၁၁-၄-၂၀၁၂ ` ခလုတ္ထိေတာ့ အမိတၾကတယ္။ ေၾကာက္အားႀကီးရင္လည္း မွားတတ္သည္။´
ကုိယ့္အေၾကာင္း သူမ်ားအေၾကာင္း ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွ အၾကား အျမင္မ်ား
အမွတ္(၈၁-၄-၂၀၁၂) ၁၁-၄-၂၀၁၂ ` ခလုတ္ထိေတာ့ အမိတၾကတယ္။ ေၾကာက္အားႀကီးရင္လည္း မွားတတ္သည္။´
နံနက္(၃)နာရီ အေစာႀကီးအိပ္ယာမွ ႏိုးေနတယ္။ ျပန္အိပ္တယ္။ မရပါ။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ယာမွ ထလိုက္ေတာ့တယ္။ ခါတိုင္းလို သရဏံဂုဏ္ သုံးပါး သိဒၶိေရစင္၊ သစၥာေမတၱာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕သိဒၶိေရစင္တို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ပါတယ္။ ေသာက္သုံးပါတယ္။ ခါတိုင္းေတာင္းေနၾက ဆုေတာင္းမ်ားအျပင္ ` ကၽြန္ေတာ္ ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္ ကေလာင္အမည္၊ ဘေလာ့ဂါအမည္မ်ားႏွင့္ ၀ိုင္းၾကည္ေအာင္ ကေလာင္အမည္မ်ားကို အျခား မနာလိုသူမ်ားက မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ထံ တိုင္တန္းထားေသာ ကိစၥမ်ားမွာ ပိန္းၾကာရြက္ေပၚသို႔ ေရမတင္ဘိ သကဲ့သို႔ အျမန္ဆုံး လႊင့္စက္ ကင္းေျပာက္ေစႏိုင္ေသာ သိဒၶိေရစင္မ်ား ျဖစ္ပါေစသတည္း…။´ ဟု ထူးျခားစြာ ဆုေတာင္းလိုက္မိပါတယ္။
ေစ်းဆိုင္ကိုလည္း ေစာေစာဖြင့္ပါတယ္။ ကာကူး(ခ) ေစာလွႏြယ္ သတင္းသမားေရာက္လာျပန္တယ္။ ဆရာကိစၥ ေသျခာတယ္။ စာကလည္း ႏွစ္ေစာင္ေရာက္ေနတယ္။ တစ္ေစာင္က မေကြးၿမိဳ႕ခံတစ္ဦး ဆိုၿပီး ပစ္စာတဲ့။ တစ္ေစာင္ကေတာ့ ဘိုင္နိမ္းနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး တဲ့။ သူ႔စာက ဆရာတို႔ ကိုေနျခည္ကို ရပ္ကြက္ေကာ္မရွင္၀င္ အျဖစ္က ထုတ္ပစ္ေၾကာင္း ေရးတဲ့ သတင္းကိစၥလို႔ သိရပါတယ္။ ပစ္စာကေတာ့ ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္ ဘေလာ့ဂါတစ္ဦးက မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္းမ်ားကို ေရးသား ေျပာဆိုေနသူျဖစ္ေၾကာင္း စတဲ့ အခ်က္ေတြပါတယ္လို႔ ကားကူးမွ ေျပာျပေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟာ ဟုတ္လား။ ငါ့ကိုေခၚၿပီး စစ္ေဆးကိုင္တြယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါက လုံး၀မခံဘူးေနာ္။ ငါစုံစမ္းသိရိွထားတာေတြကို ဘိုင္နိမ္းနဲ႔ စာေရးတင္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးထံ တိုင္စာပို႔လိုက္မယ္ လို႔ ေၾကာက္ကန္ ကန္ၿပီး ေျပာမိပါတယ္။ ကာကူးလည္း စကားေျပာဆိုၿပီး ျပန္သြားတယ္။ သူျပန္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ သမ၀ါယမ ၀န္ႀကီးရဲ႕ ပီေအျဖစ္သူ ကိုမ်ဳိးေဇာ္၊ စာေရးဆရာမေနာ္လီကိုတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ` မေန႔က ကားကူး(ခ) ေစာလွႏြယ္ ဆရာကိစၥဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရရုံးကိုေရာက္လာပါတယ္။ ဘာမွ မစားရေသးဘူးဆိုလို႔ ရုံးထဲက ဆိုင္မွာ ထမင္းသုတ္နဲ႔ ငါးေက်ာ္ႏွစ္ေကာင္ ေကၽြးလိုက္ရပါတယ္။ စားၿပီးတန္းျပန္သြားပါတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေတြ႕ပါဘူး။ ဆရာကိစၥဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကို ဘာမွလည္း ေျပာမသြားဘူးဆရာ..။´ ဟု ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေန႔က အျဖစ္စုံကို ျပန္လည္ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဆရာေျပာတဲ့ ဒီဖုန္း နံပါတ္(၂၈၀၅၂) က ရုံးဖုန္းမဟုတ္ပါ။ အျပင္က ဖုန္းေတြပါလို႔ ကိုမ်ဳိးေဇာ္မွ ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူတို႔လင္မယား ျပန္သြားေတာ့ အဲဒီဖုန္းကို ကၽြန္ေတာ္ေမးၾကည့္ပါတယ္။ သိဂၤါရပ္ကြက္ထဲက ဦးေရႊ ပုထိမ္ဆိုင္နားက ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရိွလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ အဲဒီရပ္ကြက္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ သူ စာေရးဆရာတစ္ဦးကို စဥ္းစားလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို မုန္းေနသူ စာေရးဆရာ ခၽြန္တြန္း ျဖစ္ပါမည္။ သူ႔က သူ႔ကိုသူ ဘြဲ႕ရေရွ႕ေနတစ္ဦးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ေနလိုက္စားႏိုင္သူ မဟုတ္ပါ။ လြယ္အိပ္တစ္လုံးျဖင့္ ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္လည္ၿပီး သူမ်ားေကၽြးတာစား၊ ေပးတာယူေနသူ တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားအားကိုး ကို္ယ္အားညႊိး ဆိုသူျဖစ္ေနပါတယ္။ ထိုသူ တိုင္တာလို႔လည္း ကာကူးမွ ေျပာဆိုထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေနျခည္တို႔ကို အၿမဲမနာလို ျဖစ္ေနသူမွာလည္း သူသာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္မွ အေျဖေပၚလာပါတယ္။ သူက တိုင္စားေတာစာေတြကိုလည္း အခေၾကးေငြယူၿပီး ေရးစားေနသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ယခု သူတိုင္ထားတဲ့ ကိစၥကၾကာေနၿပီး ဘာမွ အေၾကာင္းမထူးလို႔ သူ႔လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ခိုင္းေၾကာင္း ဇာတ္ရည္လည္ေအာင္ စဥ္းစားလိုက္မိပါတယ္။
ဒီကိစၥကို သိသိခ်င္းပဲ ကိုေနျခည္ကို ေျပးၿပီးေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီကိစၥကို ဖုန္းဆက္တဲ့ အိမ္ကိုသြားၿပီး အျပတ္ရွင္းဖို႔ သက္ေသေခၚပါတယ္။ ကိုေနျခည္က ဒီကိစၥကို ခဏ အသာထားၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါဦးစို႔ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကို နားခ်ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပႆနာကို အျမန္ဆုံး ဟုန္းဒိုင္းဆိုၿပီးရွင္းပစ္ခ်င္သူပါဗ်ာ..။ ဒါေပမယ့္….။
Artikel ၁၁-၄-၂၀၁၂ ` ခလုတ္ထိေတာ့ အမိတၾကတယ္။ ေၾကာက္အားႀကီးရင္လည္း မွားတတ္သည္။´ ini dipublish oleh shwelannwelanwinkyi pada hari Tuesday, May 22, 2012. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 0 komentar: di postingan ၁၁-၄-၂၀၁၂ ` ခလုတ္ထိေတာ့ အမိတၾကတယ္။ ေၾကာက္အားႀကီးရင္လည္း မွားတတ္သည္။´
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment