၁၆-၁-၂၀၁၁ ၊ တနဂၤေႏြေန႔ ေန႔လည္(၁၂) နာရီမွ ညေန(၃)နာရီအထိ အခ်စ္ရြာဆိုင္မွာ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး နဲ႔ ၀ိုင္းဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။ SHADE စာေပ၀ိုင္း (၁၀) ႀကိမ္ေျမာက္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လြမ္းေဆြးေနရပါသလဲဆိုရင္ ယခင္အပါတ္ SHADE စာေပ၀ိုင္းမွာ စာေရးဆရာ တကၠသိုလ္ေတဇာလင္း နဲ႔ ရိွတ္ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ကိုသာေဇာ္တို႔ လာတုံးကပြဲကို ျပန္ၿပီး တမ္းတ ေနမိလို႔ပါ.။ ဆရာေတြလာတဲ့ပြဲမွာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ကားတ၀ီ၀ီ။ ဆိုင္ကယ္သံ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔ လူစုံ၊ တက္စုံ လာၾကတယ္ေလ..။ အဲ စာေပ၀ိုင္းကိုတက္ဖို႔၊ မိန္းမက ခြင့္မျပဳလို႔ မလာရဲတဲ့သူေတြကိုလည္း စာေရးဆရာ တကၠသိုလ္ေတဇာလင္း က သူတို႔အိမ္ေတြကိုလိုက္ၿပီး အာမခံနဲ႔ ေခၚခဲ့လို႔ အဲဒီဆရာေတြ ပါလာၾကတယ္ေလ။ ဒါေတာင္ အယ္တာခ်ဳပ္လာမွ ပါမွ ပြဲတက္ခြင့္ေပးမွာလို႔ သိရပါတယ္။ ၾကားပြဲေတြ မတက္ရဘူးတဲ့ကြယ္။ ယခုပြဲမွာ ေတာ့ သူတို႔ကလည္းမလာၾကပါ။ ပညာေရးေကာလိပ္က၊ ဆရာေတြကလည္း မေန႔က က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ကပ္ေက်ာ္ေက်ာင္းမွ မိဘေက်းဇူးစာေပ၊ ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲ မွာ ေျခကုန္၊ လက္ပမ္းက် ကုန္ၾကေတာ့ မလာျဖစ္ျပန္ပါဘူးေနာ္..။
( မီး…မလာေတာ့လည္း ဦးတို႔ကေတာ့ အခ်စ္ရြာကို ဆက္ဆက္လာျဖစ္ပါတယ္ကြယ္..။ )
အဲ.. အခ်စ္ရြာကို (မီး)သမီး ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္ေတာ့ ထင္ကုန္ၾကေတာ့မွာပဲ..။ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ မီး ဆိုတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးက မလာတစ္ခ်က္၊ လာတစ္ခ်က္နဲ႔(ေႏြဦးေတာင္မေပါက္ေသးဘူး) စိတ္ေကာက္စျပဳေနပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ပို႔လက္စ အင္တာနက္ အီးေမးလ္ေတြကို စိတ္ခ်၊ လက္ခ်နဲ႔ ပိတ္ထားခဲ့ၿပီး SHADE စာေပ၀ိုင္းကို ထလာခဲ့ရတာကို ေျပာတာပါဗ်ာ..။ တမ်ိဳးေတာ့ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔ေနာ္..။ အထင္ခံရရင္ နည္းလား ဆိုတဲ့ ေမာင္နႏၵ( ျမစ္ႀကီးနား) လို စာေပ၀ိုင္းတက္ခြင့္ အပိတ္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ စကားပလႅင္ခံၿပီး ေျပာေနမိပါတယ္ကြယ္..။
ဒီတစ္ပါတ္ ပထမအႀကိမ္အေနနဲ႔ စာေပ၀ိုင္းကို ေရာက္လာသူကေတာ့ စာေရးဆရာ ဂ်ီေမာင္ေမာင္ျပဴးပါ။ သူေရာက္လာတာ ဆရာ(၁၀) ေယာက္ရဲ႕ အားနဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ ( အဲ သူက ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားပြဲေတာ္အစ-အဆုံး မွာ ဂ်ာနယ္ေတြ ေရာင္းေပးမယ္ဆိုေတာ့ စာေရးဆရာ(၁၀) ေယာက္မက အားရိွတယ္ဆိုမိပါတယ္.။)
စာေပ၀ိုင္းကို ပုံမွန္ ပင္တိုင္တက္ေရာက္သူမ်ားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္။ သူႀကီးလူထြက္ရယ္။ စာေရးသူရယ္။ ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္ ရယ္။ လြမ္းထား(မေကြး)ရယ္။ ဘိုျမင့္ရိွန္(ေအာင္လံ)ရယ္။ ေနျခည္(မေကြး) တို႔ရယ္။ လူနည္းလို႔ မ်ားလာေအာင္ ခြဲေရးျပေနရတာပါကြယ္..။ လူနည္းပါတယ္ဆိုကာမွ တစ္ေယာက္ကို(၅)မိနစ္စီသာ ေျပာသြားၾကပါတယ္။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္က အခ်ိန္ကို မကန္႔သတ္ရဘူးဆိုၿပီး ေျပာထားခဲ့ေတာ့ ေနျခည္(မေကြး) နဲ႔ စာေရးသူတို႔က အခ်ိန္ကိုဆြဲၿပီး၊ ပိုေျပာေနရပါၿပီ..။
ဆရာလြမ္းထား(မေကြး)ကေတာ့ မအားတဲ့ၾကားက ဒီပြဲမီွေအာင္ ၀က္မႀကီးေတြကိစၥအားု သူ႔ဇနီးကိုတာ၀န္ေပးထား ခဲ့ရတယ္ ဆိုလာျပန္ပါတယ္။ (၀က္စာေကၽြးဖို႔ကိစၥ လို႔ ရွင္းရွင္းေျပာပါဆရာလြမ္းထားရယ္..)။ ဒီတစ္ပါတ္ ရိွတ္က (၁)ပါတ္ နားထားေတာ့ ပ်င္းစရာၾကီးကို ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုပါတယ္။ ရိွတ္ဂ်ာနယ္ သတင္းေတြကို မေကြးလူထုက စိတ္၀င္စားေနၾကေၾကာင္း။ ျပင္ပစာေပအေနနဲ႔ကေတာ့ ေပဖူးလႊာမွာ ပါတဲ့ ဆရာကိုကိုလတ္(ဆည္ေျမာင္း) ရဲ႕ (ေရႊႀကိဳးနဲ႔ဒုန္းျမင္း) ၀ထၳဳကို ဖတ္ၿပီး ခံစားမႈမ်ားကို ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာဂ်ီေမာင္ေမာင္ျပဴးကေတာ့ ရိွတ္ဂ်ာနယ္က လန္းေနတဲ့ ေမာ္ဒယ္ပုံေလးေတြကို ေဟာ့လြန္းတယ္လို႔ ဆိုလာျပန္တယ္။ (စာေရးဆရာ ေကာင္းသုတ (ခ) ဂ်ီေမာင္ေမာင္ျပဴး ( လူပ်ဳိၾကီး (ခ) တခုလပ္၊ ရုပ္ရွင္မင္းသားစိန္ျမင့္လို လူႀကီးက ) ဒီ ေလာက္လန္းေနတဲ့ ေမာ္ဒယ္ပုံေလးေတြကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုေတာ့ အံ့ၾသ ရျပန္ပါတယ္…)။ ဆရာကိုေပါက္(မႏၱေလး) ေရးတဲ့ (ေရွးေရွးက မႏၱေလး) ေဆာင္းပါးကိုႀကိဳက္လြန္းလို႔ ေစာင့္ဖတ္ေနရပါေၾကာင္း သူကေျပာသြားလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္..။
ဆရာဘိုျမင့္ရိွန္( ေအာင္လံ) ကလည္း လူအားနည္းေနလို႔ ေၾကာက္စိတ္ေတြ၀င္ေနတယ္ထင္ပါတယ္.။ အသံကို တိုးတိုးေလး ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလာက္ရုံသာ ေျပာဆိုလာပါတယ္။ ယခင္အပါတ္ေတြေလာက္ အခ်စ္ရြာဆိုင္ တစ္၀ိုင္းလုံးၾကားေအာင္ အသံမေအာ္ေတာ့ပါ..။ ထုံစံအတိုင္း ရိွတ္ဂ်ာနယ္ကို ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ျပဳေပးေနပါတယ္။ အဲ သူ အႀကိဳက္ဆုံးက ဆရာ ၾကည္လြင္ျမင့္(မုျဒာ)ရဲ႕ (ေလမျဖတ္ေအာင္ အစားေရွာင္)ေဆာင္းပါးကိုဖတ္၊ မွတ္မိပါေၾကာင္း၊ ဆရာေဗဗရဖြ ေရးတဲ့ (ခ်က္တင္ဖူးစာတဲ့လား)ေဆာင္းပါးကိုလည္းႀကိဳက္ပါေၾကာင္း၊ ေဆာင္းပါးပိုဒ္ေနာက္ဆုံးမွ အမေလး.. ေအာင္မေရး.. အေျခာက္မႀကီးဗ်ာ..ကံဆိုးလိုက္ေလျခင္း.. ဟင္း..ဟင္း ။ဆိုၿပီး အံကိုႀကိဳက္လို႔ ငိုခ်င္းခ်ျပေနျပန္ပါတယ္။
ဆရာေနျခည္(မေကြး)ကေတာ့ မိသားစု၊ ရာသီဥတု သာယာေနတယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာမဆို ေရႊျပည္ေအး တရားေတြကို သာ ေဟာျပေနပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ရိွတ္စာေပ၀ိုင္းကို ဘယ္ႏွစ္ေယာက္သာတက္တက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကမွာပါ ဆိုလာပါတယ္။ ရိွတ္ဂ်ာနယ္ ေကာင္းေၾကာင္း၊ ဆိုးေၾကာင္းေတြကို ေ၀ဖန္လာၾကတာေတြ မ်ားလြန္းေနလို႔ နားၾကပါစို႔၊ ဆိုၿပီးတားလာပါတယ္။ ျပင္ပ ဂ်ာနယ္၊ မဂဇင္းေတြထဲက ဖတ္စရာ။ မွတ္စရာေတြကို တစ္ေယာက္ တပုဒ္ဆို ဆိုသေလာက္ ေျပာဆိုၾကရေအာင္ပါ။ ရိွတ္စကား၀ိုင္းကေန ရိွတ္စာေပ၀ိုင္း ကို ပါရာဒိုင္ႀကီး ေရြ႕လ်ားသြားေနပါၿပီ.. ဟု ဆိုပါတယ္။ ဆရာဦးသုခ ေရးတဲ့ ၁၉၇၈ ခုထုတ္၊ ခ်ယ္ရီစကား စာအုပ္ထဲက(သဒၵါပါတယ္ ေမာင့္ကို)ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို အေသးစိတ္ အက်ယ္တ၀င့္ ေျပာဆိုခံစား တင္ျပသြားခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္(၁၄-၁-၂၀၁၁)ေန႔၊ ေရႊျပည္စိုးစာေပက စာေပခ်စ္သူမ်ားနဲ႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို စာေရးဆရာမဂ်ဴး၊ စာေရးဆရာေဒါက္တာစိုးလြင္၊ စာေရးဆရာလကၤာရည္ေက်ာ္(ခ) ေဒါက္တာရဲျမင့္ေက်ာ္ တို႔ စာေရးဆရာ(၃)ဦးကိုယ္တိုင္ လာေရာက္လက္မွတ္ထိုးေပးၿပီး သူတို႔ရဲ႔ စာအုပ္ေစ်းေရာင္းပြဲ အေၾကာင္းကို ဒီစာေပ၀ိုင္းမွာ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဆရာ မေကြး၀င္းျမင့္က မၾကာခဏေျပာၾကားတဲ့၊ (စာေပသမား၊ သတင္းသမားမ်ား ဟာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုသာ တာ၀န္ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ၿပီး၊ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာသာ မွန္ကန္ေအာင္ေလွ်ာက္ၾကေစ လိုေၾကာင္း)၊ ဆိုတဲ့ ဆုံးမစကားမ်ားကို အက်ယ္တ၀င့္၊ တဆင့္ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ် ေပးခဲ့ပါတယ္။ (စာေပသမားစစ္စစ္ဆိုတာ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္တရားမပ်က္ဖို႔က အဓိကပါ.။) ဆိုတဲ့ ဆရာမေကြး၀င္းျမင့္ရဲ႕ ဆိုဆုံးမစကားေတြကိုွ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ မွ အထူးနာခံမွတ္သားၿပီး၊ ရင္၀ယ္ေထြးပိုက္ထားၾကပါစို႔..။
စိတ္အဟာရျပည့္ဖို႕ ရိွတ္ဂ်ာနယ္ကိုဖတ္လို႕ လူ႔ဘ၀အတြက္ သုတ၊ရသစုံတဲ့ SHADE စာေပ၀ိုင္းသို႔ သြားၾကပါစို႔..။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၁၇-၁-၂၀၁၁ ၊ နံနက္(၁း၃၀)နာရီ။
0 comments:
Post a Comment