ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္း၏ ဒိေ႒ဒိ႒မတၱံ လက္ေတြ ့က်င့္စဥ္ (၁၂)
“ထင္ေၾကး” ႏွင့္ ၾကည္နူးျခင္း
တဖန္ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖၾကိဳဆိုၾကျခင္းမ်ား၊ ပန္းစည္းဆက္ၾကျခင္းမ်ားသည္ အတိတ္ကာလ၌ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အျခင္းအရာမ်ားသာျဖစ္၍ ဆိုဖာၾကီးေပၚ၌ ၀န္ၾကီးထိုင္လ်က္ရွိေသာအခ်ိန္တြင္ ျပီးပ်က္ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ျပီ မဟုတ္ပါေလာ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၾကိဳဆိုၾကေသာ အရာရွိမ်ားႏွင့္ ျမိဳ ့မိျမိဳ ့ဖမ်ားအနက္မွ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ပင္ ကြယ္လြန္ခ်င္ ကြယ္လြန္နိဳင္ျပီ မဟုတ္ပါေလာ။ ၀န္ၾကီးအား စည္စည္ကားကား ၾကိဳဆိုနိဳင္ေစရန္အတြက္ အခ်ိဳ ့အလုပ္ရံုမွ အလုပ္သမားမ်ားအား ပိုက္ဆံေပးျပီး အလုပ္ပိတ္ေပးရျခင္းလည္း ျဖစ္နိဳင္သည္။ ရွက္တတ္ပါသည္ဆို၍ ပန္းစည္းမဆက္ခ်င္ေသာ အမ်ိဳးသမီးကေလးအားလည္း ေခ်ာ့ေမာ့၍ျဖစ္ေစ၊ ျခိမ္းေျခာက္၍ျဖစ္ေစ တိုက္တြန္းခဲ့ရျခင္းလည္း ျဖစ္နိဳင္သည္။ ၾကိဳဆိုၾကရေသာ အရာရွိမ်ားအနက္တြင္လည္း ၀န္ၾကီးေတြ ခဏခဏ ၾကိဳဆိုၾကရ၍ အလုပ္ပ်က္လွသည္ဆိုကာ မလြဲမေရွာင္သာ၍ စူစူေအာက္ေအာက္ႏွင့္ လိုက္ပါလာရသူမ်ားလည္း ပါနိဳင္သည္။ ရာထူးတိုးဖို ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ၾကိဳဆိုၾကေသာ အရာရွိမ်ားလည္း ပါနိဳင္သည္။ ၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မ်က္မွန္းတန္းမိလ်င္ ျမတ္သည္ထင္ေသာ ျမိဳ ့မိျမိဳ ့ဖမ်ားလည္း ပါနိဳင္သည္။ မေန၀ံ့ေသာေၾကာင့္ မလႊဲသာ၍ လိုက္ပါလာၾကေသာ ျမိဳ ့မိျမိဳ ့ဖမ်ားလည္း ပါနိဳင္သည္။
သို ့ပါလ်က္ ၀န္ၾကီးကမူ ယာဥ္ေပၚမွဆင္း၍ ပရိတ္သတ္ထုၾကီးကို ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ “ငါ့ကို ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္းေၾကာင့္ ၾကိဳဆိုၾကသည္” ဟု အားလံုးသိမ္းက်ံဳး၍ “ထင္” လိုက္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေမြးသပ္မိေလေတာ့သည္။ မူလကတည္းက ထင္ေၾကးျဖင့္ ၾကည္နဴးခဲ့ရေသာ အျခင္းအရာတစ္ခုခု ျပီးဆံုးသြားသည္တိုင္ေအာင္ ေနာင္အခါကာလ၌ ျပန္လည္ေတြးေတာျခင္းအားျဖင့္ (ေခ်းေျခာက္ကို ေရႏွဴးျပီး) ၾကည္နဴးရျခင္းသည္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံတြင္းေတြ ့ဖို ့ထိုက္ပါသနည္း။ အိပ္မက္ထက္ပိုျပီး ဘယ့္ကေလာက္ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မည္မည္ရရ ရွိပါသနည္း။
၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္ကို ဥဒါဟရုဏ္ေဆာင္၍ျပရျခင္းမွာ ဤလက္ထက္၌ လူအမ်ားမက္ေမာၾကေသာ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထင္ရွားေစရန္အတြက္သာ ျဖစ္ေပရာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ လူတို ့သည္လည္း ဤနည္းႏွင္ႏွင္ စိတ္ကူးယဥ္ကာ အိပ္မက္ေလာကထဲ၌ တစ္သံသရာလံုးလံုး ေနလာခဲ့ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေလသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပေပးပါမည္။
ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္
၂၀၀၉ ခု၊ စက္တင္ဘာလ(၂၄)ရက္၊နံနက္(၁၀း၅၀)နာရီ ကူးတင္ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment