္။ ဒီတစ္ပတ္ ရိွတ္စာေပ ၀ိုင္းေတာ္သားမ်ားကေတာ့ ဆရာညီေဇယ် (ခ) တကၠသိုလ္ရည္ရြယ္၊ ပန္းခ်ီဆရာမင္းသူ၊ ဆရာေဇာ္ျမင့္ေဇာ္(ဗႏၶရ)၊ ပန္းခ်ီဆရာ ကဗ်ာဆရာျမင့္ေဇာ္ဦး၊ ဆရာမ ေရႊယင္းေျမခင္စံပယ္ျဖဴ၊ ဆရာတင္လင္းေဇာ္၊ ဆရာေနျခည္(မေကြး) နဲ႔ စာေရးသူတို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာညီေဇယ် (ခ) စာေရးဆရာတကၠသိုလ္ရည္ရြယ္ က စတင္ၿပီး ေျပာဆိုပါတယ္။ ၂၀၁၁၊ ဧၿပီလထုတ္ ေရႊအျမဴေတမဂၢဇင္းထဲက နီနီႏိုင္(သထုံ)ရဲ႕ (ႏြားသုံးေကာင္)ဆိုတဲ့ ၀ထၳဳတိုေလးကို ခံစားေျပာၾကားပါတယ္။ ၀ထၳဳစလွ်င္ စျခင္း ေဒၚျပဴးမနဲ႔ သမီး ျမေသြးအခန္းျဖစ္ပါတယ္။ သမီးတစ္ေကာင္ ႏြားတစ္ေထာင္ ဆိုသလို သမီးကလည္း ရည္းစားက မ်ားဆို အမ်ားႀကီးပါဘဲတဲ့။ သမီးေလးက အသက္(၂၅)ႏွစ္ေက်ာ္ေရာက္လာပါၿပီ။ သားသမီးငါးေယာက္ထဲက ဒီသမီးေလးျမေသြးက ရြာမွာ မိခင္ေဒၚျပဴးမနဲ႕ အတူေနရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚျပဴးမရဲ႕သားေလးေယာက္က အိမ္ေထာင္က်သြားၾကေတာ့ တစ္ျခားတနယ္က မိန္းမေတြရဲ႕ေနာက္ကို လိုက္သြားၾကပါတယ္။ အေမမုဆိုးမနဲ႔ ညီမေလးတို႔ ကို ဘယ္လိုေနသလဲေတာင္ ေမးျမန္းေဖာ္ မရၾကပါ။ ဒါနဲ႔ သမီးကေလးျမေသြး က အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ေဒၚျပဴးမက သမီးကို အိမ္ေထာင္ျပဳေစ ခ်င္လွပါၿပီ။ ဒါနဲ႕ ေဒၚျပဴးမက သူတို႔မန္းက်ီးတန္းရြာထဲမွာ သူမ်က္ေစ႔က်ေနတဲ့ ေမာင္ထြန္းဆိုတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီသမား ေကာင္ကေလးနဲ႕ ေပးစားဖို႔ သမီးကို ခဏ ခဏ နားခ်ေနပါတယ္။ သမီးကလည္း လုံး၀ မႀကိဳက္ေၾကာင္း အေခ်အတင္ ျငင္းေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေမကို သမီးကေျပာပါတယ္။(အဲဒီေကာင္ေမာင္ထြန္းကို အေမက ဒီေလာက္ႀကိဳက္ေနရင္ အေမသာယူလိုုက္ပါေတာ့လို႔ ျပန္ေျပာ သတဲ့။) ေဒၚျပဴးမကလည္း မခံႏိုင္ျဖစ္ၿပီး (ငါ့နဲ႕ အရြယ္က မတူလို႔ေပါ့သမီးရယ္ အရြယ္မ်ားတူခဲ့ရင္ ဘယ္ညည္းနဲ႔ ေပးစားေနမလဲ..၊ ငါ့ယူလိုက္မွာေပါ့..။) လို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ားေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေမက သမီးကို ေခ်ာေမာ့ၿပီး ေမးပါတယ္။ သမီးမွာ ႀကိဳက္တဲ့လူရိွရင္ ေပးစားမယ္ေပါ့။ သမီးကလည္း ရိွေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီရြာကေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုဘက္ရြာတမာတန္းက ေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ သမီးလင္ယူဖို႔ညိွႏႈိင္းသေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးက ဟိုဘက္ရြာက ေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္းကို မီးစိမ္းျပၿပီးေျပာပါတယ္။ သူ႔ကိုတကယ္ေမတၱာရိွရင္ အေမေဒၚျပဴးမဆီကို လာေရာက္ ေတာင္းရမ္းဖို႔ စကားကမ္းလွမ္း ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ ဖခင္ဦးဘေက်ာ္ရယ္ မိခင္ေဒၚသိန္္းၾကည္တို႔နဲ႔အတူ သူတို႔ရြာကလူႀကီး(၃၀) ကို ေစ့စပ္ေၾကာင္းလွမ္းပြဲကို ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္ကေလးဘက္က မဂၤလာေဆာင္ရင္ ဆိတ္(၁၀)ေကာင္ တင္ေတာင္းမယ္လို႔ အစက ေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္းမွ စကားဖြင့္ေျပာထားၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ဒီပြဲေရာက္တာ့ ဆိတ္(၅) ေကာင္သာ တင္ေတာင္းမယ္ဆိုေတာ့ ေဒၚျပဴးမက လက္မခံျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ဒါနဲ႔ ႏွစ္ဘက္လူႀကီးေတြ အေခ်အတင္ ညိွႏိႈင္းလိုက္ေတာ့ ေနာက္ဆုံး ႏြားသုံးေကာင္ကို တင္ေတာင္းရန္ သေဘာတူလိုက္ၾကပါတယ္။ ေဒၚျပဴးမကလည္း စဥ္းစားပါတယ္၊ အရင္ေျပာတုံးက ဆိတ္ဆယ္ေကာင္ ေျပာၿပီး တကယ္တင္မယ္ဆိုေတာ့ ဆိတ္ငါးေကာင္သာ တင္မယ္ဆိုရင္ မကိုက္ဘူးလို႔ ေဒၚျပဴးမစဥ္းစားတြက္ခ်က္လိုက္ပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ႏြားသုံးေကာင္က ေငြသုံးသိန္းေက်ာ္တန္ကို ေလ်ာ့လို႔မျဖစ္ဘူး၊ ႏြားသုံးေကာင္ အျပည့္ရမွကို ျဖစ္မည္လို႔ သူ႔သမီးျမေသြးကို ေဒၚျပဴးမက တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သမီးကလည္း သူေကာင္ေလး ေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္းကို မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔မွာ ဒီႏြားသုံးေကာင္လုံးကို တပါးတည္း ဆြဲယူလာရန္ မွာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီနယ္မွာ မဂၤလာေဆာင္က အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ထူးဆန္းေနသလဲဆိုရင္ မဂၤလာေဆာင္က သတိုးသားရြာတမာတန္္းမွာေရာ သတိုးသမီးရြာမန္းက်ီးတန္းမွာပါ တရက္တည္း ႏွစ္ပြဲၿပိဳင္က်င္းပတာပါ။ သတိုးသားနဲ႔ သတိုးသမီးစုံတြဲ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးနဲ႔ ဟိုဘက္ရြာ မဂၤလာေဆာင္ေျပးလိုက္ ဒီဘက္ရြာ မဂၤလာေဆာင္ေျပးလိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ ရြာကလူေတြအေတာ္ စိတ္၀င္စားေနၾကပါတယ္။ အဲ မဂၤလာေဆာင္ပြဲက်င္းပလို႔ လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းဆည္းတြက္ခ်က္ၾကၿပီး သတိုးသားရဲ႕ဦးေလးနဲ႔အတူ တမာတန္းရြာက လူႀကီးစုံရာေတြလည္း သတိုးသမီးရြာ မန္းက်ီးတန္းရြာ မဂၤလာေဆာင္ကို ခန္း၀င္ပစၥည္းေတြအပ္ဖို႔ ပါလာၾကပါတယ္။ ေဒၚျပဴးမနဲ႔ ကေတာ့ သတိုးသားေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ ႏြားသုံးေကာင္ ကိုသာ ေမွ်ာ္ေနတာပါ။ ေနာက္က သတိုးသားေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္းမွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ကိုသာဆြဲၿပီး လိုက္လာတာကို ေဒၚျပဴးမ ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ႏြားေတြကလည္း ႏြားပိန္သားအမိပါ။ အမဲေပၚရင္ေတာင္ အသားမထြက္တဲ့ႏြားႏွစ္ေကာင္ပါ။ ေဘးမဲ့ေပးၿပီး ဒီႏြားေတြကိုလြတ္ရင္ ယူမယ့္သူ၊ဖမ္းမယ့္သူေတာင္ မရိွေလာက္ပါဘူး။ ေဒၚျပဴးမက စဥ္းစားေနရင္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားၿပီး သတိုးသားရဲ႕ဦးေလးကို လူႀကားထဲ သြားေမးလိုုက္ပါတယ္။ (ရွင္တို႔ေျပာတုံးက ႏြားသုံးေကာင္ဆို ယခု ပါလာတာက ႏြားပိန္သားအမိႏွစ္ေကာင္ထဲ ဆိုေတာ့ဘယ္မွာလဲ က်န္တဲ့ႏြားတစ္ေကာင္။ ရွင္တို႔ဂတိေပးၿပီး ၀န္္ခံေျပာၾကားထားတာေလ..။ လူႀကီးစကားမတည္ၾကပါဘူးေတာ္..။) လို႔ဆိုလိုက္ပါတယ္။
သတိုးသားရဲ႕ဦးေလးေျပာတဲ့ စကားေၾကာင့္ အေမေဒၚျပဴးမနဲ႔ သမီးျမေသြးတို႔ရယ္ ေဘးကလူေတြရယ္ အားလုံးက သေဘာေပါက္ၿပီး မ်က္လုံးေတြျပဴး သြားၾကပါတယ္။
(ႏြားသုံးေကာင္ပါ ေဒၚျပဴးမရယ္ ခင္ဗ်ားျမင္ေအာင္မၾကည့္တတ္လို႔ပါ။ ႏြားထီတစ္ေကာင္၊ ႏြားမတစ္ေကာင္ နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းတစ္ေကာင္ရယ္ဆိုရင္ ႏြားသုံးေကာင္ေပါ့၊ ဟား…ဟား..ဟား..။ ခင္ဗ်ားသမက္ၿငိမ္းခ်မ္းကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔သားအမိအတြက္ ႏြားတစ္ေကာင္ပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ….။) တဲ့။
ဒီ၀ထၳဳေရးသားခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာကိုမင္းသူတို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္ေဖာ္ျပေပးပုံက ရိုးသားေသာ္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ရယ္စရာ ေမာစရာေတြကို တည့္တည့္ေပးထားတဲ့ ၀ထၳဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀အတြက္ ရယ္စရာေတြထက္ ေမာစရာေတြကို ေပးထားလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာကိုမင္းသူတို႔ ယခုအထိ လူပ်ဳိးႀကီးေတြလုပ္ေနၾကရပါတယ္….။ လို႔ ကဗ်ာဆရာညီေဇယ်(ခ) တကၠသိုလ္ရည္ရြယ္ က ခံစားေျပာဆိုတင္ျပသြားခဲ့ပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ျပင္ဆင္ေရးသားထား၍ ေျပာစကားမ်ားႏွင့္မတူပါ။ ညီေဇယ် ေခၚ စာေရးဆရာတကၠသိုလ္ရည္ရြယ္ အား ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားက (တကၠသိုလ္ မေရာက္တဲ့ စာေရးဆရာ) ဟုေခၚဆိုၾကပါ၏။ ဒီရည္ရြယ္ဆိုတဲ့ ကေလာင္နာမည္ ေၾကာင့္လည္း ယေန႔အထိလူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေနရပါသတည္း။ ျမန္မာျပည္က အပ်ဳိႀကီးမ်ား ၾကားသိႏိုင္ၾကပါေစေသာ္…..။)
စိတ္ အဟာရျပည့္၀ေအာင္ ရိွတ္ဂ်ာနယ္ကိုေဆာင္လို႔ ဘ၀အတြက္ သုတ၊ရသစုံတဲ့ ရိွတ္စာေပ၀ိုင္းကို သြားၾကပါစို႔…။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
0 comments:
Post a Comment