က်ဳပ္ေဆခန္းကို ေရာက္လာတဲ့ လူနာေတြကို လူနာေတြ ေရာဂါအလိုက္ ၾကည့္႐ႈစမ္းသပ္ပါတယ္။ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းသင့္တဲ့လူဆိုရင္ အုန္းမႈတ္ခြက္ပါ နင္းဖို႔ က်က်နန တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
အုန္းမႈတ္ခြက္နင္း ေလ့က်င့္ခန္းကို အခုလို အမ်ားသိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားတာဟာ အင္မတန္ အက်ဳိးမ်ားပါတယ္။ အားလုံးေသာ သတၱ၀ါေတြ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ အသက္ရွည္ေဆး တစ္ခုေပါ့။
အုန္းမႈတ္ခြက္ နင္းတဲ့ ကိစၥ လက္ခံပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူက ပထ၀ီေၾကာ ဖြင့္ေပးတာကိုး။ ငယ္ငယ္တုန္းက က်ဳပ္တို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို ညတိုင္း နင္းခဲ့ ႏိွပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ႏိွပ္တဲ့အခါ “ ေျခဖ၀ါးကို တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ နာနာေထာက္စမ္း- ေထာက္စမ္းဟ ” လို႔ ခိုင္းေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တံေတာင္ဆစ္ေတြ ပြန္းပဲ့ေနေအာင္ ေထာက္ခဲ့ ႏိွပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေျခဖ၀ါးကို တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ အေထာက္ခိုင္းတာဟာ သေဘာမေပါက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အခုမွ သေဘာေပါက္ေပေတာ့တယ္။
ပထ၀ီေၾကာကို ဖြင့္ေပးလိုက္တာနဲ႔ တက္ေနတဲ့ ေသြးေတြ က်လာႏိုင္ေၾကာင္းကို ရန္ကုန္ သိမ္ျဖဴအေၾကာဘက္ဆိုင္ရာ ေဆးကုဌာနက တာ၀န္ခံ ဆရာထြန္းက ေျပာဖူးတယ္ခင္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းရင္ ေသြးတိုးေပ်ာက္ႏိုင္ေၾကာင္း လက္ခံယုံၾကည္ပါတယ္။ သဘာ၀လဲ က်ပါတယ္။
ဦးပဥၨင္း ဦးျမဖူး
ဘိကၡဳပရမသုတ(မဟာဒု ၂)
ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ(တ၊ ဆဂုဏ္)
သိမ္ျဖဴေဆးေပးဌာန တာ၀န္ခံ
ေရႊဘုံသာ ေဗာဓိေက်ာင္း၊ ေရနံေခ်ာင္း
၁၉။ အဂၤလန္ကနည္းနဲ႔ ဘာထူးလို႔လဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မႏၱေလး အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းထြက္ေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္( ကြယ္လြန္သူ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္)ရဲ႕ တပည့္ရင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ သြန္သင္လမ္းညႊန္မႈေၾကာင့္ “ လက္ေ၀ွ႕- ခ်စ္အုံး” ဆိုၿပီး လူသိမ်ားေစခဲ့ပါတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက လက္ေ၀ွ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေလ့က်င့္ ကစားေစခဲ့ပါတယ္။ အားကစားနည္း မ်ဳိးစုံ ေလ့က်င့္ခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၄၄၊ ဂ်ပန္ေခတ္ အာရွ လူငယ္ စည္း႐ုံးေရး လုပ္ငန္းကို ေရႊဘိုနယ္ ေက်းရြာအထိ ဆင္းၿပီး ေျမာက္ေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းကိုလည္း လုပ္ကိုင္ရင္း) တစ္ဖက္က အားကစားစားနည္း ျပရပါေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေက်းလက္လူငယ္ေတြ အားကစားအျမင့္ခုန္ နည္းျပရာမွာ ညာဘက္ ေျခေထာက္ ဒဏ္ရာ ရခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရး ကာလမို႔ ေဆးမကုသႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အနာက ေပ်ာက္သလိုလိုနဲ႔ ၿမဳံေနတာကိုး ။ စစ္ၿပီး ကာလက်မွ အဂၤလန္သြား ေဆးကုသခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ကို အဂၤလန္က ဆရာ၀န္ေတြက ဘာေဆးမွ မလိမ္းပါ၊ ဘာေဆးမွလည္း ထိုးမေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ရဲ႕ ေရာဂါဇာတ္ျမစ္က အေၾကာနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာကိုး။
သူတို႔ ေဆးကုပုံက ကၽြန္ေတာ္စီးတဲ့ ႐ွဴးဖိနပ္ ညာဘက္ ေျခေထာက္သားေရအလႊာတစ္လႊာရဲ႕ ေအာက္က္ို ဆီးျဖဴသီးေလာက္ရိွတဲ့ အလုံးက ကေလးတစ္ခု ေပးလိုက္ပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါ ခိုးလိုးခုလု တစ္မ်ဳိးႀကီးပဲ၊ ႏွစ္လေလာက္ စီးမိေတာ့ ေျခေထာက္အနာ ေတာ္ေတာ္သက္သက္သြားပါတယ္။ ဒါဟာ အေၾကာကို ျပင္နည္းတစ္ခုပါပဲ။
ဒါနဲ႔ ဗမာျပည္ေရာက္ၿပီး အဂၤလန္က လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ ႐ွဴးဖိနပ္ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားၿပီး မစီးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေလာက ေျခေထာက္ျပန္နာလာပါတယ္။ ေျခေထာက္က လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္လာျပန္တယ္။ မႏၱေလးက ကိုႀကီးေက်ာ္( ဦးဘေက်ာ္)က ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ျမင္ေတာ့ အုန္းမႈတ္ခြက္ နင္းခိုင္းပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္းပါတယ္။ ေျခေထာက္တြင္ မကပါ။ အေညာင္းအကိုက္ပါ ေပ်ာက္ပါတယ္။ အဂၤလန္က ႐ွဴးဖိနပ္ေအာက္ အလုံးကေလးခုၿပီး ဖိနပ္စီးခိုင္းသလိုပဲေပါ့။ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းတာဟာလဲ အဂၤလန္က နည္းနဲ႔ ဘာထူးလို႔လဲ ။ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ အုန္းမႈတ္ခြက္ နင္းနည္းက ပိုလို႔ေတာင္ ေကာင္းပါေသးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အုန္းမႈတ္ခြက္ နင္းၾကည့္ပါ။ အေၾကာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါေတြ မုခ်ေပ်ာက္ကင္းပါတယ္။
ဦးခ်စ္အုံး(ေခၚ) ဦးတင္ထြန္း
တိုင္းအားကစားမွဴး၊ မေကြးတိုင္း၊ မေကြးၿမိဳ႕
၂၀။ ဒူးနာေပ်ာက္တယ္၊ မ်က္စိလည္း ၾကည္တယ္။
ရပ္ေ၀းရပ္နီးက ဧည့္ေသည္ေတြ အိမ္မွာ မျပတ္ပါဘူး။ ဓမၼမိတ္ေတြ ေတြေပါ့။ ဒီမိတ္ေဆြေတြက တရားဓမၼအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးရတာမို႔ မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ထိေအာင္ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း မိုးစင္စင္လင္းပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေညာင္းမိပါတယ္။ ဇာတ္ေၾကာေတြတက္၊ သြားဖုံးေတြနာ၊ ဒူးေတြပါ နာလာပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုေလး (ကိုတင္ထြဋ္) ရန္ကုန္က အျပန္ အုန္းမႈတ္ခြက္ႏွစ္လုံးကို လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္လာပါတယ္။ ခရီးေရာက္မဆိုက္ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ “ မ- ဇာက္ေၾကာတက္၊ ေညာင္းတာ၊ ကိုက္တာေတြ ေပ်ာက္ခ်င္ရင္ ဒါနင္း ” ဆိုၿပီး နင္းပုံနင္းနည္း ျပပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ အုန္းမႈတ္ခြက္ေပၚတက္ၿပီး ဘယ္၊ညာ အႀကိမ္တစ္ရာတိတိနင္းပါတယ္။
သုံးရက္ေလာက္ နင္းတာေလးနဲ႔ကို သြားနာတာေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ဆိုသလို ေပ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒူးနာလဲ သက္သာသြားပါတယ္။ ဒါတင္ မကပါဘူး။ ကၽြန္မ အိပ္ရာထဲ လွဲတဲ့အခါ မိုက္ခနဲ မူးတတ္ပါတယ္။ ခု အဲဒီ အမူးေရာဂါလဲ မေပၚလာေတာ့ပါဘူး။
ဟုိတုန္းက ညစာၾကည့္ရင္ စာၾကည့္မ်က္မွန္နဲ႔မွ ျမင္ပါတယ္။ အပ္နဖားေပါက္ထိုးဖို႔ ကိစၥဆိုတာေကာ့ မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲ။ ခု အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ အပ္ေပါက္ကို မ်က္မွန္ မပါဘဲ ထိုးႏိုင္ေအာင္ မ်က္စိၾကည္လင္လာတယ္။
ေဒၚတင္ဦး
တိုင္းအားကစားမွဴး ၊ ဦးတင္ထြဋ္၏ ဇနီး
မေကြးတိုင္း၊ အားကစားမွဴး႐ုံး
မေကြးၿမိဳ႕
၂၁။ ဆီးခ်ဳိေရာဂါရွင္ ကိုယ္ေတြ႔
ကၽြန္မအသက္ ေျခာက္ဆယ္ရိွပါၿပီ။ ဆီးခ်ဳိေရာဂါစြဲကပ္လာတာလည္း ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ရိွပါၿပီ။ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ ေပ်ာက္ေဆးေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးစားခဲပါတယ္။ သက္သာ႐ုံပါပဲ။ မေပ်ာက္ပါဘူး။ တေလာက ကၽြန္မ ခင္ပြန္း မေကြးကို အလည္သြားပါတယ္။ အလည္သြားရင္းက အျပန္က်ေတာ့ မေကြးက မိတ္ေဆြအခ်ဳိ႕ ဆီးခ်ဳိေရာဂါရိွသူေတြ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ နင္းၾကလို႔ ေပ်ာက္ကင္းေၾကာင္းလဲ ေျပာျပပါတယ္။ ကၽြန္မလဲ သိပ္၀မ္းသာသြားတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ က်မလဲ ညအိမ္ယာ၀င္ခါနီးမွာ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းပါတယ္။ တစ္ႀကိမ္နင္းရင္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကေအာင္ နင္းပါတယ္။ ဟုိတုန္းက ကၽြန္မ ေခၽြးမထြက္ခဲ့ပါဘူး။ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းလို႔ သုံးေလးရက္ အၾကာမွာ ေခၽြးေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ေနလို႔ထိုင္လို႔လည္း အင္မတန္ ေကာင္းလာပါတယ္။ (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ဟိုတုန္းက ဆီးသြားတဲ့အခါ ဆီးကို ပုရြက္ဆိတ္တက္ပါတယ္။ ခု မတက္ေတာ့ပါဘူး။
ေဒၚသိန္းတင္
အမွတ္ ၄-က ရပ္ကြက္၊ ေမယု ၆ လမ္း၊
ေျမာက္ဥကၠလာပ။
၂၂။ နာတာရွည္ ေရာဂါႀကီး ေပ်ာက္ပါၿပီ
လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ဦးဇင္းတိုက္ေက်ာင္းေပၚက လိမ့္က်တယ္။ လိမ့္က်တာမွ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကို က်တာ ဒါေၾကာင့္ ေဆး႐ုံတက္ရတယ္။ ေဆး႐ုံက တတ္ကၽြမ္းနားလည္ၾကတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားက ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္ၾကည့္ၾကတယ္။ အ႐ိုးက်ဳိးျခင္း၊ အက္ျခင္း မရိွဘူးတဲ့။ တစ္လေလာက္အၾကာမွာ ေဆး႐ုံက ဆင္းခြင့္ျပဳပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခါးနာတာက လုံး၀ မေပ်ာက္ဘူး။ ခါးဆစ္႐ိုးထဲက သိပ္ကိုက္တာပဲ။ ဦးဇင္းရဲ႕ ဒကာ ဒကာမေတြက ေဆးနည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လိမ္းေပးၾကတယ္။ မရပါဘူး ။ သက္သာ႐ုံပါပဲ။ ဒီလိုနဲပဲ ခါးနာေရာဂါႀကီးေၾကာင့္ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ နာတာရွည္ ေရာဂါႀကီး ခံစားေနရပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ တန္ေဆာင္းမုန္းလက ဒကာေရးတဲ့ “ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္း ေရာဂါကင္း” ေဆာင္းပါးေတြ႔ရလို႔ ဖတ္ၾကည့္တယ္။ သေဘာက်မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းေရာဂါ သက္သာလို သက္သာျငား နင္းၾကည့္တာေပါ့။ ဟုတ္သဗ်။ နင္းတာကလည္း အုန္းမႈတ္ခြက္ေပၚ ေျခစုံတက္ၿပီး ဘယ္ညာအႀကိမ္ေပါင္း သုံးေထာင္ျပည့္ေအာင္ နင္းတာေနာ္။ ေန႔တိုင္း တစ္ရက္မွ မပ်က္ နင္းလာလိုက္တာ ေျခာက္လ အၾကာမွာ သိသိသာသာ ေပ်ာက္ကင္းသြားပါေတာ့တယ္။ မေနႏိုင္ ၊ မထိုင္ႏိုင္ ခါးနာတဲ့ နာတာရွည္ ေရာဂါႀကီးဟာ ခုဆိုရင္ ရွင္းရွင္းႀကီး ေပ်ာက္သြားပါၿပီ။ အုန္းမႈတ္ခြက္ဟာ ၾကားရင္ အထင္ေသးစရာ လိုလို ျဖစ္ေပမယ့္ တကယ့္ေကာင္းတဲ့ နည္းပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခု ေျပာခ်င္တာက ဦးဇင္းမ်ာ ကိုရင္ဘ၀ကတိုင္ စြဲကပ္လာတဲ့ ေခါင္းကိုက္ ေရာဂါအေၾကာင္းပါပဲ။ ေခါင္းကိုက္တာဟာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ေအာင္ ကိုက္တာ။ အဲဒီေရာဂါလဲ ဘာေဆးမွ မစားရဘဲ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းတာေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။
အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ဒီေက်ာင္းတိုက္မွာ ေနတဲ့ ကိုရင္ေတြ ၊ ဦးဇင္းေတြ အကုန္သိၾကပါတယ္။ သူတို႔ ထင္တာက ဒီဦးဇင္းေတာ့ ေက်ာင္းတိုက္ေပၚက လိမ့္က်တဲ့ ဒဏ္ရာနဲ႔ ခ်ည့္နဲ႔သြားၿပီလို႔ ေတြးထင္ေနၾကတာကိုး ။ ခုေတာ့ မ်က္စိေအာက္တြင္ပဲ လူဟာ ခ်ည့္နဲ႔သြားေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းတာေၾကာင့္ သန္သန္မာမာ ျဖစ္လာတာကို သူတို႔ သိပ္အံ့ၾသေနၾကတယ္။ ဒီနည္းဟာ ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာသာမက ကမၻာပါသိေအာင္ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
ဦးဇာဂရ
ဘယ၀ိသုဒၡိေက်ာင္း၊ ေသြးေဆးကန္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
၂၃။ ကုသိုလ္လဲရ ေရာဂါလဲေပ်ာက္
ေဒၚေဒၚ့မွာ ေလငန္းေရာဂါကလဲ ရိွေနေတာ့ ေမာင္၀င္းျမင့္ရဲ႕ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္း ေရာဂါ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီး အခ်ိန္ကစၿပီး ညအိပ္ရာ မ၀င္မိ အုန္းမႈတ္ခြက္ကို မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ နာရီ၀က္ေလာက္ မွန္မွန္နင္းေနတာပါပဲ။ ေဒၚေဒၚက အုန္းမႈတ္ခြက္ နင္းတဲ့အခါမွာ စိတ္က တစ္ျခား ေရာက္မသြားေအာင္ ဓမၼစၾကာသုတ္တို႔၊ ဓာရဏပရိတ္တို႔ကို ႏႈတ္က အသံထြက္ ရြတ္ဆို ပူေဇာ္နင္းပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေဒၚေဒၚ့ နည္းက ကုသိုလ္လဲရ ေရာဂါလည္း ေပ်ာက္ ဆိုသလိုေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ ေမာင္၀င္းျမင့္ကို ေျပာရအုံးမယ္။ ေဒၚေဒၚတို႔အိမ္က ရဟန္း အာဂႏၱဳနဲ႔ လူဧည့္သည္ေတြ မၾကာခဏ ေရာက္လာေလ့ရိွေတာ့ အုန္းမႈတ္ခြက္ နင္းတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပရင္း အုန္းမႈတ္ခြက္ လက္ေဆာင္ေပးရပါတယ္။ အုန္းမႈတ္ခြက္လိုေနရင္ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်း၊ ေရေက်ာ္ေစ်းမွာရိွတဲ့ အုန္းသီးျခစ္၊ အုန္းႏို႔ညစ္ေနတဲ့ စက္သမား မိတ္ေဆြေတြ ဆီမွာ သြားေတာင္းရတာေပါ့။
ေဒၚသန္းသန္း
၃၂၊ မဟာသုခလမ္း၊
ပုဇြန္ေတာင္
က်ီေတာ္ရပ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
၂၄။ လူသာဓုေခၚ နတ္သာဓုေခၚ
အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းတာကို က်ဳပ္သေဘာလဲက် သေဘာလဲေပါက္ပါတယ္။ က်ဳပ္အျဖစ္က တစ္မ်ဳိးဗ်။ အိပ္ရာထဲ အိပ္တဲ့အခါ ဘယ္ညာလွည့္ေစာင္းလို႔ မရဘူး၊ တစ္ဘက္ကို ေစာင့္အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေတာ္ဒုကၡခံ ႀကိဳးစားၿပီး လွည့္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က အုန္းမႈတ္ခြက္ နင္းဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္။ ဒါနဲ႔ ရက္သတၱပါတ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ နင္းၾကည့္တယ္ဆိုပါေတာ့။ အိုး - ဟိုဘက္၊ ဒီဘက္ လွည့္မအိပ္ႏိုင္တဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာႀကီး ရွင္းရွင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္။
အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက အိပ္ရာ၀င္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ လွည့္အိပ္မရေအာင္ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ေရာဂါဟာ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္လို႔ အုန္းမႈတ္ခြက္ ႏွစ္ပတ္ နင္းအၾကည့္မွာ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားလို႔ အံ့လဲအံ့ၾသ ၀မ္းလဲ ၀မ္းသာျဖစ္မိပါတယ္။
အေမာင့္အေနနဲ႔ ဒီနည္းကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္လိုက္တာဟာ လူသာဓုေခၚ နတ္သာဓုေခၚပါတယ္ အေမာင္ရယ္။
ဦးေဖတင္ (အၿငိမ္းစား)
ယစ္မ်ဳိးအင္စပက္ေတာ္
ဆားစည္ရပ္၊ မေကြးၿမိဳ႕
၂၅။ ေသြးတိုးေပ်ာက္ၿပီတဲ့
ပဲခူးက မိတ္ေတြတစ္ေယာက္ ေသြးတိုးေရာဂါျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ။ အခု သူအုန္းမႈတ္ခြက္နင္းလို႔ ေသြးတိုးေရာဂါ ရွင္းရွင္းေပ်ာက္ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ၀မ္းသာစကား ၾကားရပါတယ္။
ဦးသိန္းေအာင္
အမႈေဆာင္လူႀကီး၊ ဗုဒၶသာသနာႏုဂၢဟ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္
သာသာနာ့ရိပ္သာ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
တိုက္တြန္းလို႔ ေပ်ာက္ကင္းသူေတြ
ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရိွတယ္။ မႏၱေလး တမၼ၀တီရပ္မွာ ေနပါတယ္။ ေရွ႕ေန ဦး၀င္းရွိန္တဲ့။ ေျခဖဖိုးႀကီး ေရာင္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီး အုန္းမႈတ္ခြက္ ႏွစ္လုံးပို႔ၿပီး နင္းခိုင္းတယ္။ သုံးရက္နဲ႔ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္သြားတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရန္ကုန္က ပို႔ေဆာင္ေရး အင္စပက္ေတာ္ ဦးဘခင္တဲ့။ သူက ညာေျခတစ္ဖက္ဆြဲေနတယ္။ ၾကာရင္ ေလငန္းဆြဲ သြားေတာ့မယ့္ အေျခအေနပဲ။ အဲဒါကို အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းခိုင္းလိုက္တာ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ တိုက္တြန္းၿပီး ေပ်ာက္ကင္းတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြပါပဲဗ်ာ။
ဦးေသာင္းတင္
၁၉၂ ေအ၊ မီးရထား၀င္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အုန္းမႈတ္ခြက္ကေတာ့ သိပ္ေရာင္းေကာင္းတာပဲ
အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းလို႔ က်န္းမာေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္အေထာက္အကူျပဳတယ္၊ မျပဳဘူးဆိုတာကိုေတာ့ ခုထိ အလုပ္မအားလို႔ နင္းမၾကည့္ရေသးလို႔ မေျပာတတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးလေလာက္က စၿပီး က်ဳပ္တို႔ဆိုင္က အုန္းမႈတ္ခြက္ေတြ လာ၀ယ္လိုက္ၾကတာ မနည္းဘူး။ ခုထိ ေရာင္းေနရတုန္းပဲ။
ဘသက္ေပါ
အုန္း-ငွက္ေပ်ာအေရာင္းဆိုင္
အေရွ႕ဘက္တန္း၊ ေစ်းႀကီးအတြင္း၊
မေကြးၿမိဳ႕
၂၆။ အထိုင္အထ မေလးေတာ့ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ အသက္(၇၈)ႏွစ္ရိွပါၿပီ။ ဟုိတုန္းက သတင္းေရး၊ သတင္းစာဖတ္ရာမွာ မ်က္မွန္ပါမွ ဖတ္ရပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္က အုန္းမႈတ္ခြက္ကို နံနက္ အိပ္ရာထ တစ္ႀကိမ္၊ ည အိပ္ရာ၀င္ တစ္ႀကိမ္၊ မွန္မွန္နင္းလာေတာ့ ခုဆိုုရင္ မ်က္မွန္မလိုတဲ့ အျပင္ လူုငယ္ သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ အတူ သတင္းမ်ားကို ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ သြက္သြက္လက္လက္ ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္တဲ့ အိမ္နဲ႔ ျပည္သူ႔ တရား႐ုံး အသြားအျပန္ ေလးမိုင္ေက်ာ္ရိွပါတယ္။ အဲဒီခရီးကို ေျခက်င္ သြားႏိုင္ပါတယ္။ မေမာပါဘူး။ အထုိင္အထလည္း မေလးေတာ့ပါဘူး။ အုန္းမႈတ္ခြက္နင္းတာဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံး ေလ့က်င့္ခန္း တစ္ခုပါပဲ၊ ျပည္သူေတြ အဲဒီေလ့က်င့္ခန္းမ်ဳိး မ်ားမ်ား လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
ေမာင္အုန္း
ဟံသာ၀တီ သတင္းေထာက္ အမွတ္(၁၄၃)
ဆက္လက္ေဖၚျပေပးပါမည္။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊စက္တင္ဘာလ(၁၉)ရက္၊နံနက္(၁၁း၃၅)နာရီ ကူးတင္ပါသည္။
1 comments:
ေက်းဇူးပါ ဦးေရ၊ ဒီစာေလးေတြ က်မ အေဖနဲ႔ အေမကို ပို႔ေပးပရေစေနာ္၊ း)
Post a Comment